เพียงดนตรีใจไหวงามเงียบในอุษาธรรมชาติ

พุด

ฉันตื่นมา..
ด้วยเสียงน้ำค้างปลุกระริน
เสียงนกร้องจุ๊บจิ๊บๆๆๆๆๆ
เสียงไก่ขันเอ๊กอีเอ๊กเอ๊ก
และทุกสรรพเสียงดนตรีแห่งงามเงียบ
ที่กำลังบรรเลงเหมือนเฉกเช่นทุกวันมา
และรจนาสดให้อ่านเล่นซ้ำย้ำใจเศร้า
เพียงหวังทุกดวงใจในร่มรักเรือนไทย
ไม่ดายเดียวเหว่ว้า..
ไหวตามดนตรีใจในห้องหัวใจ
พุดพัดชาไปในวันหยุดนะคะ

หยุด..รัก
เดินออกไปที่ระเบียงบน
แหงนเงยดูจันทร์ครึ่งดวงดายเดียว 
ด้วยใจว่างสว่างนวลงามตามแสงจันทร์
ดวงดารานับพันพริบพรายบนฟากฟ้าสุกใส
แต่ไยดูราว
เรือนจำปีแสนเศร้า
จันทร์ครึ่งดวงยังลอยเคล้าคลอเมฆดูเหว่ว้า
ดูโดดเดี่ยวเดียวดายนะราตรีนี้..

พอกันกับใจดวงนี้ที่กำลังหลอมละลาย
เป็นหนึ่งเดียวกับทุกสรรพสิ่ง..
นิ่งแสนนิ่งงามแสนงาม..
ฉันส่งจูบหอมหอมจากใจไปหาจันทร์
เก็บฝันเก็บรักกลับมาวางไว้กลางใจดังเก่า
เป็นงามเหงาที่รู้สึกดีเป็นครั้งแรกในรอบปี..
และ
เป็นอุษาแรกที่ฉันไม่ฟังเพลงบรรเลง
อยากทิ้งบทเพลงและปลดปล่อยใจรับเพียงใสงาม
ของดนตรีแห่งท่วงทำนองธรรมชาติ
ตามครรลองวิถีแห่งชีวิตจริง
ที่นิ่งและงามกว่าเป็นไหนไหน..
ในนาทีนี้ในอุษาราตรีนี้


เสียงมะม่วงหล่น..
คงเป็นฝืปากกระรอกน้อยน้อยหางห้อยพวงพู่
ฉันหยิบมะม่วงสีสวยขึ้นมาดู
อย่างเสียดายงาม..
แต่กลับอิ่มเอมใจ..ที่คิดว่ากระรอกคงอิ่มท้อง..
ตลอดฤดูนี้ แสนดีใจ.ไม่เป็นไรดอกนะ

ราตรีกาลหวานกลิ่นหอม..
ดวงดอกไม้ดอกเล็กดอกน้อยค่อยค่อยคลี่กลีบ
ยอมเผยอแย้มรับหยาดละออละอองน้ำค้าง
ในอ้างว้าง
กลับรู้สึกรื่นรมย์ใจ..
ขอบคุณดอกไม้สีขาวบานพราวแห่งราตรี
ที่ทำให้น้ำตาพร่างริน
ให้เกสรถวิลในแววตาแตกช่อละอออ่อนโยนอุ่นซ่านหวานจับใจ


คิดถึงผีเสื้อ..ที่กำลังหลั่งรินน้ำหวาน
กลางกลีบเกสรพร่างเปรมปรีด์แสนสุข..
มองใบไม้เขียวขจีในเงามืดไหว
อารมณ์ถวิลไพรคุโชนกลางใจ
อยากพาหัวใจสู่แดนดงพงไพรลึก
ในล้ำลึก
อยากกระซิบวอนอ้อนสายลมไหว
ในแดนดินแสนไกลห่างต่างฝันกลับมาซุกซบ
อยากขึ้นไปลบลืมเศร้าไกวเปลเมฆ
แล้วเสกสายหวานหว่านพรมลงกลางเรียวใจงามทุกดวง
อย่าได้พบลวงรานร้าวอ้างว้างร้างไร้รักอีกเลยนะ


