http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=6189 (บทเพลงพระราชนิพนธฺ*ใกล้รุ่ง*ค่ะ) URL :http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=6881 (น้ำเซาะทราย ..คุณจำรัส เศวตาภรณ์) ********* ถึงคนดี... มีคำถาม.. จากดวงใจใสสวยแสนงาม..แสนสดชื่น จากคนที่แสนดีแสนเก่ง.. ที่ยังมองโลกนี้เป็นสีชมพู.. ถามพุดพัดชามาว่า * สวัสดีพี่พุดครับ ทำไมงานมักจะออกมาแนวเศร้าๆเสมอหล่ะครับ ส.ธันวันตรี จาก : รหัสสมาชิก : 5338 - หมึกมรกต * และ.อีกหนึ่งค่ะ * หวัดดีจ๊ะ พุด สาวบ้านนา ผม ...... นะ อยากรู้จักหนะ เอ่อ พูดไม่เก่งอะนะ แนะนำตัวพุดให้ฟังหน่อยสิ เอ่อ แค่นี้ก่อนนะ บาย.. * เป็นคำถาม ที่พุดพัดชาไม่มีคำตอบค่ะ.. เพียงขอกระซิบบอก.. ในความเป็นพุดพัดชาและสาวบ้านนานั้น ทุกคำถาม มีคำตอบในงานที่ร่ายรจนาแล้ว หากรักและอยากรู้จักพุดพัดชาอย่างจริงแท้ ก็ให้ตามติด ตามคิด ตามอ่านหัวใจ จากงานงามรจนา ที่พยายามเพียรฝากธรรมชาติธรรมะธรรมดาคน ไว้อย่างให้มองโลกนี้ แบบมนุษย์ปุถุชนคนธรรมดาๆ *ที่ยังคงต้องมีรักในบางวันฝันในบางที และในที่สุดดวงชีวาชีวีก็ ปลงตกยอมรับชะตากรรมได้กับทุกเรื่องราว* และท้ายสุดสุดท้าย ที่ได้พยายามเพียรบอกคือ ให้ใช้ธรรมะปลุกปลอบใจ..น้อมนำใจ สู่เส้นทางสายใสสายงามสว่างสงบ.. พบสุขว่างทุกฤดี..ดวง และ น่าแปลกใจ เป็นมหัศจรรย์รัก มหัศจรรย์ใจ เชื่อไหมว่า อดีต.. มีเพียงผู้เดียว.. ที่ตั้งใจอ่านงาน แบบเก็บรายละเอียดมายาวนานนัก.. เป็นที่รักเป็นหนึ่งเดียวในดวงใจ ที่รู้ใจรู้จักและอาจจะรักงานพุดพัดชา อย่างถึงแก่นก้นบึ้งถึงดวงใจ ประทับใจตราตรึงใจจำจด.. และแล้ว.. ที่นะวันนี้วันหนึ่ง.. เขาก็ถึง*อิ่มงามพบนิยามความเบื่อ* และ นี่ก็คือคนในโลกฝันโลกรจนา โลกมายาอีกด้านหนึ่งของชีวาชีวิต โลกนักอยากจะลิขิตเขียน.. เพียรฝันค้างอ้างว้างแสนว้าเหว่ใจ แสนเปลี่ยวดาย ที่หมุนมาสอนใจมนุษย์ ว่าเรามิอาจยึดมั่นถือมั่นอะไรได้เลย ไม่ว่าเขาไม่ว่าใคร แค่ผ่านมาฝากหวามหวังพลังใจ ให้มีทั้งรักทั้งชังทั้งหวานขมขื่น ทั้งรื่นอภิรมย์ใจ เพียงนั้น.... ก็เท่านั้นก็เท่านี้.. กับฤดีคนคนคนวนวนมิรู้จบให้พบเจอมิรู้สิ้น แค่มาฝากบทเรียนให้ไหวหวั่นฝันระทม ให้...