ระเหยร่างกลางหาว จุมพิตดาวพราวฟ้า ด้วยรักและเมตตา ปรารถนาสรรพสิ่งสุข เสวยวิมุติศรัทธา เบิกม่านตาแห่งปลาดุก ทำดีไม่มีทุกข์ แสวงยุคศรีอาริย์บานธรรม จรดจิตจ่อตรงอนุสติ เร่งดำริเพ่งอสุภเน่านำ ด้วยสังขารไม่นานล้ำ ท่องประจำคำพุธโธ โย่ โย่ แมน พุทธะคือสละโลกย์ สละโศกสละทรัพย์นับแสน ท่องเทศนาธรรมทั่วแดน Yes we can do fine everytime.
12 มีนาคม 2548 21:17 น. - comment id 438222
แต่งได้ดีค่ะ
12 มีนาคม 2548 21:37 น. - comment id 438229
ดช .โย โย่ .. มีตาเหมือนปลาดุกอีกต่างหาก สวดมนตร์ก็แปลกๆ
12 มีนาคม 2548 22:53 น. - comment id 438248
ขอบคุณจ้าผู้หญิงไร้เงา แต่งตามประสากวีแนวงัย ที่ลงด้วยปลาดุกก็แค่คำสัมผัส แต่สื่อความนัยให้เห็นว่า พุทธะนั้นอญุ่ทุกแห่ง หากเราปฏิบัติจริง ใช่ไหมครับ คุณอัลมิตรา
13 มีนาคม 2548 00:29 น. - comment id 438276
ช่ายยยยยยยยยย .... คร่อก ..
13 มีนาคม 2548 10:30 น. - comment id 438328
มาชื่นชม...ครับ