ถึงพสุธากว้างใหญ่ก็ไปไม่พ้นคุณ!!

พุด


http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=374
ดวงข้ามเรือไปสู่เกาะในฝัน
ริมฝั่งฝันริมฝั่งชล...เจ้าพระยา
อีกคราครั้ง..ในวันนี้..
ณ..
ใต้ร่มพิกุลนวลพราว
ที่ค่อยๆปลิดดอกร่วงควงพลิ้วพราย
ราวสายฝนสีทองพร่างพรม
ห่มหอมให้ห้อมห้วงใจ


ดวง..พาร่างมาฝากใจรจนา
ด้วยรักเหว่ว้าดายเดียว
ที่สุขสงบเงียบงาม
ให้สายน้ำเย็นระรินร่ำรดลงกลางใจ
รินใสให้งามฉ่ำเย็น
ไล่ทุกความหมางหมอง..
ให้น้ำดี น้ำใจ น้ำใส
แห่งการให้แห่งความรัก
จงพัดผ่านเย็นไปถึงทุกดวงใจ 
ไปกระซิบบอก
ไปตอกย้ำความดี..
พลีเพื่อเพื่อนมนุษย์..ร่วมโลก
ร่วมโศกสุขทุกข์เหงาเปลี่ยวดาย
ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น..นะทุกดวงใจ


ดวง
ค่อยๆเดินช้าช้า..ช้าช้า
พาตัวเข้าไปในโบสถ์คร่ำ
วางช่อดวงดอกไม้ไทยที่รัดร้อย
ด้วยสายสร้อยใจจากดวงใจศรัทธายิ่ง..นิ่งบูชา
ก้มศิระกรานกราบนาน..
ด้วยหวานละมุนละไม
จากใจใสสว่างสะอาดสงบ
ด้วยระรินน้ำตาแห่งปิติ
ที่ริมเรียวตา
พร่ำภาวนาหน้าพระพักตร์พระพุทธ...สวดมนต์...

ในงามเงียบ...ไร้ร้าง
ในว่างงามหอมห่ม
มีเพียงสายลมบางเบา
กับเงาวูบไหวของละอองดวงแดดอ่อนอุ่น
กรุ่นกระจายพรายพร่างส่อง
พระสิริไสยาสน์
ที่ทรงงามทองงามผ่องงามผุด..
งามพระพักตร์พิสุทธิ์พริ้มอิ่มบุญ
ส่อง..ไสวสว่างกระจ่าง..ไปทั้งโบสถ์


ดวงหลับตา..
ราวฝากฟ้าสั่งดินเป็นพยาน
อธิษฐาน..ความในใจ...
ด้วยน้ำใสเต็มนัยน์ตาวะวาววับ
รับหยาดเพชรร่วงรินพร่างแก้ม
อวลแกมแกล้มกลิ่นหอม
ละมุนเศร้าเคล้ามาลัยมะลิพวง
ในงามตรึงงามซึ้งงามนิ่ง
ช่างรินเย็นเฉียบงามร่ำ..งามลึกล้ำล้ำเลิศในหล้า
หางามใดเทียบเปรียบปานหามีไม่แล้ว
เจ้าแก้ว..หอมจอมสุดา..ดวง..
***********
และ


ดวงคิด..ถึงคำทำนายทายทักของ
ซินแส...
ที่ดวงไม่ค่อยเคยแม้
จะอยากหมายกรายกล้ำ
อยากรับรู้ดูดวงชะตาตนเอง
เพราะ
ดวงมีความศรัทธาเชื่อมั่น
ในกรรมดีในการกระทำ.
ดวงเชื่อว่าความดีเพียงนั้น
คือฉัตรแก้วกั้นเกศก็น่าจะพอ..

