..๏ ศิลป์ศาสตร์ควรแปดเปื้อน......อนาจาร ฤาพ่อ ไยจึ่งคิดหักหาญ........................สิ่งล้ำ- เลิศลักษณ์หากผสมผสาน............สกปรก อาจย่ำยีเหยียบซ้ำ.......................ชาติชั้นงานศิลป์ ๚ ..๏ เขียนรูปเขียนร่างแล้ว............ลืมตรอง ศิลป์เปรอะศิลป์เปื้อนปอง-...........ปาดป้าย ขีดขูดขีดข่มของ-.......................เคารพ คงสื่อคงส่อคล้าย........................คับแค้นจริงเหวย ๚ ..๏ หัวโขนอาจเปรียบด้วย............บรมครู ชาวนาฏศิลป์เชิดชู......................ยิ่งแล้ ไยไม่คิดตรองดู..........................ก่อนสื่อ- ภาพนอ ? อวดเด่นดังจริงแท้.......................แต่ไร้วิญญาณ- ศิลป์เอย ๚ ..๏ ชีวิตแสนสั้นยิ่ง.....................ดังสัจ- จธรรมนา หนึ่งภาพศิลป์เด่นชัด..................เช่นอ้าง หากมวลจิตรกรอัจ-.....................ฉริยภาพ มุ่งมั่นรังสรรค์สร้าง......................จักได้คำสรร- เสริญเอย ๚ะ๛
อัลมิตรา 5 ก.พ. 2547 08:45 น. - ID 46149 
1176
10
0
5 กุมภาพันธ์ 2547 10:01 น. - comment id 212128
...มีจิตรกรท่านนึง... ...เขาเขียนภาพ...ใน concept...ที่แฝงไว้ด้วยความหมาย... ...โดยสื่อภาพออกทางเรือนร่างสุภาพสตรี...ที่เปลือยเปล่า... ...และมีภาพหัวโขน...อยู่ด้วย... ...ซึ่งเขาพยายามสื่อถึงว่า...ภาพหัวโขนยักษ์...เป็นตัวแทนความชั่วร้าย... ...มุ่งหมายจะทำลายและเหยียบย่ำสิ่งสวยงาม...ดีงาม... ...เจตนาที่จะสื่อก็ดีอยู่หรอก แต่ภาพประกอบไม่ควรเลย...ลบหลู่และดูหมิ่นสิ่งสูงค่าคือหัวโขน ...หัวโขน...ผ่านพิธีกรรมครอบครู...และเป็นเอกลักษณ์ของชาติไทย ...และรวมถึงจิตวิญญาณของชาวนาฏศิลป์...และคนไทย ...เขาน่าจะเขียนภาพยักษ์ในรูปแบบอื่น...ที่ไม่ใช่หัวโขนยักษ์...จะดีกว่า... ...การกระทำดังกล่าวถูกวิพากษ์เป็นอย่างมาก...ในหมู่จิตรกรและชาวไทย... ...ถือว่า ...ไม่ให้เกียรติแก่โขน...ซึ่งชาวนาฏศิลป์...ถือเป็นครู... ...แท้จริง...อาจเพียงเพราะมุมมองที่แตกต่าง..จนไม่ทันใคร่ครวญ ...ศิลปินควรมีอิสรภาพในการสื่อภาพ...เขียนภาพสะท้อนออกมาจากจิตวิญญาณของช่างศิลป์.. ....แต่ควรมีขอบเขตบ้าง... ...เรื่องนี้กระชากความรู้สึกของอัลมิตรา จนต้องกลั่นอารมณ์เป็นบทโคลงนี้..
5 กุมภาพันธ์ 2547 10:03 น. - comment id 212130
หากจำไม่ผิด.....เป็นพระพิราบนะ เคยไปแสดงที่อื่นมาแล้ว.....ไม่น่านะ
5 กุมภาพันธ์ 2547 10:41 น. - comment id 212145
คืนนั้นผมก็ได้ดูรายการถึงลูกถึงคนเหมือนกันครับ สภาพที่เห็นรู้สึกสังเวชกับความคิดของคนที่เรียกตัวเองว่าจิตรกรคนนั้น ประเด็นอยู่ที่ว่าเขาพยายามยัดเยียดความคิดอย่างนั้นให้คนอื่นเห็นดีเห็นงามตามไปด้วย คงคิดเหมือนผีขี้เมาครับ ว่าไม่น่านะ ถ้าจะต่อให้อีกหน่อยคงเป็น ไม่น่าเป็นจิตรกรด้วยซ้ำไป
5 กุมภาพันธ์ 2547 10:55 น. - comment id 212148
ผมไม่ได้ดูและติดตามเรื่องนี้เลย แต่ยอมรับว่าสะเทือนใจอย่างมากครับ บทโคลงกลอนที่เขียนแบบปัจจุบันทันด่วน เอาอารมณ์และความรู้สึกเด๋วนั้น มักจะงดงามเสมอครับ
5 กุมภาพันธ์ 2547 10:58 น. - comment id 212150
ฤๅศิลปะซ้อง แดนสยาม เจิดจรัสไทยงาม ทั่วแคว้น คือศาสตร์พิศเพ่งยาม ล้ำเลิศ อนุรักษ์ ณ ถิ่นแถ้น (แท่น) คู่ฟ้า นิรันดร์ - - - วันนี้หนูมามั่วดคลงแต่เช้าอีกแล้วล่ะพี่อัลมิตรา คิดถึงจังค่ะ
5 กุมภาพันธ์ 2547 11:58 น. - comment id 212157
สลดใจ
5 กุมภาพันธ์ 2547 12:29 น. - comment id 212171
