การเรียนรู้ชีวิตคู่….หรือ…ทบทวน

แก้วนีดา

ชีวิตคู่ควรมีจุดหมายอยู่ที่การเรียนรู้  (ธรรม..ข้อคิด..สำหรับการใช้ชีวิตคู่)
เมื่อชีวิตต้องแต่งาน หรือคิดร่วมอยู่กินกับใครสักคนหนึ่ง 
มิใช่มองกันแค่ความร่ำรวย ชื่อเสียง รูปร่างหน้าตา การศึกษา 
การงาน เพียงเท่านั้น แต่ต่างฝ่ายต่างต้องมองกันให้เห็นจนตระหนักชัด 
ถึงความจริงที่ว่าชีวิตนี้เราถูกความเกิด ความแก่ ความเจ็บ 
และความตาย เข้าครอบงำแล้ว เราถูกลูกศรคือ 
ความทุกข์ทรมานจากการต้องพลัดพราก สูญเสียเสียบแทงเข้าแล้ว 
จึงต้องเร่งหาทางแก้ไข เพื่อดึงลูกศรคือ ความทุกข์ให้หลุดออกไปจากชีวิต 
แต่เมื่อชีวิตเราเดินไปเพียงลำพังคนเดียวไม่ได้ ต้องอาศัยเพื่อน 
จึงจำเป็นต้องแต่งงาน แต่เป็นการแต่งเพียงเพื่อต้องการหาเพื่อนร่วมเดินทาง 
ร่วมด้วยช่วยกันคิด ศึกษาเรียนรู้ เพื่อให้เข้าถึง 
ความหมายของชีวิต 
จนจิตใจเป็นอิสระจากเครื่องร้อยรัดทั้งปวง แต่เมื่อการแต่งงานเป็นไปเพื่อเหตุผลอื่นๆ เช่น 
เป็นไปเพื่อต้องการความสุขทางเนื้อหนังเพียงอย่างเดียว 
เป็นไปเพื่อต้องการทรัพย์สมบัติ ชื่อเสียง 
เป็นไปเพื่อต้องการการมีบุตรไว้สืบทอดอำนาจรับช่วงมรดก 
เป็นไปเพื่อป้องกันคำครหานินทาจากผู้คนในสังคม 
หรือเป็นไปเพื่อเหตุผลอื่นๆก็ตาม 
ไม่ได้เป็นไปเพื่อเพาะบ่มสติปัญญาให้เกิดมีขึ้น 
ชีวิตคู่ย่อมหาความสุขสงบเย็นได้ยาก เพราะต่างฝ่ายมีเป้าหมายของชีวิตในลักษณะที่ 
ทำให้ร้อนรุ่มกลัดกลุ้มใจ มีแต่ปลูกฝังความมืดบอดให้แก่จิตวิญญาณ 
อย่างไม่มีวันสิ้นสุด เมื่อเป็นเช่นนี้ ชีวิตคู่ก็มีแต่ ความสับสนวุ่นวาย 
เกิดการระหองระแหง ด่าทอ ทุบตีกันไม่เว้นวัน 
จนในที่สุดถึงขั้นต้องเลิกรากันไป ตัวอย่างมีให้เห็นอยู่กลาดเกลื่อน 
บางคนตอนแรกๆ มีทีท่าว่าจะไปกันได้สวย อยู่กันได้นาน 
แต่ต่อมาสักพักหนึ่งกลับกลายเป็นว่าต่างคนต่างไป 
เราควรต้องทำความเข้าใจในการแต่งงานเสียใหม่ 
คือต้องเป็นไปเพื่อการศึกษาเรียนรู้ เพื่อการฝึกฝนตนเอง 
ให้เกิดสติปัญญาได้รู้เท่าทันโลก และชีวิตตามความเป็นจริง 
จึงจะถือได้ว่า เราได้รับประโยชน์จากการแต่งงานอย่างสมบูรณ์ที่สุด. 
................................................................................................................
..ทบทวน..
..ควรทบทวนหลายครั้งก่อนจะรัก
ก่อนสมัครฝากใจให้กับเขา
เมื่อพบรักอย่าทำตัวให้มัวเมา
อย่าโง่เขลารักล้นจนหมดใจ
เหลือช่องว่างไว้สักนิดเมื่อผิดหวัง
อย่างจริงจังมากนักจะหมองไหม้
ใจของคนนั้นลึกสักเท่าใด
สุดหยั่งได้วัดไม่ถึงสักครึ่งเลย...
ยังรักเธอเสมอมิรู้ลืม......ยังคิดถึงเสมอตลอดมา............ยังคอยห่วงหา........เวลาที่ได้รู้ว่าเธอกำลังทุกข์ใจ.........จะคอยอยู่ดูแลเธอไกลๆ.....แม้ว่าเราจะต้องอยู่ห่างกันเช่นทุกวันนี้............ยังคิดถึงคนดี.......และจะคิดถึงและรักมากขึ้นทุกวันตลอดไปนะจ๊ะฟ้าสีคราม.........เพื่อนรัก........เพื่อนใจ......ของแก้วนีดา........รักเธอนะ..ฟ้าสีคราม