ตรึกตรอง…

พี่ดอกแก้ว

ระหว่างทางสามแพร่งแห่งชีวิต 
ความมืดมิดโรยร่างกางกั้นแสง 
บรรยากาศบีบใจให้ไร้แรง 
และเคลือบแฝงเล่ห์กลบนหนทาง 
มองเบื้องหน้าไม่กล้าก้าวเดินต่อ 
เหลียวซ้ายขวารีรออย่างหม่นหมาง 
ความลังเลรุกไล่ให้เลือนลาง 
จนเคว้งคว้างร้างหมายจากใจจินต์ 
รอผู้คนบนทางย่างมาใกล้ 
หวังอาศัยปัญญามาตัดสิน 
เลือกเส้นทางเส้นไหนในแผ่นดิน 
จึงหมดสิ้นขวากหนามตามบีฑา 
หลายคนบอกเบื้องหน้าอย่าช้าไย 
จงเร่งไปเก็บฝันอันปรารถนา 
อีกหลายคนให้เลาะเกาะพนา 
เลี้ยวซ้ายมาทางลัดขจัดภัย 
มีบางส่วนชี้ชวนเส้นทางขวา 
จะชุ่มชื่นชีวากว่าทางไหน 
มีทิวทัศน์งดงามความวิไล 
ประโคมใจให้เชื่อเพื่อก้าวเดิน 
ยิ่งมากคนมากความตามจริต 
มากความคิดเร่งรัดจนขัดเขิน 
หลากเหตุผลจนกลายเป็นส่วนเกิน 
ไม่อาจเดินก้าวต่อยิ่งท้อใจ 
สูดลมลึกตรึกตรองมองจิตตน 
วิเคราะห์ค้นความจริงสิ่งควรไข 
ว่าเป้าหมายชีวิตคือสิ่งใด 
เส้นทางไหนนำผลตนต้องการ 
วางดวงจิตยอมรับกับเบื้องหน้า 
พร้อมพลังฟันฝ่าอย่างอาจหาญ 
ไม่มีเส้นทางใดไร้ภัยพาล 
และราบเรียบสราญดุจปูพรม 
อย่าเกรงกลัวการพบอุปสรรค 
การจมปลักยืนนิ่งยิ่งขื่นขม 
ดุจคนตายวายล่วงห้วงแห่งลม 
ใช้ชีวิตไม่สมกับเวลา