http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4261 (รอ) ขอเขียนกลอนอ่อนหวานสักบทหนึ่ง กลอนซาบซึ้งแต่คงไม่อ่อนไหว กลอนบทนี้มีชื่อว่า*ความจริงใจ* ฝากดวงใจทุกดวงห่วงหากัน โลกหมุนไปเวลานับคงที่ ใจคนดีต่างหากเริ่มเปลี่ยนผัน ได้ความรักมากล้นทุกคืนวัน จน..เธอ..นั้นคิดว่า*คือของตาย* อยากกระซิบริมหูนะยอดรัก ถึงใจภักดิ์เพียงไหนมีวันสาย ถ้าไม่ซึ้งถึงความรักที่มากมาย อาจกลับกลายเหลือรอยช้ำภายในใจ.. เคยได้ยิน คำนี้ไหม เล่ายอดรัก ไม่หวนกลับสายน้ำที่รินไหล ไม่มีคำลาไม่มีแม้คำว่า*เสียใจ* เส้นทางใจ ขนานกัน นิรันดร.... ************* ทิวาวัน ทิวาหวาม ยังคงหมุนเวียนเปลี่ยนผัน รออรุณรุ่งรับขวัญรับดวงใจ รับหวานไพรพงดวงดอกไม้ดงดอกหญ้าชั่วนาตาปี ให้มีชีวีชีวารอเวลาเริ่มต้น ให้ได้พบหวานฉ่ำชื่นพลิกฟื้นคืนชีวิตใหม่...เริ่มต้นใหม่ ดั่งละออละอองหยาดน้ำค้าง...รอระเหยหายและวนว่ายคืนกลับมา คล้ายดั่งมีกลางวันย่อมต้องมีกลางคืน มีชื่นมีสุขมีทุกข์มีเศร้าคละเคล้ากันไป.. เหล่ามาลีหลากสีสันหลากพันธุ์ในพง..ก็คงรอ คลี่นวลกลีบแย้มบาน รอเติมพลังหวาน พลังสดชื่น รื่นร่ำฉ่ำงาม ตระการตาตระการใจตระการโลก.. ปลอบประโลม ให้สิ้นโศกสิ้นท้อแท้ ประดับรักประดับใจ ใครสักคน ประดับโลกทุกแห่งหน มิให้แล้งงาม แล้งใจ และ ในราตรีฝันราตรีจันทร์ราตรีใจราตรีงาม ยังคงมีเดือนพราวดาวสุกใสดับหมองหม่น เสมือนคนที่ถูกคลื่นชีวิตพาพัดหมอง แบกทำนองเพลงชีวิตระทมถมทับแทบดับดวงใจ ราวกับชีวีมีเพียงกลางคืนมืดดำ ทุกข์ทนตรอมตรมตราบวันตาย.. ยาวนานตามบุพพกรรมทำมาสร้างมา.. ให้หัวใจดวงร้าวดวงเหว่ว้า รู้ทำใจยอมรับความจริงแห่งชีวิต ที่ฟ้าลิขิต...ที่หนีไม่พ้นบ่วงกรรม ตามกาล ที่ตามมาผลาญพร่าชีวี...ไปตราบวันตาย และ หากมีดวงตาที่สาม.. นาม...งามภายใน*เนื้อดวงใจเนื้อนาบุณย์* เพียงมีหัวใจดวงละมุนสักเสี้ยวคงพอไหวทัน จะทานรับกับกระแสโลกกระแสกรรม ได้อย่างสงบงามรำงับดับด้วยเยือกเย็น ไม่เต้นไปตามจังหวะคำคนคำใครพิพากษา.. ที่มักตัดสินจากอคติแห่งใจ ขาดเวทนาเมตตาปรานี.. ไม่มีกระจกสักด้านมาส่อง.. มองเห็นงามดวงใจใครเล่ารู้นี้ ทั้งทิวาวัน ทิวาหวาม ราตรีงาม ราวเตือนใจให้ทุกดวงใจบอบช้ำได้ย้ำเตือนใจตน ก่อนสายเกิน กับทุกสิ่ง เพราะสัจจธรรมจริงของชีวิต *คือความไม่แน่นอน* แปรผันยอกย้อนวกวนได้ทุกเสี้ยววินาที... และ ดวงขออุทิศงานเขียนบทนี้..*แด่ทุกดวงใจไหวงาม* แด่เราทุกคนปุถุชนคนธรรมดา ผู้มิได้จำต้องหมายว่าบรรลุถึงธรรม หากเพียงเพียรแค่น้อมนำรำลึกตรึกตรอง และเลือกทางสายกลาง แม้จะวางว่างบ้าง มิว่างวางบ้างก็ช่างมัน และ แด่ทุกดวงกมลของคนเคยรัก ผู้มอบบทเรียนแห่งความงดงามหวานหอม ที่เฝ้าหลอมละลายเนื้อใจเนื้อจิตวิญญาณแห่งงามความทรงจำ ในคำนึงมานานเนิ่นเกินนับ เคยรับรสซ่านผ่านสุขโศก..