พระจันทร์ วันมาฆบูชาบานเต็มดวง เหลืองทอง สุกปลั่ง ค่อยๆลอยเรี่ยทายทักฟ้างาม ในยามค่ำ อย่างอ่อนโยน นุ่มนวล..... แสงจันทร์งามละออ หวานปานสายน้ำผึ้ง ราวจะหยาดลงมาประโลมใจทุกๆคนบนผืนโลก ให้เยือกเย็น งดงาม หวานฉ่ำพอกันกับจันทรเจ้า.... แสงเทียน ในมือ เสียงธรรม ก้องสองหู จากเสียงสวดของพระสงฆ์... ขณะ ก้าวเดินอย่างช้าๆ.... ไปรอบโบสถ์งาม..... ตามกันไป ในเส้นทาง ของพระพุทธองค์ ผู้ทรงนำทาง ก่อนหน้า พาใจให้บานเบิก ราวบัวชูช่อรอรับ แสง อรุณรุ่ง... แห่งชีวิตนี้ที่ค่อยๆสว่างไสว... ไปกับตะวันเปล่งแสงเจิดจ้า จนกว่ายามสนธยา จะมาเยือน....และ จนกว่าแสงแห่งชีวีนี้ ที่จะเลือนหาย ไปกับสายลม ในยามค่ำ กลิ่นพิกุล หอมเศร้า เคล้าแสงเทียน วับแวม พิกุลร่วงพรูพราว รอคนรู้ค่า นำมาร้อยเป็นมาลัยหอมงาม ไว้ดอมดมชมชื่นใจ ประเพณีไทย ประเพณีงาม ในยามค่ำนี้ วันแสนดีของพุทธศาสนิกชน วันเพ็ญเดือนสาม ที่พระอรหันต์เอหิภิกขุ จำนวนหนึ่งพันสองร้อยห้าสิบรูป มารวมกันที่เวฬุวนาราม อย่างพร้อมเพรียงกัน โดยมิได้นัดหนมายกันมาก่อน และพระพุทธองค์ ได้ทรงแสดงธรรมโอวาทปาฎิโมกข์ เรียกว่าจาตุรงคสันนิบาต ให้พุทธศาสนิกชน ได้หลุดพ้นจากการเวียนว่าย ในวัฏสงสาร ยาวนาน มิรู้สิ้น เช้า..ตักบาตร ฟังธรรม น้อมนำใจ ให้ใสเย็น ตั้งจิตอธิษฐาน กราบกราน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ให้ได้พบแสงธรรมนำทางทุกๆชาติไป ถ้ายังไม่หลุดพ้น ต้องเวียนวนมาเกิดชดใช้กรรม ค่ำ..เวียนเทียน นำดอกไม้ ธูปเทียน เป็นมาลัยแทนใจ แทนความดี ที่ศรัทธา น้อมบูชา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า.. ผู้นำทาง สว่างไสว มาสู่ใจนี้ ที่ยังไม่มืดบอด.. อธิษฐานเพิ่ม เติมต่อ ขอให้สุขภาพดี มีคนดี ที่มีใจรักมั่นคง มาเคียงครอง คุ้มผองภัย หวังสิ่งใด ก็ขอให้สมหวัง ถ้าเป็นสิ่งดี ที่คิดปอง กลับบ้าน มานอนดูพระจันทร์ ด้วยฝันเห่กล่อม ในอ้อมแขนของดาวเดือนเพื่อนผู้รู้ใจ ให้ไม่ว้าเหว่.... นอนฟังเสียงลม เสียงจิ้งหรีดเรไร..ในความงามเงียบ แกล้มกลิ่นหวานเศร้า หอมร่ำรวยริน กลิ่นดอกลั่นทม จันทร์ดวงงาม ใจดวงดี ไม่มีอะไรสุขเท่า ขอเพียงคิดเป็น ให้ธรรมชาติร่มเย็น หยิบยื่น ขุมทรัพย์ล้ำค่ามาสู่สายใจ ในทุกวันเวลา ถ้าเพียงรู้คำว่า..เปิดใจ.. ฝากสายลมยามค่ำ ไปกอดเธอ ฝากมวลหมู่ดาว พราวพร่างฟ้า ยามราตรีนี้ กระซิบบอกว่า อย่าร้องไห้นะคนดี ที่คิดถึงฉัน ฝากแสงจันทร์ โลมไล้ ดวงใจให้ไม่สิ้นหวัง โลกและคืนวัน แสนดี ยังมีอีกยาวนานนัก.. และทุกสิ่งจัก..แพ้พ่ายใจ ดวงดีที่มั่นคง ไม่ว่าจะรอนานสักเท่าใด ขอเพียงอย่าหวั่นไหว ในรักนี้ของสองเรา
