จิบกาแฟ..หอมกรุ่น..ละมุนลิ้น.. รสชาติชิน..กลิ่นละเมียด..เลียดขมหวาน.. สีดำอ่อน..ร้อนละลาย..ทรายน้ำตาล.. มองคืนผ่าน..กาลเวลา..พาใจเพลิน.. ออกมานั่ง..ข้างระเบียง..ละเตียงทิ้ง.. เสียงหรีดหริ่ง..ทักทาย..หายขวยเขิน.. ลมเย็นเย็น..แผ่วแผ่ว..แว่วเชื้อเชิญ.. ให้ออกเดิน..ชมดาว..พราวนภา.. ถือกาแฟ..ถ้วยเก่า..มองเงาเมฆ.. ดาวดวงเอก..ประจำเมือง..เรืองส่องฟ้า.. จิบกาแฟ..หอมละมุน..อุ่นอุรา.. ละสายตา..หลับพริ้ม..แล้วยิ้มชม.. จิบกาแฟ..หอมกรุ่น..จึงครุ่นคิด.. เพ่งพินิจ..คิดไป..ในความขม.. คงเปรียบเป็น..เช่นชีวิต..ยามจิตตรม.. ไร้อารมณ์..ภิรมย์รื่น..ไม่ชื่นบาน..
อัครโชค 8 ธ.ค. 2544 04:19 น. - ID 6900 
5411
4
0
8 ธันวาคม 2544 06:23 น. - comment id 23571
มาจิบกาแฟ... แล้วก็อ่านกลอนไปด้วยจ้า....
8 ธันวาคม 2544 08:04 น. - comment id 23584
อยากได้สักแก้วค่ะ แต่ขอครีมด้วยละกันค่ะ กลอนเพราะจัง
8 ธันวาคม 2544 11:54 น. - comment id 23633
กาแฟดำ ถ้าไม่หวาน เติมน้ำตาลหน่อย ให้อร่อย ต้องเติมหวาน ลบความขม เหมือนกับรัก วันนี้หวาน พรุ่งนี้ตรม อย่าหลงลม ให้ใครเติมยาพิษ ในกาแฟ ก็แล้วกัน(อย่าหลงลม เติมยาพิษ ให้หัวใจ ก็แล้วกันนะ)
8 ธันวาคม 2544 18:58 น. - comment id 23736
อื้ม...นึกถึงคืนวันเสาร์ ที่บ้านเก่า กับน้ำชาถ้วยเดิม (กินแต่ชาค่ะ ไม่ได้กินกาแฟ) อ่านกลอนของคุณนึกภาพออกเลยค่ะ สบาย สบาย
15 กุมภาพันธ์ 2545 00:41 น. - comment id 35517
ขอสักถ้วยนะจ๊ะพี่p
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