เคียงกันเคียงฝันเคียงใจ จนไหวครวญคะนึงตอกตรึงสลักลั่นดาลแห่งห้องใจ มิให้รักใครอีกเลยแล้ว..! คนดี.. เพราะว่าโลกนี้เหนือดวงชีวีดวงชีวา อาจจะมีชะตาฟ้าลิขิตสวรรค์บันดาล มาแต่ปางก่อน ก่อนจะประทานพร ให้พบคนบางคน ที่ดูภายนอกแสนธรรมดา หากทว่ามีงามภายในดวงใจใครเล่ารู้! ที่แสนพิเศษพิสุทธิ์ ให้เราอยากสยบ หยุดรักไว้กลางอกกลางใจอุ่นๆละมุนทรวงนั้นตราบชั่วกาล ให้หวานหวัง ให้รักนั้นมีคนดีเคียงข้างมิร้างแรมไกล ไม่พรากลา จนกว่า ผืนดินจะกลบหน้า.. จนกว่าจะถึงวันฟ้าร่ำไห้อย่างดายเดียวทิ้งเราไว้..ลำพัง ฝากตำนานฝันตำนานใจ ในรักอันเป็นนิรันดร.. ดวงใจ.... ในชีวีชีวิต หายากสักนิดนะ ที่..เกลียวจิต เกลียวรัก จักเสนอสนองผสมผสานมิหวานคลาย ให้ลงตัวได้อย่างพอดิบพอดี จงอย่าได้สับสน ลองใช้กมลละมัยไตร่ตรองทบทวนดู และให้รู้ค่าทะนุถนอม งามหอมดวงใจใครเล่ารู้..ในวัน..ก่อนสายเกิน! อย่าได้ใช้บาทา วาจา มาขยี้ เมื่อมีคนรักภักดียอมทรุดร่างลงสยบพลีภักดิ์ คนดี... ใช่เลย..ใช่แล้ว วันเวลามักพรากทุกสิ่ง.... นิ่งและจำคำไว้ เวลาให้ และ ในขณะ..ก็พราก ราวรอยเท้าบนผืนทราย ถูกคลื่นฝันซัดไล่ ลบรอยหายลาลับ และวนกลับมาใหม่ หากผิดกับหัวใจแลร่างรักนี้ที่จักดับสูญ มิดำรงนาน.. มีหวานมีเศร้ามีทุกข์ร้าวรอทำใจทุกร่าง วางรอนะเบื้องหน้า..ทุกนาทีมิมียื้อยุดได้ หากชะตาได้ถูกลิขิต ด้วยกุศลบันดาล และคำประกาศิตจากฟ้าดิน..ให้สิ้นแล้ว คนดี..ยอมรับซี.... ชีพนี้เราทุกร่าง มิใช่พระบรมศาสดา เพียงมาพบพาน..พระพุทธคุณหนุนนำ ให้เลือกทางสว่างสงบสยบโลกย์วายวุ่น กรุ่นด้วยกิเลสมากมีมากมายหลายล้านปัญหาสารพัดสารพัน ฉะนั้นและฉะนี้ คนดี.. หัวใจดวงดี ดวงใจใครก็ดวงใจคนนั้น ขอเพียงพบทางอันว่าง วางมิรกเรื้อ ให้เนื้อนาบุญ บุพเพกลางใจจงงอก แตกดอกดวงแห่งความดีมีรักนิรันดร์ มีแบ่งปันโอบเอื้ออภัย มีดวงใจใสเย็น และอบอุ่นอ่อนโยน ปลอบประโลมกันไปในเส้นทางใจเส้นทางฝัน อันแสนสวยงาม ฝากเป็นนิยามแห่งรัก หวังดี ปรานี เมตตา และดวงใจ.. เวลา..เป็นของมีค่า ทุกนาทีจง เคารพตัวเอง ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง อย่ายำเกรงใคร หาก ทุกสิ่งตัดสินทำไปด้วยดวงใจงามพิสุทธิ์.. มิมีใครเดือดร้อน อย่าพรากลาไปโดยผืนดินกลบหน้า อย่างกล้าๆกลัวๆ ปล่อยให้ใจสลัวมืดดำ ติดกรรมทุกข์ทนวนเวียนว่าย จงรีบชดใช้..ตัดใจตัดกรรมตัดรักนั้น อโหสิกรรม ยอมทรุดร่างนั้นลง ตรงเบื้องหน้า ผู้อันเป็นที่รักภักดิ์พลีหมดสิ้นจิตวิญญาณ ยอมรานยอมร้าวเพื่อขอกล่าวคำตรงคำใจคำจริง.. มิวิ่งหนี...