ท่ามกลางอัญมณีฉันคือก้อนหิน ท่ามกลางเม็ดทราย ฉันคือฝุ่นดิน ท่ามกลางบุตรธิดา ฉันคือผู้ที่ตายตั้งแต่ยังเด็ก ท่ามกลางนักรบ ฉันคือผู้ขี้ขลาดที่หนีสงคราม ท่ามกลางคำตอบ ฉันคือคำถาม ท่ามกลางคู่รัก ฉันคือเพลิงริษยา ท่ามกลางนักปราชญ์ ฉันคือคนโง่ ท่ามกลางกวี ฉันคือคนใบ้ ท่ามกลางพฤกษชาติ ฉันคือวัชพืช ท่ามกลางบุบปผชาติ ฉันคือดอกหญ้า ท่ามกลางดวงดาว ฉันคือดาวตก ท่ามกลางทรราช ฉันคือขบถ ท่ามกลางชายฝั่ง ฉันคือหินโสโครก ท่ามกลางมหาสมุทร ฉันคือแอ่งน้ำตื้น ท่ามกลางความงาม ฉันคือความอัปลักษณ์ ท่ามกลางนักบุญ ฉันคือคนบาป ท่ามกลางบทเพลง ฉันคือเพลงสวดศพ ท่ามกลางสัจธรรม ฉันคือความเท็จ ท่ามกลางเสียงอึกทึก ฉันคือความเงียบ ท่ามกลางวันวาร ฉันคือวันที่ยังมาไม่ถึง ท่ามกลางศิลปะ ฉันคือกองขยะ ท่ามกลางความศิวิไลซ์ ฉันคืออนารยธรรม ท่ามกลางการสรรเสริญ ฉันคือการดูแคลน ท่ามกลางประวัติศาสตร์ ฉันคือผู้ที่ถูกหลงลืม
21 พฤษภาคม 2547 19:05 น. - comment id 271985
เขียนได้อย่างไรนะคะ ไม่มีใครเหมือนจริงๆ
21 พฤษภาคม 2547 20:17 น. - comment id 272018
ท่ามกลางผู้คนในบ้านหลังนี้ คุณคือคนเขียนบทกวีที่ไม่เหมือนใคร ท่ามกลางหัวใจของคุณ คุณคือคุณ....มิใช่สิ่งที่สร้างขึ้นมา .........................................................
21 พฤษภาคม 2547 21:09 น. - comment id 272055
ท่ามกลางความว่างเปล่า เธอยังมีตัวเรานั้นเป็นเพื่อน ท่ามกลางความลางเลือน เราจะขออยู่เป็นเพื่อนเธอเอง *-*แวะมาทักทายค่ะ*-*
22 พฤษภาคม 2547 12:49 น. - comment id 272336
ณ ท่ามกลางมวลดอกบุปผชาติ ฉันคือดอกอุตพิษ **ภาพที่เห็น ใช่ john lennon หรือเปล่า? ท่ามกลางหมู่นักกวี คุณคือนักกวีที่ไม่เหมือนใครเลยจริง ๆ ครับ ดีใจที่ได้อ่านบทกวีแบบนี้