เรียนรู้รัก..หักใจ..พักใจ รู้งามให้.รู้เมตตา..อภัย.. รู้ทันเท่าความเป็นไป และในที่สุด รู้ปล่อยวาง ..ว่าง... ไม่ว่าค่าคำใด.. สรรเสริญ เยิรยอ ด่าทอ หรือให้กำลังใจ แท้ไซร้คือลม..ลม....และลม ที่พุดพัดชา ไม่ตรม..ไม่เศร้านานเลยไม่ว่ากับสิ่งใด เหลือเพียงดวงใจ ที่พร่ำสวดมนต์ภาวนา ขอเมตตาขอพรพระ ให้ใจดวงร้าวที่เฝ้า หวังเพียรพยายาม ให้ค้นพบเส้นทางสายงาม ให้รู้วาง ว่าง มากขึ้นและมากขึ้น ในทุกขณะจิตแห่งชีวิตหนึ่งนี้ ที่มากมีมากมายเรื่องราว ผ่านเศร้าผ่านสุข เข้ามาคลุกเคล้าให้ชีวิตมีรสชาติ ที่ใจจริงแท้..นาทีนี้ พุดวาดหวังแค่ลืมทุกสิ่งทิ้งทุกอย่าง วางไว้ข้างนอกเหลือก็เพียง *บ้านภายในลั่นดาลรักตอกสลักตรึง* ขอแค่ดำรงซึ่งร่างใจ ทำหน้าที่ทั้งในโลกจริงและโลกฝัน ให้ดีที่สุด และหวังเพียงดวงชีวี หากจะมีเหลือ ไม่ขอมีรสชาติขอเพียงสะอาดสว่างสงบ.. พบว่างในบั้นปลายเพียงแค่นั้น ฝันเพียงแค่นี้ค่ะ และเป็นฝันพลี..สุดท้าย จากดวงใจพุดพัดชา. นักรจนาฝากไว้มากมายมากมี.. มาจนถึงนาทีนี้ ที่คิดว่าไม่มีอะไรเที่ยงแท้แน่นอน ในโลกฝันมากขึ้นทุกที และทุกวัน ที่ไฟฝันราวริบหรี่ลางเลือน เหมือนใกล้จะมอดลงทุกทีแล้วละค่ะ ไม่รู้ว่านาที*อิ่มฝัน*นั้นจะผันมาถึงในวันใด ที่คงพรากจากไปแบบไม่จับปากกาอีกเลยแล้ว เหมือนกำลังค้นพบว่า หากจะยังคงเหลือแรงใจแรงรักรจจนา ก็แค่อยากใช้เวลาให้มีค่า ได้มีก่อเกิดงามฝันบันดาลใจ รจนางานที่พอมีค่าคืนกลับโลก เรียนรู้โศกลบทุกข์ ฝากให้ทุกดวงใจ พบสุขในความเย็นรื่นชื่นฉ่ำชื่นทรวง ดั่งธารน้ำใส.. มีดวงดอกไม้หวานหอมหลอมลอย ประดับรับขวัญงามให้ทุกดวงใจ ในร่มรักเรือนไทยแห่งนี้ ที่ยิ่งอยู่ไปๆนานนาน ก็พานพบน้ำใจมิ่งมิตร ที่มิชิดกายหากใกล้ใจมากมายเลยค่ะ และ สำหรับวันนี้ ชีวิตพุดพัดชายังคงมีคงฝาก *เพลงบทเศร้ามิรู้จบ! * บทเพลงเศร้ามิรู้จบลบลาเลือนจากโลกนี้ ตราบชีวียังมีรักและมีฝัน บทเพลงเศร้ายังร้าวรอนอ้อนรำพัน บทเพลงฝันวันเดียวดายไร้คู่ใจ.. บทเพลงเศร้าสอนสุขทุกข์คลุกเคล้า นัยน์ตาเจ้ามีเงาใจไยหวั่นไหว ดวงจันทราหยาดหวานสักปานใด ม่านฝนในแววตาพาหม่นงาม.. บทเพลงเศร้าหลายดวงใจในโลกฝัน ราวคืนวันคู่กันไปจนไหวหวาม ทั้งมืดมนปนสุขสันต์ทุกโมงยาม ทั้งต้องหามดามใจไอซียู.. บทเพลงเศร้าเคล้ากลอนฝันคืนวันนี้ แด่คนดีในดวงใจไร้ใครคู่ มากล่อมขวัญว่าวันหวานยังมีอยู่ ให้รับรู้คู่โลกนี้มีตะวันมีจันทร์งาม..ให้ชื่นใจ..(ไทยโพเอมทุกทุกคน) ********** และ ขอฝากเริ่มรุ่ง..อีกคราครั้ง มอบหวังให้กำลังใจพลังใจทุกดวง จากดวงใจพุดพัดชา.. ตราบที่ดวงใจรักรจนายังมิพรากลานะคะ ********** เริ่มรุ่ง! .... พุดพัดชา เริ่มรุ่ง..... ในราวเมือง.. ที่มิใช่..ราวป่าใหญ่ไพรกว้าง. ที่ฉันนี้ฝันใฝ่ อยากฝากกายใจไปเริ่มรุ่ง..ในราวพฤกษ์ไพรพนา.. เริ่มรุ่ง..... เช้าวันใหม่ ทุกดวงใจ ทุกผืนดิน ทุกถิ่นที่.. ต่างมีฝัน ต่างมีหวัง ต่างยังมีลมหายใจต่อดวงใจรักไปอีกวัน เริ่มรุ่ง.... ที่ยังมีเสียงนกร้องขันคู จู้จุ๊กกรู จู้จุ๊กกรูเพราะพริ้งพราว บรรเลงเพลงแห่งราวไพร. เพราะยังมีต้นไม้ใหญ่ ให้เกาะคอนขัน..ในบ้านของฉันเอง.. เริ่มรุ่ง..... ฟ้าหวาน ลมหนาว เย็นฉ่ำ เมฆอิ่มใส อาบไรแสง สายไหม ลมชื่น อวลหอมดอกไม้ บานเบิกชูช่อชัน ขันแข่งกันกับใบไม้เขียว ล้อลมไสว..รอหวานใจชื่นชม..ดมดอม เริ่มรุ่ง..... บ้านนี้ ที่ยังมีงามดวงใจใครจะรู้ ที่ทำให้ดวงใจใสชุ่มฉ่ำ ราวหยาดน้ำค้างหยดพราว มาให้ดอกไม้ฝัน..สดสว่างกลางใจ บานแย้มรับหวัง พลังใจ ไฟฝัน ในโลกหวัง โลกอนาคต ที่หมดจดแสนดี ..มิมีท้อแท้แพ้พ่าย... กับกาลเวลาและการเปลี่ยนแปลง.. เริ่มรุ่ง..... ที่ยังมีฝันว่า สักวัน ใครบางคนที่พิเศษสุดในใจ ที่เราแสนภาคภูมิใจในคุณค่าความดี ที่มีรักแท้ หนักแน่นมั่นคงจะก้าวมาร่วมชายคา พาให้ใจเราทุกคนฝันแสนดีร่วมกัน วันเคียงหมอน มิจากลาเลยลับไปไกล ไปหนไหนอีกแล้ว... เริ่มรุ่ง..... ที่ยังมีกลิ่นดอกไม้หวานหอม จรุงใจลอยฟุ้งคละเคล้า มากับสายลมหนาว หวานอมเศร้าพราวกับหยาดน้ำค้าง ที่รอระเหยหาย..