คร่ำครวญหาแสงไฟคราไร้แสง เสาะแสวงอัญมณีที่สูญหาย เที่ยวป่าวร้องฆ้องตีสีตะพาย วอนอดีตกลับกลายให้คืนมา ครามีไฟกลับทิ้งไฟให้ไหม้มอด เที่ยววางถอดเพชรไว้ไม่เห็นค่า คราวจำเป็นจึงจรย้อนกลับมา แล้วรู้ว่าสิ่งดีนี้หายไป โบร่ำราณท่านเปี่ยมเอี่ยมปัญญา กลับทิ้งค่าเริงชาติอื่นชื่นนิสัย วัฒนธรรมดีงามได้เปลี่ยนไป สีหัวใจกลายด่างอย่างเครื่องกล ศีลธรรมเลือนหายกฎหมายเพิ่ม และต่อเติมเล่ห์ใหม่ให้สับสน ผิดเป็นถูกปลูกบาปอาบกมล ค่านิยมของคนปนเรื่องทราม ยามวิกฤตจิตไร้ไฟส่องแสง จึงจัดแจงระดมสมองร้องเรียกถาม คุณความดีอยู่ที่ใดต้องไปตาม และเปิดฟาร์มฟื้นฟูผู้มีแวว หวังสร้างคนรุ่นใหม่ให้เด่นดี นำเภรีธรรมาภิบาลประสานแถว ปลูกเมตตากลางใจให้เป็นแนว อาจสายแล้ว..กว่าได้คิดล้างจิตทราม
พี่ดอกแก้ว 16 ก.ย. 2547 01:21 น. - ID 61419 
1552
18
0
16 กันยายน 2547 02:28 น. - comment id 332277
โดนจังจริงๆๆๆกลอนพี่ดอกแก้วเนี่ย คิดถึงนะคะฝันดีค่ะ
16 กันยายน 2547 02:38 น. - comment id 332281
เข้ามาอ่านงานจรรโลงใจครับ ;)
16 กันยายน 2547 06:50 น. - comment id 332308
หน้าส่วนตัว
สวัดีครับ.............
ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
16 กันยายน 2547 08:10 น. - comment id 332353
คงไม่สายเกินแย่ หากแก้ไข มาร่วมใจ ไมตรีจิต คิดประสาน เยาวชน สอนให้ตื่น ชื่นเบิกบาน นำอาหาร ให้รับประทาน การสิ่งดี ผู้ที่มีดวงจิตคิดเมตตาเหมือนพี่สาวทำได้แน่นอนครับ
16 กันยายน 2547 08:58 น. - comment id 332368
เส้นทางฝันนั้นไม่ไกลถ้าใฝ่ถึง ต้องเพียรพึงใช้สติมาสร้างสรร เอาหิริ-โอตตัปปะ.เป็นฉากกัน ใช้ปัญญามาคัดสรรค์..จึงได้ดี
16 กันยายน 2547 11:10 น. - comment id 332418
วัตถุงามแต่ทรามในเรื่องจิต
ด้วยอุปเทห์เล่ห์จริตมิผ่องใส
เพชรงามทรามด้วยคนเจียรไน
กว่าจะได้เพชรดีเหงือกสีแดง.
แก้วประเสริฐ.