น้าสิบ ค่ะ .. คุณคนผ่านมา.. การปลดเปลื้องทางอารมณ์ส่วนหนึ่ง เขาก็เรียกว่าศิลป์ ศิลป์ในการกิน ศิลป์ในการแต่งกาย ศิลป์ในการใดๆทั้งปวง .. ถ้างดงามและถูกต้องในเจตนา ก็นับว่าประเสริฐอยู่ แต่กระนั้น ศิลป์มิได้มีหมายความที่ส่อเสียดไปทางด้านต่ำ ..หยาบช้า .. เอาแค่คิดเป็นมโนภาพ ก็ไม่น่าจะกระทำแล้ว ต่อเมื่อร่างเป็นรูปลักษณ์ การลงเส้นสีระบายล้วนแต่ผ่านกระบวนการไตร่ตรองมาแล้วทั้งสิ้น รวมถึงผู้อื่นที่เห็นว่างดงามควรแก่การยกย่อง.. ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ใช้สายตาแบบศิลป์ดูหรืออย่างไร ศิลป์ที่มืดบอดจะรู้จักศิลป์ฤๅ ? บุรุษแห่งธาร .. หัวโขนทุกชิ้น ไม่ว่าจะเป็น ฤาษี ยักษ์ ลิง ต่างก็ถือว่าเป็นของชั้นสูง .. มาถึงตรงนี้แล้วทำให้นึกได้ว่า เมื่อหลายวันก่อน ที่ต่างประเทศ สถานเริงรมย์ได้นำเศียรพระพุทธรูปไปประดับประดาในสถานที่เช่นนั้น .. ให้รู้สึกสังเวชใจเหลือเกิน ในความคิดที่ถือได้ว่าเยี่ยง..อุตริชน.. คุณดินสอ.. ๏ น้องดินสอร่ายถ้อย................แถลงโคลง พร่ำพจน์ปรากฏโยง.................เยี่ยงย้ำ เขียนบทรจน์จรรโลง................ร่วมสืบ- สานนา งามงดรสความล้ำ.....................เลิศด้วยความหมาย ๚ะ๛ คุณทิกิ .. ใช่ค่ะ สลดใจเสียจริง..เมฆหมอกมาบิดบังความสุนทรียภาพและมโนศิลป์ ..เช่นนั้น ทำให้เกิดความรู้สึกที่รู้สึกเศร้ายิ่งนัก ๏ เพ็ญแขคงแจ่มฟ้า...................จิรกาล ดุจปราชญ์อาจเชี่ยวชาญ.............เปรียบอ้าง ปวงศิลป์เปรียบสุริยการ..............โปรดโลก- ธาตุนอ กำจัดความมืดท้าง*......................หมดสิ้นความเขลา ๚ะ๛
5 กุมภาพันธ์ 2547 16:04 น. - comment id 212238
เห็นด้วยครับกับความรู้สึกเดียวกันนี้
5 กุมภาพันธ์ 2547 23:49 น. - comment id 212456
ยักษ์มารนั้ใช่จ้าว . . . .กามา พิเรนศิลป์คิดหา . . . .ควรที่ จะสื่อหรือเหยียดตรา . ว่าร้าย เลวต่ำ บังควรแล้วหรือนี่ . . . .พี่น้อง ตรองเอา
6 กุมภาพันธ์ 2547 00:28 น. - comment id 212472
คุณ *** :) คุณม้าก้านกล้วย .. ๏ อากาศระอุอ้าว......................บางครา หากแต่ในอุรา..........................รุ่มร้อน สร้างศิลป์สร้างมารยา................ฤๅเก่ง ถ่อยภาพเสื่อมศีลซ้อน................สื่อให้ใจโหย ๚ะ๛
6 กุมภาพันธ์ 2547 01:00 น. - comment id 212486
...สลดหดหู่ด้วย............ดวงจิต กับสิ่งทำมิคิด................ค่าได้ หรือถือว่ามิผิด..............พลาดส่ง จึงเล่นลอดสอดไม้........มุ่งร้ายของสูง... ........................สวัสดีครับ.................
6 กุมภาพันธ์ 2547 06:17 น. - comment id 212555
พูดไปสองภัยเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง
6 กุมภาพันธ์ 2547 09:28 น. - comment id 212608
ขอบคุณค่ะ คุณใบบอนแก้ว คุณชัยชนะ
8 กุมภาพันธ์ 2547 02:55 น. - comment id 213367
ศิลปะมหาชน หลายคนยลตามช่อง มิแคบแยบคายมอง งานต้องสนองใคร..?
9 กุมภาพันธ์ 2547 12:19 น. - comment id 213792
ค่ะหลายคนมองแล้วเห็นความแตกต่างในสื่อภาพเดียวกัน จะมองให้เป็นศิลป์ก็เป็นศิลป์ จะมองว่าลบหลู่ศิลป์อีกแขนงก็เหมือนจะใช่ ไม่น่าจะเชื่อว่าศิษย์พระลานจะตอบได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่า ไม่ได้เจตนา คาดไม่ถึง .. ดูแล้วเหตุผลฟังไม่ขึ้นเลย
9 กุมภาพันธ์ 2547 15:21 น. - comment id 213842
ผู้หญิงไร้เงาก็ไม่เคยดูรายการที่ว่าเหมือนกันค่ะ ไม่เคยรู้เรื่องดั่งกล่าวเลย แต่เมื่อได้อ่านโคลงบนนี้ก็รู้สึกเหมือนโคลงบทนี้ค่ะ (ชื่นชมเสมอค่ะ)
9 กุมภาพันธ์ 2547 16:54 น. - comment id 213929
ขอบคุณค่ะ คุณผู้หญิงไร้เงา ดูได้จาก source นะคะ รายการถึงลูกถึงคนค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
