หน้าส่วนตัว
หยิบมากลึงมาเกลาเสลาสลัก
ด้วยความรักขัดรอยที่พร้อยขวาง
จนเกลี้ยงกลมไร้เสี้ยนเบียดเบียนทาง
แล้วจัดวางลายเงาเฝ้าจารรอย
ค่อยยกมีดกรีดคมจมเนื้อไม้
ทุ่มเทกายสลักมิพักถอย
เสริมที่ควรส่วนที่บั่นก็หมั่นซอย
ให้งามงดหยดย้อยน่าชื่นชม
รมด้วยควันอันหอมพร้อมเคลือบสี
ให้ดูดีมีราคาว่าสวยสม
มิใช่ไม้ขรุขระที่คละตรม
ให้เป็นที่นิยมประดับประดา
เป็นช่อฟ้ากาแลใช่แคร่ไม้
ประดับลายบารมีที่สรรหา
ให้อยู่สูงด้วยใจใฝ่สัมมา
อนิจจาไม่นานพาลหักครืน
มิใช่ลมทำร้ายหรือสายฝน
แต่เพราะด้วยกมลไม่อาจฝืน
แรงกิเลสเภทภัยได้ยั่งยืน
จึงร่วงหล่นสู่พื้นเพราะอ่อนแอ
แม้นวางลายให้สวยด้วยสร้างสรรค์
มิอาจให้ไม้นั้นเพิ่มกระแส
ความเข้มแข็งเพื่อสลายความปรวนแปร
จึงเป็นแค่อำพรางอย่างอาภรณ์
กาลเวลาจึงมาพิสูจน์ไม้
ตัดขยายธาตุแท้แผ่ความหลอน
ว่าไม้นั้นอ่อนผุปรุไส้คลอน
จึงต้องจรเพราะไม่ดีที่เนื้อตน
พี่ดอกแก้ว 13 ธ.ค. 2547 21:29 น. - ID 67487 
1682
26
0
13 ธันวาคม 2547 22:03 น. - comment id 388023
สาธุพี่ดอกแก้วค่ะ ดอกไม้งาม กลอนดีที่สุด......... ดอกไม้ยังงดงาม และ ดอกไม้เปราะบางแต่ เป้นไม้เนื้อแข้มแข็ง แต่ในหัวใจอ่อนโยน
13 ธันวาคม 2547 22:06 น. - comment id 388026
แวะมากราบด้วยกลอนนี้ด้วยค่ะ http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_67404.php ลาไปนอนนะคะพรุ่งนี้หมอนัดตัดไหมเก้าโมงเช้า ไปแล้วค่ะ
13 ธันวาคม 2547 22:29 น. - comment id 388042
ช่างเป็นกลอนที่อบรมบ่มนิสัย ได้เลยนะครับ ผมขอชมจากใจจริง ช่วงนี้ไม่ได้เห็นพี่ ลงกลอนเหมือนกันนะครับ บอกว่า สวัสดีนะครับ และอีกอย่าง งานงามพริ้ม รื่นอ่อนไหว ละมุนละไม ดีครับ
13 ธันวาคม 2547 22:42 น. - comment id 388049
เพราะเหมือนเดิมนะคะพี่ดอกแก้วจ๋า ไม่เจอนานสบายดีเปล่าค่ะ หวังว่าคงสบายดีนะคะ คิดถึงเสมอค่ะ
13 ธันวาคม 2547 22:58 น. - comment id 388060
คิดถึงและห่วงใยค่ะ แต่พอทราบว่าซ่อมบ้าน เลยได้งานเนื้อไม้มาฝากน้องๆเลยนะคะ จริงๆพุดขอเป็นต้นไม้ค่ะ ไม่เอาแบบมาหั่นแบ่งค่ะอิอิ ด้วยรักค่ะ
13 ธันวาคม 2547 23:43 น. - comment id 388108
คิดถึงพี่ดอกแก้วจังค่ะ ได้มุมมอง แง่คิดดีๆ เสมอนะคะ ................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
14 ธันวาคม 2547 06:00 น. - comment id 388179
..บทกวี .. ยังคงความงดงาม .. ในเนื้อหา..
ที่มีคุณค่า .. มากมาย ..เลยคะ..
..เรน คิดถึง .. นะคะ ..
เป็นห่วง ด้วยดิคะ ..
..อากาศ .. บ้านเรน .. หน้าว .. หนาว..
ดูแล สุขภาพด้วยนะคะ ..
