โลกาวินาศ

ขาว-กรมท่า

สนั่นครืนเครงโครมโหมกระหน่ำ      เป็นผลกรรมไฉนทำไมหนอ
อันพิรุณโรยโปรยมากเกินพอ                ไม่รีรอให้คนได้ตั้งตัว
     วายุพัดม้วนตัวมาหลายลูก                วนพัดถูกสรรพสิ่งล้วนหวาดกลัว
ลูกเห็บหล่นก้อนใหญ่ตกลงทั่ว                มันไม่มั่วที่อาจเป็นไม่ได้
      ที่แห้งแล้งไฉนมีหิมะ                        ที่ลุ่มจะห่อเหี่ยวก็เป็นภัย
ทั้งขั้วโลกมีแตกเป็นทางไกล                   ทั่วโลกได้วิบัติคณณา
      โอ้เทพไท้สวรรค์ดาวดึงส์                  ทำไมจึงลงทัณฑ์เหล่าพวกข้า
ไฉนไม่เน้นพวกเปี่ยมบาปหนา               ให้ทั่วหล้ารับเคราะห์ไปด้วยกัน
      อัคนีแผ่เดชไปทุกที่                          อัสนีลงฟาดทุกเขตขัณต์
วาตพิโรธวนเหวี่ยงพัลวัน                        อาโปนั้นท่วมโดยแรงพัดสาด
      แม้ต่างแดนอาจโดนอย่างละสิ่ง           แต่ที่จริงล้วนเป็นภัยวินาศ
เป็นเพราะเหตุสภาพของอากาศ                หรือจากวาดร่างภัยจากเทวา
      แต่ที่แน่โลกนั้นอ้อนขอวาน                อีกไม่นานคงเป็นที่กล่างมา
ธรรมชาติเริ่มแปรรวมทั่วหน้า                  เดี๋ยวหาว่าไม่เตือนให้ชักนำ
      ภัยอากาศผันผวนด้วยอำนาจ              หลายอาจคิดว่าช่างขบขำ
หากเป็นแล้วอย่านึกว่าไม่ทำ                     เดี๋ยวอ้าจทำที่ลงด้วยโกรธา
      โลกาจะผุยผงเพราะต้นราก                 เป็นเพราะหากเราไม่รักษาป่า
รวมผืนดินที่เรียกพสุธา                             ให้ทั่วหล้าพิทักาโลกเถิดเอย