พักเหนื่อยมาแสนนานกับวารเก่า ไม่มีวันให้เหงาเหมือนวันก่อน ไม่มีเวลามาวุ่นวายกับบทกลอน ไม่มีความอาทรไว้ให้ใคร มาวันนี้มีเวลากับความคิด จึงผลิตต่อยอดสมองใหม่ รื้อเหตุผลที่ทิ้งร้างบนทางไกล หรือเป็นเพราะสิ่งใดไม่รู้เลย จากจุดเล็กจุดเดิมที่เริ่มต้น เรียบเรียงความสับสนที่เมินเฉย ทุกอย่างยังมืดมนเหมือนอย่างเคย และถ้อยคำที่จะเอ่ยเหมือนไม่มี ฤาแค่เพื่อนเก่าเค้ากระตุ้น ให้ปัดฝุ่นทางเดินตามวิถี บนถนนคนเขียนกลอนที่เคยมี ให้สุขและเสพในกวีที่หายไป....