และ
พลันราวลอยละล่องท่องเหนือเนินผาสูง
ละลิ่วสู่ท้องทะเลงาม
ดูนกนางนวลโผผินบินว่อนร่อนโฉบเหยื่อ
เหนือฟองคลื่นขาวพราวระลอกไล่ละหลั่นทอยทอดกระทบฝั่ง
ได้ยินเสียง..ริมเรียวฝั่ง..น้ำเซาะทราย
เหมือน*แทนใจแทนใครบางคนร้องไห้*คร่ำครวญ
กับปราสาทรักปราสาททรายปราสาทฝันพังภิณฑ์ทลาย
เหมือนดั่งทรายคล้ายถูกคลื่นโถม..แรง
แกล้งให้มลายหายวับไปกับตา


เห็นแสงรำไรไรแสงเรื่อเรือง..
จากขอบฟ้าทิศตะวันออก
เห็นพรานทะเลคืนฝั่งกับปลาเต็มลำเรือ
กับภาพทำให้น้ำตาละหลั่งริน
ภาพเด็กน้อยถาใส่อ้อมกอดอันอวลกลิ่นคาวปลาพ่อยอดรัก..
ที่คืนกลับมาสู่อ้อมใจ..มิหายไปกับทะเลลึกทะเลโลกย์.


และแล้ว
ปีกแห่งฝันแห่งรักก็จำหักใจ
บินกลับมาซุกซบลบลืม
มิออดอ้อนอาวรณ์อ้อนอาลัยใครอีกเลยแล้ว
กลับมานะที่เดิมที่เก่าที่เหงาเงียบงามใจ
เฉกเช่นทุกวันมา


กลิ่นดอกพุด ช่างพาหอมลุ่มลึก รัดรึงใจ 
ในยามนี้.... 
ฉันค่อยๆจุดตะเกียง ที่ใช้เทียนแทนไส้....ให้บรรยากาศ 
ว่าชีวิตฉันนั้น ราวตื่นมาพร้อมเสียงไก่ขัน ในบ้านชนบท 
ที่น้ำค้างยังหยดเยียบเย็น แตะแต้มยอดหญ้า 
รอเวลาระเหยหายไปกับแดดอ่อนอุ่น..
ในยามอรุณเปิกฟ้า 


ยามที่....
ยังมีหมอกหนา ครอบ คลุมท้องทุ่ง ผืนนา 
ยามที่พระออกบิณฑบาตร... 
สีเหลืองนวลแจ่มกระจ่าง สว่างใจของจีวร 
ตัดกับ สีนาของข้าวเขียว 
ที่พากันกำลังออกรวงเรียว โค้งระย้าพวงพราว 
ราวรอคมเคียวจากมือคนเก็บเกี่ยว...

และแม้....ความจริงในยามนี้ 
ที่ฉันมีก็คือ...วิมานใบไม้กลางกรุง 
ที่งามด้วยพืชพรรณดวงดอกไม้
ที่ฉันพยายามใส่ฝันใส่ความเป็นชนบท 
ให้งามราวกระท่อมน้อยในป่าใหญ่ ไพรกว้าง
มิร้างรักมิไร้รัก
ยังมีหอมแผกตระลบ มากับจันทร์ซีด ดวงเศร้า 
มิให้หนาวใจให้อิ่มฝันอิ่มงามตามใจนึก


รอ..เวลาฟ้ากระจ่าง
ใจสว่างตาม
ในเช้านี้
ที่เตรียมตัวหุงข้าวจัดสำรับไปวัด
และกำลังจะจัดจีบดอกบัวงามไปถวายพระ

เพื่อ
สร้างพลังใจหอมงามเผชิญโลกโศกตรมอีกวันและอีกวัน
ทำหน้าอันแสนดีในโลกจริงโลกฝันอีกครา
ตราบจนกว่า..ผืนดินจะกลบหน้า
จนกว่าพสุธาจะกลบร่างร้าว...มิหนาวมิร้อนอีกต่อไป..
********