14 ธันวาคม 2547 09:02 น. - comment id 388237
สวัสดีค่ะพี่ดอกแก้ว ไม้มีดีที่เนื้อ คนมีดีที่ใจ ถูกไหมคะ
14 ธันวาคม 2547 09:22 น. - comment id 388255
คิดถึง พี่ดอกแก้วนะครับ
14 ธันวาคม 2547 10:55 น. - comment id 388331
เป็นห่วงด้วยค่ะ.. เห็นหายไปนาน
14 ธันวาคม 2547 10:59 น. - comment id 388334
สวัสดีค่ะ...พี่ดอกแก้ว คิดถึงพี่ดอกแก้วค่ะ... ยังคงงดงาม ตามด้วยความหมาย รักษาสุขภาพนะค่ะ
14 ธันวาคม 2547 12:11 น. - comment id 388364
^_^ พี่ดอกแก้วหายไปนานเลยนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ อากาศเริ่มหนาวแล้วนะคะพี่ กลอนของพี่ยังมีข้อคิดให้อยู่เสมอ ขอบคุณมากนะคะ
14 ธันวาคม 2547 15:20 น. - comment id 388496
เป็นช่อฟ้ากาแลใช่แคร่ไม้ ประดับลายบารมีที่สรรหา ให้อยู่สูงด้วยใจใฝ่สัมมา อนิจจาไม่นานพาลหักครืน........... กาลเวลาจึงมาพิสูจน์ไม้ ตัดขยายธาตุแท้แผ่ความหลอน ว่าไม้นั้นอ่อนผุปรุไส้คลอน จึงต้องจรเพราะไม่ดีที่เนื้อตน............ ดาชอบสองบทนี้จังค่ะพี่ดอกแก้ว... .....เรามักจะรู้ตัวว่าเราไม่ดีพอสำหรับเขา ขอแค่ได้รับรู้ว่าเขามีความสุขดี ก้อพอแล้วใจนี้... รูปสวยมากค่ะพี่.. รักษาสุขภาพนะค่ะ..ดาเป็นห่วงพี่เสมอแม้มิได้เข้ามาทักทายนะค่ะ... จากใจดาค่ะ...
14 ธันวาคม 2547 15:29 น. - comment id 388498
แวะมาอ่านผลงานครับคุณพี่... รักษาสุขภาพนะครับ........
14 ธันวาคม 2547 16:27 น. - comment id 388546
เวลาซือแป๋ จะถ่ายทอดสุดยอดวิชากำลังภายใน ยังต้องคัดเฟ้นหาศิษย์ ที่มีพื้นฐาน จิตใจ ร่างกายที่ดีพอจะฝีกรับสืบยทอด ช่างแกะสลัก ก็ต้องเลือกเนื้อไม้หน่อย ถ้าใช้ไม้เนื้ออ่อน เป็นเครื่องสูง ปลวกมอดไม่ต้องกิน ก็เปื่อยยุ่ยไปเอง คน..ที่จะได้รับการฝึกฝนก็คงเหมือนกัน บางคนเป็นได้แค่ลูกศิษย์พระแบกปิ่นโตกับข้าวจนแก่ อิอิ
14 ธันวาคม 2547 17:45 น. - comment id 388593
@...ดาหลา & ปะการัง... สวัสดีค่ะน้องนิ่ม ความเข้มแข็งนั้นมักจะใช้เปรียบเทียบในการต่อสู้ อย่างในคราวที่พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้นั้น ความเข้มแข็งแห่งจิตท่านเปรียบเทียบได้กับ ..เพชร... คือบุรุษใจเพชรนั่นเองค่ะ บทกลอนนี้พี่ดอกแก้วเพียงนำสิ่งใกล้ตัวมาเปรียบ ถึงความต่างของเนื้อไม้ที่นำมาทำเฟอร์นิเจอร์ ประเภทเดียวกัน แต่ทนทานต่างกัน ไม่ต่างกับธาตุแท้ของคนทั่วไปเลย ขอบคุณที่แวะมาอ่านมาคุยกันนะคะน้องนิ่ม
14 ธันวาคม 2547 17:46 น. - comment id 388594
@...คุณทิกิ... ขออภัยที่เข้ามาทักทายช้าไปนะคะ ก็เลยไม่ทันได้อวยพรให้ไปพบแพทย์โดยสวัสดี ขอให้หายเร็วๆนะคะ กำลังใจเข้มแข็งอย่างนี้ .. สิ่งร้ายๆได้ผ่านไปแล้ว ก็ขอให้ได้พบแต่สิ่งที่ดีๆค่ะ ขอบคุณค่ะคุณทิกิ
14 ธันวาคม 2547 17:46 น. - comment id 388595
