เปลใจ..เปลี่ยวใจ..ไหวรอ

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=302
แสงดาวรำไรส่องเรียวไผ่เรียวใบไม้
นวลจันทร์ร่ายมนต์หวานม่านเมฆฝัน
แสงตะเกียงริบหรี่ไหวล้องามจันทร์
บทเพลงฝันบรรเลงเพลงนิพพาน...
ม่านฉลุลายนกยูงรำแพนพร่าง
พลิ้วเรื่อรางรับอุษาราตรีผ่าน
ใจดวงน้อยลอยละลิ่วอนันตกาล
นวลใจหวานว่างห่มพรมพร่างรับ...
เด็ดดอกไม้รายรอบบ้านหอมกว่าหอม
ค่อยค่อยน้อมค่อยค่อยดมน้ำค้างจับ
ดวงใจเอ๋ยหนาวใจเอยเดือนลาลับ
พราวระยับเรียวน้ำค้างพร่างกลางใจ...
นั่นพุดซ้อนซ่อนดอกพราวราวซ่อนรัก
แก้วพ้อภักดิ์ร่วงพราวกราวกิ่งไหว
กล้วยห้อยหวีนับไม่ถ้วนแล้วดวงใจ
รอคนไกลกลับมารอท่ารอ...
วาสนาไร้ดอกดูออกเหงา
กุหลาบเฉากลีบช้ำพลันพร่างพ้อ
จำปีเอ๋ยยืนต้นเฉยทนเฝ้ารอ
กี่ปีหนอรอรับขวัญมั่นสัญญา..
ใจดวงขวัญรอวันคืนเรือนรับ
จูบประทับริมเรียวแก้มเสน่หา
แล้วจะเว้าจะวอนอ้อนดวงใจทุกเวลา
อย่าพรากลาอย่าพรากใจไปอีกนะ..!
********


ทุกยามอุษาสวรรค์
ฝันแสนดีมาเยือน
จะนอนลืมตานิ่งนิ่งทิ้งทอดใจถอดใจ
ดูเรียวใบไม้เรียวจำปี
กับฟ้าที่ยังดูสลัวสลัวเลือนราง
ให้ใจดวงงามนิ่งงันพอกัน...
ได้ยินเสียงไก่ขัน
ดุเหว่าแว่ว..
แผ่วหวานผ่านพรมมากับสายลมระรินระริน
อวลกลิ่นดอกไม้ไทยที่ยังสัตย์ซื่อ
ส่งกลิ่นหอมหอมหลอมละลายใจ..ในทุกวันมา..


หลับตาลง......
ในฝัน..
ดวงกำลังนอนในเรือนรับขวัญ
ที่พุดพัดชาเพิ่งรจนา
ในม่านมุ้งขาวปลิวพะเยิบพะยาบ
ตามวูบไหวสายลมรำเพย..
ท่ามกลางแสงดาวส่องหวานผ่านเรียวไผ่เรียวใบไม้รำไรรำไร
ท่ามกลางแสงตะเกียวริบหรี่วูบไหววูบไหวที่หัวนอน..
ท่ามกลางหมอน  ม่านลินินขาวฉลุลายนกยูงรำแพน...
พลันได้ยินเสียงเพลงบรรเลง..
ชุด*ริมฝั่งน้ำเนรัญชรา*
ตามมาด้วย*นิพพาน*
คลอแผ่วแว่วหวานล้ำลึกฝึกสมาธิ...
อยากหนีทั้งโลกจริงและโลกฝัน
ไปนอนไกวเปลโอ้ละเห่ที่ไหนสักแห่งที่งามสงบ
ค้นพบจิตวิญญาณแห่งการไร้ร่างว่างจากมนต์มายา
แต่ทว่าก็ยังต้องทนทำหน้าที่รจนาฝันฝันฝัน
ในวันนี้..เสียให้พอให้หนำใจ


ดวงจึงฝันว่า..ลงไปตัดดอกไม้
หรือไม่ก็พายเรือไปเก็บดอกบัวชูช่อรออรุณในบึงกว้าง
ธรรมชาติหวานเศร้าคลุกเคล้าเคียงดินถวิลไพร
แบบงานงามในดวงใจพุดพัดชา..รจนา
และดวงสาวเหว่ว้า
ก็พายเรือกลับมาเหมือนพระเอกพร้อมดอกบัวเต็มลำ..
ดวงคงลงมือหุงข้าว..ในครัวล่าง..ริมนา
ที่จะมองเห็นฟ้ากำลังเล่นแสงสีแปรแสงสวย
ราวเวทีธรรมชาติ สวยบาดใจสวยขาดใจ..

