ความเอ๋ย ความสุข ใครๆ ทุก คน,ชอบเจ้า เฝ้าวิ่งหา แกก็สุข, ฉันก็สุข. ทุกเวลา แต่ดูหน้า ตาแห้ง ยังแคลงใจ ถ้าเราเผา ตัวตัณหา, ก็น่าจะสุข, ถ้ามันเผา เราก็สุก หรือเกรียมได้ เขาว่าสุข สุขเน้อ! อย่าเห่อไป มันสุขเย็น หรือสุกไหม้ ให้แน่เอยฯ
2 กันยายน 2547 10:24 น. - comment id 321710
เขียนได้ดีมากครับ ทั้งอารมณ์ และลีลา น่าทึ่งมากครับ๚ะ๛ size>
2 กันยายน 2547 11:59 น. - comment id 321810
ซึ้งแล้ว ซึ้งครับ อยากกลับบ้าน จะไปไหว้ กราบกราน อ้อนวอนแม่ สงสัยว่า ตอนนี้ แหละดีแท้ จะขอแม่ ลาบวช ให้สมใจ -------------------------------------- ซึ้ง จริง ๆ ซึ้ง จริง ๆ ทิ้งกันไปได้ ก็แล้วทำไม แล้วทำไม เธอทำอย่างนี้
2 กันยายน 2547 12:05 น. - comment id 321816
คิดแล้วเศร้านะครับ เกิดขึ้น แล้ว ก็ดับไป อนิจจัง
2 กันยายน 2547 12:15 น. - comment id 321833
กลอนนี้เคยได้ยินแล้ว รู้สึกว่าจะเป็นกลอนของพระพยอมรึเปล่าไม่แน่ใจ
2 กันยายน 2547 23:02 น. - comment id 322390
ความสุขเอ๋ยความสุข เจ้านั้นชอบสนุกทิ้งทุกข์ให้ อยู่กลับข้าเสียทุกทีแถมหนีไกล กว่าข้าจะเจอเจ้าได้ตาข้าบวม *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*
3 กันยายน 2547 18:27 น. - comment id 323182
:) คุณหลังพระมาดูให้ก็ดีนะคะ