http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=430 (ลืมเสียเถิดอย่าคิดถึง) ดวงเขียนบทนี้สดสด..เช้านี้ ในขณะที่เพลง*ลืมเสียเถิดอย่าคิดถึง*กำลังครวญคร่ำ น่าแปลกนักที่ดวงเขียนด้วยความชอกช้ำระกำใจสิ้นดี. ทุกนาทีทีมือดวงตวัดปลายปากกามันล้ามันสิ้นมนต์ขลัง สิ้นหวังสิ้นพลังใจ.. ดวงเหลือเพียงใจ..ริบหรี่..ริบหรี่..ดวงเล็กๆล้าๆ ดวงดายเดียวดวงเดิม.. และราวยิ่งเพิ่มเนื้อใจราน..ร้าว เศร้าทั้งปีทั้งชาติสิ้นสวาทสิ้นหวังหวานใด ดวงหมดพลังใจเมื่อดวงตื่นจากฝันดีที่เคยคิด หลงปลื้มลืมตนว่างานดวงนี้งานดวงนั้น.... มันดีมันงาม มากนิยามแห่งความรักจริงแท้ ดวงมัวหลงแพ้หลงเพ้อหลงฝัน ละเมอตามคำลวงบ่วงมนุษย์ผู้วกวนปอปั้น ว่างามฝันก่อเกิดบรรเจิดใจผลักดัน ให้เกิดประกายแก้วแผ้วถางสู่ทางไกล แต่นะวันนี้ ไม่จำเป็นแล้วใช่ไหม เพราะในโลกฝันอันกว้างใหญ่ หัวใจรักเร่ ย่อมเห่พบสิ่งดีกว่า.. น่าประทับประเทืองใจ ให้ไหวหวามซ่านซึ้งทรวงถึงใจกว่าเป็นไหนๆ ไดอารี่ดวงนี้นั้น ดวงรู้ว่ามันจะไม่มีค่าทางใจ กับใครอีกแล้ว ไม่ว่าดวงจะเสกสรร รจนาจากภาษาซื่อภาษาใสภาษาใจ จากล้ำลึกใจสักเพียงใด มันก็คงไม่ถึงใจโดนใจไม่มันส์ ไม่ช่างฝันไม่งดงาม มันคงเป็นได้เพียงแค่ความน่าสมเพชเวทนา น่าหัวเราะเยาะบทเพลงเก่าคร่ำรำพันรำพึง ให้คนตอกตรึงคำตราเจ็บ.. ******* และ ใกล้เข้ามา วันแห่งความรัก..ดวงไม่เคยมีไม่เคยได้ และตราบวันตายดวงก็จะมิร้องขอต่อผู้ใดอีก ดวงจะไม่ทรุดกายให้ใครหยามหมิ่น ไม่ถวิลหาคนหาใครที่ไร้ใจ..ไม่อีกแล้ว.. เหมือนดั่งบทเพลงสิ้นสวาท..ลืมเสียเถิดอย่าคิดถึง* ที่กำลังตอกย้ำกระหน่ำใจ..หนาวเจ็บ.. ดวงมีเพียงวันอ้างว้าง เดือนที่เหว่ว้า ปีที่รอพราก...มิใช่รอพบ และจบลงตรงที่ ใจดวงยังดายเดียวดวงเดิมไร้พันธนาการ หวานใดใดไร้มนต์ใจมนต์จำมารัดร้อยดั่งสร้อยโซ่รัดรึง ให้คะนึงนานหวานประทับใจซึ้งครวญ.. ดวง..