http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2088 ฉัน.. เป็นลูกสาวคนกลาง พี่สาวสองน้องชายสี่. และทุกสิ่งที่มี ก็เพียบพร้อม ทั้งความรัก ความอบอุ่นใจ ไม่เคยรู้จักคำว่าขาด..... นอกจากแม่ให้ชีวิต ยังสอนให้มีจิตวิญญาน คิดดี คิดเป็น เห็นงาม ในความเป็นไปของชีวิต..... วันเกิดทุกปี นอกจากสอนให้ ตั้งใจทำดี มีความกตัญญู รู้บุญคุณ ของสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ที่เราคนไทยทุกคนควรเทิดทูน แม่ยังพาไปวัด ทำบุญตักบาตร และยังให้กราบขอพรต่อสิ่งศักสิทธิ์ ต่อแม่พ่อ ต่อแผ่นดิน นี้ ที่ให้เราได้เกิดมา รู้คุณค่าของ ดิน น้ำ ลม ไฟ ไม่หลงลืมละเลย.... และ....ที่สำคัญ... ให้รู้จักแบ่งปัน เป็นผู้ให้ แก่ผู้ยากไร้ ทุกข์ทน คนร่วมแผ่นดิน วันเกิด ปีที่ฉันประทับใจ.. คือการได้ไปเลี้ยงอาหารเด็กพิการบ้านปากเกร็ด.... ในความทรงจำ..... เด็กพิการ ทุกรูปแบบ ที่แทบทำให้ใจฉันร้องไห้....ได้สำนึก ถึงความโชคดี ที่ฉันนี้ มีทุกสิ่ง สมบูรณ์...ทั้งร่างกาย จิตใจ และอยากฝากใจบอกทุกดวงใจ..ทุกๆคน ที่ชีวีนี้ยังสมบูรณ์พูนสุข แล้วยังคิดว่า ยังมีโชคร้ายกรายกล้ำ ไม่สมหวังดั่งใจไปเสียหมด ในทุกสิ่ง ได้ตระหนักว่า... เรานี้หนา....โชคดีนัก ที่เกิดมาครบถ้วน มีดวงตางาม ไว้มองโลกสวยใสให้ใจแสนสุข มีดวงใจแสนงาม ให้ตามหาฝัน วันแสนดีของชีวิต มีดวงจิต ให้สร้างรัก เข้มแข็ง อบอุ่นตามแต่ใจจะไขว่คว้า มีสองขา พาให้ก้าวเดินไป พบโลกกว้างอย่างไม่สิ้นหวัง วันคล้ายวันเกิด มีทุกปี ที่เรามีสุข ได้เฉลิมฉลอง หมดเปลืองเงินทองกันมากมาย จงจักเสียสละ....สักปี มามองชีวี และเข้าใจผู้ยากไร้ พิการทั้งกายใจในวันนี้ ที่ยังมากมี ในแผ่นดินเดียวกันกับเรา..... และ ยังเฝ้ารอรับรัก อบอุ่นใจ ในไมตรี ที่เราจะหยิบยื่นแบ่งปัน แม้เพียงน้อยนิด...ไม่สิ้นแล้งน้ำใจ แก่กัน...... น้ำตาฉันหยาดหยด เมื่อได้พบกับภาพ ในวันเกิด ที่ฉันได้นำมาสอนใจ ในยามท้อแท้ เดียวดายไร้หวัง ให้ได้ย้ำสำนึก...ตรึกตรอง..... กับผู้ไม่ยอมแพ้พ่ายแม้กายใจไม่สมบูรณ์เหมือนเรา น้ำใจ...ฉัน..รินรด อยากหยดให้ ใจทุกดวง ที่ว้าเหว่ เดียวดาย มากมาย ที่ได้พบเห็น.... เสียงเพลงขอบคุณอวยพร... ให้เราคนดี ที่มีครบถ้วน จากดวงใจใสเย็นของผู้ขาดไร้..... ยิ่งทำให้ทำนบน้ำตาจากใจ ไหลริน ด้วยความซาบซึ้ง......สุดทน... คนดี..บทความนี้ ฉันขออุทิศ ให้เด็กทุกคน ที่มืดมน ไม่สมบูรณ์เพียงกายและดวงตา หาใช่จิตวิญญานไม่...... ขออุทิศ.... ให้กับใจดวงดีที่ไม่ยอมแพ้พ่าย...... และ หวังเพียงให้ เราทุกคน ที่โชคดี มีวันเกิด ได้รับรู้ว่า เราโชคดีที่ยังมีแม่พ่อ ญาติมิตรเคียงกาย ได้จัดงานสราญใจ.... จงอย่ารีรอ....