ลมเอื่อยโอนอ่อนไหวยามค่ำ ตอกย้ำรอยรักยามหาโหย ดั่งดอกไม้ไร้น้ำทิพย์ทิ้งให้โรย จึงโชยกลิ่นความเศร้าให้เหงาใจ ดั่งนกน้อยโบยบินไร้หมู่มิตร ความเดียวดายเกิดในจิตให้หวามไหว มีเพียงลมเป็นดั่งมิตรและคู่ใจ ระยะทางใกล้ไกลไม่สำคัญ แม้คืนวันหมุนผ่านตามความคิด แม้ชีวิตหมุนเวียนดั่งจักรผัน ทั้งทุกข์สุขรักเศร้าคลุกเคล้ากัน เปรียบดังสายลมพัดเอื่อยเอย
25 พฤศจิกายน 2547 22:27 น. - comment id 378181
แต่งได้ดีนะคะ ความหมายก็ดีค่ะ
26 พฤศจิกายน 2547 13:28 น. - comment id 378561
ใช้ภาษาได้สวยดี มีความหมายครับ ๚ะ๛ size>
26 พฤศจิกายน 2547 14:30 น. - comment id 378616
ขนาดแต่งกับเพื่อนยังมีแอบเศร้าเลยนะเนี่ยะ ^o^
26 พฤศจิกายน 2547 16:21 น. - comment id 378792
ระยะทางใกล้ไกลไม่เคยหวั่น ในสัมพันธ์คงหมั่นดั่งฝันหา ด้วยรักเธอเสมอใจในทุกครา เลยทำให้ห่วงหาเธอคนดี *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*