เรื่องของมดกะต้นก้ามปู

เด็ก(บ้าน)นอก

 แงๆๆๆๆๆๆๆๆ แม่จ๋าฮือๆๆๆๆมดกัดอ่ะ  ( กึ๋ย ) ตอนที่ฉันเป็นเด็กชีวิตฉันโดนมดกัดบ่อยมากๆ โดยเฉพาะมดตะนอย เหตุที่เป็นเช่นนี้ก็อาจจะเป็นเพราะที่บ้านฉันเป็นชนบท มีต้นไม้ใบหญ้าขึ้นเต็มไปหมด อีกทั้งครอบครัวของฉันยังเป็นครอบครัวเกษตรกร ต้องทำไร่ไถนากันอยู่เป็นนิจ โอกาสที่ฉันจะต้องเจอกับสัตว์ประหลาดกัดแล้วเจ็บจึงเป็นเรื่องที่น่าจะชิน ( แต่ฉันก็ไม่ชิน ) ในอาณาบริเวณบ้านของฉันจะประกอบไปด้วย บ้านของตา บ้านของฉัน และบ้านของป้า จำได้ว่าเมื่อก่อนระหว่างทางของบ้านฉันกับบ้านป้าจะมีต้นก้ามปูอยู่ต้นหนึ่งซึ่งสูงใหญ่มาก และครั้งหนึ่งชิ้นส่วนของมันก็เคยตกโครมลงมาบนหลังคาโรงเก็บของบ้านฉันซะเสียหายไปหมดเชียว ต้นก้ามปูนี้ความจริงเป็นของป้าฉัน เป็นต้นไม้ที่ฉันขยาดไม่กล้าแตะ เพราะนอกจากมันจะมีหน้าที่ให้ร่มเงากับฉันและครอบครัวฉันแล้ว มันยังเป็นคฤหาสน์หลังงามของเจ้ามดตะนอยตัวร้ายของเรื่องอีกด้วย 
เรื่องที่ทำให้เป็นเช่นนั้นก็เพราะ เมื่อสมัยที่ไฟฟ้ายังไม่เข้ามามีอิทธิพลในหมู่บ้านของฉัน พวกเราต้องใช้แบตเตอรี่ในการใช้ไฟเพื่อให้แสงสว่างในยามค่ำคืน และใช้ดูโทรทัศน์เพื่อความบันเทิงหลังอาหารเมื้อเย็น  และเย็นวันนั้นฉันได้ดูละครเรื่องหนึ่ง ( จำไม่ได้เหมือนกันว่าเรื่องอะไรเพราะนานมากแล้ว ) แต่ก็จำได้ว่านางเอกของเรื่องออกจะเป็นทะโมนปีนป่ายเก่งพอตัว แหมมันช่างเท่อะไรอย่างนี้ก็ไม่รู้ ว่าแล้วหลังจากที่เมื่อคืนนอนฝันถึงนางเอกนางนั้นอยู่หมาดๆ กำลังคึกเลยตอนนั้น เหลือบไปเห็นเจ้าต้นก้ามปู ( ต้นเดิม ) จินตนาการของฉันก็แจ่มบรรเจิดจ้าขึ้นมาทีเดียวเชียว ว่าแล้วก็เลยจัดการแปลงโฉมตัวเองเป็นนางเอก ( คนนั้น ) ปีนขึ้นไปกินข้าวบนต้นก้ามปู ( ออกแนวชาวบ้านพจญภัย ) ทำเท่อยู่ได้ไม่นานก็ร้องจ๊าก ตกลงมาจากต้นก้ามปูแทบไม่ทัน ( ตกนะไม่ได้โดดลงมาเอง ) ผลคือนอกจากจะบวมเพราะโดนเจ้าตะนอยกัดแล้ว เอวยังเคล็ดไปอีกนานเพราะตกต้นก้ามปู ( ต้นเดิม )