มองไกลกว้างออกไปในโลกนี้ ทุกถิ่นที่ซ้อนซับแสนสับสน โอ้มองฟ้า ..ฟ้าหลัว มืดมัวมน ใจต้องทนระกำบ้าง....ช่างปะไร ก้มหน้าลงสู่ดินเทียบถิ่นฟ้า แม้นภาหม่นบ้างดาวยังใส อยากฝากถ้อยถามดาวพราวฟ้าไกล ทำฉันใดจึงแกร่งกล้า...ดาราวดี ณ.. ที่นี้รวดร้าวไร้ดาวล้อม แมลงตอมหนอนไต่ทุกถิ่นที่ ได้แต่นั่งปัดไปด้วยไมตรี เพราะวิบากมากมีอย่างนี้เอง ช่วงชีวิตติดตันมันบ่งบอก เหมือนหนามยอกอกเราเขาข่มเหง ทุกสิ่งที่ตามใจไม่เคยเกรง ขับบทเพลงไม่เคยพอ...แสนท้อใจ มีคำจริง-คำลวงพ่วงวาจา ต้องพินิจพิจารณาและครวญใคร่ กระเทาะเปลือกเลือกจริงทิ้งลวงไป คงมิไกลเกินคว้าถ้าต้องการ ความสงบจบปัญหาน่าจะสุข ใช้แสงธรรมเสกปลุกทุกสถาน อย่ารีบร้อนจนใจกลายเป็นพาล ความเบิกบานเกิดก่ออย่าท้อเลย
30 กรกฎาคม 2547 08:25 น. - comment id 302672
กลอนไพเราะแสนเศร้าแต่สามารถสอดใส่สัจจะ ธรรมได้อย่างลงตัวถึงจะอ่านแล้วรู้สึกสลดปลง แต่ก็สามารถหักมุนได้ลงตัว ดีมากเลยครับ๚ะ๛ size>
30 กรกฎาคม 2547 08:25 น. - comment id 302673
ฟังสำเนียงกระซิบแผ่วผ่านกระแส จากแสงดาวแลห้วงน้ำกระแสสินธุ์ ฝากข้อความยังอาทิตย์หากได้ยิน รับรู้สิ้นกายผ่านแดดสัมผัสใน ถามดาวว่าฉันใดจึงแกร่งกล้า ดาวตอบว่าฉันอิงแสงอาทิตย์นั่น หากสิ้นแห่งแสงอาทิตย์ก็ดับพลัน อาทิตย์ยังดาวก็ส่องตลอดนวล หากรวดร้าวปราศจากดาวรายล้อม จงถึงพร้อมซึ่งแสงสุริยะสีห์ ให้บรรลือสีหนาทประกาศมี แสงธรรมนี้คือแสงแห่งศาสดา ธรรมะสวัสดีคุณพี่ดอกแก้ว ขอธรรมะคุ้มครองค่ะ ปุ๋ย
30 กรกฎาคม 2547 10:28 น. - comment id 302712
มาเป็นญาติธรรมด้วยคนครับ
30 กรกฎาคม 2547 10:55 น. - comment id 302742
มาอ่านเป็นกำลังใจให้นะครับ คิดถึงพี่มากนะครับ จากน้องชายที่รักพี่ยิ่ง ใหนใหนมาแล้วขอทวงของฝากที่ว่าจะให้ซะเลย ยังรออยู่นะ....อิ..อิ....
