สุกไหม้อยู่ที่ใจทะยานอยาก หรือ …ใจเอ๋ยใจ…

แก้วนีดา

สุกไหม้อยู่ที่ใจทะยานอยาก 
คนที่ร่ำรวยเขามีความสุขแท้กันจริงไหม เมื่อมีความสุขจริง 
ทำไมคนรวยเหล่านั้น จึงได้นั่งนอนกันอย่างหวาดผวาไปไหนมาไหนต้องคอยหวาดระแวง 
มีคนคุ้มกัน มีรถป้องกันกระสุน และคนรวยเหล่านั้น เขายังดิ้นรนแสวงหากันอย่างหัวหมุน 
ไม่จบสิ้น หามาได้เท่าไหร่ก็ไม่เพียงพอ ทั้งหาทางสุจริตและทุจริตคดโกงคอรัปชั่น
 
หรืออื่นๆอีกมากมาย ที่เขาหลงคิดกันว่า.จะได้รับความสุขจากการแสวงหาสิ่งต่างๆ 
มาไว้ครอบครอง เมื่อเป็นเช่นนี้ ย่อมหมายถึงว่า พวกเรากำลังเดินหลงทาง 
โดยเดินหลงเข้าไปสู่เส้นทางของความสุกไหม้ ที่ไม่ใช่สุกสงบเย็นของชีวิต 
ที่ควรจะได้ ควรจะถึงในขณะที่กำลังมีชีวิตอยู่ 
หากชีวิตของเรามัวแต่ครุ่นคิดอยู่กับเรื่องได้ หรือเสียของธุรกิจการงาน 
ชื่อเสียงหรืออื่นๆจนมากเกินไป โดยไม่รู้ถึงจุดมุ่งหมายของสิ่งต่างๆเหล่านี้อย่างดีพอว่า 
ทำเพื่ออะไรแค่ไหนจึงจะเพียงพอ ให้ระวังตัวให้ดีเพราะเมื่อเกิดพลาดพลั้งขึ้นมา 
สิ่งเหล่านี้แหละที่จะคอยฉกกัดเราให้เจ็บปวดหรือปางตาย.. 
....................................................................
ใจเอ๋ยใจ
เจ็บปวดนะหนอใจ
ใยจึงเศร้าอยู่อย่างนั้น
คิดถึงเขาทำไมกัน
เมื่อเขาทำเจ็บช้ำใจ
อยากลืมลืมให้หมด
มีเพียงหยดน้ำใสใส
ไหลรินจากหัวใจ
เมื่อเธอนั้นไม่หวนมา
ใจจ๋าบอกได้ไหม
ใจทำไมเศร้าหนักหนา
ใจเหนื่อยใจอ่อนล้า
ใจผวาเมื่อเธอจากไป
ใจเจ็บใจขมขื่น
ใจระทมใจอ่อนไหว
ใจเอยข้าเหนื่อยนะใจ
ใจทำไมใจไม่ลืม
ใจเรารักเขาหนอ
ใจเขาล่ะตรงเราไหม
ใจเราไม่ตรงใจ.
ฉะนั้นใจจึงเจ็บตรม...
ด้วยรักและพูกพัน....เธอกับฉัน...เรารักกันนะ..ที่รัก