ก่อนหน้านี้.. ตอนที่หัวใจไร้เหตุผล ความคิดผิดกรอบมันชอบรน ดื้อรั้นดั้นด้นบนขาเดียว ตอบถามตามใจไปเรื่อยๆ ทฤษฎีเรื่อยเปื่อยเลื้อยและเลี้ยว ย่ำเท้าก้าวกร่างหางเป็นเกลียว อยู่กับเรื่องเดียวที่ใส่ใจ ต่อมา.. เวลา - อายุ ทะลุไหล รอยหยักชักฝ่อจะก่อไฟ ร่องรอยน้อยใหญ่หาไม่พบ จิ้งจกผกเวียนเปลี่ยนสีหาง สืบเท้าก้าวย่างอย่างสงบ แต่คนวนเคลื่อนเหมือนไปรบ เปลี่ยนลายหลายตลบไม่กลบเสียง ูเฮ้ยไอ้น้อง! ไม่ต้องข้องใจนัก ธรรมเนียมเทียมหลักเขาถักเยี่ยง ที่เอ็งยืนเหยียบเขาเรียบเรียง อยากเลี่ยงมันไปทำไมวะ โลกเปลี่ยนเวียนไปไร้ผิดชอบ ระบบครบขอบรอบกองขยะ สู่รุ่นทุนนิยมถมอารยะ สุดแต่สภาวะจะเกื้อให้ มือไหนใครยาวก็สาวแข่ง สุดแต่ใครแก่งใครแย่งไหว ไม่มีถูกผิดติดค้างใจ สยาม - เมืองน้ำใจไม่มีแล้ว ตอนนี้.. ฉันเป็นเด็กดีอยู่ที่แถว แต่มันเป็นแถวที่ไร้แนว ดื้อแพ่งแม่งแล้วก็แถวนั้น
ตะวัน 8 ธ.ค. 2544 20:24 น. - ID 6964 
874
4
0
8 ธันวาคม 2544 21:04 น. - comment id 23767
คำเฉียบคมเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
8 ธันวาคม 2544 21:41 น. - comment id 23781
เยี่ยมมากครับ ...
8 ธันวาคม 2544 22:27 น. - comment id 23787
เยี่ยมจริงๆ สำนวนการเขียนดีมากครับ
9 ธันวาคม 2544 03:37 น. - comment id 23883
ยาวดีแต่ยอดเยี่ยมจ้า... เด็กดี
9 ธันวาคม 2544 20:14 น. - comment id 24048
เยี่ยมจังค่ะ
9 ธันวาคม 2544 21:31 น. - comment id 24063
ครับเยี่ยมครับ จริงๆครับ เขียนมาเยอะนะครับ
17 ธันวาคม 2544 19:51 น. - comment id 25683
ดีใจที่ได้อ่านกลอนของคุณอีกค่ะ ช่วงนี้ไม่ว่างเหรอ ไม่ค่อยเห็นเขียนกลอนเท่าไหร่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