แต่ณ.เย็นวันหนึ่ง
ในกระท่อมไม้สน
ที่ดวงมักเอื้อกมลรัก
รินน้ำใจใสงามให้ทุกดวงใจได้ดื่มริน
ก็พลันพาให้
น้ำใจใสย้อนหวนคืนกลับ
ให้*เขา*ซินแส*
อยากสนองชอบ
ตอบแทนคุณ
ที่เคยกรุ่นหวานหว่านพลังใจกำลังใจ
ที่ดวงเคยมอบให้กับลูกสาวแสนหวงแสนรัก
ของเขาที่เหว่ว้านักเพราะไร้แม่
ซินแส..คนดี..คนนี้
ขอดูดวงให้ดวง..แบบละเอียดละออ
และไม่ขอคิดค่าดู


เขาทำนายทายทัก..ว่า
ธาตุชีวีดวงนั้น
คือธาตุทองส่องประกายกล้า
นะใต้ผืนหล้าผืนพสุธา
รอ...
ผู้กล้าใช้ธาตุไฟในใจในเตามาหลอม
ให้สุกปลั่งพรั่งแพรวพราววะวาววะวับ


โอ้..กระไรนะ
ดวงชะตา..ฟ้าดิน...
ไยลิขิต
ให้ชีวิตดวงต้องเป็น...*ดวงทองถวิลรอ..ไฟ!*
กระไรเลยกระนั้นหรือ
แล้วไฉน?เล่า
จะมีใครไหนละหนอละนี่
ที่กล้าจะก้าวเข้ามา
และดวงชีวาดวงคงรับบทเหว่ว้า
ให้ดวงหลงรอท่า รอ รอ  รอ  อีกนานนัก
และดวง..ดวง
คงต้องพักอยู่ใต้ดินอีกนานอาจจะชั่วกาลปาวสานต์
หรือไม่ละหนอละนี่
คงต้องเป็นดวงทอง...ดวงผ่องผุดพิสุทธิ์งาม
ที่เพียงให้คนย่างเหยียบจมพสุธา
หาผู้กล้าใดไม่มีมาหลอมละลาย
ให้ก่อประกายเจรืองจรัส
ร้อยรัดใจให้ไสวพร่าง
นะกลางใจรักกลางใจใคร
ไปเป็นนิรันดร์เล่าเจ้าคนดี..เจ้าจอมใจ..


แต่..มิว่าฟ้าดินให้ชะตาชีวินมาเฉกเช่นไร
ก็ช่างเถอะนะ ช่างเถอะใจ
ไม่เห็นเป็นไรเลย
หาก
ดวงก็แสนภูมิใจในค่าทองของตน
ค่ากมลละมุนเนียนนวล
หวลหอมงามละออดวงนี้
แม้นจะมีชีวีรักอัปรา
ต้องฝังชีวาใต้พสุธาดั่งธุลีดิน
ต้องอาลัยมิรู้สิ้นถวิลหารักมิรู้ลา
ต้อง
ดายเดียวเหว่ว้าเปลี่ยวเหงา
ชั่วกัป์ปกัลป์..ก็ตามที..


ดวงก็แสนดีใจ..ภูมิใจ
ที่ได้มีชีวินคลุกดิน..เคลียให้
หลายร่างได้ก้าวเดิน..ได้หยัดยืน
ได้ฝืนทายท้าชะตาโลกลบโศกสร้างสุข
ให้มีวันแหงนเงยดูดวงดาวหวานพราวเต็มอ้อมฟ้า
ให้มีหวังหวานหามาประดับร่างประดับรักประดับใจ..
นำทางสว่างไสวกระจ่างใจ
ไปสู่สิ่งแสนดี..แสนมากมีค่า..เกินคณานับนึก
และ


ดวงพร้อมพลี
มอบพลังใจกำลังใจเคียงข้างมิร้างรา
แม้นร่างร้าวใจร้าง
จะถูกน้ำคำดั่งคมมีดกรีด
ดั่งน้ำกรดรดราดรินเสมอมา..ก็..หาท้อไม่
ให้ทุกคนดี
กล้าเอื้อมคว้าไขว่ดาวดวงร่วงลงสู่อุ้งมือหมาย
ไว้ประดับอ้อมใจอ้อมฝัน
ประดับเกียรติ์..ล้ำเลอค่าสักดวง...นะทุกดวงใจนะทุกคนดี