แบ่งปัน ฝันดีๆ เพียงสักนิด ให้แก่ทุกชีวิตบนผืนดินนี้ ที่ยังยากไร้ และทุกข์ทน เพื่อเพาะบ่ม.... รู้คืนกลับ ให้กับเพื่อนมนุษย์ร่วมโลก ที่ยังโศกเศร้า อีกมากมี นะคนดีนะดวงใจ! http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2088 อย่ายอมแพ้ อ้อม สุนิสา สุขบุญสังข์ : : Key D หาก วันนี้ เรา ล้มลง ยังคง ลุกขึ้น ได้ใหม่ ยังคงมีหนทาง ถ้ายังมียิ้ม สดใส ก้าวไป อย่าหวั่นไหวหวาดกลัว พร้อมทนทุกข์หมองหม่น ผจญ ความมืดหมองมัว ไม่กลัว จะฝันถึง วันใหม่ หากวันใดอ่อนแอ ท้อแท้ อย่าหวั่นไหว ขอให้ใจ ไม่สิ้นหวัง ปัญหา แม้จะหนัก ก็คง ไม่เกินกำลัง อย่าหยุดยั้ง ก้าวไป ขอ อย่า ยอม แพ้ อย่าอ่อนแอ แม้จะร้องไห้ จงลุกขึ้น สู้ไป จุดหมาย ไม่ไกล เกินจริง หากวันใดอ่อนแอ ท้อแท้ อย่าหวั่นไหว ขอให้ใจ ไม่สิ้นหวัง ปัญหา แม้จะหนัก ก็คง ไม่เกินกำลัง อย่าหยุดยั้ง ก้าว ไป ขอ อย่า ยอม แพ้ อย่าอ่อนแอ แม้จะร้องไห้ จงลุกขึ้น สู้ไป จุดหมาย ไม่ไกล เกินจริง ขอ อย่า ยอม แพ้ อย่าอ่อนแอ แม้จะร้องไห้ จงลุกขึ้น สู้ไป จุดหมาย ไม่ไกล เกินจริง...
พุด 24 ก.พ. 2547 00:17 น. - ID 47334 
921
7
0
24 กุมภาพันธ์ 2547 01:00 น. - comment id 220427
หน้าส่วนตัว
詩歌使得我承認你的獨居者 。想要一個虛擬的想象
睡龍
24 กุมภาพันธ์ 2547 01:10 น. - comment id 220437
มาทักทายค๊ะ ยาวมากค่ะอ่านเหนื่อยเลยกว่าจะจบ ตายลายเลยค่ะ
24 กุมภาพันธ์ 2547 01:24 น. - comment id 220447
อืมมม....
24 กุมภาพันธ์ 2547 02:54 น. - comment id 220468
***** มา ทานอาหารอร่อย เช่นเคย ------
24 กุมภาพันธ์ 2547 06:19 น. - comment id 220481
เป็นคำแนะนำที่ดีมากครับ ในการจัดงานวันคล้ายวันเกิด แต่ดีเกินไปคนส่วนมากมักไม่ค่อยทำกัน จะคิดถึงเฉพาะตนและเพื่อนมากกว่า อย่างน้อยก็ควรทำบุญแก้ซวยซะบ้างในตอนเช้า เพื่อเป็นศิริมงคลแก่ชีวิตเรา ช่วยกันแบ่งปันความสุขให้แก่ผู้ที่ด้อยโอกาสบ้างนะครับ แวะมาสนับสนุนความรักมีเมตตากรุณาปราณีต่อเพีอนร่วมโลกด้วยกันครับ
24 กุมภาพันธ์ 2547 08:43 น. - comment id 220497
อุษา.. คืนกลับอีกครารอท่า รับดวงใจพุดพัดชา ให้ฉ่ำเย็นดั่งหยาดน้ำค้างกลางไพรพฤกษ์ค่ะ ด้วยบทเพลงบรรเลง Green Music *อุรุเวฬาเสนานิคม สายธารธรรม ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา มหาอุบาสิกาสุชาดา พระโพธิ์แก้ว* พุด..ได้ยิน เสียงสายน้ำระริน นกไพลเหินบินเงียบสู่อิสระฟ้าไกล ท่ามกลางสายลมหนาว ในยามเช้าพร่ำฉ่ำเย็น มวลดอกไม้ป่าพากันค่อยๆคลี่กลีบผลิแย้ม รับละออละอองทองของแสงแดดอ่อนอุ่น หยาดน้ำค้างละมุนเริ่มระเหยหาย สลายลาราวชีวาชีวิต..หมุนเวียน..วกวน มวลภมรยังว่ายวนดูดดื่มกลางกลีบเกสรหวาน ชุ่มฉ่ำร่ำรักระริน กลีบดอกไม้กลางกมลพุด..ละมุนหวานตาม คลี่รับหยาดละออละอองน้ำค้างพร่างรินรดจากดวงใจมิ่งมิตร..ชิดใกล้..ให้กำลังใจ พุดขอฝากใจสำนึกคืน กระซิบริมเรียวแก้มแถมใจซึ้ง ถึง ทุกดวงใจในร่มรักเรือนไทยเรือนใจ ผ่านจิตวิญญาณไพร ผ่านงานงามรจนา.. ผ่านเรียวรุ้งสล้างพร่างฟ้า ผ่านดวงดารายามราตรี ผ่านกาลเวลาที่มิมีวันสิ้นสุดหยุดดวงใจรัก ฝากพลีภักดิ์พร้อมห้อมหอมห้วงใจไฟฝัน ผ่านดวงตาสวรรค์ ฝันฝากใจ ที่รักพุดและ ให้พลังใจสวยใสงามนามน้ำใจ..