ผีเสื้อตัวน้อย.. เจ้าจะล่องลอยไปที่ไหน บนฟ้า..ดูเหมือนว่าจะแสนไกล แต่ไม่เคยกว้างใหญ่..เกินกว่าใจเจ้าจะบิน ผีเสื้อตัวน้อย.. ฝนปรอย..คล้อยไหลไปไล้หิน ปีกบาง..ยังคงกางออกห่างจากดิน กลางเม็ดฝนที่ริน..เจ้ายังอยากบินไปที่ใด ที่ทุ่งดอกไม้แห่งนั้น.. คือทุ่งความฝันของเจ้าใช่ไหม ฉันเห็น..เจ้าไม่เคยเว้นการเดินทางไกล ไม่เคยเว้นการเคลื่อนไหว..เพื่อให้ได้ไปถึงที่แห่งนั้น ผีเสื้อปีกบางกลางท้องทุ่ง บินผ่านขอบรุ้งมุ่งไปหาฝัน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า..ในทุ่งดอกไม้ทุ่งเก่า..ในทุกๆวัน เก็บน้ำหวานมาแต้มฝัน..เจือปันให้ชีวิต ........ ฉันเพิ่งรู้..เจ้าผีเสื้อ ว่าฉันเชื่อ..ในความเชื่อผิดๆ ฉันเคยมอง..ว่าเจ้าล่องไหวโดยไม่คิด แต่ความจริงทุกชีวิต..ต้องดิ้นรน -บนโลกความจริง-
14 ธันวาคม 2544 14:23 น. - comment id 25015
.... ปีกบางร่อนถลา กลางแนวป่าฝ่าแดดลม เจ้าไม่ต้องขื่นขม แวะเวียนชมเหล่ามาลี .... ดอกโน้นไปดอกใหม่ แวะเวียนไปตามวิถี ดอกไม้ช้ำฤดี รอเจ้านี้กลับมาชม.....
14 ธันวาคม 2544 17:47 น. - comment id 25044
ปีกบางกางถาไป กลางหมู่ไม้ที่ย้ายเย้า สายลมพรมบางเบา เข้าสะกิดชีวิตกล้า ....... ใช่เพียงชมหมู่ไม้ ใช่เพียงไล้ลมจากฟ้า ปีกบางกางเสาะหา อาหารก่อต่อชีวิต
14 ธันวาคม 2544 20:20 น. - comment id 25070
ทุกชีวิตดิ้นรนทั้งนั้นเพื่อการมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าคนหรือผีเสื้อ แต่วิธีการดิ้นรนของผีเสื้อ ช่างก่อให้เกิดจินตนาการที่สวยงามในขณะที่ ง่วนกับการหาอาหารแต่ภาพที่ปรากฎมันสวยงามจนไม่คิดว่ามันกำลังลำบาก ซึ่งจริงๆถ้ามันพูดได้คงบอกแล้วว่ามันเหนื่อยแค่ใหน
14 ธันวาคม 2544 20:51 น. - comment id 25077
ผีเสือราตรีไม่ดีแน่ หน้าจะแก่หนังจะเหี่ยวเที่ยวไถล ผีเสื้อปีกบางกลางทุ่งดีแล้วนะดวงใจ ท่องเที่ยวไปกับโลกสวยฟ้าใสกับฝันที่แสนดี
15 ธันวาคม 2544 03:26 น. - comment id 25119
กลอนน่ารักดีจ้า...
15 ธันวาคม 2544 22:43 น. - comment id 25234
กลอนดีมากฮะ เพราะและแฝงแง่คิดผมชอบมากเลย
17 ธันวาคม 2544 10:24 น. - comment id 25580
สรรพสิ่งในโลกล้วนแล้วแต่ต้องดิ้นรน อยู่ที่ว่าจะต้องดิ้นรนมากหรือน้อยต่างกันแค่ไหนเท่านั้นเอง
17 ธันวาคม 2544 19:54 น. - comment id 25684
คงแต่งกลอนแบบนี้ไม่ได้ แต่ชอบอ่านค่ะ อ่านแล้วรู้สึกถึงตัวเองยังไงไม่รู้ เหมือนเราเองก็บินอยู่ในทุ่มดอกไม้ ทุกๆวัน หวังเพียงแค่น้ำหวานมาเจือชีวิต ... แต่มันก็ไม่จีรังหรอกมั๊ง หรือตะวันว่าไง