ภาพหนึ่งในดวงใจแสนงดงาม ประทับความตรึงจิตพิสมัย ให้แรงสู้คู่แรงบันดาลใจ สู่เส้นชัยหลักทองของชีวี สีสันที่แต่งแต้มแซมด้วยฝัน ลวดลายนั้นปลอบปลุกให้สุขขี บรรเจิดแสงส่องทางสร้างไมตรี ราวภาพนี้มีมนต์ดลบันดาล เวลาผ่านนานไปได้พิสูจน์ สีโปนปูดหลุดร่อนจากผืนม่าน ความสดสวยที่เคยงามละลาน ก็ถึงกาลเผยโฉมโทรมสิ้นมนต์ เห็นรอยด่างดำคราบอาบเนื้อผิว ปรากฏริ้วรอยแผลไปทุกหน วาดภาพสวยหมายปิดความพิกล ลวงให้คนหลงใหลไร้พิจารณ์ ผู้หลงเชื่อเมื่อความจริงสิ่งปรากฏ มักจะหมดความฝันอันห้าวหาญ พากันโทษโกรธภาพเป็นหยาบพาล ป่าวประจานจาบจ้วงล่วงวจี ที่ควรโกรธโทษไปใช่ผืนภาพ เพราะปัญญาที่หยาบจึงเชื่อสี หลงไปเองในสิ่งคิดว่าดี อย่าโทษสีว่าด้อยสรรพคุณ ควรแก้ไขที่ใจให้พิเคราะห์ อย่างพอเหมาะคติมิหันหุน ในโลกนี้แต่ละสิ่งมีโทษคุณ จงสร้างทุนฝึกใจให้รู้ตรอง
พี่ดอกแก้ว 3 ส.ค. 2547 08:45 น. - ID 58386 
1347
23
0
3 สิงหาคม 2547 09:25 น. - comment id 304864
อูยเพราะจริง ๆ อ่านไม่ค่อยเข้าใจ ว่าภาพหรือโทษใจเรา หรือ อย่าโทษกัน ขอโทษ เอ๋ะเริ่มงงคำ ภาษาไทยมีค่าตรงนี้แหละค่ะ สำหรับความรู้สึกของข้าพเจ้า คุณพี่ดอกแก้วเขียนได้งดงามทุกครั้ง ดอกแก้วกลิ่นหอมกรุ่น หวานละมุนอวลในใจ จิตงามโฉมไฉไล สอนสั่งเพียรกอรปกรรมดี หยกเขียวสว่างศรี มิเทียมที่แก้วฤดี น้ำคำล้ำนที นำจิตเกื้อเอื้อตอบชน คอยกล่อมให้ก่อเกิด สิ่งประเสริฐในกมล ใดกร่างวางลดตน ด้วยรู้ผลแห่งนิพพาน
3 สิงหาคม 2547 10:02 น. - comment id 304874
สื่อความนัยยะแห่งกลอนได้อย่างยอดเยี่ยมมาก ครับ เปลือกนอกของการสร้างภาพมันมักฉาบไว้ เป็นอุบายให้คนงมงายลุ่มหลง ก็คงหลอกได้แต่ เพียงผู้ไร้สติ ซึ่งเสื่อมสลายไปตามกาลเวลาและ ภาวะแห่งความหลง ผู้เป็นปราชญ์นั้นสามารถใช้ สติกลั่นกรองนัยยะแห่งภาพได้ว่า สมควรเก็บไว้ ไว้ลงฝังสู่ห้วงใจหรือไม่ ยอดเยี่ยมเลยครับ๚ะ๛ size>
3 สิงหาคม 2547 10:26 น. - comment id 304887
เนื้อปูนเก่าบริสุทธิ์ใส ก็งามคลาสสิคไปอีกแบบนะคะ รักงานงามมากล้นสาระใจค่ะ คอมพุดรวนค่ะเลยเขียนมากไม่ได้นะคะ รักและศรัทธาค่ะ
3 สิงหาคม 2547 10:29 น. - comment id 304889
สวัสดีครับพี่ดอกแก้ว อิ_อิ กลอนวันนี้ดีจังครับ อ่านแล้วได้ความคิดมากหลาย เมกชอบครับ ชอบกลอนที่ออกมาแนวให้ความคิด ให้สาระ ให้แก่น ให้แนวทางที่ดี เขียนกลอนแนวนี้ออกมาเยอะ ๆ นะครับพี่ ประมาทชั่ว ยั่วจิต ให้คิดหาญ กล้าทำการ ชั่วหยาบ เป็นบาปหนา ประมาทเงิน ใช้เงิน เกินอัตรา ประมาทพา ย่อยยับ อัประมาณ ประมาทบุญ หน่วงจิต ให้คิดหน่าย เลิกขวนขวาย กรรมดี มีแก่นสาร ไม่ประมาท เป็นคุณ หนุนสันดาน ให้อาจหาญ กล้าทำ แต่กรรมดี ฯ ~♥:*:♥:*:♥:* ll๛เมกกะ [เมก]๛ll ~*~ ll๛[แค่]คนในนิยาย๛ll *:♥:*:♥:*:♥~