รู้ดีจิตวิญญาณไพรอย่างดวงนี้ ยากที่ใครจะหยั่งถึง ผู้หญิงที่เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ วิญญาณปานประหนึ่งเที่ยวท่องล่องหนหาย ในหมู่ดาวพรายแมกไม้สายธารหวานดอกไม้ ป่าเขาลำเนากว้างร้างรก หัวใจดวงอิสระที่ราวนกไพรพร้อมโผบินไกล ไปในทุกถิ่นที่ที่งามเงียบไร้ร้างอ้างว้าง กลางขุนเขาบนเงาผาไปกับฟ้าหลังฝน ที่มีเรียวรุ้งเมฆหม่นงามอะคร้าวพราวพยับโพยม ดวงใจที่ราวดอกไม้บาน ปานจะคลี่แย้มรับหอมงามได้ในทุกยามอณูนึก หัวใจที่ใสดั่งดาวประกายพฤกษ์ ราวหยาดละออละอองน้ำค้าง พราวพร่างในยามดึกที่ พร่างสดกลางเกสรดอกไม้ ให้ภมรใจร้ายได้ดูดดื่มสาใจ และพรายพลัดพรากไปเร่ดอมหอมดอกอื่น.มิรู้พอ... หัวใจที่ปรารถนาความนิ่งงันเงียบงาม อันเป็นหนึ่งเดียวกับเรียวป่า กล้าตะโกนก้องร้องภาษาใจจากแก่นห้วงดวงใจ อย่างมิอายใครมิอายฟ้าดิน เมื่อทรุดตัวลงนอนเกลือกกลิ้งกลางพงไพรใบหญ้า ท่ามกลางฟ้าหนาวดาวสวยสุกใสสะกาวใกล้แค่เอื้อม ได้ยินเพื่อนป่าร้องโหยหวนชวนให้เศร้า หากราวได้รับมนต์เพรียกแห่งไพร หอมหอมหอมกลิ่นกองไฟกลิ่นภูเขาในเงาฝันเงาดาว หอมหอมหอมกลิ่นอะคร้าวของดอกไม้ไพรดอกไม้ป่า หอมเห็ดนานาพันธุ์ หอมไม้พรรณสมุนไพร มองขึ้นไปบนคาคบไม้อาจพบรังผึ้ง..น้ำผึ้งป่าหวานหอม ดอกกล้วยไม้ป่าพากันชูช่อล้อพรายวสันตฤดู และดูสินั่น ราวภาพฝันซ้อนสลับสี มีใบไม้แห้งร่วงหล่นละเลื่อมพราย ร่ายสีแดงน้ำตาลหวานอ่อนซ่อนซ้อนเป็นลอนชั้น ให้ยามย่ำเท้าเหยียบนุ่มนวลกรอบแกรบๆๆ โชคดี..อาจพบเก้งกวางออกกินหญ้า ดูพระอาทิตย์ตกหลังเนินผาสวยราวภาพวาดส.ค.ส.. ดงดอกหญ้าดอกไม้ป่าคงกำลังออดอ้อน ฟ้อนรับทิวาวัน..รับแดดอ่อนอุ่นอำลา.. จนกว่าราตรีจะมาพราก..จากไป.. ดวงยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ ได้กับทุกสรรพสิ่ง กับท้องฟ้าดาระดาดไปด้วยดวงดาริกา พร่ำเพ้อหาคนรักกับนกไพร ร่ำไห้กับสายไยหวานหยาดน้ำผึ้งพระจันทร์ กระซิบฝันฝากใจไปกับสายฝน เรียวรุ้ง ม่านเมฆ เสกลมหวานผ่านป่าเขาลำเนาไพร ฝากฟ้ากว้างทางไกลทางช้างเผือก ไปถึงทุกห้องดวงใจที่เปิดรับงามได้.. และ นี่คือตัวตนของดวง.. ผู้หญิงใจดายเดียวเปลี่ยวเปล่าเหงาฝันทั้งปีทั้งชาติ สวาทวายหายพรายพลัดมิพบผู้ใดในชะตากรรม ที่รักจริงเข้าใจจัง จนฝ่าฟันมาถึงก้นบึ้งแห่งจิตวิญญาณได้เลยแม้ผู้เดียว ด้วยทนความเปล่าเปลี่ยวไม่ได้ ขอเด็ดดอกไม้รายทางที่งามง่ายไว้ประดับใจกายเสียก่อน ดวงรับบทได้ทั้งสาวนาหลงรอท่าอ้าย กับตาลเดี่ยวเรียวรวงสีทองเต็มท้องทุ่ง กับอรุณรุ่งดุเหว่าร้องแว่วหวาน กับชานเรือนหอมดอกไม้ไทยพร่าง กับน้ำค้างจับยอดหญ้ายอดกระถินให้เก็บกินริมรั้ว กับผ้านุ่งผ้าถุงเก่าคร่ำผืนขาด.. กับชีวีหวังวาดไม่ยอมพ่ายแพ้ชะตาฟ้าดิน สู้ดำนาหากินแบบพอเพียงเพียงพอ ด้วยสองมือกร้านหยาบหาบผักหญ้า.. หรือบทเหว่ว้าสาวเกาะ ผู้ลัดเลาะลงเก็บหอยปูปลาในทะเลหน้าน้ำลง ที่นอนนับดาวรอพรานทะเลรักหักใบเรือกลับมา ท่ามกลางหาดทรายเหว่ว้าน้ำตาดาวระริน กับผืนดินผืนน้ำยามย่ำสนธยาตกต้อง ราวทอทองทาบทา กับฟ้าสีฟ้าสี..หวานๆหว่านม่านเมฆ แสงสวยส้มอมชมพูเทาครามน้ำเงินคละ เป็นช่อชั้นดั่งเลื่อมสลับลายพรายเพริสพริ้ง งามยิ่งกว่าสวรรค์ลอย.. ***** วันแห่งรักหรือวันแห่งหักใจ ไม่ว่าวันไหนไหน สำหรับ.. ดวงใจดวง..ยังคงดายเดียว เป็นที่สุด และ โลกนี้ก็ยังคงมิหยุดหมุน ให้ดวงได้พักใจได้ดูใจ ที่สับสนวายวุ่นวกวนหวั่นไหว ในเนื้อใจมนุษย์มากมายมากมี ที่เสแสร้างแกล้งผ่านมาทายทักให้รักให้ปลื้ม ให้ลืมให้หลงให้ลาให้ค้นพบว่า.. แท้จริงแล้ว เพื่อนใจสนิทในสนิทเนาในจิตวิญญาณแนบแน่น ที่มิหมุนไปตามแกนโลกแกนกรรมลวงบ่วงใจ เป็นดั่งแกนใจที่มั่นคง ที่คงมั่นที่สัตย์ซื่อถือรักเราจริง ไม่ทอดทิ้งเหยียบย่ำยับประหัตประหารใจ คืองามเงียบนิ่งงันในฝันเสรีใจ ใน.. *งามดวงใจใครจะรู้นี้*จะมีก็เพียงเราผู้เดียวลำพัง..!! ************* http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=430 ลืมเสียเถิดอย่าคิดถึง สุนทราภรณ์ : : Key C ลืมเสียเถิดอย่าคิดถึง ลืมรสที่ซึ้ง ใจมั่น เพลงคิดถึง ตรึงใจไม่เว้นวัน ฟังแล้วตื้นตัน ต้องร้องไห้ ลืมเสียเถิดว่ามีฉัน ลืมรักเสกสรร เคยได้ จะคิดก็คิด จะเพ้อ ทำไม จะรักก็รัก อย่าหลงอาลัย ให้ขมขื่น นึกเสียว่า ความหลัง ครั้งกระนั้น เหมือนนอนหลับฝัน ชั่วคืน มันอาจจะหวาน มันอาจ จะชื่น พอลืมตาตื่น ความชื่น ก็หาย ลืมเสียเถิดเรื่องความหลัง ลืมรักที่ฝัง ใจไม่หน่าย บุญเราสอง ครองกันแต่เพียงใจ จะมั่นหมาย ปองกาย ไม่ ได้ เลย...
พุด 10 ก.พ. 2547 13:29 น. - ID 46458 
978
4
0
10 กุมภาพันธ์ 2547 14:34 น. - comment id 214466
...เพื่อนรัก...คิดมากน่า..