ชีวิต หวังมิตามติดหลอนลวง เป็นบ่วงกรรมย้ำรอยอีกหลายภพชาติพิสวาสวาย ว่า... อย่าได้พบพานกันอีกเลย..ตลอดชั่วกัลป์กับป์.. ไม่อำพราง ไม่ติดค้าง ไม่รักไม่รอ ไม่ขอเสียใจ.... ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเฝ้าวนวน หมดหนทาง ค้างคาใจ.. หวังทุกดวงใจ..พบว่าง วางทุกข์ลง..ตรง..เดินไปในเส้นทางสีขาวงาม..นะคะ ************** จากใจในอารมณ์..ตรมตรึงค่ะ http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4261 รอ ถ้า เธอ มีหัวใจเหมือนฉันสักหน่อย เธอคงไม่ปล่อย ให้ฉันต้องคอย อย่างนี้ เธอคงมองซึ้งถึงไมตรี เธอคงมองซึ้งถึงความหวังดี ที่มี เรื่อยมา สู้ รอ รอแล้วรอแล้ว รอไม่สิ้น รอจนใกล้ดับ ถมทับแผ่นดิน แผ่นฟ้า เธอมองไม่ซึ้งถึงสายตา เธอมองไม่ซึ้งถึงความบูชา ว่าฉันศรัทธาเพียงใด น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน แต่หัวใจ อ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด ช่างไม่สะทก สะท้านสะเทือนเหมือนหัวใจ ช่างไม่ หวั่นไหว ว่าใครเขารักเขารอ สิ้น ลม ลมหายใจของฉันเมื่อไหร่ เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร เฝ้าง้อ ใครกันมีรัก มีรักเพียงพอ ใครกันรอแล้วและยังเฝ้ารอ เขารอ เขารอ เขารอ เขารอ น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน แต่หัวใจ อ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด ช่างไม่สะทก สะท้านสะเทือนเหมือนหัวใจ ช่างไม่ หวั่นไหว ว่าใครเขารักเขารอ สิ้น ลม ลมหายใจของฉันเมื่อไหร่ เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร เฝ้าง้อ ใครกันมีรัก มีรักเพียงพอ ใครกันรอแล้วและยังเฝ้ารอ เขารอ เขารอ เขารอ เขารอ...
20 เมษายน 2547 16:35 น. - comment id 250701
:) แวะมาชมค่ะ
20 เมษายน 2547 16:47 น. - comment id 250714
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=341 เท่านี้ก็ตรม สุเทพ วงศ์กำแหง : : Key A เท่านี้ก็ตรม หนักหนา แล้วยังจะมา ใช้ความเย็นชา ฆ่า ฉัน อก ตรม ขม จิต คิดว่าสักวัน คิดว่าไม่นาน ฉันคงจะสิ้น เท่านี้ก็ตรม ไม่หาย ไหนยังต้องอาย แลัวยังไม่วาย ถวิล ต้อง ซม ซบ หน้า น้ำตาร่วงริน ไหลโลมลงดิน เหมือนรินจากใจ อย่า เย้ย เยาะ ฉัน แล้วคงสักวัน เธอ ต้อง ร้อง ไห้ วันนี้ปรีดา พรุ่งนี้ปราชัย แล้วจะเจ็บใจ โทษ ใคร เล่าเธอ เท่านี้ก็ตรม เจ็บช้ำ ระกำเท่าใด ฉันยังอภัย ให้เสมอ ไม่ เคย นึก โกรธ คิดลงโทษเธอ แล้วใครเล่าเออ รักเธอเท่าฉัน อย่า เย้ย เยาะ ฉัน แล้วคงสักวัน เธอ ต้อง ร้อง ไห้ วันนี้ปรีดา พรุ่งนี้ปราชัย แล้วจะเจ็บใจ โทษ ใคร เล่าเธอ เท่านี้ก็ตรม เจ็บช้ำ ระกำเท่าใด ฉันยังอภัย ให้เสมอ ไม่ เคย นึก โกรธ คิดลงโทษเธอ แล้วใครเล่าเออ รักเธอเท่าฉัน...
