มองออกไปนอกหน้าต่าง พักสายตา..ปล่อยสมองว่าง..ใจฝัน ปิดหนังสือ..หลับตา..สะกดความคิดนิ่งงัน ไม่อยากรับรู้สิ่งต่างๆร้อยพันรอบตัว ดึกดื่นค่ำคืนสายฝนพรำ ลมเย็นพัดมาหัวใจไหวสั่นคะนึงหา กลับบ้านรึยัง..กินข้าวแล้วใช่ไหม..คนไกลตา ตัวฉันอยู่ที่นี่..แต่ใจกลับโบยบินข้ามขอบฟ้าไปหาคุณ ทั้งที่มีสายฝน..เสียงลมเป็นเพื่อน แต่ดูเหมือน..ยังเปล่าเปลี่ยวไม่เคยคุ้น หัวใจอ่อนแอโหยหาความอบอุ่นจากคุณ เผื่อจะลดความอ้างว้างว้าวุ่น..ที่เพิ่มขึ้นตามระยะทาง
12 สิงหาคม 2547 21:10 น. - comment id 311016
ฝนตกพรำๆ..กับฟ้าสีหม่น ช่างเข้ากับหัวใจของคนที่แสนอ่อนไหว บรรยากาศรอบกายคล้ายๆเป็นใจ ทำให้อะไรต่ออะไร..ไร้ซึ่งชีวิตชีวา น้ำตาหยดแล้วหยดเล่า ไม่ได้ช่วยบรรเทา..ความเจ็บช้ำให้เลือนหาย ยังอยู่คนเดียวตรงนี้..กับความอ้างว้างเดียวดาย และหัวใจที่แตกสลาย..ไปพร้อมกับความห่างไกลของเธอ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ แก้ม .. แวะมาทักทายค่ะ ¤ ¤ KËÅM _ PÖÑG¹ ¤ ¤
12 สิงหาคม 2547 23:24 น. - comment id 311048
ความไกล.... ความเหงา... ใจของเรา.. อยู่กับเขา.. คนห่างไกล.
13 สิงหาคม 2547 06:15 น. - comment id 311079
เข้าใจดีถึงความเหงา เข้าใจดีกับความรู้สึกคิดถึงคนไกล เป็นกำลังใจให้น้องนะจ๊ะ
13 สิงหาคม 2547 08:07 น. - comment id 311108
ถ่ายทอดอารมณ์แห่งความเหงาออกมาได้ดีมากๆ๚ะ๛ size>
13 สิงหาคม 2547 09:00 น. - comment id 311152
อ่านแล้วเหงาตามเลย.... รู้สึกเหมือนกับตอที่มีแฟนเป็นคนไกลเหมือนกัน
13 สิงหาคม 2547 09:13 น. - comment id 311160
แวะมาอ่านเป็นกำลังใจให้ครับ เขียนดีครับ
13 สิงหาคม 2547 09:51 น. - comment id 311196
มาเป็นเพื่อนเผื่อช่วยให้คลายเหงาครับ
13 สิงหาคม 2547 10:13 น. - comment id 311217
แวะมานั่งเป็นเพื่อนในยบามเหงาครับน้องณิอร คนเดียวดาย.. ไร้คู่.. มาอยู่ข้าง ดูอ้างว้าง.. ว้าเหว่.. เสน่หา มิหวานชื่น.. คืนวันเหงา.. ทุกเวลา ฝากวาจา.. กับดาว.. ว่าเหงาใจ หากแม้เธอ.. มอบใจรัก.. สักเพียงน้อย จะเฝ้าคอย.. ถนอมไว้.. ไม่ห่างหาย เก็บรักนั้น.. แนบใจตน.. จนวันตาย จะไม่คลาย.. รักต่อเธอ.. เผลอเปลี่ยนใจฯ ll๛เมกกะ๛ll ~*~ ll๛ผู้ชายอารมณ์ดี๛ll,
13 สิงหาคม 2547 12:34 น. - comment id 311284
พี่นุช ยังคอยเป็นกำลังใจ ให้กะน้องสาวที่น่ารักของพี่เสมอ คิดถึงนะจ๊ะ ยังติดตามผลงานของน้องสาว ที่แสนดีของพี่เสมอนะจ๊ะ
13 สิงหาคม 2547 13:17 น. - comment id 311310
กลอนเพราะมากมายเลยคะ พี่นางฟ้า งดงามของความเหงาดีจังเลย แวะมานั่งเหงา ด้วยคนจ้า หลับตาสิคะ พี่นางฟ้า แล้วจะรู้ว่ามีน้องสาวคนนี้ พริ้วไหวอยู่ในความคิดถึงเสมอคะ คิดถึงนะคะ
13 สิงหาคม 2547 13:52 น. - comment id 311334
ไม่ได้เจอกันเสียนานคิดถึงจังเลย สบายดีหรือ แวะมาเยี่ยมเยียนจ้า แก้วประเสริฐ.