ในวันนี้
ดวง..มีความสุข..แล้วกับการรอ
และขอยอมรับทุกชะตากรรม
มาตรแม้นมี
โลกเศร้าดายเดียวไร้หวานสิ้นหวัง
ก็
คือโลกเงียบงามสงบ
รอร่างกลบพบพสุธาเป็นหนึ่งเดียว
ลาทุกใจที่ทอดทับดับดวงใจ..ให้หนาวใจ....
ให้รานร้าวให้เศร้ามิรู้สิ้น
ให้.ใจแหว่งวิ่น..ราญแยกแหลกร้าวราวธุลี...
ก็ตามที..
**********


http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_36673
ถึงโลกกว้างใหญ่ผมก็ไปไม่พ้นคุณ!!    
ผม....รัก....คุณ
ผม....รักคุณ....ด้วยจิตวิญญาณ....
เป็นคนแรก และ ไม่สัญญาว่า..จะรักคุณเป็นคนสุดท้าย
ผม....ไม่สัญญาด้วยคำพูดใดใด 
เพราะผมมิอาจจะล่วงรู้ กำหนดของโชคชะตาฟ้าดินได้
ผม....รู้เพียงว่า...
ผม....รักคุณ วันนี้ เวลานี้ นาทีแห่งลมหายใจเข้าออกนี้
ผม....รักคุณ   โดยไม่รู้  
จะอีกกี่วัน กี่เดือน กี่ปี กี่ภพ กี่ชาติ 
ว่านานสักเพียงใดที่สายสวาทจะสิ้นสุด
แต่...ทุกนาทีที่ได้รักคุณ ผมรู้เพียงว่า...
คุณคือพลังแห่งลมหายใจ ของผม ต่อชีวิตให้ยืนยาว
มองโลกและทุกสรรพสิ่ง..แสนสดชื่น 
รื่นเริงใจมีชีวิตชีวา  ตลอดมาทุกคืนวัน...
ผม....รักคุณ...
คุณคือบทเรียนรัก บทแรกในชีวิตหนุ่มของผม..
ผม....รักคุณ..
และพร้อมที่จะรับบทเรียนทุกบท..
ที่คุณมอบให้ไม่ว่าจะสุขสม เปรมปรีย์  
นรก..หรือสวรรค์เศร้าแสนเศร้า..
หรือรานร้าวใจสิ้นดี ด้วยใจดวงนี้ที่พลีสิ้นแล้ว
ผม....รักคุณ..และ..มิมีวัน จะหมดสิ้นรักคุณ..
เพียงอาจจะผันแปรไปตามที่คุณเลือกตัดสินใจเอง..
ผม....รักคุณ..
และยินดีรับคำพิพากษารักจากคุณ โดยไม่อุทธรณ์ ใดใดทั้งสิ้น
ผม....รักคุณ..
แม้คุณอาจจะเป็นเพียงแค่ความทรงจำ
อันงดงามหวานหอม 
ที่ผมไม่มีสิทธิ์จับต้องลองลิ้มชิมเชย 
แม้ใจจะต้องการสักเพียงใด
ผม....รักคุณ...โดยไม่มีข้อแม้ โดยไม่มีเงื่อนไข..และข้อต่อรอง..ใดใด
ผม....รักคุณ ...เพราะผมรักคุณ..
ผม....รักคุณทั้งตัวของคุณและจิตวิญญาณที่เป็นชีวิตคุณ...
รัก....เส้นผมงามราวเส้นไหม
รัก....ริมฝีปากนุ่มละมุนราวกลีบดอกไม้
รัก....รอยยิ้มพริ้มเพรา สว่างตา กระจ่างใจ
รัก....เรือนร่าง..ที่เป็นคุณ..ของคุณ..
รัก....ลีลา ท่าทาง รักเสียงหัวเราะ
รัก....และรักทุกอณู เนื้อนาง เนื้อใน ของคุณ
รัก....ใจดวงงาม รักความดี 
รัก....ทัศนคติที่มีต่อโลกและต่อเพื่อนมนุษย์ของคุณ
รักและรักและรักทุกสิ่งที่เป็นคุณ..
ผมรักคุณ....และอยากบอกคุณว่า....
     
