สุขแท้อยู่ที่ใจสงบเย็น…หรือแค่…คนผ่านทาง…(ว่างเปล่า)

แก้วนีดา

สุขแท้อยู่ที่ใจสงบเย็น 
เราลองถามตัวเองดูว่า ชีวิตนี้เกิดมาเพื่ออะไร 
และสิ่งใดที่ควรจะได้ ควรจะถึงในขณะที่กำลังมีชีวิตอยู่ 
ที่นอกเหนือไปจากความร่ำรวย ยศ ชื่อเสียง 
ตอบให้ก็ได้ว่า ความสุขสงบเย็นและอิสระทางจิตใจ 
คือสิ่งที่มนุษย์ทุกๆคนควรจะได้ควรจะถึงในขณะที่กำลังมีชิวิตอยู่ 
และควรอย่างยิ่งที่จะรีบเร่งแสวงหา 
ส่วนความสุขจากการแสวงหาทรัพย์ ปริญญา ยศ ชื่อเสียง 
หรืออื่นๆ ที่หลงสมมุติยึดถือว่าเป็นความสุขนั้น 
แท้ที่จริงมันเป็นความสุกไหม้ คือสุกที่เผากายเผาใจให้เร่าร้อน 
เดือดพล่าน กระวนกระวาย อยู่ไม่ติด ไม่เป็นสุขสงบเย็นที่แท้จริง 
ความสุขแท้ คือความสงบเย็นไม่ได้เกิดขึ้นจากการแสวงหาที่ภายนอก 
หรือจากการร่ำรวย มีชื่อเสียงโด่งดังก้องฟ้า 
แต่เกิดจากการมองย้อนกลับเข้าสู้จิตใจของตนเอง 
หากเรามองย้อนกลับเข้าดูจิตใจอยู่เรื่อยๆ แล้วเราจะพบจะเห็นมัน.. 

คนผ่านทางหรือความว่างเปล่า
ในความว่างทุกทางกลางความว่าง
ยังอยู่ห่างเกินวันอันว่างเปล่า
ของที่ว่างบางครั้งเพียงร่างเงา
อยู่ที่เราจิตว่างใช่จางจาง
บางทีใสมองไปได้ปลอดโปร่ง
ยังถูกโยงเข้าไปในความว่าง
ใจที่แท้อย่างน้อยให้ปล่อยวาง
อย่าไปขวางปลายทางความว่างเกิน
แม้บางครั้งว่างบ้างไม่ว่างบ้าง
มองรอบข้างเราด้วยอย่าขวยเขิน
เมื่อแสงทองส่องกลางขอบทางเดิน
อาจเผชิญความว่างอยู่กลางทาง
เมื่อพบพานความว่างเจอบ้างแล้ว
ดุจเห็นแก้วสว่างส่องทางว่าง
จะหยิบฉวยลอยลอยหรือปล่อยวาง
นั้นไม่ห่างเกินครองอย่าล่องลอย
เมื่อใจกว้างร่างกายก็กลายบ้าง
ใจจึงว่างอยู่ไปไม่ท้อถอย
กำอะไรจับจองก็ลองปล่อย
ใจจะค่อยผ่อนคลายให้กลายว่าง
เพียงหลับตาก็ว่างเป็นอย่างยิ่ง
จงละทิ้งอามิษในจิตบ้าง
เมื่อใจนิ่งประสบได้พบทาง
คือปล่อยวางจิตว่างอย่างนิรันดร์
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
.... ยังมีความรัก นำมามอบให้จากใจเสมอ ....