ดื่มด่ำแสงเงาเคล้าความมืด ดึกดื่นกับความคิดกลบความฝัน ใต้ราวฟ้าคืนนี้อับแสงจันทร์ ม่านหมู่เมฆมาปิดกั้นแสงหมู่ดาว ในห้วงใจมิวายยังคิด ถึงคนใกล้ชิดใจใฝ่เสน่ห์หา แม้เงามืดแห่งแสงของจันทรา มิอาจห้ามจิตใจข้าฯ.ยามรำพึง ในใจตราตรึงเสมอมั่น เหนี่ยวยึดความสัมพันธ์แห่งเราสอง เพียงเงาฝันสองเราเฝ้าหมายปอง แต่ความจริงสอดคล้อง..ผูกบ่วงใจ ให้ดอกไม้แห่งสองเรา ชูไสว แม้ลมต้องแกว่งไกวอย่าไหวสั่น โลกกว้างใหญ่ยากหยั่งก้าวตามทัน เพียงเธอ-ฉันเข้าใจกันเท่านั้นพอ
ปลายภู 9 ก.ย. 2547 15:03 น. - ID 60869 
871
1
0
9 กันยายน 2547 15:51 น. - comment id 327796
ใช้ภาษาได้สวย ร่ำรวยด้วย กลิ่นไอ.....ของความอบอุ่น สละสลวยละมุมงดงามครับ ๚ะ๛ size>
9 กันยายน 2547 19:10 น. - comment id 327891
ปลายภูขา..........ตรงนี้ หล่ะค่ะ น่ารัก ที่สุด .... โลกกว้างใหญ่ยากหยั่งก้าวตามทัน เพียงเธอ-ฉันเข้าใจกันเท่านั้นพอ
16 กันยายน 2547 15:00 น. - comment id 332545
ยินเสียงเจ้า รำพึง ถึงตัวข้า ใจผวา ห่วงหวง ดวงใจอ่อน สำเหนียกเสียง หัวใจ ให้สั่นคลอน ใจรอนรอน เจียนขาด เพราะคลาดคลา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
