น้ำผึ้งขวัญพระจันทร์หวาน!!

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=824
(หนี้รัก)
************
คนดี..
วันนี้คุณโทรมา..ทำเสียงวอน..อ้อน ขอ..พบผม
คุณทำท่าลับลมคมนัย ราวมีอะไรน่าตื่นเต้นซ่อนเร้นอยู่
ในน้ำเสียงหวานอ่อนซ่อนเศร้า.เร้าใจผมเสมอมา


คุณ..ย้ำ*พบกันที่เก่าใต้ลั่นทมเหงางามเหมือนเดิมนะ..
แต่ขอเปลี่ยนเวลาเป็นเช้าตรู่..
ให้พรูออกมาตามนัดพร้อมกันกับนกแล้วกันนะคะ*
เธอสั่ง ย้ำคำพร้อมหัวเราะเสียงปานระฆังใสหวาน
*อย่าลืม..นะคะ และมาแท๊กซี่นะ
ฉันจะเป็นสารถีพาคุณไปทุกที่เองค่ะ
แล้วเจอกัน*..
เธอลงท้ายสั้นๆลากเสียงซึ้งๆตามประสาเธอ


ทิ้งให้ผมเผลอคิดต่อ พรุ่งนี้จะมีอะไรอีกละหนอละนี่..
ที่น่าจะ..นะ..น่าจะ  ตื่นเต้นผจญภัย ..หากไปกับเธอ
ผู้หญิงไม่ไหวหวั่นกับฝันกลางแจ้ง 
ชอบสายลมแรงและท้าทาย
ได้กับทุกเรียวแดดและทุกธรรมชาติฤดู...


เช้าแล้ว
กับฟ้าที่ยังมิผ่องแผ้ว สดสว่างกระจ่างใจ
อากาศยามเช้ายังไม่ใส
ยังเทาทึมเหงาเศร้าหลังพายุฝนพัดกระหน่ำย่ำไหวแรงยามย่ำรุ่ง
ทิ้งสายฝนเรียวรุ้งให้ค้างโค้งฟ้า
ให้น้ำตานางฟ้าเจิ่งนองทั้งสองข้างทาง ตลอดทาง


คุณ..ยืนนิ่งนิ่งฝันฝันในเงาฝนใต้ลั่นทมใหญ่
แทบไร้ใบมีแต่ดอกดวงพวงพราวขาว
พราย ..ไปทั้งต้น อยู่นะตรงนั้น
ผมยังสยายยาวถึงกลางหลังรุ่ยร่ายเป็นธรรมชาติ
ขับวงหน้าสะอาดเรียวละมุน หวานเศร้า
ที่ทุกคราวผมอยากไล้ลูบ พรมจูบลบคิดถึงคะนึงหา
ที่ในสายตาสายใจ ไม่เคยมีใครงามเท่า งามเทียบได้เลย


นาทีนั้น 
ผมพลันราวไร้สติไปชั่ววูบ
ถลันเข้าไปตระกองกอด คุณอย่างแนบแน่น
อย่างลืมตัว 
ในยามที่คุณเผลอตัวกำลังละล้าละลัง ตั้งใจจะไขว่คว้า
เด็ดลั่นทมสักช่อพออย่าให้มือถูกยางหยดใส่..


ผมรีบไซร้..ริมแก้มซุกซน
ซุกจมูกดอมดมพรมจูบแผ่วผิวริมเรียวปาก
ราวพอเป็นพิธี
หากทว่าเที่ยวนี้แปลกดีจัง
กับวาบหวามหวานหอมที่ราวกับมีพลังไฟฟ้าดึงดูดให้วูบวาบ
วับไหวไปทั้งร่าง ที่แล่นผ่านร่างพร่างโชนไปทั้งกาย..ใจ


คุณ..เบี่ยงหน้าหนี
และค่อยๆถอยรี่สลัดตัวออกจากอ้อมกอดผม
ที่ยังมึนงง ราวกับโลกจะหมุนช้าลงๆจนราวจะหยุดนิ่ง
ทั้งที่ภายในใจผมกำลังบรรเลงบทเพลงรัก
อย่างระส่ำราวร่ำรัวกลอง
ที่กำลังก้องกระหน่ำไปด้วยคำว่าเสน่หาสวาทหวาม..
อย่างมิอายใคร..มิอายฟ้าดิน


