หน้าส่วนตัว
ห ญิ ง ช ร า นั่ ง เ ศ ร้ า ก ล า ง ล า น บ้ า น
อ ยู่ น อ ก ช า น ม อ ง เ ดื อ น ที่ เ ลื อ น ห า ย
ลู บ ไ ล้ แ ม ว ที่ เ ค ลี ย ค ล อ อ ยู่ ข้ า ง ก า ย
พู ด บ ร ร ย า ย พ ร่ำ ถึ ง ลู ก ที่ จ า ก ไ ก ล
ป า น นี้ ลู ก ข อ ง แ ม่ เ ป็ น ไ ง เ ล่ า
ป า น นี้ เ จ้ า นั้ น อ ยู่ แ ห่ ง ห น ไ ห น
ป า น นี้ ลู ก ข อ ง แ ม่ เ ป็ น อ ย่ า ง ไ ร
อี ก น า น ไ ห ม ลู ก แ ม่ จ ะ คื น ม า
แ ม่ คิ ด ถึ ง ลู ก ม า ก ลู ก รู้ ไ ห ม
ลู ก อ ยู่ ไ ก ล จ ะ คิ ด ถึ ง แ ม่ ไ ห ม ห น า
ห ล า ย ปี แ ล้ ว ที่ ลู ก แ ม่ ไ ม่ ก ลั บ ม า
ค อ ย เ ว ล า ข่ า ว ลู ก อ ยู่ ทุ ก คื น วั น
จ ะ มี สุ ข ห รื อ ทุ ก ข์ ส่ ง ข่ า ว บ้ า ง
อ ก แ ม่ ร้ า ง ห่ า ง ลู ก ไ ม่ สุ ข สั น ต์
เ ห็ น ค น อื่ น เ ข า อ ยู่ พ ร้ อ ม ห น้ า กั น
ใ จ แ ม่ นั้ น แ ท บ พั ง ข า ด สิ้ น ไ ป
ที่มาของภาพ : www.thaingo.org/images/ mum-2-010846.jpg
กวีบ้านไร่ 21 พ.ค. 2547 17:50 น. - ID 53921 
859
11
0
21 พฤษภาคม 2547 19:01 น. - comment id 271983
มีความหมายในสายตาที่ฝ้าฟาง ไม่เคยร้างเลือนลบกลบความหวัง จะเนิ่นนานเพียงใดในภวังค์ คบเพลิงแห่งความหลังยังรวี มีชีวิตใช้สิทธิ์คือเฝ้าคอย ไม่เคยถอยใจท้อพ้อหลีกหนี ไฟแห่งรักยังระอุคุฤดี รอนาทีลูกรักจักคืนเรือน การรอคอยเป็นสิ่งที่ทำให้ชีวิตยืนยาวต่อไป..แม้จะด้วยความทรมานก็ตาม การรอคอยคือความหวังชนิดหนึ่งที่เป็นสีสันของชีวิต สวัสดีค่ะกวีบ้านไร่
21 พฤษภาคม 2547 19:07 น. - comment id 271986
เขียนได้ดีงามความหมายสะเทือนใจค่ะ
21 พฤษภาคม 2547 19:49 น. - comment id 272000
เคาะดีกว่านะ..ไม่รูว่าแบบนี้มีทุกสังคมโลกไหมนะ ....เสร้าแลไพเราะนะคะ
21 พฤษภาคม 2547 20:17 น. - comment id 272017
ด้วยดวงตา..สดใส..มองฟ้าสวย เอาใจช่วย ลูกยา..ให้สุขสม.. วันนี้อยู่ ห่างแม่..ใจระทม แม้อกตรม..แต่ก็เพื่อ อนาคตไกล.. มิได้ยล ดวงหน้า ของลูกรัก.. สุดจะหัก..กลั้นใจ..ไว้บ่ไหว.. แอบละเมอ..ร่ำไห้..คิดถึง..น้ำตาตกใน ที่จากไป..ไม่ติดต่อ..มาสักคำ อยากให้รู้...เสมอว่า แม่รัก.. แม้ไม่คิด..ถึงตักอุ่น..ที่สุดช้ำ แม้ไม่ว่าง..แต่อยากให้..โทรบอกกันสักคำ ว่าเช้าค่ำ..เป็นอย่างไร..สบายดี.. แม่..แค่อยากจะถามข่าวคราว..ว่าเป็นอย่างไร อย่ากลัวที่จะโทรหา..เพราะคงไม่เสียเวลาเท่าแม่ที่ใช้เวลาทั้งชีวิตเลี้ยงลูกมา **กลอนไพเราะมากค่ะ คุณกวีบ้านไร่ ชื่นชมๆ แอบแต่งกลอนต่อคุณ คงไม่ว่ากันเน้อ @^__^@ **แวะมาชื่นชมค่ะ** วีนัสก่ะเจ้า
