เหตุเกิดเพราะปาฏิหาริย์(7)

อาชา

ในวันศุกร์ที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ.2547  ซึ่งเป็นวันหลังจากที่ฉันเริ่ม ชอบ เขามาได้ 1 วัน  ฉันก็ต้องรับบทหนักในการตีหน้าซื่อและเก็บอารมณ์ของตัวเองไว้ทั้งต่อหน้าคนอื่นรวมทั้งตัวเขาเองด้วย..
          วันนี้เป็นวันที่โรงเรียนของฉันมีการเลือกชมรมที่ต้องเรียนสัปดาห์ละคาบกัน  ชมรมที่โรงเรียนมีให้เลือกนั้นมีประมาณ 20 ชมรมได้  แต่ว่าในแต่ละห้องนั้นจะบังคับจำนวนนักเรียนต่อชมรมหนึ่งแค่ประมาณ 2 คนเท่านั้นเพื่อเป็นการกระจายนักเรียน  
          ฉันในฐานะนักเรียนคนหนึ่งก็มีความจำเป็นที่จะต้องเลือกชมรมเช่นกัน  หลังจากที่ไล่ดูรายการของแต่ละชมรมแล้วฉันก็เลือกที่จะเข้าชมรม จิตรกร ซึ่งมี..เขาเป็นผู้สอน  และชมรมนี้จากนักเรียนในห้องจำนวน 54 คนจะมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะได้เข้า..  ฉันก็นั่งเภาวนาขออย่าให้มีคนมาเข้าเลยเพราะชมรมนี้เป็นชมรมเดียวที่ฉันจะได้เจอเขา  มิสท่านหนึ่งเริ่มให้นักเรียนยกมือเลือกชมรมทีละอย่างจนกระทั่งมาถึงชมรมจิตรกร..ฉันยกมือขึ้น  และผลก็ปรากฎว่าฉันเป็นนักเรียนคนเดียวที่ยกมือและก็ได้เข้าเรียนในชมรมนี้ตามที่ได้คาดหวังไว้
          หลังเลิกเรียนในเวลา 15.40 น.  ฉันก็รีบโทรศัพท์หาแม่ให้มารับฉันในตอน 5 โมงและบอกคนขับรถโรงเรียนว่าวันนี้ไม่กลับด้วย  หลังจากนั้นฉันก็รีบขึ้นไปนั่งทำงานประกวดที่ห้องศิลปะกับเขาต่อ  ระหว่างที่ฉันนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะข้างๆโต๊ะของเขา  เขาก็เดินมาดูงานที่ฉันทำเป็นครั้งคราวตามประสาครูกับศิษย์  แต่ทว่าหัวใจของศิษย์คนนี้มันสั่นไหวเหลือเกิน
          ตอนนี้เย็นมากแล้วแต่ฉันก็ยังคงนั่งทำงานอยู่  ส่วนเขาก็เดินหายไปจากห้องศิลปะแต่สักพักก็กลับมาพร้อมกับถุงน้ำอัดลม 1 ถุง กับหลอด 2 หลอด  และเขาก็ยื่นถุงน้ำอัดลมที่มีหลอดเสียบอยู่ให้แก่ฉัน 
 
          -อ่ะกินซะ
          +ไม่เป็นไรค่ะมาสเซอร์ (ฉันตอบไปด้วยความเกรงใจ) 
          -กินไปเหอะหน่า
          เขายื่นถุงน้ำอัดลมมาใกล้หน้าฉันมากขึ้น  ฉันก็เลยรับมากินเสียโดยดี..โอ้ยย ใจละลายแล้ววว  หลังจากนั้นฉันก็มุ่งมั่นทำงานต่อและงานชิ้นนี้ที่ฉันทำมันจะไม่สมบูรณ์หากขาดรูปคน  ซึ่งฉันก็บอกเขาไปตามตรงว่าคนเป็นหนึ่งในองค์ประกอบเพียงน้อยนิดที่ฉันไม่สามารถวาดได้  เขาก็เลยไปหาหนังสือแบบคนมาให้ฉันเลือกรวมทั้งตัวเขาเองก็ช่วยเลือกด้วย  หลังจากนั้นเขาก็อุตส่าห์เอาหนังสือลงไปซีร็อกส์รูปให้ฉันที่ชั้นล่างแล้วเขาก็ยังช่วยลอกลายใส่กระดาษให้ฉันอีกรอบเชียวนะเนี่ย  ฉันเองก็เกรงใจอยู่ลึกๆแต่ที่ลึกกว่านั้นก็แอบดีใจอยู่นิดๆเหมือนกันนะ  จน 5 โมงเศษฉันก็ขอลาเขาเอางานกลับไปทำต่อที่บ้านเอง
          เหตุเกิดเพราะปาฏิหาริย์