และ
ราวฟ้าปรานี
เมื่อคนดี..ดวงใจของผม
หันกลับเดินตรงมาอีกครา
ตรงหน้า และ
ยื่นดวงดอกลั่นทม
หอมอวลเหว่ว้าส่งมาวางไว้นะกลางอุ้งมือผม


พร้อม
เขย่งตัว..ขึ้นมาดอมดมพรมจูบผม..อย่างละเมียดละไม
ไปตามไรผมริมแก้มแกมคางสาก..
นาทีนั้นผมมิได้ฝันไป
หากราวโลกและหัวใจผมแทบหยุดเต้นไปจริงๆ
ผมได้ยินเสียงเธอ กระซิบหวานแว่วแถวๆซอกคอและใบหู
*แฮปปี้เบิร์ทเดย์ค่ะคนดี ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ*


ผมถึงกับอั้นอึ้ง ซึ้งซ่านสุข
ที่กำลังรุกโรมมาโถมถาใจให้อยากหลั่งน้ำตา
ใช่แล้ว..
วันนี้..วันเกิดผม
วันที่ผมไม่เคยใส่ใจ จะจำและไม่เคยมีใครจะย้ำ จะจำได้
ตั้งแต่ผมพรากจากบ้านมา
เพราะทุกปีทุกคราที่ครบรอบคล้ายวันเกิด
มีเพียงเทพีไพร แม่ผู้แสนใจดีใจประเสริฐ 
เทพีประจำใจประจำบ้านเพียงผู้เดียว


ที่คอยเตรียมสำรับ อาหารคาวหวาน
และปลุกผมด้วยเสียงหวานๆให้
ผมมีหน้าที่ลุกขึ้นมายืนเคียงใส่บาตร
มิเคยขาดสักปีตั้งแต่เล็กจนโต...

 
จนวันนี้..
ที่ผม..แทบลืมเสียสนิท และไม่เคยคิดว่าจะสำคัญเลย
สำหรับชีวิตราวนกไพรพเนจรกลางกรุงกรง
ที่มัวแต่พะวงหาเช้ากินค่ำ 
ออกจากบ้านตั้งแต่ย่ำรุ่งยันตะวันลับฟ้า
สู้ทำงาน
เพื่อพอประทังปากท้อง..มิให้ร้องประท้วงเพียงนั้น 
วันๆคืนๆก็หมดๆไปแทบไม่ทันรู้สึกตัวเสียด้วยซ้ำ
ว่าชีวันชีวีย่ำรอยอยู่กับที่มานานปีมานานวัน

.
คนดี...
ผมน้ำตาซึม ซึ้ง ถึงกับร้องไห้ออกมา อย่างดีใจ
ที่คุณคนดี จดจำวันนี้ได้ขึ้นใจและทำหน้าที่แทนเทพีไพร
ได้อย่างงดงาม ตามเติมเต็มจิตวิญญาณผม
มิให้พร่องเหว่ว้าจนเกินไป


คุณบอก...คุณเตรียมทุกอย่างไว้แล้ว
จะพาผมนั่งรถออกไปนอกเมือง..
หนีเมืองกรุงรุ่งเรืองหรือรุ่งริ่งยังสงสัยอยู่เลย


ผมกอดคุณนิ่งนาน ด้วยความรู้สึกยากบรรยาย
ระบายความรู้สึกอิ่มเอมใจ ที่อัดแน่น 
อยู่ภายในแทบล้นทะลักออกมา
ด้วยความรู้สึก ซ่านสุข 
และดื่มด่ำสำนึกในน้ำใจงามของคุณ..ในวันนี้
................


คุณๆค่อยๆขับรถออกนอกเมืองขึ้นทางด่วน
ผ่านสะพานแขวน ที่มี
ตึกสูง นับร้อย นับพัน 
ลดหลั่นเรียงราย ยืนทะมึน 
ไม่ยอมหลับไหล ไปกับกาลเวลา....