10 กุมภาพันธ์ 2547 14:53 น. - comment id 214472
คลิกเข้าอ่านงานกวีอันวิจิตร คลุกเคล้า..คราบชีวิตลิขิตสรร รวมความงามความหมายไว้ด้วยกัน งานประพันธ์เก่งสุดสุดพุดพัดชา พินิจถ้อยรอยช้ำช่างกำสรด จารจด..ทุกบทวรรคเศร้านักหนา ดูระทมขมขื่นกลืนชีวา ใจเหว่หว้าว่างเปล่าเหงาหทัย จะทุกข์เศร้าร้าวใจไปไยเล่า เมื่อเมฆเงาบังบดไป่สดใส รอเวลาฟ้าสร่างอย่างวิไล ถึงคราว..ก้าวต่อไปจะได้เดิน รัก..และรัก
10 กุมภาพันธ์ 2547 15:07 น. - comment id 214474
ลากที่ตอบน้องตูนในกระทุ้เก่าเรา**ไหว้พ่อดี..ลูกมีบุญ.. http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_46373.php มาให้พุดอ่าน ......... เป็นอะไรที่ดีมาก กับผลงานที่ฝากหน้านี้ อ่านแล้วชอบทุกอักษราที่มี เพราะเนื้อหาแสนดีเหลือเกิน *-*เห็นด้วยกับบทกลอนที่กล่าวมาทั้งหมดค่ะ*-* จาก : รหัสสมาชิก : 4521 - ผู้หญิงไร้เงา รหัส - วัน เวลา : 218042 - 10 ก.พ. 47 - 11:06 พ่อ....เมื่อแก่..ลับล่วงไป...อาจเกิดใหม่...มาเป็นลูก-หลาน ของเราอีกก็ได้ ลูก...เมื่อแก่วัยขึ้นเป็นหนุ่มใหญ่มีคู่ อาจกลายเป็น พ่อ ของคนที่เคยเป็นพ่อของเรามาก่อนก็ได้ การมีเมตตาต่อกันไม่จำกัด เพศ ชั้น วรรณะ ด้วยไม่มีใครบอกได้ว่า เราจะไปเกิดกับใครที่ เคยโหดร้ายกับเรามาเท่าใด หรือเราเคยโหด มาไฉนในภพก่อนกับเขา มันเยือกใจที่ตอบตรงนี้ ขอค้อปี้ข้อความลงใหม่วันนี้ในอีกบทกระทู้มาที่นี่ค่ะ และไปลากที่ตอบคนอื่นมาตอบเผื่ออีกเอ้า ******** นำมารวมตอบกันสองสามกระทู้ให้ดูไม่จืด ในใจ ก็จะหนักใครที่ไหนเล่าหนา........วะ วันนี้พอมีเวลาครึ้มฟ้าครึ้มฝนยกหมดกระทู้สองสามกระทู้มารวมกันดูไม่จืดตอบให้อ่านกันสะใจซะทุกคนเลยนะอิอิ แบบว่า ขนม พอสมน้ำยา ตามด้วยพิซซ่า แล้วก็ซาลาเปา ตามด้วยเฉาก๊วย แล้วก็เกาเหลา เอ้า เอาเข้าไป เอาไปให้มันหายเหงาซะ โฮ้ย ฟ้ามั้นจะซึมอะไรยังงี้......... ทิกิ_tiki ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน -------------------------------------------------------------------------------- by... ทิกิ_tiki 2004-02-10 13:57:46 ในความโดดเดี่ยว.....ย่อมเข้าใจความโดดเดี่ยว ในความชอกช้ำ.......ย่อมเข้าใจความชอกช้ำ ในความปวดร้าว......ย่อมเข้าใจความปวดร้าว ในความอาดูร...........ย่อมเข้าใจความอาดูร ในความขมขื่น.............ย่อมเข้าใจความขมขื่น..... ในความอ้างว้าง..............ย่อมเข้าใจความอ้างว้าง ในความเจ็บปวด................ย่อมเข้าใจความเจ็บปวด ท่านจะเรียกความเข้าใจ......ว่าความสะเทือนใจ หรือความรู้สึกอันใดก็แล้วแต่....... ผัสสะวรรณะของท่านนั้น........ย่อมสะท้อนใจ.. อันแผ่ขยายไพศาลจาก...ความปราถนาให้เขาพ้นสภาพ.....