เสมอมา.. ถึง มังกรนิทรา.. ที่พุดเพียรหาท่านผู้แปล ภาษาสิริมงคล ลงมาอวยชัยให้ใจพุดให้พรพุด มิหยุดรักรจนาฝากภาษางาม.ภาษาหวามหวาน. ที่พุดใช้ภาษาใจใสสวยแปลเข้าข้างตัวเองเช่นนั้นฝันเช่นนี้แหละค่ะ น้องเบนนี่ น้องWayner..คนดี พี่พุด ซึ้งค่ะ จะอ่านยังไง ขอแค่ใจ รักงานพี่พุดตลอดไปนะคะ และ คนดี ชัยชนะ จะครบปีแล้วสินะ ที่รักพุดมิสร่าง..ซามิล้าใจ เพียรสร้างแรงใจไฟฝันให้พุดมิพ่ายรัก กี่วสันต์ลากี่น้ำตาซึมกี่หนาวซึ้งเศร้าสุข ที่พุดทราบซึ้ง..ถึงน้ำใจมิ่งมิตร เสมมอมาในค่าคำเสมอต้นเสมอปลาย ระหว่างเรา.. อึ้งอั้น... พุดหาคำดี มากำนัลไม่ได้เลยไม่ได้แล้วค่ะ.. *กวีบ้านนอก* สาวนากระซิบบอกรักผ่านมา ให้ไปอ่านงาน *ทุ่งทองปองขวัญ..นะคะ*ล่าสุด ที่สาวนาหลั่งรินถวิลรักมอบให้ค่ะ แด่กวีบ้านนอก.. ผู้ที่แค่นามปากกาก็พาให้ซึ้งว่า ติดดินถวิลงามเงียบพอกัน และ พุด... มึความสุขล้ำดำดื่มมากค่ะ นะนาทีนี้ ในขณะที่พุดได้ปลดปล่อยดวงใจ ไปกับสายน้ำในบทเพลง และ ราวมีมนตรา ให้ดวงใจพุดดวงเหว่ว้า มีพลังงามเงียบเฉียบฉ่ำเย็น ระรินรสระรินรัก อยากฝากรจนาด้วยภาษาใจภาษางาม ปลอบประโลมทุกราตรีฝันทุกทิวาหวาม ให้งามซึ้งตรึงตราทุกดวงใจเลยค่ะ และ กับอวล อุษาลาราตรี..นาทีนี้ พุด... ได้กลิ่นแก้ว การะเวก เสกมนตรา..และ หอมพราย..พาลั่นทม ห่มใจ..เศร้า..แสนค่ะ ด้วยรักนะคะ
24 กุมภาพันธ์ 2547 10:04 น. - comment id 220506
แทนทินแทนใจแทนดินเดียวกันฝันละเมอค่ะ พี่พุด..เพิ่งอ่านเมล์นะคะ แล้วน้ำตาก็พร่างก็ริน พี่พุด บอกแทนไว้มิใช่เหรอ แทนคือคนที่เข้ามาแทนที่ ในใจดวงร้างว่างๆให้พี่พุดไม่อ้างว้างเหว่ว้า หนาวเหน็บรจนาผู้เดียวลำพังค่ะ ผ่านดวงตาดวงใจดื่มด่ำนะคะพี่พุดหวังเช่นนั้นค่ะให้ยาวนานยาวยืน ตราบที่พี่พุด ตายังไม่บอดใจยังไม่มืดนะคะ รักดินเดียว..เดิม.. เติมแทนใจใครบางคนที่พรากลาลอยลมว่าวไปแล้ว..ละค่ะ และพี่พุด..กำลังหาเรื่องที่พระเอกอุดมคติชื่อแทนที่แสนรักผืนดินแล้งไร้แห่งที่ราบสูงมาอภินันทนาการแด่แทนนะ และขอบคุณน้ำใจสงามผ่านค่าคำล้ำน้ำใจรินหวาน หว่านใสดวงใจพี่พุดค่ะ ************ *อ่านด้วยความตั้งใจ...บางทีน้ำตาเหมือนจะร่วงไหลออกมา งานเขียนของคุณมิใช่โศกเศร้า แต่เป็นงานเขียนที่มีความงามในถ้อยรส...ยิ่งอ่านยิ่งยินดีที่จะจ่อมจมกับอารมณ์อันไหวหวานนั้น.... เจอพี่วันนี้ ทำให้ชื่นชมและหลงใหลใคร่หาบทกลอน ที่ขบคิขบเขียนมากขึ้น... พี่พุดทำให้ผมมีความรู้สึกอย่างหนึ่งที่ขาดหายไปนาน ***บทกวีจะงดงามอยู่ในใจของคนที่รักถ้อยรสเสมอเสมอ*** ขอบคุณที่ส่งที่สื่อ........ งาม....... * จาก : รหัสสมาชิก : 6077 - แทนคุณแทนไท รหัส - วัน เวลา : 220794 - 16 ก.พ. 47 - 16:28
24 กุมภาพันธ์ 2547 11:39 น. - comment id 220545
อยากไปอยู่กับพี่พุดสักสองสามวัน อยากรู้ว่าคนที่เขียนแบบนี้ เค้ามีชีวิตอย่างไร อิอิ ได้ม๊ะคะ??