@...แม่จิตร... แม่จิตร..สวัสดีค่ะ ช่วงนี้ซ่อมบ้านค่ะ ..พอทุบห้องนี้ก็ย้ายไปห้องนู้น ย้ายเครื่องคอมได้แต่ไม่ได้ย้ายสายโทรศัพท์ค่ะ ก็เลยต้องรอจังหวะที่อยู่ใกล้สายโทรศัพท์แล้วจึงเปิดเข้ามาได้ ขอบคุณมากนะคะแม่จิตร.. ดีใจที่แม่จิตรชอบและมีความสุขกับการอ่านนะคะ
14 ธันวาคม 2547 17:46 น. - comment id 388596
@...น้องหมูหวาน เพราะรัก... ยังไม่สบายนักหรอกค่ะ..เพราะฝุ่นเต็มบ้านเลย ส่วนสุขภาพก็ยังพอทนได้ค่ะ และก็จะทนให้นานที่สุด ดีใจมากนะคะที่น้องหมูหวานมาเยี่ยม
14 ธันวาคม 2547 17:46 น. - comment id 388597
@...น้องพุด... ผลงานจากการซ่อมบ้านคงจะทะยอยออกมาเรื่อยๆ ตามแต่จะมีจังหวะ...และความเหมาะสม ความจริงของธรรมชาติมักอยู่ใกล้ตัวเสมอ แต่เรามักไม่ค่อยพบ..และมุ่งไปหาในสิ่งที่ไกลตัว ก็เลยยิ่งยากที่จะพบ... ต้นไม้...ก็ยิ่งเป็นสภาพธรรมชาติที่ก่อให้เกิดปัญญาได้มากมาย หากรู้จักพิจารณาถึงความเป็นไป .. ตลอดจนถึงกระพี้และแก่น คุณและโทษ ขอชื่นชมต้นพุดต้นนี้ด้วยความจริงใจนะคะ
14 ธันวาคม 2547 17:47 น. - comment id 388598
@...น้องลี่... คิดถึงน้องลี่เช่นกันค่ะ ... ทั้งคิดถึงเนื้องานที่มีสาระให้แง่คิดพร้อมความไพเราะ .. ให้ความเข้าใจในบางสิ่งและสงบใจเมื่อได้อ่าน เวลาที่ไม่ได้เข้ามาก็ได้แต่คิดว่า ... น้องลี่จะเขียนกลอนพาทัวร์ไปที่ไหนบ้างแล้วนะ ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาคุยกัน
14 ธันวาคม 2547 17:47 น. - comment id 388599
@...เรนน้อย... ไม่ได้เข้าข้างและเอาใจนะจ๊ะ แต่น้องเรนก็คือไม้งามเนื้อดีอีกหนึ่งชิ้น ที่รอการเสลาสลักด้วยฝีมือของครูที่เข้าใจ..ไม่ผลีผลาม และที่สำคัญ...ก็คือต่อให้ช่างสลักฝีมือดีขนาดไหน ความสวยงามจะคงทนอยู่ได้นานก็อยู่ที่เนื้อไม้ด้วย พี่ดอกแก้วมั่นใจว่า ..น้องเรนจะไม่เป็นไม้ที่ผุกลวงอยู่ข้างในเป็นแน่ ขอบคุณมากนะจ๊ะ..ที่แวะมาเยี่ยมเยียนท่ามกลางลมหนาว อยากเห็นหน้าเหมือนกันนะ ...ว่าป่านนี้แก้มจะเป็นสีชมพูขนาดไหนแล้ว จะเหมือนเด็กดอยแก้มแตกตอนหน้าหนาวหรือเปล่า ที่บ้านพี่ดอกแก้วก็อากาศเย็นค่ะ..ไม่หนาวมาก อิจฉาคนที่อยู่อากาศหน้าว..หนาว จังเลย
14 ธันวาคม 2547 17:47 น. - comment id 388600
@...น้องกานต์ เพียงพลิ้ว... ถูกค่ะน้องกานต์... คุณภาพของเนื้อไม้ ย่อมแบ่งแยกประเภทของการนำไปใช้ รวมทั้งราคาที่ซื้อหา ... คุณภาพของใจคนย่อมแบ่งแยกฐานะได้ระหว่าง คนดีกับคนไม่ดี... หากพื้นฐานของใจไม่ได้ถูกอบรมบ่มนิสัยให้ดีแล้ว คนเหล่านั้นก็ง่ายต่อการทำความชั่ว และไม่ละอายที่จะทำ ขอบคุณมากนะคะน้องกานต์คนดี
14 ธันวาคม 2547 17:48 น. - comment id 388601
@...น้องไก่ ผลิใบฯ... สวัสดีค่ะน้องไก่... ไม่ได้เข้ามานาน ..คิดถึงน้องชายที่น่ารักคนนี้เช่นกันค่ะ ขอบคุณที่แวะมาเป็นกำลังใจนะคะน้องไก่
