น่าสงสารน้องหนูผู้น่ารัก ดิ้นแล้วก็ชักอยู่หน้าร้านของหยี่ อีก 100 เมตร คือ คุณแม่แสนดี ยืนรอลุ้นลูกน้อยอย่างใจเย็น น้าคนสวยเริ่มขี้เกียจจะทน ลากเด็กซนไปพ้นรัศมี หยี่จึงเศร้าอดขายเหมือนทุกที ทำได้แค่นั่งทำใจไปพลางๆ
8 พฤษภาคม 2547 20:29 น. - comment id 263649
น่าสงสารน้องหนูผู้น่ารัก ดิ้นแล้วก็ชักอยู่หน้าร้านของหยี่ อีก 100 เมตร คือ คุณแม่แสนดี ยืนรอลุ้นลูกน้อยอย่างใจเย็น น้าคนสวยเริ่มขี้เกียจจะทน ลากเด็กซนไปพ้นรัศมี หยี่จึงเศร้าอดขายเหมือนทุกที ทำได้แค่นั่งทำใจไปพลางๆ 555 นึกภาพตามแล้วขำจริงจริงค่ะ คุณหยี่น่ารักมาก เขียนได้ดี เหมือนตอน เด็กๆก็ส่งเสียงอย่างนี้ จนไม่มีใครคบด้วยเลย อิอิ
8 พฤษภาคม 2547 21:03 น. - comment id 263675
ร้านของน้องของที่ขายให้เด็กเห็น คงจะเป็นของเล่นนั้นใช่ไหม น้องคนนั้นถึงอยากได้ให้เศร้าใจ ที่แม่เขาไม่ซื้อให้ใช่ไหมคนดี *-*ขายของเล่นหรือค่ะ เพราะโดยปกติ เด็กจะอยากได้ของเล่นแล้วก็ร้องทุกครั้งที่คุณแม่คุณพ่อไม่ยอมซื้อให้นะค่ะ อิอิ*-*