ทุกข์อันบรรยายมิได้นั้นให้หมดไป คือ การที่เราจะโอบอุ้มจิตใจใครสักคน เพื่อให้จิตใจที่อ้างว้าง ..เดียวดายนั้น ได้รับความอบอุ่น...จากความรัก..และเอาใจใส่ ของเรา...ประดุจการรดน้ำพรวนดินต้นไม้เล็กๆ ในใจของเรานั้น ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่ผู้ให้..ซึ่งจะต้องให้...ไม่ว่า เมื่อใดก็ตาม....ควรจะทำให้เป็น.... สามัญลักษณะนิสัย...โดยไร้ขีดขั้น วรรณะ เมตตาใจ...ย่อมขยายวงไป... ให้การุณย์นั้น...ช่วยใจเขาอบอุ่นได้รับความรัก และความยินดี...ในชีวิต...ซึ่งเปล่าเปลี่ยวนั้น..! สวรรค์นั้นไซร้...คงมีเหตุผลอะไรพอสมควร แต่กระทู้นี้...จริงๆแล้วกระแทกตัวเอง ว่าไฉนตัวข้าฯ จึงโหดกะใจใครคนข้างๆเค้าซะเหลือเกิน อะไรแบบนั้นละคะ...เฮ้อ สงสัยมันโหดซะเคยตัว . ในนามของความรัก หากแม้นประตูนรกจะเปิดด้วยข้าฯได้ปฏิบัติเช่นนั้นให้ผัสสะแปดเปื้อนไปอยู่กับ โลกียธรรมสักเท่าใด หากแม้นจะพันธนาการก่ายเกี่ยวข้าฯไว้ในนรกนั้น.....ข้าฯหาได้หวั่นใดไม่กระไรเลย....... ทิกิ_tiki ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน ดีใจที่ได้กลับบ้านบางกอกซิตี้ของเราในคืนนี้ มาที่บ้านที่ดูเชยๆหน่อย แต่จริงใจที่นี่ของเราดีกว่า น้องๆที่จริงใจ...น่ารัก...โอบอ้อมอารี...คอยดักพบ ถามโน่นนี่ มิตรภาพในบ้านบางกอกซิตี้..ที่ทุกคนก็เรียกหากันอยากให้ไปโผล่แอบอ่านไดอารี อยากให้มาเยี่ยมบ้านของตน บ้านหลังนี้ ต้องเปิดหน้าจอคอมพ์เข้ามาทุกคืน...แล้วจะชื่นใจ จริงๆเรามีบันทึกที่เขียนด้วยมือเป็นตันเลยนะ แต่มันไม่เหมือนกับตอนรัวนิ้วพรมบนแป้นคีย์บอร์ดหรอก เสียง คลิกคลักของตัวอักษรบนคีย์บอร์ดกะหน้าจอที่ตัวอักษรผุดโผล่มาเป็นระเบียบกว่าลายมือเราเยอะเนี่ย มันเสน่ห์จับหัวใจดีจริง..... **.......ดูซินะ มนุษย์เอ่ย...อีแค่ตัวหนังสือหน้าจอในช่วงเวลานั้นๆน่ะ ยังหวงซะอะไรดี ไปร้อยรัดพันธนาการกะอักษรยังกะอะไรเนี่ย..** .......ฟะ ..แล้วจะมาหาความหลุดพ้นอะไร.. มันพันธนาการแน่นหนาสาหัสไปหมดแล้วทั้งกายใจน่ะเนี่ย เอ้าค้อปี้ข้ามเว้บมาให้เพื่อนอ่านแก้เซ็งซะเลยฟะ ทิกิ_tiki ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
10 กุมภาพันธ์ 2547 21:10 น. - comment id 214683
ดอกระทม ตรมตรองครรลองเศร้า ใครกันเล่า ใครกันหนอ ลิขิตฝัน ไม่รัก ไม่เข้าใจ คืนวัน เป็นเพื่อนฝัน เพื่อนเธอ ให้หายตรม ทักทายนะ ไม่คุยได้คุยกันเลย
10 กุมภาพันธ์ 2547 21:19 น. - comment id 214693
คิดมากหรือเปล่าค่ะ เพราะงานเขียนที่ผ่านมาเขียนได้ดีมากเลยนะค่ะ ชื่นชมพี่เสมอนะค่ะ เพราะพี่จะเขียนเกี่ยวกับความรัก และธรรมชาติ และแถมเขียนได้ดีเสมอ ฉะนั้นอย่าคิดมากเลยค่ะ เชื่อซิค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2547 21:23 น. - comment id 214695
หน้าส่วนตัว
บทกวี.. เศร้าจัง...
