ในยาม...รำพึง

ปลายภู

ดื่มด่ำแสงเงาเคล้าความมืด
ดึกดื่นกับความคิดกลบความฝัน
ใต้ราวฟ้าคืนนี้อับแสงจันทร์
ม่านหมู่เมฆมาปิดกั้นแสงหมู่ดาว
ในห้วงใจมิวายยังคิด
ถึงคนใกล้ชิดใจใฝ่เสน่ห์หา
แม้เงามืดแห่งแสงของจันทรา
มิอาจห้ามจิตใจข้าฯ.ยามรำพึง
ในใจตราตรึงเสมอมั่น
เหนี่ยวยึดความสัมพันธ์แห่งเราสอง
เพียงเงาฝันสองเราเฝ้าหมายปอง
แต่ความจริงสอดคล้อง..ผูกบ่วงใจ
ให้ดอกไม้แห่งสองเรา ชูไสว
แม้ลมต้องแกว่งไกวอย่าไหวสั่น
โลกกว้างใหญ่ยากหยั่งก้าวตามทัน
เพียงเธอ-ฉันเข้าใจกันเท่านั้นพอ				
comments powered by Disqus
  • Robert TingNongNoi

    9 กันยายน 2547 15:51 น. - comment id 327796

     
    ใช้ภาษาได้สวย  ร่ำรวยด้วย
    กลิ่นไอ.....ของความอบอุ่น 
    สละสลวยละมุมงดงามครับ  ๚ะ๛
    
    size> 
  • ดาหลา & ปะการัง

    9 กันยายน 2547 19:10 น. - comment id 327891

    ปลายภูขา..........ตรงนี้ หล่ะค่ะ  น่ารัก ที่สุด ....
    
    
    โลกกว้างใหญ่ยากหยั่งก้าวตามทัน
    เพียงเธอ-ฉันเข้าใจกันเท่านั้นพอ
    
  • รดา

    16 กันยายน 2547 15:00 น. - comment id 332545

    ยินเสียงเจ้า รำพึง ถึงตัวข้า
    ใจผวา ห่วงหวง ดวงใจอ่อน
    สำเหนียกเสียง หัวใจ ให้สั่นคลอน
    ใจรอนรอน เจียนขาด เพราะคลาดคลา

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน