คิดอะไรมากมายทำไมกัน ทั้งที่รู้ มีอะไรซะที่ไหน เป็นแค่อุปทานหนึ่งของใจ คิดๆไปบทสรุปก็เหมือนเดิม ณ วันหนึ่ง ช่วงหนึ่ง เวลาหนึ่ง จังหวะความคิดคนึงเข้ามาเสริม จนเราเคลิ้ม ไหวกับสิ่งซึ่งเพิ่มเติม เหมือนมาลองดูว่าใจมั่นคงไหม
4 พฤษภาคม 2547 12:30 น. - comment id 260127
ไม่รู้จะคิดถึงเธอไปทำไม ด้วยว่าเธอมีใครให้ห่วงหา แต่รู้ดีในจิตคิดระอา ยังคิดถึงตลอดเวลาคือเธอ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
4 พฤษภาคม 2547 14:32 น. - comment id 260203
....ในห้วงฝันนั้นมีสิ่งยิ่งใหญ่ ..คือฝันไฝ่มุ่งมั่นในทางฝัน ..สิ้ดินฟ้าไร้คืนไร้ดวงจันทร์ ..ฉันมีฉันตะวันหวานสมานใจ ..คำว่าลืมคำนี้มีหลากหลาย ..ลืมตาไงต้องใช้นะพราวไหว ..กำมะหยี่คลี่แล้วกำจะยับไง ..แต่ลองใจโดนงับคงยับเยิน แวะมาอ่านนะ อรุโณทัย อาภาภัส
5 พฤษภาคม 2547 14:01 น. - comment id 261058
แด่ คุณผู้หญิงไร้เงา เธอมานั่งในใจฉันเมื่อไหร่ อยากสะบัดเท่าไหร่ก็ไม่หลุด มีเรื่องราวของเธอเป็นชุดชุด จนต้องยอมให้ครอบครองพื้นที่ใจ
5 พฤษภาคม 2547 14:11 น. - comment id 261068
แด่ คุณอาภาภัส ขอบคุณค่ะที่ช่วยแวะมาอ่าน อาจารย์ขามีเมตตาแต่งกลอนสวย อยากจะขอให้ท่านนั้นร่ำรวย ตัวข้าน้อยคงได้ไปพักพิง( แอบหวังหน่ะค่ะ )
5 พฤษภาคม 2547 23:03 น. - comment id 261498
กลอนแต่งได้ดีค่า..... นัสมาทักทายหยี่จังนะคะ ** ^___________^ ** ยิ้มให้...**
6 พฤษภาคม 2547 14:29 น. - comment id 261699
ขอบคุณสำหรับรอยยิ้ม และ คำทักทายค่ะ **นัสน่ารักเสมอเลยนะ**