..เรน..ไม่อยากเห็น ..พี่พุดพัดชา..
เศร้าเลยนะคะ..
..ยิ้ม..ให้เรน..สักนิด.
อย่าแคร์ ..
..อย่าสนใจ.. ใคร คนนั้น..
..คนที่ไม่เห็นความสำคัญ ..ของพี่พุดพัดชา...
ถ้าเรนเจอหน้า...
จะท้า ..ให้มา ต่อยกัน...
อาจ แค่ เด็กรั้น..
แต่ ไม่เคย..ทำลายฝัน ..เหมือนใคร..บางคน..
..แบบ เรน..ปลอบไม่เป็น...
อยากให้เห็น .. ว่าเรน ห่วงใย..
ยิ้ม ..สามสิบสองซี่ ให้เรนได้มั้ย..
คืนนี้ ..ยังงั้ยย..ยังงัย ..เรน ก็ จะรอ..พี่คนดี..
..คิดถึง..นะคะ..
11 กุมภาพันธ์ 2547 02:15 น. - comment id 214830
เอ้าเจ๊เรามาหาตอนดึกอีกรอบแล้วนะ แต่ตอนนี้จะไปอาบน้ำจริงๆแล้วเดี๋ยวมาจ้า
11 กุมภาพันธ์ 2547 05:50 น. - comment id 214839
ดวง นางเอกอีกคน ที่หลบหน้าหลบตาหายไปซะนาน ซึ่งเธอถนัดนัก ถ้าจะให้เล่นในบทบาทการแสดงเป็นดาราเจ้าน้ำตา รับประกันว่าต้องตีบทแตก อ่านเรื่องเศร้าแต่เช้า ทำให้ยิ่งเงียบเหงา ไปพร้อมบรรยากาศหนาวเย็น ชัยชนะมือก็อ่อนปวกเปียกตามไปด้วย คงพิมพ์ได้เล็กน้อย วันเสาร์นี้จะเปลี่ยนเป็นวันเศร้า สำหรับดวง แต่บางทีเมื่อวันนั้นมาถึง ดวงอาจจะพบกับความสุขใจก็เป็นได้ อาจจะแค่เพียงวันศุกร์ อาจจะสุขใจแล้ว ด้วยมีคนส่งของขวัญให้ในเทศกาลแห่งความรักก็เป็นได้ งานนี้ คงไม่ใช่ผมนะครับ ดวงนักฝันวิญญาณไพร ชอบปล่อยหัวใจ ให้เป็นอิสระ ไปตามแมกไม้ สายน้ำ ภูเขา ลำเนาไพร อย่าหยุดฝันเลยครับ สาวบ้านนา สาวเกาะ ล้วนแต่เป็นบทบาทที่ประทับใจมากครับสำหรับผม
11 กุมภาพันธ์ 2547 07:52 น. - comment id 214848
很有吸引力詩歌和歌曲
睡龍
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