ยามอรุณร่ำลา.. พายามสายมาเยือนเยี่ยมแทน... เริ่มรุ่ง..... ที่มีเช้าแสนดี มีละอองหมอกเย็น แสนสบาย มาทายทัก ในบางวัน พร้อมกับความฝันความรักมากมี จากทุกดวงใจที่ใสงาม มากด้วยรัก..ด้วยจริงใจ ที่ยินดีมอบให้ไร้ร้องขอ... เริ่มรุ่ง..... กับใจดวงดี ที่รู้จักมองโลกให้เป็น แลเห็นงาม ไม่มืดบอด รู้รัก รู้ให้ รู้ห่วงใย เข้าใจอดทนต่อความเป็นไป ผันแปร ไม่แน่ไม่นอนของโลกที่หมุนวน ยอกย้อนลวงหลอนหลอกใจ ให้มากบทเรียน มากประสบการณ์สอนใจฝากจำจด.. เริ่มรุ่ง..... ที่รู้ค่าการมีชีวิต ที่ถูกลิขิตมาให้แสนโชคดี มีดวงตาดวงใจเห็นในธรรมชาติเงียบสงบงาม มีพลังใจว่าได้เกิดมาในแผ่นดินร่มเย็น ได้พบพระพุทธศาสนาที่ส่องสว่างนำเส้นทางใจ ให้แลเห็นในความว่างความพอดี พอดี.. เริ่มรุ่ง..... ในวันนี้..ขอทุกชีวี คิดแต่เรื่องดี ให้เรามีพลังสร้างฝันให้เป็นจริง พบทุกสิ่งที่หวัง และมีความสุข กับคนดี คนเดียวในดวงใจ.. ขอให้มีใครสักคนนอนเคียงข้างยามเริ่มรุ่ง.. ตราบวันนี้ ตราบชั่วชีวี และชั่วฟ้าดินสลาย...
พุด 28 ก.พ. 2547 08:31 น. - ID 47631 
1287
11
0
28 กุมภาพันธ์ 2547 09:12 น. - comment id 222544
อ่านตอนเช้า ๆ รู้สึกดีจริง ๆ ครับ... เริ่มรุ่งเช้าวันใหม่ให้สดชื่น เรื่องอื่น อื่น ก็ทิ้งไปอย่าใด้หวง ห่วงปัญหาที่กรายมาว่าเป็นลวง จงทักทวงแสงตะวันให้หันมา เริ่มรุ่งเช้าวันใหม่ด้วยใจรุ่ง ย่างเข้าทุ่งทางสังคมที่โถมถา ทั้งปัญหามากมีที่ตีตรา ให้หายหน้าหายไปไกลไกลเรา... เอาล่ะจะเอารุ่งเช้านี้อ่านหนังสือละวะ..*-* มาเยี่ยมนะครับ *-*
28 กุมภาพันธ์ 2547 09:54 น. - comment id 222551
จริงๆอยากให้อ่านงานพุด พร้อมฟังเพลงบรรเลงชุด Green Music ชุดนิพพานและริมฝั่งเนรัญชรา ของคุณจำรัส เศวตาภรณ์นะคะ จะงามล้ำดำดื่มใจมากค่ะ ด้วยรักล้นใจ
28 กุมภาพันธ์ 2547 09:56 น. - comment id 222553