3 มีนาคม 2547 23:24 น. - comment id 224552
มาคนแรก.... ทันไหม... โอ๊ย...เกือบไม่ทัน... เหนื่อยจัง... แฮ๊ก ๆ... แต่ก็คุ้ม... ซึ้ง....กินใจ....มีความหมาย... ใส..เย็น..เห็นแสงแห่งธรรม.. มาอ่านด้วยใจจ๊ะ
4 มีนาคม 2547 03:37 น. - comment id 224636
ชื่นชมและศรัทธา
4 มีนาคม 2547 06:07 น. - comment id 224656
วันพรุ่งนี้คงทำตามคำแนะนำของพุดสักวัน ระยะนี้ไทยโพเอ็มมีเรื่องระหองระแหงกันบ่อย แต่บางที่การเป็นศัตรูกันโดยเปิดเผย ก็ดีกว่าเป็นมิตรที่จะจ้วงแทงกันข้างหลัง ผมประเภทชอบคิดไม่เหมือนคนอื่น คงจะไปทำบุญสะเดาะห์เคราะห์กันซวยไว้ซะก่อน ร่วมเชิญชวนทำความดีบ้างช่วยกันครับ
4 มีนาคม 2547 07:30 น. - comment id 224667
..เรน..อรุณสวัสดิ์พี่พุดพัดชานะคะ... ..มานั่งทำตาแป๋ว..
4 มีนาคม 2547 07:32 น. - comment id 224668
..อิอิอิ.. แบบ เรนขำ..พี่ภูฯ..ของเรนจัง.. เรนขออนุญาต..แซวพี่ภูฯคนดี..ของเรน.. แบบ เรน..คิดถึ้ง ..คิดถึงนะคะ... แว๊ป!..
4 มีนาคม 2547 07:35 น. - comment id 224670
..เรนชอบทุกบทกวี..ของพี่พุดพัดชา..นะคะ.. ..มากมายด้วยสาระ... คำ ..ที่อบอุ่น... ..เรนชอบ..ที่จะใกล้... ..รักใคร ..คนนั้น..ที่เขียน.. ..พยายาม..จะเลียน.. หัดเขียน.. ให้เหมือน ..เอย... ..พี่บอกเรน.. ต่อไม่ได้ให้ลงท้ายด้วยเอย..นะคะ..
4 มีนาคม 2547 09:01 น. - comment id 224678
ไปวัดดีกว่า.... พรุ่งนี้จะไปครับ.... มาอ่านงานเขียนจากหัวใจคนอิ่มงาม.... สม่ำเสมอ
4 มีนาคม 2547 11:11 น. - comment id 224727
อ่านแล้วเหงทางธรรมนำชีวิต พรุ่งนี้จะตื่นแต่เช้าเปงมงคลกะชีวิต มาทักทายนะคะ
4 มีนาคม 2547 12:37 น. - comment id 224778
ดีจังดีใจ...งานนี้ขึ้นหน้าหนึ่ง.... แล้วเกี่ยวไรกับเราหว่า........ * - *
4 มีนาคม 2547 12:44 น. - comment id 224782
เห็นความตามคุณชัยชนะ
4 มีนาคม 2547 13:37 น. - comment id 224824
....................................................... :)
4 มีนาคม 2547 19:37 น. - comment id 225043
จะไปทำบุตรตักบาตรเหมือนกันค่ะ