14 ธันวาคม 2547 17:48 น. - comment id 388602
@...น้องแจม เจ้าตัวดี... หายไปด้วยภารกิจและสุขภาพค่ะน้องแจม ก็พยายามรักษาสถานการณ์ทุกอย่างให้เป็นไปได้ด้วยดี ทั้งไม่ฝืนต่อสุขภาพตนเองด้วย... ดีใจจังที่เจ้าตัวดีก็เป็นห่วง ...ขอบคุณมากนะคะ
14 ธันวาคม 2547 17:50 น. - comment id 388603
@...แมงกุ๊ดจี่... ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาอ่านงานของพี่ดอกแก้ว เขียนจากสิ่งที่ได้พบใกล้ๆตัวน่ะค่ะ.. ไว้ให้อ่านกันเล่นๆนะคะ ...น้องที่น่ารัก
14 ธันวาคม 2547 17:52 น. - comment id 388604
@...น้องอุ๊ คนเมืองลิง... สวัสดีค่ะ...น้องที่น่ารักอีกคนนึง พี่ดอกแก้วจะพยายามหาเวลาว่างเข้ามาให้ได้นะคะ ทั้งนี้ต้องอยู่ที่อุปกรณ์ด้วค่ะว่าพร้อมขนาดไหน.. ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน
14 ธันวาคม 2547 17:55 น. - comment id 388606
@...น้องดา กัลลดา... ไม่ได้พบกันนานแล้ว..ดีใจที่แวะมานะคะ คงสบายใจดีแล้วนะคะน้องดา จากบทกลอนที่ผ่านมา.. หลายสิ่งที่น้องดาคิดได้ ..ในแง่ดี เป็นส่วนหนึ่งของความอิ่มใจที่พี่ดอกแก้วได้รับ คำชมเชย...อาจเป็นที่พอใจสำหรับคนอื่นๆ แต่สำหรับพี่ดอกแก้วแล้ว .. ความเข้าใจดีที่น้องๆได้ไป ..เปรียบเหมือนรางวัลของพี่เลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่แวะมามอบรางวัลให้พี่
14 ธันวาคม 2547 17:56 น. - comment id 388607
@...บินเดี่ยวหมื่นลี้... ขอบคุณเสมอในความห่วงใยนะคะ พี่ดอกแก้วเองก็รู้สึกไม่สบายใจเลยที่ไม่ได้แวะเข้าไปทักทาย... ไว้เครื่องมือและบ้านพร้อมกว่านี้ เราคงมีโอกาสได้คุยกันมากกว่านี้นะคะ โดยเฉพาะที่บ้านของน้องบินเดี่ยว ขอบคุณมากๆค่ะ
14 ธันวาคม 2547 17:58 น. - comment id 388609
@...ฤกษ์... ขอบคุณในความเห็นของฤกษ์นะคะ แม้จะดูติดตลก..แต่ก็เป็นหนึ่งในความนัยของบทกลอน.. ที่เรียกได้ว่าเป็นประเด็นหลักเลยทีเดียว ขอบคุณมากค่ะที่มอบความเห็นนี้ไว้ให้ตรงนี้
14 ธันวาคม 2547 21:20 น. - comment id 388737
กาลเวลามักพิสูจน์ในทุกสิ่ง ถึงความจริงเป็นไฉนให้รู้ค่า แม้เพชรแท้อยู่ในตมจมคงคา ยังมีค่าเมื่อได้พบประสบเจอ *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ คิดถึงเสมอนะค่ะ หายไปนานจริง ๆ อย่างที่หาย ๆ คนกล่าวไว้ ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ รักและห่วงใยเสมอค่ะ*-*
15 ธันวาคม 2547 16:51 น. - comment id 389279
@...ผู้หญิงไร้เงา... กาลเวลาคือมาตราที่ชี้วัด และแจงจัดแยกชนิดคิดมูลค่า ความเข้มแข็งอ่อนแอในกายา พิสูจน์ที่เวลาที่อดทน สวัสดีค่ะน้องตูนคนงาม ขอบคุณที่แวะมาห่วงใยนะคะ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