3 สิงหาคม 2547 10:41 น. - comment id 304899
ถูกใจจังเลยค่ะพี่ ชอบกลอนกระเทาะเปลือกชีวิตอย่างนี้ ให้ความคิดและคำถามอย่างมากมาย มาสวัสดีตอนเช้าของวันหยุดค่ะ
3 สิงหาคม 2547 12:24 น. - comment id 304953
หน้าส่วนตัว
โลกะ ก็อย่างนี้แหละค่ะ คุณดอกแก้ว
ถึงต้องมีงบคอย บริหาร ซ่อมแซม ส่วนที่สึกหรอ
ทาสี ใหม่ ฯลฯ เพื่อให้คงสภาพเดิม ในสังคมที่ตาดูรู้เห็นเท่าที่ตาเห็น
แต่ใจคนนั้น ซ่อมกันได้เสมอ
และ ซ่อมไป ปะไป กันมาหลายร้อยพันหมื่นแสนภพชาติ ..ก็แค่นั้น
ขอบคุณงานดีค่ะ
3 สิงหาคม 2547 13:46 น. - comment id 304997
มาอ่านให้กำลังใจ นะครับ เขียนได้ดีมากเลย
3 สิงหาคม 2547 14:01 น. - comment id 305008
จึ่งพิศมองไม่ตรองที่เนื้อแท้ ให้เห็นแน่ว่างามสักเพียงไหน นัยตาเปิดแต่ไม่เปิดหัวใจ จึ่งเห็นภาพฉาบหทัยใช่ในตน เจองานแบบนี้ ทั้งที่รู้ว่างามแค่ไหน แหละให้อยากต่อตอบมากมาย แต่รู้เป็นไง จะจับใจเขียนงานยาวๆดั่งคิดไม่ได้สักที... ทั้งที่กาลหนึ่งตอนเริ่มเรียนเขียนคิดในวัยแรก ครูท่านท่านเคยให้ฝึกเขียนแนวนี้เป็นหลัก... ชอบครับพี่ น่านิยมใจงามที่เขียนงานเยี่ยงนี้ครับ มีคุณค่า ให้สมองเปิด...
3 สิงหาคม 2547 16:06 น. - comment id 305035
@...อาภาภัส... อรุโณทัยไขแสง สว่างแจ้งผืนหล้า ความงามแห่งทิวา คืนกลับมาสู่ผองชน ขอบคุณค่ะอาภาภัส ... พี่ดอกแก้วเน้นสีให้แล้วนะคะว่า ..ไม่ต้องโทษใคร แต่ควรฝึกใจให้รอบคอบขึ้นน่ะค่ะ
3 สิงหาคม 2547 16:13 น. - comment id 305036
@...ทิงนองนอย... การชื่นชมในความงามของภาพ..ไม่ใช่เรื่องผิด เพราะปกติของใจนั้นชอบในความงดงามและสุนทรีย์ แต่เมื่อความเสื่อมเกิดขึ้นแล้วก็ต้องยอมรับให้ได้ด้วย ว่าทุกสิ่งไม่คงทน ... อยู่ที่ความช้าหรือเร็วเท่านั้นในการแสดงตัว คนเรามักจะโทษสิ่งนอกตัวเสมอว่าเป็นความผิดของผู้นั้นผู้นี้ ..สิ่งนั้นสิ่งนี้ แต่แท้จริงแล้ว หากใจของเราไม่ไปยึดติดเสียแต่ทีแรก....แม้จะเกิดความเปลี่ยนแปลงประการใด ก็ไม่สามารถทำให้กระทบกระเทือนใจได้ ...และนี่ก็คือ ข้อดีอีกประการหนึ่งของคำสอนในพระพุทธศาสนา ที่จะให้ความสุขแก่ผู้ที่เข้ามาอาศัยร่มธรรม... และอีกนัยหนึ่งนั้น.. กลอนบทนี้เขียนให้เข้ากับบรรยากาศของการเลือกตั้ง ที่ผู้ใช้สิทธิจะต้องตระหนักให้ดีว่า ...สิ่งที่เห็น คือเนื้อแท้หรือการสร้างภาพกันแน่ ด้วยความคิดดังกล่าวจึงกลายมาเป็นกลอนบทนี้แหละค่ะทิงนองนอย ขอบคุณมากนะคะในคอมเม้นท์
3 สิงหาคม 2547 16:18 น. - comment id 305040
@...น้องพุดที่น่ารัก... แตสำหรับกับบางหัวใจที่ซึมซาบถึงเนื้อในย่อมไม่สะทกสะท้าน ..เมื่อการแปรเปลี่ยนเกิดขึ้น และสามารถทิ้งเปลือกกระพี้เหล่านั้นให้พ้นภาระทางใจไปได้ การฝึกใจจึงสำคัญมากสำหรับผู้ที่ต้องการความสุขในสังคมทุกยุคทุกสมัย ขอบคุณมากนะคะน้องรัก.