ดวงค่อยๆแขวนตะเกียง..ไว้
แล้วจุดเตาถ่าน..รอให้คุดี
ก็จะใช้หม้อดินหุงข้าวไร่หอมหอม 
รอรับน้ำข้าวไว้ดื่มอุดมวิตามิน
ดวงได้ยินเสียงแม่ไก่พาลูกเจี๊ยบคุ้ยหาเหยื่อ
ดวงลงไปเก็บผักริมรั้วริมบึง..
เก็บไข่จากเล้าเต็มตะกร้าสานงาม
มาทำกับข้าว..
และจัดสำรับกับข้าวคาวหวานช้าช้า
ละมุนละม่อม
ลงมือพับจับจีบจัดดอกบัวบรรจงงาม..จับตา..


แล้วเข้าเรือน..
ไปนั่งแต่งตัวหน้าคันฉ่องโบราณ
มุ่นมวยผมงาม..
พันทบตลบรัด
ด้วยมาลัยดวงดอกตูมตั้งของมะลิซ้อนมะลิลา
ห้อยเสน่หาด้วยดวงดอกพุดซ้อนแสนอรชรอ่อนหวาน..
ใส่เสื้อผ้าไหมบางเบา
สีทองผ่องผุด
ขับผิวสีงาช้างพิลาสพิไล
คล้ายชุดกิโมโน
คลุมทับผ้าถุงทอเชิงชายลายน้ำไหล ผืนงาม
รัดเรียวแขนงามด้วยกำไลเงินลายละมุนละเมียด
*ผีเสื้อกับดอกไม้*
แสนอ่อนหวานนุ่ม..นวล..
ราวแม่มณีจันทร์ในฝันในหนังทวิภพ..
ที่มิรู้จบ..จับใจ..กลับมาอีกครารอท่าดูในวันนี้...!!..
***********
..

อ้าว..เอ๊ะ!..ลืมตาตื่น
ทำไมเรายังนอนที่นี่
มิใช่เรือนไทยสักกะหน่อย..เลย
ใจเอ๋ยใจ..ไยฝันไกลฝันค้าง
อ้างว้างตามเรื่องรักรจนาภาษางาม
ตามอินตามใจตามไปกับ
นักอยากจะเขียนเพียรฝันค้าง
อ้างว้างว้าเหว่ใจอย่างพุดพัดชา
ทำไมเป็นฉะนั้นฉะนี้ไฉนหนอ..


ลืมตาตื่น..ดีกว่า
ว่าแล้ว
ก็ลงมากดคอมคลิ๊ก
ยุ๊กยิ๊กหาภาพดวงใจในฝัน
มาดูมาแกล้มประกอบฟังเพลงเศร้า..
แล้วไยเล่าเราถึงอยากร้องไห้ 
ช่างได้อารมณ์เป็นยิ่งนัก..
ทำไมหนอทำไมนี่..เขาคนนี้
ถึงหน้าไม่ตลกเลยเล่าเจ้าดวงใจเอ๋ยนะเจ้าเอย
น้ำตาเราเลยซึมซึ้งคะนึงหา
เลยเดิน..
ไปเด็ดดอกไม้ริมชายคามาแซมผม
มาดอมดมพรมจูบแทน
มาจัดมาวางแบบนางเอกพุดพัดชา
ท่าจะเข้าท่าเข้าทีจะดีกว่า
ให้พร่างสดหอมกระจ่างสว่างใจไปทั้งวี่ทั้งวัน
..

สักพัก..
เพื่อน..โทรมา..จะแวะหา..
เอาเงินที่ยืมสามสิบพันมาคืนซะที
โอ้..ว่าแสนดีใจ..
อ้าว..แล้วนี่มันเงินใคร..ก็เงินเราเอง..
ที่เรากริ่งเกรงจะหายไปไม่ได้คืน
เลยชื่นใจแบบตลกๆ..
แถม..สดชื่นได้ดอกเบี้ย
เป็นสเต๊กปลาอาหารมื้อกลางวัน
ที่เพื่อนขมีขมันเป็นเจ้ามือ...

และรางวัลใจ..ในวันนี้คือ
ได้แชทกับคนไกล
ที่ครีฟแลนด์แดนดินแห่งความฝัน
ที่เขายังหลงขวัญฝันหนักแน่น
มั่นคงซื่อตรงในรักแท้มิแพ้ใจมิพ่ายระยะทาง..
ที่แสนห่างหลายพันไมล์.. 
*****


และนี่คือที่มาของบทกลอนรัก
จากกระวีกระวาดนี้นะวันนี้
ที่บางคน..*อิน*มาก
ชอบยัดเยียดฝากให้รับบทรัก
แบบไม่รู้ใจรู้จัก โลกจริงเรื่องจริง ในชีวิต
เอาแต่อิงนิยายท่าเดียวเลยค่ะ..นะคะ