หน้าส่วนตัว
อุ่นแดดยามเย็นค่อยจาง ตรงขอบฟ้ากว้าง
ฝูงนกบินร่อนกลับรัง
สิ้นแสงแรงแห่งพลัง เหลือเพียงความหวัง
ที่ไม่ยอมลาตกดิน
หน้าที่ตนยังไม่สิ้น ต้องโบกต้องบิน
ตลอดทุกเมื่อเชื่อวัน
ชาวบ้านทะยอยเดินกัน เสียงเด็กดังลั่น
รับพ่อแม่กลับจากนา
ฝู้เฒ่านั่งเฝ้าชายคา ครบกันพร้อมหน้า
นั่งวงร่วมทานอาหาร
ชีวิตใต้กรอบแห่งกาล ฉันจะทำงาน
ตามที่ฉันได้เลือกมา
อาทิตย์ขึ้นแล้วลับลา ยังมีวันหน้า
ให้ฉันได้ต่อสู้ไป
สิ่งที่ทำยังไม่ได้ พรุ่งนี้ทำใหม่
รอก่อนนะเจ้าเวลา
เย็นแล้วพักบ้างเถิดหนา อิสระจากเวลา
แต่ฉันหยุดคิดไม่ได้เลย
ขอบคุณฟ้าที่คุ้นเคย เวลาที่ล่วงเลย
ให้ฉันรู้จักยามเย็น
......เด็กเมืองยศ....
เด็กเมืองยศ 13 พ.ย. 2544 02:13 น. - ID 5557 
1025
0
0
13 พฤศจิกายน 2544 02:32 น. - comment id 19113
ขออภัยที่โพสซ้ำเครื่องรวนนึกว่าไม่ได้ครับ
13 พฤศจิกายน 2544 02:46 น. - comment id 19115
เขียนกาพย์ฉบังง บรรยายภาพชีวิตได้ดีมากครับ
13 พฤศจิกายน 2544 07:29 น. - comment id 19153
เห็นเป็นภาพเลยครับ อยากแต่งกาพย์ฉบัง๑๖เป็นบ้างจัง
13 พฤศจิกายน 2544 10:06 น. - comment id 19209
`เพราะมาก ชื่มชมนะ
13 พฤศจิกายน 2544 11:51 น. - comment id 19222
เพราะมากจ๊ะ
13 พฤศจิกายน 2544 13:33 น. - comment id 19236
ยอดเยี่ยมเลยครับ เพราะมากเลยจ้า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