    ถึงโลกกว้างใหญ่ ผมก็ไปไม่พ้น
สุดแผ่นดิน สิ้นกระแสชล ไม่พ้นคุณ
    ทุกลมหายใจ ทุกอุทัยโลกหมุน
ต้องด้านหน้า  กลับมาหาคุณ โปรดจุนเจือ
     เพราะ..รักคุณ เหลือดี สุดจะหนีรักแรมไกล
หนีใจตน พ้นไปเมื่อไหร่ ทุกลมหายใจ ใฝ่คะนึงถึงคุณ
     เห็นใจผมด้วย นึกว่าช่วยเกื้อหนุน
ต้องซมซาน  กลับมาหาคุณ  โปรดจุนเจือ
 
				
comments powered by Disqus
  • พุด

    10 มิถุนายน 2547 10:37 น. - comment id 283703

    http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=400
     ฝากดิน   
    ผ่องศรี วรนุช : : Key Eb  
    ดินเจ้าเอ๋ยข้าเคยอยู่ใกล้มาก่อน
      ดินอุ่นร้อนหรือเย็นก็เป็นเพื่อนฉัน
      ยามเมื่อเขาร้างไป ไกล
      ใจก็ยังนึกหวั่นหวั่น นี่อีกสักกี่วันถึงมา
      ดินอ้างว้างระทมขื่นขมตรมเศร้า
      ดินก็เหมือนเช่นเรารักเขาหนักหนา
      เขาเป็นเหมือนเจ้าดวงใจ
      ดินเรียกเขาคืนมา มา
      บอกเขาเถิดดินจ๋าข้าคอย
      อภัย เถิด ดิน
      ได้แนบซบไอกลิ่น ดินนั้นอุ่นไม่น้อย
      อุ่นอกเขา อุ่นอกเขา เราก็พลอย
      อุ่นจากรัก ที่ฝังรอย อุ่นไม่น้อย ประทับใจ
      ดินช่วยซับน้ำตาข้าขอลาจาก
      ช่วยฝากซากรักเศร้าของเราได้ไหม
      ถ้าหากเขาไม่มาเยือน คงได้พบรักใหม่ ใหม่
      ดินถมร่างฉันไว้ ให้จม
    
      อภัย เถิด ดิน
      ได้แนบซบไอกลิ่น ดินนั้นอุ่นไม่น้อย
      อุ่นอกเขา อุ่นอกเขา เราก็พลอย
      อุ่นจากรัก ที่ฝังรอย อุ่นไม่น้อย ประทับใจ
      ดินช่วยซับน้ำตาข้าขอลาจาก
      ช่วยฝากซากรักเศร้าของเราได้ไหม
      ถ้าหากเขาไม่มาเยือน คงได้พบรักใหม่ ใหม่
      ดินถมร่างฉันไว้ ให้จม... 
    
  • พุด

    10 มิถุนายน 2547 11:35 น. - comment id 283709

    http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=374
    สั่งฟ้าฝากดิน   
    ชรินทร์ นันทนาคร : : Key Em  
    ยามที่พี่อ้างว้างว่างใจ
    นวลน้องต้องจากไป ใจพี่นี้ครวญคร่ำ
    ทิ้งรอยแผลเก่า ให้เราชอกช้ำ
    ใยรักเจ้าลืมคำ ทำเหมือนไม่ปรานี
    เรียมหลั่งน้ำตาสะอื้น ยามดึกดื่นค่อนคืน
    ทนขมขื่นทวี
    มอง เฝ้ามองฟากฟ้าราตรี ลืมผืนดินลืมพี่
    ลืมรักพี่เคยหมาย
    เธอเปรียบดังชาวฟ้าโสภิณ ใยทิ้งให้ชาวดิน
    ครวญถวิลร้องไห้
    น้ำใจรักเจ้า ช่างเปลี่ยนง่ายดาย
    ชาวฟ้าช่างโหดร้าย ใยถึงได้ใจดำ
    เคยฝากน้ำคำพร่ำพรอด ฟ้าเคยกอดกับดิน
    ลืมรักสิ้นดินช้ำ
    เคยฝากใจให้ฟ้าดินจำ คำรักเอยเคยพร่ำ
    ใยฟ้าเจ้าทำลาย
    ใจไม่เคยจะคิดว่าคุณ ลืมรักอุ่นไอดิน
    เพียงฝากดินลวงให้
    น้ำคำฟ้าสั่ง ฝากดินกินใจ ใยฟ้าไม่จำไว้
    ใยหนอช่างแปรผัน
    ลืมถ้อยรักเคยชื่นบาน ลืมกระทั่งวันคืน
    เคยชิดชื่นด้วยกัน
    เราอยากเด็ดดอกฟ้าลาวัลย์
    ความรักเราจึงสิ้น ดินนั้นต้องเจียมตัว
    ลืมถ้อยรักเคยชื่นบาน ลืมกระทั่งวันคืน
    เคยชิดชื่นด้วยกัน
    เราอยากเด็ดดอกฟ้าลาวัลย์
    ความรักเราจึงสิ้น ดินนั้นต้องเจียมตัว...
    
