จูบแก้มหอมค่อยปลุกอ้ายรอใส่บาตร

สาวบ้านนา

url=http://thaipoem.com/web/songshow.php?id=4603
น้อมพลีอภินันทนาการจากสองดวงใจ
*บุรุษแห่งสายธารและสาวงามแห่งไพรพฤกษ์*
หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวราวรวงเรียวรอเกี่ยวเก็บ
ด้วยกมลแสนรักเอยแสนรักในทุกดวงใจ
ในร่มรักเรือนไทยเรือนทองแห่งน้องพี่ค่ะ
ที่นานๆจะมาพบกันทีนะคะ
ด้วยรักล้นใจ..


รุ่งอรุณแห่งสันโดษ    ลำน้ำน่าน  
ลมเหมันต์มาเยือนเหมือนปีกลาย
จุดมุ่งหมายอีกไกลไปไม่ถึง
เพียงเพ้อฝันรำไรในคำนึง
ที่พอซึ้งพอซาบอาบหัวใจ
อรุณแล้วอีกคราวในหนาวนั่น
เสียงผู้ใดรำพันถึงฝันใหม่
จากโพ้นทุ่งรุ่งร้างกลางพฤกษ์ไพร
แผ่วมาไกลสันโดษลับโบสถ์บรรพ์
ว่าเหมันต์รวงข้าวที่พราวทุ่ง
รอจรุงประภัสสรตอนแสงสรรค์
รอน้ำค้างกลางหาวมาพราวพรรณ
รอฉายภาพพุทธสันต์วันหนาวนา
ฉายความงามริ้วรวงให้ช่วงโชติ
เมื่อสันโดษผลิแย้มแต้มอุษา
รับมิ่งมนตร์อรุณที่หมุนมา
ส่องมรรคานาข้าวของชาวพุทธ
เผยสามัญเงียบงามตามทุ่งกลิ่น
หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินถิ่นวิสุทธิ์
สืบศรัทธาก้าวสู่ผู้วิมุตติ
ผู้โชนจุดธรรมาอารยชน
หยดน้ำค้างร่วงเผาะเพราะทำนอง
เสียงแซร่ซ้องโกกิลาทุกนาหน
วิเวกไหวสันโดษในโสตตน
กล่อมมณฑลบ้านนามาช้านาน
วิหคเช้าชาวไพรไม่ทิ้งถิ่น
ไปหากินพลัดหลงดงสังขาร
ไปจมโลกย์โศกเศร้าไร้เงาทาน
ไปห่างไกลนฤพานย่านคบคา
ตื่นมาเถิดแก้วตาหน้าหนาวแล้ว
แสงจันทร์นวลจวนแคล้วจากเวหา
เมื่อแสงเงินแสงทองส่องผืนนา
คือสัญญาบรรพบุรุษรุดจับงาน
เจ้าหุงข้าวหอมใหม่ไว้ใส่บาตร
เด็ดบุปผชาติบัวบุษย์พุทธสาส์น
พี่เตรียมคราดคันไถในเพิงลาน
ท้ายหมู่บ้านตะโพนโยนเสียงมา
ตื่นแตกพรูวิหคเริ่มผกผิน
ต่างโผผินสู่พงดงตาลหนา
พระสงฆ์พุทธออกเดินเพลินภาวนา
สอนสามัญธรรมดาแห่งชีวิต
ตระหนักถึงง่ายงามของความว่าง
โน้มหนทางไตรลักษณ์มาภักดิ์จิต
สรรพสิ่งแนวทางต่างนิมิต
ธรรมชาติแท้ลิขิตความสมดุล
ลมเหมันต์มาเยือนเหมือนปีกลาย
จุดมุ่งหมายแท้สุขทุกโลกหมุน
สถิตอยู่คู่ทุ่งข้าวคราวอรุณ
เนื้อนาบุณสันโดษค่าทุ่งนาใคร?
 


จูบแก้มหอมค่อยปลุกอ้ายรอใส่บาตร..สาวบ้านนา
ลมเหมันตร์ฝันร้างกลางความท้อ
เพียงพร่างพ้อพรมพรายใช่แค่นั้น
ฤดูกาลผ่านมาแค่คืนวัน
โอบปลอบขวัญให้บทเรียนเพียรสอนใจ
อรุณไหนอรุณหนาวก็เท่านั้น
เลิกรำพันฝันทำจริงสิ่งใหม่ใหม่
จากราวเมืองถึงราวป่าราวพฤกษ์ไพร
จุดเทียนใจส่องนำทางกลางโบสถ์บรรพ์
รวงคลอดินกลิ่นสาบวัวยังคลอทุ่ง
ใช่จรุงหากหอมพร่างกลางชีพขวัญ
ฝนทิ้งช่วงอ้ายทิ้งถิ่นมานานวัน
รอวสันต์พร่างพรพุทธพิสุทธิ์นา
สายแสงแรกหยอกรวงให้ช่วงโชติ
งามสันโดษเดียวดายพรายอุษา
รับรวงขวัญวันรวงหอมค้อมดินนา
แสงทองจ้าจับจีวรสอนชาวพุทธ
เผยจิตพร่างสว่างเย็นตามทุ่งกลิ่น
หอมไอดินฉ่ำฝนปนพิสุทธิ์
คือชาวนาหัวใจทองสอนมนุษย์
ให้รู้หยุดดูดินถิ่นอารยชน
หยาดน้ำค้างจากฟ้าราวรวงเพชร
คือฝนเม็ดพร่างดอกพราวทุกนาหน
ดุเหว่าหวานผ่านแมกไม้ฝากสายชล
กล่อมกมลชาวบ้านนามาช้านาน
เจ้านกไพรใจท้อยอมทิ้งถิ่น
ไปหากินในเมืองหลวงลวงสังขาร
ไปจมโลกย์โศกเศร้าเหงายาวนาน
ไปห่างบ้านห่างแม่พ่อรอคบคา
ตะวันรุ่งชักรถเยือนโลกแล้ว
อรุณแก้วสาวนาตื่นรับอุษา
ดาวประจำเมืองยังเรืองรุ่งประดับฟ้า
แหงนเงยหน้ารับแสงทองส่องสู้งาน
จูบแก้มหอมค่อยปลุกอ้ายรอใส่บาตร
พายเรือมาดเด็ดบัวบึงเกสรหวาน
พับกลีบน้อยค่อยถวายพระประธาน
ทั้งหมู่บ้านปลุกชีพพุทธหยุดทำนา
นั่นแสงสงฆ์สว่างกลางทุ่งเขียว
โน่นตาลเดี่ยวนกกระยางกลางทุ่งหญ้า
พระสงฆ์เรียงรายพรายพร่างกระจ่างตา
สอนศรัทธาฝากไว้สายทองธรรม
ใช้ชีวิตติดดินถวิลว่าง
นำนาพร่างแสงสงฆ์มารินร่ำ
ให้สว่างกระจ่างใจซึ้งในธรรม
รู้ค่าคำสวรรค์บ้านนานะดวงใจ
ลมหนาวพราวห่มหอมในดวงจิต
ดั่งดอกนิรมิตแก้ววิเศษกลางใจใส
สถิตทอดยอดแห่งธรรมน้อมนำใจ
คือนาใจนาบุญหนุนนำเนื่องสู่นิพพาน! 
************
 


อรุณหมุนมาทุกฤดูกาล
ให้มนุษย์บนผืนหล้านี้
ได้รอเริ่มต้นชีวี
มีทิวาหวานทิวาหวัง
และ
กับจันทร์เสี้ยวเรียวงาม
หรือจันทร์กระจ่างแจ่มจรัส
ยามมีรัก
ยามน้ำต้มผักยังหวาน
สำหรับ
สาวนา
ไม่ว่าราตรีนี้ราตรีไหน
ทุกคราครั้ง
ที่แหงนเงยดูฟ้าฝันดูพระจันทร์หวานครึ่งดวง
ใจก็ยังคงเหลือเพียงครึ่งเดียว
พอกับเดือนเสี้ยวเรียวแรมจันทร์
เป็นเช่นนั้นมานานปี หามีฤดูกาลไม่..!
เงาไผ่ใกล้คอกวัว
ยังระบัดพัดพลิ้วพร่างพรมเสียดส่ายเซาะแซกซู่ซู่
เดือนรุบหรู่ดาวริบหรี่
ใจไม่คลี่รักไม่มีรัก
ให้ไหวหวาม
ไหวหวั่น
รับพรายหยาดหวานหยาดน้ำผึ้งพระจันทร์
หากดวงใจสาวนา
เหมือนหยุดนิ่ง
นิ่งแสนนิ่ง
ราวรอให้อุษาสางพาฟ้ากระจ่าง
ตะวันดวงงามดวงสวยใสแสนสดชื่นคืนกลับมาอีกคราอีกหน
มาปลุกกมลหัวใจสาวนาให้เริ่มชีพชอบรับวันใหม่
มาตรแม้นจะไม่มีอ้าย..ผู้ชายยอดดวงใจ
ในหอมห้วงแห่งดวงใจ..อยู่ด้วยอีกต่อไปในชีวิตแล้วก็ตามที!


url=http://thaipoem.com/web/songshow.php?id=4603
หัวใจถวายวัด   
พุ่มพวง ดวงจันทร์ : : Key Gm  
หลวงพ่อ เจ้าขา
ช่วยแผ่เมตตาลูกหน่อยได้ไหม
ลูกนี้อาภัพอับโชคหรือไร
มีรักครั้งใด หัวใจเหมือนไฟร้อนรน
หลายคน ที่พบ
พอเขาได้ซบต้องหนีหลบล่องหน
ขว้างทิ้งดังเศษดินข้างถนน
น้ำตาร่วงหล่น หาคนรักแท้ไม่มี
เข้าวัด ทุกวัน
ใส่บาตรทำทานบนบานขอให้โชค ดี
แต่ผียังตามหลอนหลอกย่ำยี
วันหยุดพักไม่มี บวชชีดีไหม
หลวงพ่อ เจ้าขา
ลูกหมดปัญญาเหนื่อยจังหัวใจ
สิ้นหวังรักทุกข์ครั้งสุดวุ่นวาย
จึงพร้อมมอบกาย หัวใจถวาย วัดเลย
หลวงพ่อ เจ้าขา
ลูกหมดปัญญาเหนื่อยจังหัวใจ
สิ้นหวังรักทุกข์ครั้งสุดวุ่นวาย
จึงพร้อมมอบกาย หัวใจถวาย วัดเลย...