**.. เมื่อสายใย กลับกลาย เป็นสายรัก ที่ทอถัก ยึดมั่น มิหวั่นไหว ร้อยเป็นเกลียว กลมกลึง หนึ่งดวงใจ ประสานใส่ ในห้อง ทั้งสองกมล...... **.. ว่าคนดี ที่รัก ฉันรักมาก แม้มิเคย เอ่ยจากปาก เลยสักหน แต่ความใน เราต่างรู้ อยู่สองคน เราต่างล้น เอ่อล้ำ คำว่า รัก ...... **.. เพื่อสายรุ้ง คุ้งฟ้า อันงดงาม เราจึงตาม หาฝัน อันประจักษ์ ให้โลกหวาน โลกหวัง ยังทายทัก ว่าเราปัก ใจมั่น มิหวั่นคลอน...... **.. น้ำค้างล่วง พร่างพราว เธอหนาวเนื้อ ฉันจะเอื้อ อกรับ หลับพักผ่อน สายลมแรง ร่างล้า อย่าหนาวนอน ฉันจะร่าย คำพร กล่อมนิทรา...... **.. เมื่อสายใย กลับกลาย เป็นสายรัก ยังทอถัก รู้ซึ้ง ซึ่งคุณค่า เป็นแพรพรรณ ผืนรัก ห่มฟากฟ้า เพื่อบอกว่า ทั้งชีวัน ฉันรักเธอ...... ด้วยรักและหวังดี ก.นพดล รักษ์กระแส ก.ประแสร์ ศิษยาพร
23 สิงหาคม 2547 23:22 น. - comment id 315578
เพราะมากคับ..ภาษาสวย
24 สิงหาคม 2547 00:02 น. - comment id 315628
ไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบกลอนนี้จัง ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
24 สิงหาคม 2547 09:02 น. - comment id 315824
กลอนสัมผัสได้ดีมากๆๆ ไพเราะจัง... อ่อนหวาน ความรักช่างงดงาม
24 สิงหาคม 2547 09:55 น. - comment id 315844
ใช้ภาษาได้งามสอดคล้องกันดีมากครับ มันร้อยทั้งอารมณ์และความหมายใส่ตัว มันได้อย่างดีเลิศ ขอชื่นชมในแนวทาง ๚ะ๛ size>
28 สิงหาคม 2547 22:45 น. - comment id 318290
ขอขอบคุณทุกๆความเห็น มากๆ ครับผม
23 กันยายน 2547 22:44 น. - comment id 337067
ไพเราะมากคะ แต่ส่งเมลเกมจับผิดภาพมาให้ด้วย