ผมได้แต่งกลอนให้พุด ตอนแรกว่าจะออกหน้าส่วนตัวตนเอง ก็กลัวว่าจะทำให้พุดต้องซวย โดนลูกหลงไปด้วย เพราะอยู่ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานอยู่พอดี จึงขอโพลสกลอนลงที่นี้เลยครับ และผมจะเก็บหน้านี้ไว้ในกลอนที่ผมชอบก็แล้วกันนะครับ พุดพัดชา สาวบ้านนา วาจาหวาน ถ้อยรำพัน รักล้นใจ ชายสับสน ลั่นดานล็อค สลักรัก ชักพิกล ว่าหน้ามล คนดี วจีจริง จุดไต้เทียน เขียนงาน หวานปนโศก เรื่องตลก พกบ้าง ห่างห่างหญิง หาเรื่องเล่า รายวัน หวานเพราะพริ้ง ชอบอ้างอิง อ้อนรัก สลักใจ เป็นนักฝัน หวั่นไหว ใจเพ้อพร่ำ ละเมอคำ สำนวน ชวนหลงใหล ฝันเก่าเก่า สั้นยาว คละเคล้าไป ช่อดอกไม้ ใส่ตะกร้า มาดอมดม บทบรรเลง เพลงซึ้งใจ สมัยเก่า ปรุงคละเคล้า ใส่เสริม เติมเหมาะสม คัดเลือกเฟ้น เย็นใส ใส่อารมณ์ มาผสม ระดมเร้า เป่าฤดี ฝันโลดแล่น แดนป่า พาเที่ยวเกาะ ชวนเลียบเลาะ ท้องทุ่ง จูงวิถี รักนกไพร สายลำน้ำ งามกวี เป็นสรรสี ทางเลือกหนึ่ง ซึ่งท้าทาย
28 กุมภาพันธ์ 2547 10:14 น. - comment id 222557
ปลอบโยนในจิตใจให้เต็มใจ ให้เต็มดาว ให้น้ำค้างซึ่งกลางหาว ให้สายลมที่เปรยปรวน ให้รักห่มห้อมล้อม ให้รักแสนแม้นเมืองมวล ให้ชนผู้คร่ำครวญ ได้คืนค่า..ความอารี.. ทิกิ ค่ะ
28 กุมภาพันธ์ 2547 11:07 น. - comment id 222578
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4459 นกเจ้าโผบิน จำรัส เศวตาภรณ์ : : Key Am พ้นขอบฟ้าแสนไกลชายฝั่ง นกน้อยยังโผบิน ท้องฟ้าแสนไกลเจ้าบินไปไกลถิ่น โผบินสู่อ้อมอกใคร ใจเธอคิด จะบินไปให้แสนไกลห่าง สุดฝั่งขอบฟ้า สุดฝั่งขอบฟ้าห่างไกล เจ้าโบยบินมาจากถิ่นใด คงเหนื่อยแรงเพราะว่า เธอบากบั่น ความฝันอันกว้างไกล ท้องฟ้าแสนไกลเจ้าทอดถอนฤทัย เกินเธอจะไปได้จริง เธอไม่รู้ เธอคงไม่รู้ว่ามีใครคอยห่วง กลับสู่รังน้อย กลับสู่รังน้อยเจ้าสักที เธอคงยังไม่สิ้นความหวัง พ้นขอบฟ้าแสนไกลชายฝั่ง คิดถึง รังเคยนอน ท้องฟ้าแสนไกล จากอกเคยใช้ฝากหมอน เกินอาวรณ์ไขว่คว้า โธ่ อกเอ๋ย เธอบินเลยข้ามไปไกลสุดกู่ สุดจะกลับรัง สุดจะกลับรังได้เอง เธอโบยบินมาจากถิ่นใด...