21 พฤษภาคม 2547 20:38 น. - comment id 272036
แม่ต้องอยู่คนเดียวตามลำพัง ส่วนลูกยังมีสุขอยู่หรือไม่ ยามที่เราทั้งสองต้องร้างไกล ลูกของแม่เป็นอย่างไรไม่รู้เลย *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
21 พฤษภาคม 2547 22:18 น. - comment id 272119
หญิงชรา ถูกละเลย จากลูกหลาน อยู่กับเหย้า เฝ้าบ้าน ไม่บานจิต มีสัตว์เลี้ยง เคลียคลอ หนอเงียบมิด ใช้ชีวิต ปลายทาง อ้างอ้างเอย
22 พฤษภาคม 2547 08:33 น. - comment id 272254
อ่านของคุณกวีบ้านไร่ และน้องวีนัส แล้วคิดถึงแม่จัง... แม่เมกคงมองเมกอยู่ ณ สวรรค์เบื้องบน คิดถึงแม่นะครับ...ลูกรักของแม่อยู่ตรงนี้นะครับ ยังคงรักแม่ตลอดกาล ตลอดไป ทุกคำที่แม่สอนสั่ง เมกจดจำฝังลึกอยู่ภายใน มิลบเลือนครับแม่ เมกเป็นเด็กดีตามที่แม่ปรารถนานะครับ คิดถึงแม่ครับ...เมก
22 พฤษภาคม 2547 09:39 น. - comment id 272274
อันสายตาพร่าเลือนเหมือนเดือนดับ เฝ้าคอยนับวันเวลาลูกยาเอ๋ย เจ้าจากไปไม่ส่งข่าวเหมือนอย่างเคย โอ้ลูกเอ๋ยแม่คอยเจ้าเฝ้ารอคอย....... ______Y_Y____________
22 พฤษภาคม 2547 13:18 น. - comment id 272347
**แม่นั่งคอยลูกน้อยที่หน้าบ้าน** ยังมีแม่ของคนอีกหลายคนที่กำลังลังรอคอยการกลับมาของลูก ๆ ...เศร้าจริง ๆ...
22 พฤษภาคม 2547 14:19 น. - comment id 272380
แม่จ๋าแม่ ลูกอยู่นี่ ที่ใจแม่ อ่านแล้วคิดถึงแม่เลย
22 พฤษภาคม 2547 16:03 น. - comment id 272472
แวะมาอ่าน และมาสัมผัสกับความรู้สึกรันทดนิดๆ อ้อมกอดที่ไม่เคยร้าง เจ้าซุกตัวมาให้กอดเสมอ บัดนี้อ้อมกอดนี้กลับกลายเป็นร้าง เจ้ามิกลับคืน
23 พฤษภาคม 2547 09:40 น. - comment id 272822
สะท้อนภาพดีค่ะ ... ดูเหมือนสังคมปัจจุบัน จะเห็นภาพแบบนี้กันจน *เจนตา* แต่ไม่ *ชินตา* เสียที ................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
24 พฤษภาคม 2547 09:07 น. - comment id 273339
ขอบคุณครับทุกท่านที่เข้ามาให้กำลังใจ
3 มิถุนายน 2547 20:29 น. - comment id 279524
ครัง้หนึ่งท่านเคยให้ชีวิต ให้ความคิด ให้ปัญญาอันผ่องใส แต่แล้วใยคนเราได้ทิ้งแม่ไป ลืมหรือไงท่านเคยให้ชีวิตเรา
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
