เรื่องนี้เกิดขึ้นในวันพฤหัสบดีที่ 15 มกราคม พ.ศ.2547 หรือเรียกง่ายๆว่าวันก่อนวันครู วันนี้ฉันก็ไปโรงเรียนตามปกติ เอากระเป๋าไปเก็บบนห้อง แล้วเดินไปเข้าแถวที่อาคารอื่น มันช่างเป็นวันที่เรียบง่ายจริงๆ ฉันนั่งรอเพื่อนคนอื่นๆที่กำลังเดินมาเข้าแถวอยู่ เธอเดินมาพอดี ด้วยบางสิ่งบางอย่างที่เปลี่ยนไป เธอใส่เสื้อ กระโปรง และ เสื้อคลุม สีชมพูอ่อนๆ เนื้อผ้าวาวมัน มันช่างผิดกับวันอื่นๆที่เธอมักจะใส่เสื้อตัวใหญ่ๆ กับกางเกงพละ มันทำให้ฉัน...รู้สึกแปลกๆนะ เมื่อถึงหมายกำหนดการเวลาที่วางไว้ ทุกคนเข้าประจำที่รวมทั้งเธอด้วย ฉันมองไปให้ไกลที่สุด จนเห็นเธอนั่งอยู่ประมาณแถวที่3 มันช่างยากต่อการมองเธอจริงๆ พิธีไหว้ครูหรือกตัญญุตานี้ใช้เวลาเบ็ดเสร็จประมาณ 1 ชั่วโมง จบพิธีก็ไม่มีอะไร...เพราะเธอหายไปไหนก็ไม่รู้ ฉันเดินข้ามอาคารกลับไปที่ห้องเรียนของตัวเอง ถอดรองเท้าเดินเข้าไป... เธอยืนคุยกับมิสคนหนึ่งอยู่ ฉันเห็นเธอ เธอเห็นฉัน แต่คงไม่มีอะไรต้องพูด ฉันจึงเดินกลับห้องเรียนไป พักกลางวัน ฉันเดินไปกินข้าวเที่ยงที่อีกตึกหนึ่ง ฉันต่อแถวซื้ออาหาร ซื้อเสร็จก็เดินไปหาที่นั่ง ฉันเห็นเธอเพิ่งกินเสร็จและเดินไปเก็บจานพอดี เธอเดิน เดิน และเดิน ไปไหนก็ไม่รู้ เมื่อฉันกินข้าวเสร็จก็เดินกลับตึก สัญญาณเพลงดังให้เข้าห้องเรียน ฉันเดินไปเข้าแถวที่ระเบียงชั้น3 ข้างๆห้องเรียน ...ซึ่งเปิดไฟอยู่... ฉันจึงเดินเข้าไปเก็บของ เอาของวางไว้บนเก้าอี้ หันหลังกำลังจะเดินออกจากห้อง... ...เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะ... มันหมายความว่าอะไรกานนนนนนนนนน ทำไมตอนที่ฉันเดินเข้าห้องฉันจึงไม่เห็นเธอ มันหมายความว่าอะไร ฉันก็เดินออกจากห้องโดยพยายามทำเป็นไม่สนใจเธอ แต่ใจฉันมันบังคับสมองให้สั่งตา ...หันไปดูเธอ... พอแล้ว!!!!! ออกไปเข้าแถวดีกว่า ฉันค่อยๆเดินตามแถวเข้ามาในห้อง เธอยังนั่งอยู่ คาบนี้เธอจะอยู่กับฉัน ฉันจะอยู่กับเธองั้นหรือ ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะ เงียบ... แล้วฟัง... เสียงคุยดังสนั่นแทบเป็นบ้าของเพื่อนๆในห้อง กับสายตา...ของเธอที่ดูโกรธ เธอพูดให้ในห้องได้ยิน ...แล้วก็เดินออกจากห้องไป... มันหมายความว่าอะไรกัน.................. วันนี้เลิกเรียนเร็วเป็นพิเศษ ฉันจึงเดินไปกินสเวนเซนส์ที่โรบินสันกับเพื่อนอีก 5 คน เดินกลับมาที่โรงเรียนอีกทีก็ 15.30 น. ฉันนั่งอยู่กับเพื่อนอีก 2 คน ใจก็ยังคอยพะวงอยู่กับเธอ ฉันจึงเดินออกไปดูมอเตอร์ไซค์ยานพาหนะคู่ชีพ...ของเธอ มันยังคงอยู่กับที่ งั้นก็แปลว่าเธอยังไม่กลับบ้านน่ะสิ ตอนนี้เพื่อนคนนึงกลับไปแล้ว ฉันจึงเดินเล่นอยู่ที่สนามหน้าโรงเรียนกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง เดินไปเดินมา เห๊อะ!!!!! เธอ เธอ เธอเดินอยู่ที่หน้าตึก เธอปล่อยผมยาวสลวยที่ฉันยังไม่เคยเห็นเธอปล่อย เพราะปกติแล้วเธอจะรวบไว้เสมอ เธอน่ารักจริงๆ ฉันรีบวิ่งไปดูเธอในระยะห่างๆ เธอเดินสะพายเป้เดินไปยังมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ตรงทางที่จะไปท่าเรือ เธอจะกลับบ้านแล้วหรือไงกัน ฉันเฝ้ามองเธอเดินไปแล้วหยุดเดิน กับมิสคนหนึ่ง มองเห็นไม่ชัดนักว่าเธอทำอะไร แต่ฉันก็พยายามเขย่งปลายเท้า แล้วอยู่ดีๆรถคันหนึ่งก็มาจอดบังหน้า... สักครู่ก็ขับผ่านไป แต่เธอหายไปแล้ว ...ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ... ฉันตัดสินใจเดินไปกับเพื่อน ตรงไปยังท่าเรือ เดินผ่านมอเตอร์ไซค์ ทะเบียน บทง381 ของเธอ หยุดมองด้วยความแปลกใจ ว่าทำไมเธอไม่ขี่มอเตอร์ไซค์กลับบ้าน ฉันยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆตรงไปยังท่าเรือ เธอหายไปไหนน้า...ฉันคิดในใจ ฉันเดินไปหยุดที่ตรงรั้วเหล็ก ตรงที่ห้ามไม่ให้นักเรียนออกไปซื้อของกินนอกโรงเรียน มองออกไป... ...เธออยู่ตรงนั้นเอง... กับมิสคนนั้นที่เดินมาด้วย ท่าทางเธอคงจะกลับบ้านด้วยรถของมิสคนนั้น ฉัน ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี แต่ฉันก็พยายามดึงเพื่อนออกไปด้วย ฉันอาจดูเหมือนว่าอยากเหลือเกินที่จะออกไปกินขนมนอกโรงเรียน แต่ในใจของฉันยังคงเฝ้ามองเธออยู่ห่างๆ...จนอยากเข้าไปใกล้ๆ เอ๊า! สองสาวยังไม่กลับอีกเหรอ กลับกี่โมงหละ เธอหันมาเห็นฉันพอดี ฉันเลยตอบเธอไปว่า 5 โมง เธอยิ้ม... แล้วก็ขึ้นรถที่ขับออกไปที่ไหนก็ไม่รู้...ไป หัวใจฉันตื่นเต้นจนพองโตในวินาทีที่เธอเรียกฉัน แต่หัวใจฉันก็หล่นวูบในนาทีที่เห็นรถเคลื่อนที่ออกจากที่จอดรถรถไป เฮ้อ!ทำไมน้า...ฉันกับเธอถึงไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกันนานๆซะที
ฮิคารุ 15 ม.ค. 2547 22:23 น. - ID 44678 
820
10
0
15 มกราคม 2547 23:00 น. - comment id 203250
แสดงว่าคุณครูคนนั้น สอนประจำชั้นเธอด้วยใช่ไหม หรือว่าพี่เข้าใจผิดไป บอกหน่อยได้ไหมคนดี *-*แสดงว่าคุณครูท่านนี้ต้องสอนน้อง หรือไม่ก็เป็นครูประจำชั้นของน้องเลยใช่ไหมค่ะ*-*
15 มกราคม 2547 23:14 น. - comment id 203262
ดีครับ ช่างเป็นคนที่นึกถึงคุณครู ขอชื่นชมนะ
16 มกราคม 2547 23:02 น. - comment id 203753
โถ่!เอ้ยชนาธิป เราว่าเทอไม่น่าเก็บอาการไว้เลยนะ น่าจะแสดงออกมา เหมือนเราเวลาเจอ...ไง แค่เห็นที่ปกเทปเราก็จะเป็นบ้าอยู่แล้วใช่มั้ย ไม่เห็นต้องอายเลย ที่เราปลื้มมีสเค้าอ่ะ แล้วมีสเค้าก็คงไม่โกรธด้วย ไม่แน่นะ ถ้ามีสเค้ารู้ว่าเทอชอบเค้า เทออาจจะมีโอกาสใกล้ชิดกับมีสมากกว่านี้ก็ได้ แต่เราชื่นชมเทอจริงๆนะ ที่ชอบมีสแบบสุดๆอ่ะ แล้วก็เก็บอาการได้ดีมากๆเลยด้วย สู้ต่อไปน้า ฮิคารุจัง
17 มกราคม 2547 15:28 น. - comment id 204076
เราเข้าใจนะฮุคาริว่าเวลาที่เธอเห็นหน้าปกเทปแล้วเป็นยังไง เราเข้าใจดี ตอบผู้หญิงไร้เงานะคะ มิสเค้าไม่ใช่ครูประจำชั้น แต่เป็นครูผู้ช่วยค่ะ >___
18 มกราคม 2547 16:26 น. - comment id 204642
:) สนุกดีนะ
18 มกราคม 2547 22:06 น. - comment id 204759
พี่หนิงง่ะ
19 มกราคม 2547 21:29 น. - comment id 205055
หุหุหุ สนุกสนาน จนทำให้ วันนี้ พี่ไม่สบายเลย
19 มกราคม 2547 22:20 น. - comment id 205066
เฮ้ย... พี่เป็นอะไรง่ะ เดี๋ยวเราช่วย
20 มกราคม 2547 21:32 น. - comment id 205497
พี่เป็นคนน่ารักอ่ะ หะหะหะ ล้อเล่นๆๆ
20 มกราคม 2547 22:14 น. - comment id 205501
ตกลงเป็นอะไรกันแน่เนี่ย
26 มกราคม 2547 18:16 น. - comment id 207998
เธอเป็นหญิงหรือชายเนี้ย งง..ง...ง มากๆเลย
26 มกราคม 2547 18:17 น. - comment id 207999
เป็นหญิงหรือชาย บอกทีงง....ง...ง
26 มกราคม 2547 19:54 น. - comment id 208027
ถ้าเป็นครูประจำชั้นได้จะเป็นหญิงหรือชายดีน้า
29 มกราคม 2547 21:23 น. - comment id 209289
ฮิคารุ เป็นไปตามสภาพแวดล้อมค่ะ สภาพแวดล้อมที่มีแต่ผู้หญิงๆๆๆๆๆ และผู้หญิง อย่า งง
30 มกราคม 2547 22:59 น. - comment id 209723
only...only women in my heart.
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