24 กุมภาพันธ์ 2547 12:29 น. - comment id 220571
พี่สองน้องสอง.....กี่คนเอ่ย..
24 กุมภาพันธ์ 2547 13:00 น. - comment id 220585
เวลามองคนอื่นที่เค้าลำบาก รู้สึกตัวเองโชคดีเหลือเกินเหมือนกันค่ะ
24 กุมภาพันธ์ 2547 14:31 น. - comment id 220641
ณ แหล่งหลัก พักพิง กายอิงอยู่ เพื่อรับรู้ ความเป็นไป ในถนน ต่างเดินก้าว ย่ำอยุ่ ทุกผู้คน ล้วนอดทน เพื่อนพ้นกรรม ได้ทำมา อนึ่งกล่าว เล่าว่า เกิดมาแล้ว ก็ไม่แคล้ว เมินคุณ เจือจุนหล้า ครบ 32 ไม่ตอ้งเจ็บ เหน็บกายา แต่ทว่า ก็ไม่เห็น เป็นสำคัญ แล้วใยเล่า เจ้เด็กน้อย หรือคล้อยเฒ่า ก็ลำบาก ตรากหนาว อยู่เนืองนั่น ไร้ข้าวกิน ไร้ถิ่นอยุ่ สุ้ฝ่าฟัน ก็อ่อนล้า โรยหลั่น ทุกวันไป เพียงจิตเมต -ตาคุณ การุณเฒ่า เด็กน้อยเนา ยังอ่อนหัด ปัดไม่ไหว ใจน้อยน้อย ยังคอยคุณ เผื่ออุ่นไอ ให้สุกใส สุกส่วาง ท่ามกลางคุณ หากท่านเป็น เช่นเหล่าผู้ ที่อยุ่นั้น คงต้องการ วันวันหนึ่ง ซึ่งเกื้อหนุน คอยน้ำใจ ในวันเศร้า เข้าจือจุน เพื่ออบอุ่น ทุกถิ่นไทย ในสากล.. *-* อยุ่ดีดีก็แต่งออกมาได้ไงไม่รู้ครับ...เวลาดูวงเวียนชีวิต หรือ อะไรที่เกี่ยวกับคนยากไร้...รู้สึกว่าทำไม...คนเราจึงเกิดมามีอะไรไม่เท่ากัน... อยากช่วยพวกเขาเหลือเกิน...ถ้าสิ่งที่เห็นตรงหน้าทีวี เป็นพู่กัน พู่กันคงยินดีอย่างมาก หากมีใครคอยเจือจุน และ ส่งน้ำใจมาช่วยเหลือกัน... อยากให้โลกนี้...มีแต่ความสุข และพออยู่พอกัน... ไม่ตอ้งแตกต่างกันอย่างนี้...มันคงต่างกันมากเกินไป...ช่องว่างที่ไม่อาจหาอะไรมาเติมเต็ม... คนเหล่านั้นคงทุกข์ทนจนวันสิ้นใจ...*-* พูดมากไปหน่อย โทษทีครับ *-*
24 กุมภาพันธ์ 2547 14:38 น. - comment id 220650
การทำดีเป็นสิ่งดีที่รับรู้ แม้ไม่มีไม่เห็นอยู่ไม่รู้นั้น แต่เราเองก็รู้อยู่ทุกวัน เราเท่าดีเพียงไหนนั้นเรารู้ดี *-*แค่เราทำความดี เราก็จะรู้สึกดีแล้วค่ะ ชอบมากเลยค่ะ เขียนได้ดีมากเลยค่ะ*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