    
    
     
    
  • ผีขี้เมา

    10 มิถุนายน 2547 16:30 น. - comment id 283766

    มาชื่นชมผลงานจ้า...เพื่อนรัก
    
    
  • แว่นดอย

    10 มิถุนายน 2547 17:06 น. - comment id 283772

    งดงามในทุกความรู้สึกอันรจนาค่ะ
    ทุกปรารถนาดี..พิมพ์ใจเสมอมั่น
    ข้าพเจ้ามาทักทายพี่พุดค่ะ....ชื่นชมเสมอ
    
    
    
  • แทนคุณแทนไท

    10 มิถุนายน 2547 18:53 น. - comment id 283804

    คนเรามีความรู้สึกรัก ชอบ โกรธ เศร้า ไม่ต่างกัน 
    >>> ขึ้นอยู่กับว่าเวลาไหนมันจะแสดงออกมามากน้อยเพียงใดเท่านั้น 
    >>>  คนที่จะหัวเราะได้เสียงดัง ข้างในคงต้องขำบ้างพอสมควร 
    >>> คนที่น้ำตาจะไหลได้ ข้างในคงมีเรื่องปวดร้าว.... 
    >>> ถ้าไม่นับการร้องไห้ที่มาจากความปิติ   
    >>> โลกสอนมนุษย์ว่าทุกสิ่งต้องมีการเปลี่ยนแปลง... 
    >>> แต่โลกก็กลับสอนให้มนุษย์ผูกพัน  
    >>> เด็กๆ จะมองว่าผู้ใหญ่ซีเรียส 
    >>> ในขณะที่ผู้ใหญ่จะบอกว่า เด็กไร้สาระ 
    >>> เพราะเด็กไม่เคยเป็นผู้ใหญ่มาก่อน 
    >>> วันหนึ่งเค้าคงจะรู้ว่า ทำไมถึงต้องมีเรื่องซีเรียส 
    >>> สำหรับผู้ใหญ่ซึ่งได้ผ่านวัยเด็กมาแล้วอาจจะลืมไปว่า 
    >>> ณ วันที่ผ่านมา สาระ  ในชีวิตของเค้า คืออะไร  
    >>> คนที่ตลกหัวเราะสดใส ก็คือ 
    >>> คนเดียวกับคนที่สามารถร้องไห้ฟูมฟายได้ 
    >>> เพียงแต่คุณจะได้เห็นหรือเปล่าเท่านั้น อาจจะเคยได้ยินว่า 
    >>>  คนที่หัวเราะได้ดังที่สุด 
    >>>ก็คือคนที่สามารถร้องไห้ได้ดังที่สุดเช่นกัน  
    >>> ก่อนที่วันนี้ .. คุณจะทำความรู้จักกับผู้คนใหม่ๆ 
    >>> อย่าลืมสำรวจตัวเองก่อนว่า ในช่วงเวลาที่ผ่านมา... 
    >>>  คุณทำใครหล่นหายไปจากชีวิตหรือเปล่า   
    >>> ครอบครัวไทย ... มักจะเลี้ยงลูกผู้หญิงให้เป็นฝ่ายถูกเลือก 
    >>> คอยสั่งสอนให้ทำตัวเรียบร้อย 
    >>>ไม่อย่างนั้นจะไม่มีใครเลือกไปเป็นคู่ครอง 
    >>> แต่ความจริงแล้วผู้ชายและผู้หญิง 
    >>>เราต่างเลือกซึ่งกันและกันมากกว่า  
    >>> เพื่อนที่ดีที่สุด คือ  
    >>>คนที่คุณสามารถนั่งอยู่ริมระเบียงด้วยกันโดยไม่พูดอะไรกันซักคำ 
    >>> แต่สามารถเดินจากไป 
    >>>ด้วยความรู้สึกเหมือนได้คุยกันอย่างประทับใจที่สุด 
    >>> ใครหลายคนไม่กล้าเข้าไปปลอบโยนให้คำปรึกษากับเพื่อน 
    >>> เพราะคิดว่าเราไม่รู้จะบอกเค๊ายังไง เพราะเราเป็นแค่เพื่อน 
    >>> แต่ความจริงแล้ว...คุณเป็นตั้งเพื่อนต่างหาก  
    >>> ผู้ชายที่ร้องไห้ และยอมรับว่าตัวเองร้องไห้ 
    >>>เค้าคือสุภาพบุรุษที่สุด
    >>> อย่างน้อยการซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง... 
    >>>คือความกล้าหาญสุดยอด  
    >>> เงินไม่ใช่พระเจ้าแต่....ทำให้เรามีทางเลือกมากขึ้น 
    >>> มีสติ สตางค์อยู่...ก็ปลีกเวลาไปใช้เสียบ้าง 
    >>> อีกหน่อยไม่มีสติแต่มีสตางค์...ก็สายไปเสียแล้ว  
    >>> เวลาที่เรารักใคร เราจะรู้สึกตัวเล็กเหลือเกิน... 
    >>> เวลาใครรักเรา เราจะรู้สึกตัวใหญ่เหลือเกิน... 
    >>> แต่..ถ้าเราเจอคนที่เรารักเค้าและเค้าก็รักเรา 
    >>> เราจะผลัดกันตัวเล็ก ตัวใหญ่  
    >>> วันที่คุณเข้มแข็งและแข็งแรงพอ 
    >>> อย่าลืมเป็นผู้ฟังที่ดีให้กับคนที่มีปัญหาด้วย 
    >>> เอาไหล่ให้เค้าพิง เอามือให้เค้าจับ 
    >>> 100 คำพูดดี ดี ไม่เท่ากับ 1 สัมผัสที่มีค่าหรอกนะ  
    >>> คุณรู้ไหมว่า อายุคนเราเฉลี่ย 76 ปีนั่นคือแค่ 3952 
    >>>อาทิตย์เท่านั้น 
    >>> คุณหมดเวลาไปกับการนอนถึง 1317 อาทิตย์ ซึ่งเท่ากับว่า.... 
    >>> คุณเหลือเวลาที่ใช้ดำเนินชีวิตแค่ 2635 อาทิตย์เท่านั้นเอง  
    >>> ลองฉลองวันเกิดกับครอบครัวสักปี 
    >>> แล้วคุณจะได้รู้ว่า...... 
    >>> เมื่อตอนที่คุณร้องไห้จ้าในวันเกิดวันแรก 
    >>> คนในครอบครัวคุณมีความสุขกันขนาดไหน....
    