 
เปิดเพลง...เพราะๆ..แผ่วๆในรถ 
ให้บรรยากาศ สุขล้ำ เกินรำพัน.... 
เสียงเพลงหวานระริน มากับกลิ่นกายหอมๆของคุณ
กับงามหอมเศร้าของกรุ่นกลิ่นดวงดอกลั่นทม
ที่อวดดอกระทมหากงามตรึงตราตรงหน้ารถ
.............


http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=824
 หนี้รัก   
ปุ้ม อรวรรณ เย็นพูนสุข : : Key Db  
หากจะรักแล้ว
รักใครก็จงรักเถิด
ความรักบรรเจิด
พริ้งเพริศหนักหนา
ชีวิตคนเรา มันสั้นเหลือคณา
อย่ารอช้า ปล่อยเวลาให้ผ่านไป
หากมีหนี้แล้ว
ขอให้เป็นหนี้รักเถิด
ดอกเบี้ยที่เกิด
คือพลังรักพิไล
รักเธอเสมอ รักเธอจากดวงใจ
ยอดพิสมัย หลอมอยู่ในกายเธอ
หากวันใด ที่แสงทองของชีวิตผ่าน
โลกตระการ จะมืดครึ้มหมองเหม่อ
วาระนั้น จะได้อดีต
ไฟรักปรนเปรอ
หล่อเลี้ยงบำเรอ
ต่อชีวิตให้ชื่นบาน
หากเป็นหนี้แล้ว
ขอให้เป็นหนี้รักเถิด
หนี้รักบรรเจิด
พริ้งเพริศ แสนหวาน
รักกันเสมอ แม้เวลาพ้นผ่าน
สองเราสราญ
เพราะหนี้รักสลักใจ
หากวันใด
ที่แสงทองของชีวิตผ่าน
โลกตระการ จะมืดครึ้มหมองเหม่อ
วาระนั้น จะได้อดีต
ไฟรักปรนเปรอ
หล่อเลี้ยงบำเรอ
ต่อชีวิตให้ชื่นบาน
หากเป็นหนี้แล้ว
ขอให้เป็นหนี้รักเถิด
หนี้รักบรรเจิด
พริ้งเพริศ แสนหวาน
รักกันเสมอ แม้เวลาพ้นผ่าน
สองเราสราญ
เพราะหนี้รักสลักใจ...
 
...................

ทุกนาที ผมคิดอยากจูบลูบไล้ร่างแสนงาม
น้ำใจดีไปตลอดทาง 
หากต้องทำใจว่างๆให้มือไม้ห่างๆคุณเข้าไว้
เพราะคุณกำลังทำหน้าที่ขับรถ


จิบกาแฟ ทีละนิด ละนิด ปลุกชีวิตชีวา 
และอารมณ์ให้ตื่นเต้น เร้าใจไปกับ 
ความรู้สึกอ่อนหวาน แสนดี ในวันเกิดนี้
ที่ผมรู้สึก ดีที่สุดในรอบหลายปี 
ที่ผมคนนี้เคยแสนเหว่ว้าดายเดียว
เหลียวไปไม่พบใครสักคน
ใช้ชีวิตโสดอย่างเหงาเปลี่ยว
หาฝั่งฝัน ฝั่งใจมิพบเจอ
เก้อจนราวใจจะแหว่งวิ่น ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน


จน..กระทั่งถึงวันนี้วันแสนดีแสนงามที่
พระเจ้าพลัน..
เผลอเมตตาสั่งตรงส่งคุณลงมาให้เติมเต็มจิตวิญญาณ
ราวเสมือนโลก
มอบของขวัญกำนัลรักแด่ผู้ชายช่างฝันแสนเศร้า
ด้วยพราวตระการดวงดอกไม้ทั้งหล้าโลก
ให้มาบานสะพรั่งพรึบพร้อมกัน นะกลางใจผม
ให้เลิกระทม หยุดท้อ รอเพียงวัน
ที่จะมีคุณในอ้อมกอดแนบแน่นไปตราบชั่วนิจนิรันดร์


และ
ในวันนี้ คุณคือคู่หมั้นคนงามนามเพราะของผม
ที่กำลังพร่างพรมห่มหวานหยาดลงมารินรด
หยดนะกลางดวงใจรักผม
มิให้ผมฝันเพ้อละเมอหาใครอีกต่อไป


คุณบอก
ผมชอบธรรมชาติ
จะพาผมไปพบหวังวาดหาดสวย
สถานที่ในดวงใจแห่งหนึ่ง
ที่จะตรึงฝันสวรรค์หวานไปชั่วกาลนาน