ยามเช้าเจ้าพุดซ้อนจะไปไหน ......พุดพัดชา  
นกเป็นเสียงนาฬิกาว่าเช้าแล้ว
พวงดอกแก้วร่วงพรูคู่ฟ้าสาง
เสียงไก่ขันกระชั้นถี่บนลานกว้าง
โลกสว่างดาวแขวนฟ้าราตรีนวล..
รับอรุณกับราตรีที่หอมเศร้า
หอมข้าวเช้าตัดใบตองร่องท้ายสวน
โรยมะลิในขันข้าวขาวใจนวล
ผลไม้สวนเอื้อมเด็ดมาใส่ตะกร้างาม
นุ่งผ้าซิ่นผืนสวยลายดอกไม้
ริมแก้มซ้ายทัดลั่นทมหอมวาบหวาม
เด็ดดอกไม้รายรอบสวนผูกช่องาม
อธิษฐานตามให้งามใจละไมละมุน..
พระ.พายเรือ  มารอ รับบิณฑบาตร
ขอทุกชาติสร้างผลบุญได้เกื้อหนุน
เป็นสาวนารักสายธารหวานดอกไม้ลมละมุน
ตราบโลกหมุนสร้างศรัทธาพาดวงใจพบสุขจริง...พบสุขใจไปนิรันดร์
**************

จากผู้หญิงคนหนึ่งคนนี้
*ที่ชื่อพุดพัดชาสาวบ้านนา*
ซึ่งหลงรักท้องทุ่งนารวงเรียว
รักเรียวไผ่เรียวใบไม้
รักห้วยหนองคลองบึงใส
รักกระท่อมไพรงามล้ำ
รักดายเดียวดวงดาวในยามดีกน้ำค้างพร่าง
รักอ้างว้างเหว่ว้าใจในบางวัน
รักตะวันยามใกล้ลาลับฟ้า
รักเกสรเพชรพร่างในดวงตากวี
รักภูเขา ที่รอฟันฝ่า
รักเสน่หา
รักความเศร้า
รักเหงาเงียบ
รักเฉียบฉ่ำหอมรัดรึงดวงดอกไม้ไทยไหวกิ่งฝัน
รักงามจันทร์งามใจจริง
รักความนิ่งรักท้องฟ้า
รักเมฆารักเรียวรุ้ง
รักสายธารหวานดอกจิก  
รักสถิตใจสนิทในแนบเนาในหวานหอมบทกวี
รักดงดอกหญ้ากับฟ้าใกล้ค่ำ 
รักรินร่ำฉ่ำสดกล้วยไม้ป่ากล้วยไม้ไพร
รักไก่ป่าขันก้อง
รักเสียงนกไพรร้องระงมคืนรัง
รักฝันแสนดีแสนงามในห้องหัวใจใครจะรู้
รักลำคลองสายใสคู่ ท้องร่องสวน
รักมวลผีเสื้อเหลือรักหนักแน่นใจในภักดิ์พลี
รักกล้วยกอห้อยหวีไหวพ้อเพ้อ
รักลมละเมอระรินร่ำ
รักแสงตะเกียง
รักแสงเทียนในโบสถ์คร่ำ
รักบึงดวงดอกบัวงามยามใกล้ค่ำยามอรุณรุ่ง
รักพวงมาลัยหอมกรุ่น
ที่รัดร้อยสร้อยโซ่รักด้วยดวงดอกพุดซ้อนอ้อนมะลิลา
รักรักรักและรักรจนางานหวานหวานหอมหอม
ให้หลอมละลายใจไทยโพเอมทุกๆดวงเลยค่ะ 
ด้วยรักรักรัก..
และ
****

ใครอยากรักอะไรก็มารจนาต่อได้นะคะ
ฤาว่าพุดพัดชาเหมารักธรรมชาติหมดแล้ว
ไม่เป็นไรนะคะ
เพราะถึงอย่างไร..
รักอะไรอะไรของพุดพัอชา
ก็ไม่เท่ารักทุกดวงใจในร่มรักเรือนไทยแห่งนี้
ที่ยินดีมอบคืนกลับให้ทุกดวงใจอยู่แล้วค่ะ