28 กุมภาพันธ์ 2547 11:17 น. - comment id 222583
-พู่กันของหูกวาง..นามปากกาเก๋มากค่ะ ซึ้งใจมากค่ะที่อ่านแล้วรู้สึกดีนะคะ นี่คือพลังใจกำลังใจ ให้นักรักรจนากับค่าคำล้ำน้ำใจนี้ที่จะได้ทำงานต่อนะ..คะ ขอบคุณจริงๆ ****** ชัยชนะ พุดร้องไห้อีกแล้ว..และ พุด..อยากส่งของขวัญไปให้ เมล์บอกที่อยู่จะได้ไหมคะ ด้วยซึ้งสุดแล้วค่ะ ในน้ำใจมิ่งมิตร..คนซื่อคนดี.. ที่พุดภาวนาทุกเช้าค่ำ ให้สมหวังรักเสียทีนะกับคนดีคู่ควรเช่นกัน **** ทิ๊กกี๊..คนเก่ง ไปไหนมา.. คิดถึงนะ.. คนดีสีสันแรงร้อน ให้เรือนไทยเจิดจ้าสว่างไสวจ้า..ทุกวันเลย ****** และด้วยรักในน้ำใจทุกท่านที่รักงานพุดนะคะ
28 กุมภาพันธ์ 2547 11:50 น. - comment id 222595
ฝากอีกสองเพลงให้รับอรุณนะคะ http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=6643 (แว่วเสียงซึง) กับ http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=7121 ตะวันต่ำที่ลำตะคอง สุนารี ราชสีมา : : Key Db เห็น ตะวันต่ำที่ลำตะคอง งามแท้ชวนมอง ลำตะคอง เพลินตา ก่อนนั้นเราสอง นั่งมอง แสนสุขอุรา แสงทอง ส่องมา คลื่นระยับ เพลินใจ เห็น ตะวันจวนลับขอบฟ้า ยิ่งนึกเห็นหน้า แล้วพา อาวรณ์อาลัย พี่สอนบทรัก แล้วมาตีจากลาไป ป่านนี้ สุขสมฤทัย แอบอกอุ่นไอ หญิงใดเล่าหนา เห็น ตะวันต่ำ ยิ่งช้ำอดสู ยังแว่วก้องหู คำพี่พร่ำพรรณา ลืมหมดใช่ไหม ปลาย่าง ต้มยำไก่นา ไหนพี่บอกว่าโอชา ทำไมไม่มา แวะกินเหมือนเคย เห็น ตะวันต่ำที่ลำตะคอง น้ำตาหลั่งนอง พี่จ๋า คิดถึงจังเลย ลำน้ำขุนเขา สันเขื่อนสอง เรานั้นเคย ล่องเรือลอยลำพี่เอ๋ย บัดนี้ใยเลย ลาลับ ตัดรอน เห็น ตะวันต่ำที่ลำตะคอง น้ำตาหลั่งนอง พี่จ๋า คิดถึงจังเลย ลำน้ำขุนเขา สันเขื่อนสอง เรานั้นเคย ล่องเรือลอยลำพี่เอ๋ย บัดนี้ใยเลย ลาลับ ตัดรอน...
28 กุมภาพันธ์ 2547 12:30 น. - comment id 222605
พุด..ไปถ้ำค้างคาวมาค่ะ คนที่รจนางานได้อารมณ์แรง..อก งามมาก..เลยไปได้บทนี้มา เพราะไปหางานค้างคาวที่ชอบ แต่จำชื่อไม่ได้.. และหาใครที่รักและใจดี ให้เกียรตฺพุดพัดชา นำผลงานและใส่สันสวยมาก ทำให้ด้วยดวงใจหามีไม่แล้ว.. พุดจะรวบรวมทุกผลงานแสนดี มากมีน้ำใจล้นค่านั้น นำงานเหล่านี้นมาเก็บไว้ ในหน้าส่วนตัวแล้วค่ะ.. ด้วยซึ้งใจในพระคุณค่ะ ****** มอบให้แด่...คุณพุดพัดชา... ค้างคาวคืนคอน *ด้วยความรักนักฝันวันทำใจ ลำเนาไพรพลีพร้อมยอมเฉลย คืนโลกสวยด้วยหัวใจ..ไม่หวั่นเลย คือรักเอ๋ยที่ไร้กาลเวลา ระเบียงบนกับวันฝนพรำลานคำหอม ที่กระท่อมทางมะพร้าวเฝ้าฝันหา งามดวงใจใครเลยจะรู้สู้ขวัญตา ด้วยชายคาแห่งรักเฝ้าภักดี ห่างวกวนโลกมายาน่าจะพอ มะละกอล้อไกวไปตำส้มแซบอีหลี พะงันงาม...พะงันงอนซ่อนวจี มวลมาลีแต้มยิ้มอิ่มแก้มอุ่น กอดฉันก่อนวันที่จะลาจาก ก่อนจะพรากพะงันงามยามเคยหนุน ดวงตาสวรรค์ฝันฝากใจมอบให้คุณ ก่อนอรุณสวัสดิ์พลัดพรากกัน มีมุมโปรดหอมดินกลิ่นไอฝน ปลายฝนต้นหนาวกับทุ่งข้าวแห่งความฝัน ร่างไร้ใจไม่วอนพรหมภิรมย์ครัน ...ดวงใจรักฉันนั้นขึ้นอยู่กับใจเธอ... ลอยเรือเมฆเสกมนต์ฝันวันไทยโพเอม ใช้นิคเนม...พุดพัดชา...มาเสนอ อยากรู้จักสมัครมาอย่าช้าเออ... ยังคอยเธอสู่อ้อมใจ...Thaipoem...ฯ ************ รักค้างคาวที่สุดเลย
28 กุมภาพันธ์ 2547 13:47 น. - comment id 222632
เริ่มรุ่ง.. อุษาเริ่มส่องแสงแห่งสีสัน ..รับวันใหม่..ให้สรรพชีวิต..ได้เริ่มต้น ค้นหาสิ่งที่ย่างกราย..ผันผ่าน.. ..แสงสีทองทาบทิวทุ่ง.. ประทับหมอกขาว ราวกับอาบไออุ่นซึ่งกันและกัน ..มวลบุปผา..คลี่กลีบหวานบานล้อสายลม..เริงร่าย คล้ายพอใจ..กับอรุณใหม่..ในแต่และวัน.. ..นกน้อย..ลอยล่องเวหา..ส่งเสียงเจื้อยแจ้ว..โผผินบินร่อน..ทักทายสายแสงแห่ง..ชีวิต.. ..ตะวันเริ่มอ่อนล้า..แสงทองลับลา..ห่างหายในที่สุด.. รัติกาลอันมืดมิด คลี่ม่านปกคลุมผืนปฐพี..ทว่า..สายแสงแห่งชีวิตก็มิได้เหือดหาย..ล่วงลับไปกับราตรีกาลนั้น.. ดาริกา..กระซิบ..ราตรี..หลับเถิด..ฉันจะร้องเพลงกล่อมเธอ..เอง จันทราสีทอง..ทอดแสงนวล..แสนรัญจวนยิ่งนัก ร้องทักทาย ดาราที่รายเรียงระราบราตรีสีมืดคลึ้มนั้น..ฉันจะร้องเพลงเป็นเพื่อนเธอนะ.. แสงสีแห่งราตรี..เริ่มเลือนหาย..การทักทายของอุษาเริ่มส่องแสงขึ้นมาอีกครั้ง.. นั้นคือจุดเริ่ม..ที่ไม่มีที่สิ้นสุด..ให้ค้นหาความเล้นลับของสรรพสิ่งทั้งมวล.. รัก..และรัก..
28 กุมภาพันธ์ 2547 21:52 น. - comment id 222782
มาเยี่ยมเยียนค่ะ... เขียนได้ยาวดีจริงๆ
29 กุมภาพันธ์ 2547 01:51 น. - comment id 222814
****** รับ รู้ ด้วย ใจ กับ ไว้ สร้าง ศรัทธา สิ่ง ดี ย่อม มีค่า รอ เวลา พิสูจน์ตน --------------
29 กุมภาพันธ์ 2547 01:52 น. - comment id 222815
****** รับ รู้ ด้วย ใจ กับ ไว้ สร้าง ศรัทธา สิ่ง ดี ย่อม มีค่า รอ เวลา พิสูจน์ตน --------------
29 กุมภาพันธ์ 2547 16:49 น. - comment id 223092
เริ่มรุ่งแห่งวันใหม่ ความสดใสยังครุ่นกรุ่น อบไอรักยังละมุน ยังหอมกรุ่นจรุงใจ *-*เขียนได้ดีค่ะ*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