20 เมษายน 2547 16:50 น. - comment id 250715
สมองพุดเบลอๆค่ะ กับการปรับใจปรับมือ เลยเขียนสับสนไงไม่รุ้ค่ะ
20 เมษายน 2547 17:06 น. - comment id 250727
มาชมแล้วหล่ะ
20 เมษายน 2547 17:12 น. - comment id 250738
ถึงคุณพุด มารอค่ะ รอมาชมคนเขียนได้ยาวนะ เข้าใจคะหวังให้อย่าหนีหาย อะไรมาไตร่ตรองแล้วทักทาย เพราะอาจวายก่อนยิ้มพริ้มกับรัก (แอบใช้คอมอยู่ที่พ่อขุน จบนะคะ งานดีจัง) อรุโณทัย อาภาภัส
20 เมษายน 2547 17:20 น. - comment id 250753
เพราะว่าเธอไม่เหมือนฉัน น้ำหยดทุกวี่ทุกวัน ก็ยังคงเป็นก้อนหิน ... ว๊า เพลงเศร้าจังค่ะ คุณพุดพัดชา
20 เมษายน 2547 18:58 น. - comment id 250856
ชอบค่ะ มาอ่านของคุณพุดทีไร สมองสดชื่นทุกที
20 เมษายน 2547 23:13 น. - comment id 251060
อ่านกันอิ่มไปเลย อิอิ
21 เมษายน 2547 06:26 น. - comment id 251165
อันความรัก อุบัติได้ ไม่เลือกที่ ใจดวงดี ซึ้งกมล คนห่วงหา แต่ความรัก มักตลก ชกอุรา มาแบบว่า ไม่คาดฝัน เกิดทันที บางคนเราอาจจะรักเขาได้แค่เพื่อน บางคนเราอาจจะรักเขาแบบเป็นพี่ บางคนเราอาจจะรักเขาแบบเป็นน้อง บางคนเราอาจจะรักเขาแบบเป็นหลาน หนึ่งเดียวเท่านั้นที่ชัยชนะจะรักแบบเป็นแฟน
21 เมษายน 2547 19:05 น. - comment id 251664
เวลาให้ และ ในขณะ..ก็พราก ลาจาก มีทั้งสูญหาย และได้มาเสมอ ร่ำรา...หวนไห้... อยากเจอ พบเธอ.. เป็นแค่... หนึ่งซากฝันของวันวาน ------------ ... รับรู้ สิ่งสวยงามที่อบอุ่น ในบทประพันธ์
22 เมษายน 2547 22:52 น. - comment id 252408
จะลืมหรือจะรอคงมีเราคนเดียวที่จะเป็นผู้ตัดสิน ไม่มีใครรู้ใจของเราได้ดีเท่าตัวเราเอง สามารถบรรยายความรู้สึกได้เหมือนกับกลอนนั้นเป็นโลกเสมือนจริงครับ พล้วไหวดั่งราวกับเสียงขลุ่ยที่ไล่ล้อกลมกลืนไปกับกับสายลม ชื่นชมในผลงานเป็นที่สุดครับ
22 เมษายน 2547 23:44 น. - comment id 252444
มังกรคนดี... ไม่ว่านาทีนี้คุณอยู่ณ.ที่ไหนในโลกนี้ ขอให้คุณแหงนเงย ดูจันทราดูฟ้างามดูดาวประจำเมือง... คนดี.. แทนคำกระซิบรักแทนภักดิ์พลีแทนใจ ทุกดวง ที่รู้รักรับไหวครวญรับหอมพร่าง.. หอมงามจากน้ำจิตน้ำใจที่พร่างระริน ราวละออละอองน้ำค้าง จากจิตวิญญาณดวงดีของคุณค่ะ สำหรับ พุด.. ฟ้าประทานคุณ และใครบางคนแสนน่ารัก มาให้ใจดวงร้าวพุด แสนชื่นฉ่ำเย็นเป็นสุขยิ่งนักแล้วค่ะ ขอพระปกป้องดวงใจ..นะคะ ด้วยรักและซึ้งสุดใจในวันนี้ค่ะ
2 มิถุนายน 2547 15:47 น. - comment id 278902
ตรึงตรม... เพราะชอบตรึงตรมเช่นนี้เล่า