30 กรกฎาคม 2547 11:01 น. - comment id 302749
@...ทิงนองนอย... ณ ช่วงเวลาหนึ่งของการเผชิญปัญหา กวีมักมีคำถามไปถามธรรมชาติเสมอว่า ..ทำไม? ...เพราะอะไร? ....และอย่างไรดี? ไม่ว่าจะต้นไม้ใบหญ้า ดวงดาว พระอาทิตย์ พระจันทร์ ฯลฯ ที่ปรากฏอยู่บนโลกและนอกโลก ฉากของความคิดเช่นนี้ให้ประโยชน์เสมอกับผู้ที่รู้จักค่า และในที่สุดก็จะพบว่า ..ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนค่ะ
30 กรกฎาคม 2547 11:21 น. - comment id 302772
@...มณี ปัทมะ ตารา... อาศัยแสงสุริยามากระทบ สว่างภพคนละฝ่ายในฟากฟ้า สะท้อนพราวเรียกว่า...ดวงดาริกา มีแสงส่องลงมาราตรีกาล ความกล้าแกร่งอาศัยแรงจากผู้อื่น มาช่วยชุบชีพชื่นให้กล้าหาญ ดุจเทียนน้อยคอยต่อร่วมก่อการณ์ จากเปลวเพลิงปราบพาลพระรัตนตรัย สวัสดีค่ะน้องปุ๋ย ยินดีที่ได้พบกันที่นี่ด้วยนะคะ ที่นี่มีมิตรมากมาย...น่ารักและมีน้ำใจ ไม่เงียบเหงา จะนำกลอนที่ตอบแล้วเมื่อวานมาตอบไว้..ก็กระไรอยู่ เลยตอบใหม่...ดีกว่า ขอบคุณมากนะคะที่แวะมา
30 กรกฎาคม 2547 11:23 น. - comment id 302776
@...ฤกษ์... เรียบร้อยผิดปกติ..อิอิ ยินดีต้อนรับค่ะ... แล้วเมื่อไหร่จะมีวันพบญาติล่ะเนี่ย...อิอิ
30 กรกฎาคม 2547 11:25 น. - comment id 302782
@...ผลิใบสู๋วัยกล้า... อิอิ..ใจเย็นๆๆๆๆๆๆ ... ตอนนี้รับความคิดถึงกลับคืนไปก่อนนะ แล้วจะ..จัดให้..ตามคำขอสำหรับน้องชายที่น่ารัก ขอบคุณมากจ้ะ
30 กรกฎาคม 2547 15:11 น. - comment id 302933
หมดแล้วความทุกข์ท้อทรมาน ด้วยว่าได้อ่านกลอนกานต์ในงานนี้ จึงได้มีความสดใสใจยินดี ในไมตรีที่พี่ให้ใจขอบคุณ *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง คิดถึงมากนะค่ะ*-*
30 กรกฎาคม 2547 16:34 น. - comment id 302976
@...ผู้หญิงไร้เงา... จะถามดาวดวงไหน..ไร้คำตอบ ไม่มีคำปลุกปลอบให้หาญกล้า ถามใจตนค้นคำตอบอีกสักครา ก็พบว่า กำลังใหญ่คือใจตน ขอบคุณค่ะน้องตูนคนงาม
30 กรกฎาคม 2547 16:53 น. - comment id 302991
สวัสดีครับพี่ดอกแก้ว ความซับซ้อนคือเสน่ห์ของโลกใบนี้ ถ้าเราเห็น อะไร ๆ ง่ายเกินไปคำถูกจะไร้ซึ่งสีสันที่ยั่วยวน เราก็ติดในเปลือกที่ยั่วยวนนี้จึงต้องวิ่งอย่างเร่าร้อนตามเสน่ห์ของโลก เมื่อใดความสงบจึงเกิดขึ้นเล่า ถ้าเรายังวิ่งตามสีสันนี้ กลอนนี้เต็มไปด้วยความหมายที่น่าค้นหาครับพี่ดอกแก้ว ~?:*:?:*:?:* ll๛เมกกะ [เมก]๛ll ~*~ ll๛[แค่]คนในนิยาย๛ll *:?:*:?:*:?~
30 กรกฎาคม 2547 17:13 น. - comment id 302998
สอนใจเราดีมากๆเลยค่ะพี่ดอกแก้ว... ดาหลาขอขอบคุณมากๆนะคะ...
30 กรกฎาคม 2547 20:37 น. - comment id 303046
@...เมกกะ... มาค้นหาความจริงของชีวิตกันนะคะ เมื่อพบแล้ว..จะมหัศจรรย์ใจมากเลยค่ะน้องเมก ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมนะคะ
30 กรกฎาคม 2547 20:38 น. - comment id 303049
@..น้องดาหลา.. ขอบคุณมากนะคะ ..รักษาสุขภาพด้วยนะคะน้องคนดี
30 กรกฎาคม 2547 22:35 น. - comment id 303116
ถามดารานภามืดบอกไม่ว่าง จึงอ้างว้างดวงจิตคิดฉงน เหลียวข้างกายเปลี่ยวเปล่าเหงากมล ด้วยไร้คนเข้าใจในตัวเรา
30 กรกฎาคม 2547 23:54 น. - comment id 303159
@...ชัยชนะ... ถามหาความเข้าใจจากใครอื่น ความลึกตื้นหนาบางข้างในนั้น ใครจะรู้เท่าเจ้าของหมองรำพัน ถามตนเองก็แล้วกัน..ความเข้าใจ นึกว่าไม่มาแล้ว..รออยู่ด้วยความคิดถึง และขอบคุณมากค่ะ