จับปากกา ตั้งท่าจะเขียน ภาพของเธอก็กลับมาลอยเวียนอยุ่ตรงหน้า ความทรงจำกระตุ้น จนหยาดน้ำอุ่น ๆ รินมา ใช้สองมือเปล่า ปาดน้ำตา กำแน่น ก่อนจรดปากกาไป ลงเวลา ลงวันที่ อยากจะระบายความอัดอั้นที่มี ยังทำไม่ได้ วางปากกา ซบหน้า ความรู้สึกที่ว่า มันคืออะไร กับช่วง ยาวนานการทำใจ ...แล้วกระดาษทั้งโลกจะพอไหม...เพื่อให้ลืม
แพรวา 23 ต.ค. 2544 00:57 น. - ID 4676 
759
0
0
23 ตุลาคม 2544 01:44 น. - comment id 15836
เศร้าจัง (!_!)...แพรวา
23 ตุลาคม 2544 07:57 น. - comment id 15855
โห เศร้าๆๆๆ
23 ตุลาคม 2544 08:23 น. - comment id 15858
เศร้าจัง...เพราะมาก
23 ตุลาคม 2544 12:25 น. - comment id 15890
เฮ้อ เห็นใจนะ
23 ตุลาคม 2544 12:48 น. - comment id 15896
อืมม..เศร้าจังค่ะ
24 ตุลาคม 2544 01:49 น. - comment id 15947
ทำไมมันเศร้าอย่างนี้นะ
24 ตุลาคม 2544 02:54 น. - comment id 15963
ชอบจังเลยกลอนนี้ แพรวา นำเสนอรูปแบบง่ายๆ จะเศร้าก็ไม่เศร้า ดีจังครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