3 สิงหาคม 2547 16:24 น. - comment id 305046
@...เมกกะ... หากคิดโทษโกรธใครให้ช้าช้า ตั้งสติพิจารณาถึงเหตุผล ความพอใจ..ไม่พอใจ..เกิดกับตน แก้ที่เหตุคือฝึกฝนใจให้พอ ขอบคุณสำหรับบทกลอนที่มีความหมายเช่นกันค่ะ..อย่าประมาท อย่าเป็นทาสของความไม่รู้จักพอ
3 สิงหาคม 2547 16:28 น. - comment id 305048
@...น้องเอม... กลอนอย่างนี้เขียนมากๆแล้วกลัวคนอ่านจะเครียดค่ะ เพราะเนื้อหาออกจะหนักไปนิดนึงสำหรับวัยหวานๆของประชากรส่วนใหญ่ที่นี่ค่ะ ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจเสมอนะคะ
3 สิงหาคม 2547 16:32 น. - comment id 305053
@...tiki... การพยายามซ่อมแซมโลก..จัดเป็นความโง่เขลาประการหนึ่งค่ะ เพราะโลกะ..หมายถึงความ ฉิบหาย แตกสลายไป ... กล่าวถึงสิ่งที่เป็นความเสื่อมได้ทั้งสิ้น พระนิพพานจึงเป็นเรื่องของโลกุตตระ คือพ้นไปจากโลกไงคะ ... ไม่ต้องปะผุ เคาะ พ่นสี ซ่อมแซมแต่อย่างใด ผู้ที่ยังรองบประมาณเพื่อการซ่อมแซมแต่ไม่เปลี่ยนแปลงใจอยู่นี้...ก็คือผู้ที่หลงทางอยู่ในวัฏฏสงสารนั่นเองค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่กรุณาแวะมาอ่าน
3 สิงหาคม 2547 16:34 น. - comment id 305056
@...ผลิใบสู่วัยกล้า... ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีมาให้เสมอค่ะ อิอิ
3 สิงหาคม 2547 16:45 น. - comment id 305062
@...แทนคุณแทนไท... เป็นส่วนของประสบการณ์ที่ผ่านพ้น หลายหลายคนวุ่นวายเพราะผิดหวัง หลงติดสิ่งภายนอกเป็นจริงจัง น้ำตาหลั่ง...เพราะไร้ธรรมนำสายตา สวัสดีค่ะแทนคุณแทนไท กลอนในลักษณะนี้...พยายามที่จะสื่อให้ถึงสายใยแห่งธรรมะน่ะค่ะ ว่าไม่ใช่เรื่องเข้าใจยาก และไกลตัวมนุษย์ธรรมดา บางครั้งการใช้คำพระหรือภาษาบาลีก็อาจมีอุปสรรคในการอ่านของใครหลายๆคนที่ไม่เคยชิน แล้วอาจพลั้งเผลอนำไปพูดเล่น ..ซึ่งเป็นการไม่สมควร พี่ดอกแก้วจึงชอบที่จะใช้คำธรรมดามากกว่ามาคุยผ่านกลอน ..ซึ่งไม่ทำให้เคร่งเครียดจนเกินไป ขอบคุณมากนะคะที่กรุณาให้คุณค่าของความงามในกลอนเรื่องนี้ไว้ด้วย ....