13 สิงหาคม 2547 20:15 น. - comment id 311534
มองออกไปนอกหน้าต่าง.. เห็นฟ้ากว้าง อ้างว้าง สับสน เปิดฟัง หลับตา คิดถึงใครบางคน ไม่อยกามองฟ้าสีหม่น แล้วรำพัน ดึกดื่นค่ำคืนสายฝนโปรย สายลมพัดโชย ตีโบยจนหัวใจหวั่น ละลองฝนเย็นๆ พร่างกระเซ็น เลือนภาพพระจันทร์ ฉันนั่งอยุ่ที่นี่ แต่ใจที่มีก้ไม่รุ้เหมือนกัน ว่าอยู่ที่ใคร ทั้งที่มีสายฝน เสียงเพลงเป็นเพื่อน แต่ใจมันกลับยํ้าเตือน เพิ่มแต่ความร้างไร้ หัวใจโรยราว้าเหว่ รอแต่เธอกลับมากล่อมเห่หัวใจ เผื่อจะลบรอยหวั่นไหว เพิ่มความอุ่นในใจให้กันและกัน ................ หนึ่งแวะมาทักทายคับ พี่นางฟ้า คิดเถิง ^______^
14 สิงหาคม 2547 12:43 น. - comment id 311743
ฟ้าฝนหล่นเป็นเพื่อน คงช่วยเลือนความห่าวหา ผ่อนหนักเบากายา ด้วยฝนฟ้าเป็นเพื่อนใจ
12 กันยายน 2547 14:05 น. - comment id 329599
เป็นกลอนที่ไพเราะมากๆเลย โดนใจมากที่สุด
30 กันยายน 2547 12:57 น. - comment id 341366
ปิดประตูลงกลอน ข่มตานอนก็ยังไม่หลับ 1 1000 ฉันก็นับ ทำไมจึงหลับไม่ลงสักที เหม่อมองเพดานก็พาลจะร้องไห้ ทำไมหนอทำไมเป็นไปได้ขนาดนี้ แค่คน-คน นั้นจากไปไม่ใยดี จะเป็นจะตายทันทีเลยหรือเรา เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้ แต่ที่ยังก้องอยู่คือคำของเขา ต่อจากนี้ไปไม่มีคำว่าเรา มันปวดมันร้าวจนมีน้ำตา เช้าของอีกวันที่ฉันเหงา ค่ำคืนที่ปวดร้าวยังวนมาหา จะผ่านคืนนี้ไปอย่างไร้ค่า เผื่อว่าวันใหม่จะหายทรมาน ********************************** เป็นกำลังใจให้เพื่อนนักกลอนทุกๆคนนะคะ ตัวSun&Moon ยังคงต้องฝึกอึกเยอะ เพราะเป็นมือใหม่ ชอบกลอนบทนี้จังเลยนะคะ