16 กันยายน 2547 13:55 น. - comment id 332517
แวะมาทักทายค่ะ พี่ดอกแก้ว สังคมไทยในปัจจุบัน คนเรามีคุณธรรมกันน้อยลง คงแก้ปัญหาอะไรไม่ได้ เพราะมันขึ้นอยู่กับตัวเองว่า จะทำคนเช่นไร ก่อนมองคนอื่น ควรสำรวจตัวเองว่ามีคุณธรรมพอหรือไม่ ที่จะสอนคนอื่น เอ เกี่ยวกันไหมนี่ แต่จริง ๆ นะคะ แววยังไม่แน่ใจตัวเองเลยว่า มีคุณธรรมพอหรือเปล่า มีน้อยไปไหม รู้นะคะว่าคุณธรรมจริยธรรมมัน ดี แต่มันก็ยากที่จะบอกว่า ฉันทำได้ ค่ะ อิ อิ ไม่เครียดนะคะ พี่ดอกแก้ว ยิ้มไว้ แล้วโลกจะสงบสุข(แล้วมันเกี่ยวกันตรงไหนเนี่ย)
16 กันยายน 2547 15:39 น. - comment id 332577
พี่ดอกแก้วจ๋า เพียงพลิ้ว พอจะมีแววเข้าฟาร์มบ้างไหมคะ ฝากพี่ดอกแก้วช่วยฟื้นฟูหน่อยค่ะ
16 กันยายน 2547 16:48 น. - comment id 332614
ซึ้ง ในรสพระธรรม ทำไงดีครับพี่ ศีลธรรมชักจะเสื่อมจากใจคนมากขึ้นทุกวันแล้ว สังคมเริ่มมีคนแก่ตัวมากขึ้น สังคมไทยที่เปี่ยมไปด้วยน้ำใจ หายไปไหนแล้วครับ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู้ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
16 กันยายน 2547 18:21 น. - comment id 332665
@...เพราะรัก น้องหวาน... สิ่งที่มีค่าบางสิ่ง... แม้จะผ่านช่วงเวลาไปกี่สมัย คุณค่านั้นก็ยังคงมีอยู่... เพียงแต่ บางคราวที่ไม่ได้รับการกล่าวถึงก็เพราะคนในกาลเวลานั้น ไม่เห็นคุณค่านั่นเอง น้องหวานระมัดระวังด้วยนะคะ ..อย่าปล่อยให้บางสิ่งที่มีค่าผ่านเลยไปโดยที่เม่มีโอกาสได้ชื่นชม ขอบคุณที่แวะมานะคะ
16 กันยายน 2547 18:28 น. - comment id 332672
@...ม.ปณิธาน... งานชิ้นนี้ พี่ดอกแก้วเขียนด้วยแรงบันดาลใจจากการเห็นโครงการของราชการ ที่หันมาเน้นการพัฒนาจริยธรรม เน้นให้ข้าราชการมีจิตใจเมตตากรุณาพร้อมช่วยเหลือให้การบริการประชาชน เรื่องราวแบบนี้คือสัญญาณที่บอกว่า มีความไม่น่าปรารถนาเกิดขึ้นในการประพฤติปฏิบัติของข้าราชการซึ่งมีปริมาณไม่น้อยแล้ว...และเป็นปัญหาสำคัญอีกด้วย ขอบคุณที่แวะมานะคะ
16 กันยายน 2547 18:29 น. - comment id 332673
@...ผลิใบฯ... ขอบคุณมากค่ะน้องไก่
16 กันยายน 2547 18:32 น. - comment id 332676
@...ชัยชนะ... ที่แก้ไขได้ยากนอกจากเด็ก เป็นปัญหาไม่เล็กคือผู้ใหญ่ ไม้ที่แก่ชรามานานวัย คิดล้างใจคงยากจากมืดดำ ขอบคุณในกำลังใจนะคะชัยชนะ... พี่ดอกแก้วไม่อยากคิดหวังในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง แต่ตั้งใจทำอย่างเต็มกำลังใจทุกขณะปัจจุบันที่ที คำอวยพรนี้ถือเป็นกำลังใจสำคัญมากค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะชัยชนะ
16 กันยายน 2547 18:42 น. - comment id 332685
@...พ่อดอกรัก... พัฒนาไม้แก่ได้แค่ไหน เหมือนล้างใจที่กร้านดำคล้ำตัณหา ไกลจากแสงมานานกาลเวลา ยากขัดให้คืนมาใสได้เร็ว
16 กันยายน 2547 18:45 น. - comment id 332691
@...แก้วประเสริฐ... พัฒนาวัตถุจนปรุโปร่ง ทุ่งศีลธรรมเตียนโล่งเพราะไร้ค่า จนวัตถุพ่นพิษต่อชีวา จึงร้องหายาธรรมมาชำระ ขอบคุณค่ะแก้วประเสริฐ
16 กันยายน 2547 18:49 น. - comment id 332701
@...ลอยไปในสายลม... แม้ว่าจะพัฒนาได้ยาก แต่ก็น่าดีใจที่มีคนคิดพัฒนา เพื่อที่จะได้เป็นตัวอย่างแก่คนรุ่นใหม่ว่า วัตถุมิใช่สิ่งสำคัญนักหนา ..แต่ว่าจิตใจที่ดีงามนั้นต่างหาก ที่สังคมต้องการในการอยู่ร่วมกัน... ขอบคุณมากค่ะน้องแวว...แวะมาอ่านเสมอ การมองรอบด้านโดยไม่ยึดว่าตนดีเหนือผู้อื่น..เป็นบุคลิกภาพที่น่ารักมากค่ะ
16 กันยายน 2547 18:51 น. - comment id 332704
@...เพียงพลิ้ว... มีหลายฟาร์มเลยค่ะ ที่รัฐบาลท่านลงทุนให้แล้ว ทั้งโครงการเพื่อเยาวชน และที่เป็นประชาชนรุ่นใหญ่ อิอิ...อย่าเรียกว่ามาฟื้นฟูเลยนะคะ แต่เรามาพัฒนาสิ่งดีที่มีอยู่แล้วให้เติบโตงดงามมากขึ้นดีกว่านะคะ เพียงพลิ้ว
16 กันยายน 2547 18:56 น. - comment id 332708
@...เมกกะ... ครั้งที่พระพุทธศาสนายังเปี่ยมไปด้วยผู้รู้จริงในประเทศไทย.... ก็ไม่ค่อยมีใครเห็นความสำคัญว่า ถ้าหากขาดหลักธรรมแล้ว ความเดือดร้อนก็จะบังเกิดขึ้นมาก...จวบจนกระทั่งเวลาผ่านไป จนพิษของอธรรมปรากฏมาก ...จึงได้หวนรำลึกถึงสิ่งดีๆที่เคยมี และอยากได้กลับมาดังเก่า โดยเฉพาะให้อยู่ในใจของข้าราชการทั้งหลาย ค่อยๆพัฒนากันอีกครั้งค่ะ
16 กันยายน 2547 20:33 น. - comment id 332791
-ขออภัยค่ะ วันนี้ง่วนกับงาน ตอบน้องที่เขามาเขียนกลอนแข่งอยู่คะไม่ได้มาอ่านงานคุณดอกแก้ว ยังเยี่ยมยอดเหมือนเดิมค่ะ
อยากให้ผู้นำมีธรรมะมากๆค่ะ คิดถึงสมัย
เมื่อเด็ก เห็นผู้ใหญ่มีคุณธรรม น้ำใจดี คิดถึงจังค่ะ
16 กันยายน 2547 20:39 น. - comment id 332793
@...คุณทิกิ... ขอบคุณมากค่ะคุณทิกิที่แวะมา เห็นงานของคุณทิกิขึ้นหน้าจอพอดี จึงตั้งใจเข้าไปอ่าน.. พบความมีน้ำใจมากมายในคำโคลงห่วงใยนั้น
17 กันยายน 2547 22:51 น. - comment id 333526
ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ห่วงใยเสมอค่ะ
18 กันยายน 2547 13:54 น. - comment id 333842
@...ผู้หญิงไร้เงา... ขอบคุณค่ะน้องตูน.. พี่ดอกแก้วก็ห่วงใยน้องตูนเช่นกัน ทั้งเรียนทั้งเขียนกลอน..มีเวลานอนเพียงพอหรือเปล่าคะ ...คนเก่งของพี่
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