3 สิงหาคม 2547 17:18 น. - comment id 305088
ขอธรรมะคุ้มครองคุณพี่ดอกแก้วค่ะ
3 สิงหาคม 2547 17:39 น. - comment id 305109
สวัสดีค่ะพี่ดอกแก้ว... กลอนบทนี้กินใจจังค่ะ... ขอบคุณพี่มากๆนะคะที่ให้อาหารสมองแก่ดาหลาทุกครั้งที่เข้ามาอ่าน... ดาหลาขอให้พี่ดอกแก้วมีสุขภาพที่แข็งแรงนะคะ คิดถึงพี่มากค่ะ
3 สิงหาคม 2547 17:44 น. - comment id 305115
สวัสดี่ค่ะคุณ พี่ดอกแก้ว
กลอนนี้สวยงามจัง
กระเทาะเปลือกได้ดี
ช่วยสอนใจให้ผู้อ่านได้นึกคิด
ขอบคุณค่ะสำหรับผลงานดีๆ
ขอบคุณ
3 สิงหาคม 2547 21:52 น. - comment id 305264
สวัสดีคะพี่ดอกแก้ว คิดถึงนะคะ
3 สิงหาคม 2547 21:57 น. - comment id 305271
เหมือนดั่งว่าเจ้าเงาะที่เหาะเหิน คนเห็นแล้วต้องเมินคล้ายเดินหนี ทั้งที่รูปภายในให้แสนดี แถมยังมีสิ่งดีให้ชื่นชม *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆด้วยค่ะ*-*
4 สิงหาคม 2547 05:24 น. - comment id 305425
เมื่อตกลง ปลงใจ ได้เลือกรูป จะขอจูบ จนตาย ไม่เหหัน อาจมีดี และชั่ว มั่วปนกัน กอดรูปนั้น แนบอก ตกนรกยอม
4 สิงหาคม 2547 09:59 น. - comment id 305524
@...น้องปุ๋ย มณี ปัทมะ ตารา... ขอบคุณค่ะน้องปุ๋ย ขอให้ได้พบกับความสวัสดีเช่นกันนะคะ
4 สิงหาคม 2547 09:59 น. - comment id 305525
@...น้องดาหลา... ขอบคุณมากนะคะที่มาเป็นแขกที่น่ารัก พี่ดอกแก้วเสียอีกที่ภารกิจรัดแน่นอยู่กับบ้านตัวเอง..ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมใครนัก เกรงใจอยู่เหมือนกันค่ะ ...รู้สึกติดหนี้น้ำใจของทุกท่านอยู่ตลอดมา รวมทั้งกำลังใจจากน้องๆที่ฝากไว้ในบ้านหลังนี้... รักษาสุขภาพเช่นกันนะคะน้องดาหลา...ด้วยความห่วงใยค่ะ
4 สิงหาคม 2547 10:00 น. - comment id 305528
@...กอกก... สวัสดีค่ะกอกก...ชื่อน่ารักจัง อ่านชื่อแล้วนึกถึงภาพได้เลย... ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมพี่ดอกแก้วนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
4 สิงหาคม 2547 10:00 น. - comment id 305529
@...ดินสอ น้องจ๋า... พักนี้เงียบๆไปนะคะ สบายดีหรือเปล่า หรือว่าเรียนหนักขึ้นอีก ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ..คิดถึงเช่นกันค่ะ
4 สิงหาคม 2547 10:00 น. - comment id 305530
@...ผู้หญิงไร้เงา... สวมหัวโขนโจนทะยานผ่านตัวพระ เขาลงนะหน้าทองดูผ่องใส ถอดหัวโขนกลางแสงสว่างไฟ เห็นหน้าดำคล้ำไหม้ไร้ผิวนวล น้องตูนมาเล่นเป็นเจ้าเงาะ ที่ข้างนอกขรุขระข้างในต๊ะติ๊งโหน่ง ...น่ารักมากค่ะ แล้วจะแอบไปเยี่ยมบ้านน้องตูนอีกนะคะ
4 สิงหาคม 2547 10:05 น. - comment id 305536
@...ชัยชนะ... เลือกได้แล้วพอใจไม่หน่ายหนี แม้นรูปนี้สีตกสกปรกบ้าง แต่ความรักไม่เคยจะจืดจาง นรกสวรรค์ไม่มีทางมากกันเลย ขอแสดงความนับถือในความรักอันยิ่งใหญ่..ไม่ทอดทิ้ง...อิอิ
4 สิงหาคม 2547 22:56 น. - comment id 306212
พี่ดอกแก้ว งานงามเหลือเกิน หาช่องที่จะแจมอย่างเคยไม่ได้เลย ดีเหลือเกินที่ไม่สงวนลิขสิทธิ์ลูกหล่านจะได้นำไปศึกษาเล่าเรียนอ้างอิงได้ เหมือนภาพสีที่มีคุณภาพเก็บไว้นานเท่าไรก็ยังงดงาม อิอิ
7 สิงหาคม 2547 00:14 น. - comment id 307743
@...ฤกษ์.... พี่ดอกแก้วขอโทษนะคะที่ไม่ทันได้ย้อนกลับมาดู เลยไม่ทราบว่าฤกษ์มาเขียนเยี่ยมไว้ ขอบคุณมากค่ะ ...ทุกๆชิ้นไม่สงวนลิขสิทธิ์ค่ะ ใครใคร่ใช้ใช้ได้ตามสบาย และก็ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงได้ตามความเหมาะสม
7 สิงหาคม 2547 00:22 น. - comment id 307758
เฉียบเยี่ยมเลยค่ะบทนี้ ชอบๆๆ
30 สิงหาคม 2547 16:50 น. - comment id 319379
ขอเอทพี่ดอกแก้วหน่อยนะค่ะ
29 กรกฎาคม 2549 19:27 น. - comment id 414687
ขอบคุณ....นะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
