ศรีกวี

แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า

 ศรีกวี  
   เพียรเรียนเขียนสื่อถ้อย        ตกแต่งแลเรียงร้อย 
สื่อถ้อย คำคมฯ 
   บ่มเพราะคำค่ำเช้า              ตกแต่งจิตใจเร้า 
เร่งร้อย เรียงวจีฯ 
   คือคนฝักใฝ่รู้                      จักเหนื่อยยากคงสู้ 
บ่แพ้ ใดใดฯ 
   จิตใจดังเช่นฟ้า                   แข็งแกร่งดังเหล็กกล้า 
สิ่งร้าย ฤๅกลัวฯ 
   ประกาศศักดิ์แก่หล้า           บอกล่าวดังก้องฟ้า 
ว่าข้า กวี สยามเอยฯ 
   มาเถิดมวลมิ่งมิตร              มาร่วมคิดร่วมสร้าง 
บทสื่อประจักอ้าง                   แด่ผู้คนยลฯ 
   คำคมที่เธอคิด                    ตราติดคุณค่าแท้ 
เพียงอ่านอาจช่วยแก้             เหล่าผู้หลงทาง มานาฯ 
     ณ ภพผืนไผทแผ่นนี้..สยามนาม 
กาลก่อนเลยลามา.ผ่านพ้น 
เอกราชอยู่คงนานนับเนิ่น 
ภัยบ่หาญมาปล้น...ฆ่าล้าง ทำลายฯ 
     หลากบุญราชาท่านเจ้าจอมไทย 
ดลช่วยผืนไผท...หยั่งไว้ 
ปรีชาพระท่วมจึงได้...คงซึ่ง เอกราช 
หากบ่มีคุณพระไซร้...บ่ได้ ครอบครองฯ 
     เรืองรองธรรมแจ่มแจ้ง...ประจักคง 
สูงส่งทศธรรมดำรงค์.....ก่อเกื้อ 
ปกปักไพร่พลวงศ์..ยึดมั่น ธรรมเฮย 
ยากยิ่งอริราชเอื้อม....ใฝ่เฝ้า รุกรานฯ 
     นานาปราชญ์แหล่งนี้..นามระบือ 
หลากสิ่งบอกคุณคือ...กล่าวถ้วน 
กลอนกาพย์ร่ายเรืองลือ...กาจเก่ง ปราชญ์เฮย 
คุณท่านจึงมากล้วน...แหล่งนี้ เมืองไทยฯ 
     จึงระลึกคุณท่านไว้...ณ จิต 
เฉกซึ่งองค์ศักดิ์สิทธิ์..แก่นหล้า 
เทียมประหนึ่งอาจารย์  ศิษย์.....แผกซึ่ง ยุคนา 
ยุคใช่กีดกันข้า.ใฝ่รู้ เล่าเรียนฯ 
                               
     เพียนเขียนโคลงว่าด้วย..ชมชอบ 
อาจบ่เป็นตามระบอบ.....ว่าไว้ 
ผิดถูกเพื่อนคงบอก....วานกล่าว แนะนำ 
มิตรบ่ติเตือนไซร้....เพื่อนนี้ หลงทางฯ 
     เขียนโคลงคงว่าด้วย....ปัญญาเบา 
คิดแต่จะรีบเอา....ด่วนได้ 
ผิดถูกเพื่อนแนะเรา...เราบ่ โกรธา 
หากปล่อยปะละไว้.......แน่แท้ อับอายฯ 
                                           
                                              แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า