คุณพาผม
ผ่าน
ดงตาล แถวเพชรบุรี 
ที่ น่าหลงใหลจน
บางครั้ง ผมเองคนช่างฝันยังเคลิ้มฝันไปว่า 
ได้ย้อนคืนสู่อดีต สมัยสุโขทัย ในยามก่อนเก่า 
นาข้าว เขียวชะอุ่ม..... 
พลิ้วรวงเรียว ล้อลมทายทัก แสงอาทิตย์สีทอง ในยามเช้า 
ให้น้ำค้างพราว เกาะก้านกอ กิ่งใบ หายวับไปกับ แสงแรก 
ของอรุณรุ่ง อุ่นรวงเรียว 


ภาพ พระสงฆ์ เดินเรียงมา เป็นทิวแถว 
ท่ามดงตาล ยิ่งพาให้ใจเรานี้อิ่มเอิบงามล้ำ 
ไปกับความสงบงาม ในยามนี้ ที่ได้ทำบุญตักบาตร 
อธิษฐานให้เกิดสิ่งดีมีมงคล..แก่ชีวีนี้ 
ที่ได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนา....
พาใจให้ยิ่งสว่างไสว ร่มเย็น เป็นสุข.... 


ไม่นานนัก..คุณเลี้ยวรถ 
เข้าสู่กระท่อมหวาน กลางดงไม้ ดงตาล แห่งนี้ 
ที่เรียกกันว่า หาดปราณบุรี... 
ที่ทำให้คุณตาหวาน ยิ่งกว่าตาลในดงเสียอีก 
เมื่อมองไปรายรอบ ในกรอบตา กรอบใจ.... 
ทะเลตรงหน้า..น้ำเงินเข้มงาม สะท้อนแดดอ่อนอุ่น 
ละมุน นวล ด้วยเรียวแดด ไล้โลม 


เคียงคู่กระท่อมน้อย ที่พักพิงอิงอุ่นแสนน่ารัก
คือดงตาล และดงตาล สลับซ้ายขวา 
มีลั่นทม แดง ขาว พราวไปทั้งต้น 
อวดดอกบานหวาน พอกันกับคุณคนดี
ที่รีบเอามาทัดหูเคลียแก้ม 


เสียงดนตรี จากใบตาล ซัดส่าย ซู่ซ่า ซูซ่า 
กรอบแกรบ กรอบแกรก แทรกมาหวานแว่วรับลมทะเล 
เห่กล่อม ให้ใจผมนั้น พลันหวาน หวาม 
ราวถูกโอบอุ้มด้วย ฟองเมฆขาวนวล 


ผมขอหอมแก้ม แถมกอดแนบแน่นด้วยแสนรักคุณนะคนดี 
คนใกล้ ที่ช่างรู้ใจ พามาถึงที่ แสนดี แสนสวย แสนหวาน 
ในวันนี้ ให้ใจดวงดี ได้รับงาม ง่ายๆ 
ใกล้ชิดเชยธรรมชาติ ที่ชื่นชม ไม่เบื่อเลย.... 


น้ำผึ้ง..ที่ว่าหวาน สำหรับผมนั้น
ต้องรินรด หยดมาจากใจดวงดีที่หวาน บานรอรับงามเป็น..... 
ในปฐพีนี้ ที่โลกหยิบยื่นให้มา.. 
ถ้า...เริ่มเรียนรู้รัก ให้เป็น จักเห็น สิ่งที่ซ่อนอยู่ในงามละมุน 
ในทุกถิ่นที่ ที่มีความเรียบง่าย รายรอบ ตัวเรา..... 

.
กระท่อมหวาน ในดงตาล หวานไปกับ น้ำจิต น้ำใจ 
ของคุณคนดี ที่มีรัก และเข้าใจในกันและกัน 
ผมกอดคุณ...แนบแน่น ไปกับลมละเมอ
เพ้อครวญริมทะเล ที่เห่กล่อม....

. 
ราวจะบอกให้รู้รัก รู้ค่า รู้ถนอมใจ....ไปจนกว่า...
นาทีสุดท้ายของชีวิตนี้ ที่บางที 
อาจมิยาวไกล ดั่งใจเราคาดหวัง นะคนดี 
แม้เราสองนี้จะ.... แสนรักเอย... แสนรักในกมล.......
.............