    
    ...มาอ่านงานมันตื้อตันไปหมด มิรู้จะรสจนาอย่างไร...ฝากไว้เก็บไปเฉพาะที่ให้พลังแล้วกันครับ...
  • ชัยชนะ

    11 มิถุนายน 2547 05:22 น. - comment id 283856

    อยากจะหนี หัวใจตน ไม่พ้นได้
    อยู่แดนไหน ใจคำนึง ถึงเสมอ
    สุดแผ่นดิน แผ่นฟ้า เห็นหน้าเธอ
    รู้นะเออ เพ้อว้าวุ่น คุณคนเดียว
    
  • พุด

    11 มิถุนายน 2547 08:10 น. - comment id 283877

    ผี...
    แปลกดี
    ที่ดีใจที่เห็นผีกลับมานะ
    *****
    แว่นดอย
    รักน้องสุดใจ
    ซึ้งในค่าคำน้ำใจรักรินรดนะกลางใจ
    ดวงร้าวค่ะคนดี
    ให้พระคุ้มครองน้องพี่ทุกหนแห่งนะคะ
    **********
    แทน
    ระหว่างเรา..
    ไม่จำเป็นต้องปลอบมากขนาดน้านค่ะ
    **********
    ชัยชนะ
    หมายถึง..ใคร..รู้นะ
    ***********
    รักจ้า
  • เมกกะ

    11 มิถุนายน 2547 10:53 น. - comment id 283923

    อืม....คุ้มค่ากับเวลาที่เสียไป 5 นาที
    
    อ่านแล้วก็รู้สึกว่าดีมาก ๆ...ยังคงเอกลักษณ์ของพี่พุดได้ดี
    
    น้องเมกแวะมาให้กำลังใจจ้าาาาาาาาาาาาาาาาา  คิ_คิ
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน