เป็นบทบันทีกสด เขียนสดนาทีนี้ค่ะ ในราตรี.. ที่ดาวประจำเมืองประจำใจกำลังโชนแสง แข่งกับดวงใจใสสุกพร่างพราย จากใจไพล*ในวันนิ่งงันฝันงาม* ****** ตื่นมารับไอหมอกหนาวหน้าบ้านยามเช้า คว้าจักรยานคู่ใจออกไป..ขี่เล่นริมทุ่งรับอรุณรุ่ง แดดยามเช้างามละมุนละม่อม.. หยาดน้ำค้างยังค้างบนร่องเรียวหญ้า ในทุ่งนา..ริมทาง ลอมฟางกองพูนพะเนิน สะท้อนแดดอ่อนอุ่น โอบอ้อมใจ ใสพร่างกระจ่างจรัสเรือง เห็นผีเสื้อบินว่อน..... เห็นตั๊กแตนอ้าอ้ำเกาะกัดกินใบไม้ เพียงไม่เห็นวัวควายจริง เห็นแต่ควายในใจ กับเด็กชายชาวนาผอมเกร็ง จูงไปผูก(ล่ำ)กับเสาในขนำนา.. กับฟ้ายามเช้าที่หวานแสนหวาน หลังฤดูกาลเกี่ยวเก็บ..เก็บเกี่ยว..เคียวคอย..ค่าข้าว..คู่ชาวนา.. ****** เก็บชบาดอกแดง..ติดมือมาจากริมรั้วชาวสวนแค่สองดอก เพราะอยากทัดดอกชบาเหมือนแม่สมในเรื่องสี่แผ่นดิน ที่ถวิลรักพ่อเนื่อง..พระเอกในใจพุดพัดชาพระรองในเรื่อง ****** กลับมาหุงข้าวใหม่มะลิหอมนวลกรุ่นกลิ่นทั้งครัว เปิดคอมพ์แถมแกล้มรอเวลาไปวัด อ่านบทกวีรัก..ของอัลมิตรา.. ฟังเพลง..ใต้ร่มรักมลุลี แล้วร้องคลอเคล้าเศร้าดายเดียว แต่มิเปลี่ยวเหงา..ตาม เพียงงามใจ..ซึ้งใจในงามค่ารักอมตะ..นั้น.. ฝันลอยละลิ่ว..ปลิวไปโพ้นฟ้าไกล.. ฝากใจซุกอกอุ่นด้านซ้าย คล้ายหลอมละลายเป็นดวงเดียวกัน. . แล้วพลันดั่งสัมผัสเรียวรุ้ง โค้งคุ้งฟ้างาม..ยามอรุณอุ่นไอหนาว ยามเช้าในชนบทที่งามงดด้วย พราวหมอกหยอกยอดหญ้ารอท่าระเหยหาย คล้ายหยาดละอองเพชรร่วง ***** ฟังบทเพลง.. Poetry of The Sea & Mountain บทเพลงกระหึ่ม..กระชากใจ หากทำไมในเสียงดัง ฟังด้วยใจนิ่งงัน.. รับขวัญวันใหม่ ด้วยดวงใจแสนดีแสนงาม ได้ยินเสียงหัวใจเต้นแผ่วละมุน ได้ยินเสียงสายลมหอมกรุ่นพร่างพรมพัดพากลิ่นดอกไม้ไทยหอมๆ ได้ยินเสียงสายน้ำระรินไหล.. เสียงขลุ่ยบรรเลงเพลงเศร้าโหยไห้ ราวอยากติดปีกให้หัวใจนกไพรลอยละล่อง ท่องไปในไพรกว้างสู่ลำธารสวรรค์ แดนดินนิรันดร์แห่งอิสสระเสรี.. เสียงทะเลครวญ คลื่นกระฉอกซัดกระแทกโขดหินริมผา เสียงปลากระโดดผึง เสียงนกร้องอึงอล.. โอ้..ดวงกมล..ทำไมเห็นงาม ในนิ่งงันในใจขวัญ..ฝัน..ฝัน.. ***** จัดตะกร้าเงินไปวัด.. ร้อยรัดดวงดอกไม้ด้วยศรัทธารัก ไปกราบพระประธานกลางลานหิน.. ***** แวะยืมเทปธรรมมะมาฟัง..10 ม้วนยามว่างสร้างสงบใจ ซื้อหนังสือธรรมในดวงใจห้าเล่ม..วันนี้ *เมื่อฉันนิ่งเงียบ*เรื่องและภาพโดยธีรภาพ โลหิตกุล *ความสุขนิรันดร์ *ท่านพุทธทาสภิกขุ *กวีธรรมพุทธทาส*ท่านพุทธทาสภิกขุ *ดอกไม้งามแห่งเทศกาล*โดยชัยชนม์..ซึ่งพุดพัดชาซึ้งใจมาก *ส.ค.ส.2547*พระธรรมโกศาจารย์ 20เล่ม ******* แล้วพาตัวเองไปนั่งลำพัง ใต้ร่มไม้ราวร่มพฤกษ์สีเขียว สอดสลับระยับระยิบใบพร่างแดดเป็นสีทองส่องประกายพร่าง ไผ่งามสบัดใบน้ำตาลร่วงละลิ่วปลิวควะคว้าง ให้มองเห็นงามสัจจะอันไม่เที่ยงแท้แน่นอน..ของดวงชีวี พอกันกับเศษเสี้ยวเรียวใบไม้นี้ยามหล่นลา...ตามกาล..ปัจจัย นั่นกระรอกกระโดดไล่ล่ากันใหญ่ หางเป็นพวงระย้าย้อย.. ไม่กลัวภองภัยภยันตรายภายในวัด เขตอภัยทาน ****** สวดมนต์เช้า พร้อมกัน... ก้องกังวานหวานเสนาะ ด้วยแรงแห่งศรัทธารักศรัทธาใจ ของทุกดวงใจสวยใสงามนามพุทธมามกะ นิ่งสดับฟังธรรมมะด้วยใจดื่มด่ำ..ล้ำลึก สมาธิ ... ใส่บาตร.. และกรวดน้ำ..แผ่เมตตา.. ***** ทำบุญค่าน้ำค่าไฟวัด..ตามศรัทธา.. แล้ว พาตัวเองกลับสู่โลกวายวุ่น อีกครั้งครา มาตลาดนัดที่ว่าด้วยงานมือมากมายงานงามง่ายมากมี.. ที่ร่ายมนตราทุกชีวีที่ปลิ้นปลอกเงินหมดกระเป๋า ให้จากฟูฟ่องกลับ..บู้บี้เหี่ยวแฟบ พาตัวเองเดินดูดวงดอกไม้นานาพันธุ์..พันธุ์พฤกษานานามี และหมายตาหาตู้จากพม่าแสนดูดีที่ราคาไม่แพง มาใส่หนังสือธรรมมะมากมายที่รวบรวมไว้ และอยากเก็บไว้ให้เป็นที่เป็นทาง.. ***** ได้ตู้ไม้มาแล้ว..แจ้วแจ้วเสียงโทรจากเพื่อนรัก บอกมีเซอร์ไพร์ส..ให้ตื่นเต้นจะตามมาสมทบ ให้รอ..ขอเลี้ยงส้มตำเจ้าอร่อยที่ต้องคอยราวเล่นเก้าอี้ดนตรี ที่เรานี้เบื่อ..ยิ่งนัก หารู้ไม่! **** ช่วงที่รอ..เพื่อนรัก เราก็ไปพักตาพักใจไปดูภาพเขียน อาติสต์ในดวงใจ กำลังลงสีแสงเงาให้นักมวยในท่าหนุมานถวายแหวน แรงร้อนด้วยฟิลลิ่งความรู้สึก.. ดูภาพกล้วยห้อยปลีหวีใหญ่ กาบม่วงสวยกำลังรอร่วง กลางใบลายริ้วพลิ้วพร่างเขียวสด เขียวตอง เขียวอ่อนเขียวแก่ และเขียวไพลเขียวที่ประทับใจที่สุด จนสะดุดตาและหวังต้องกลับมาให้วาดรูปตัวเอง ในภาพสาวทวิภพสยบหัวใจใครบางคน ด้วยสไบสีไพลเฉกกัน เปิดเนินไหล่สล้างละมุน..นวลนิ่มหนั่นแน่น ให้ฝันกระจุยทีเดียวคอยดูนะ.. ***** ได้เวลา..กลับบ้าน เรื่อง..ที่เพื่อนผ่านมาเซอร์ไพร์สให้ตื่นเต้น คือเพื่อนซื้อรถคันใหม่ รถจิ๊ปแบบโฟวีลด์คันใหญ่เบาะไฟฟ้า เจ้าของเดิมคือนักร้องนาม..ดัง คู่นักเทนนิสมือดีในดวงใจ..ที่มีข่าว เลยได้นั่งฟังเพลงไพเราะ คลอเคล้ากลับบ้านสราญใจ.แค่นั้น และใจไพลนั้นก็ยังเฉยเฉยชาชินในสรรพสิ่ง ด้วยใจนิ่งงาม..มิตามตื่นเต้น หลงในวัตถุนี้ ที่ดวงใจและดวงตา แค่เห็นว่า คือยานพาหนะพาไปไหนๆได้ ก็คือคล้ายเหล็กธรรมดาๆ นะวันนี้ในวันหนึ่งเท่านั้นเอง.. ***** ถึงนาทีนี้.. จันทร์ค่อนดวงลอยเด่น หัวใจเต้นแรงเมื่อได้รับแรงใจ.. จากดวงใจในร่มรักเรือนไทย ขอกล่าวคำอำลานอนหลับฝันดีนะคะและ.. ราตรีสวัสดิ์ค่ะทุกดวงใจ... ************* http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4603 หัวใจถวายวัด พุ่มพวง ดวงจันทร์ : : Key Gm หลวงพ่อ เจ้าขา ช่วยแผ่เมตตาลูกหน่อยได้ไหม ลูกนี้อาภัพอับโชคหรือไร มีรักครั้งใด หัวใจเหมือนไฟร้อนรน หลายคน ที่พบ พอเขาได้ซบต้องหนีหลบล่องหน ขว้างทิ้งดังเศษดินข้างถนน น้ำตาร่วงหล่น หาคนรักแท้ไม่มี เข้าวัด ทุกวัน ใส่บาตรทำทานบนบานขอให้โชค ดี แต่ผียังตามหลอนหลอกย่ำยี วันหยุดพักไม่มี บวชชีดีไหม หลวงพ่อ เจ้าขา ลูกหมดปัญญาเหนื่อยจังหัวใจ สิ้นหวังรักทุกข์ครั้งสุดวุ่นวาย จึงพร้อมมอบกาย หัวใจถวาย วัดเลย หลวงพ่อ เจ้าขา ลูกหมดปัญญาเหนื่อยจังหัวใจ สิ้นหวังรักทุกข์ครั้งสุดวุ่นวาย จึงพร้อมมอบกาย หัวใจถวาย วัดเลย...
พุด 5 ม.ค. 2547 01:38 น. - ID 43980 
1138
11
0
5 มกราคม 2547 05:26 น. - comment id 198008
vอ่านะ พุดพัดชา รับแรงใจแล้วใจเต้นแรง ดีจัง เขียนงานร้อยอารมณ์ได้งามเหมือนเดิม
5 มกราคม 2547 06:42 น. - comment id 198015
เปิดมาอ่าน ผ่านมา ท้องนาทุ่ง ให้จรุง จิตใจ ไอหอมหวน รุ่งอรุณ แจ่มใส ไออบอวน ทั้งหมอกควัน คละฟุ้ง ปรุงแต่งใจ เก็บดอกไม้ ใส่ตระกร้า ศรัทธาจัด แวะเข้าวัด ฝึกหัด ดัดนิสัย ฟังธรรมะ พาลึกล้ำ ชื่นฉ่ำใจ หยุดวุ่นวาย ชำระจิต คิดสิ่งดี ทราบข่าวเจ้า เอาหัวใจ ถวายวัด อยากจะจัด กองบวชหา ยอดยาหยี รับหัวใจ คนถวาย ยกให้ฟรี ขอโทษที ปลงไม่ตก ตลกจา
5 มกราคม 2547 10:39 น. - comment id 198072
ฝันและหวังสักวัน เมื่อพุดพัดชาพรากจากไป จะมีใครสักคน..ให้..น้ำใจรัก.. ที่พุดพัดชามิมีวันหันกลับ มารับรู้รับทราบ..แล้ว ในวันที่มันสายเกิน.. .......... http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=3176 ละครทีวี..คู่กรรม : : Key Fm ฮืมดาวทั้งฟ้า ริบหรี่และมืดลงไป และเธอรู้ไหมหัวใจฉันมันจะขาด เมื่อเธอและฉัน ต้องจากต้องพรากกันไป ต้องทรมาน ต้องห่างกันไกล จากวันนี้จนสิ้นใจ จะให้ฉันทำใจยังไง จะให้ฉันทนได้ยังไง ขาดเธอไปซักคน ก็ไม่มีไม่เหลือใคร หากวันนี้ยังมีเวลา หากวันนี้ยังพอมีหวัง ฉันจะทำทำทุกอย่างเพื่อเธอ เพื่อเธอคนเดียว เธอรู้ไหม ฉันอยากให้ย้อนเวลา ให้เดินช้าช้า ให้อยู่ด้วยกันนานนาน อยากมีเวลา ทำสิ่งที่ต้องการ ไม่มีอะไรที่ทรมาน เท่ากับการจากพรากกัน จะให้ฉันทำใจยังไง จะให้ฉันทนได้ยังไง ขาดเธอไปซักคน ก็ไม่มีไม่เหลือใคร หากวันนี้ยังมีเธออยู่ และไม่สายไปสำหรับฉัน ฉันจะทำทำทุกอย่างเพื่อเธอ เพื่อเธอคนเดียว ไม่มีอะไรที่ทรมาน เท่ากับการจากพรากกัน จะให้ฉันทำใจยังไง จะให้ฉันทนได้ยังไง ขาดเธอไปซักคน ก็ไม่มีไม่เหลือใคร หากวันนี้ยังมีเธออยู่ และไม่สายไปสำหรับฉัน ฉันจะทำทำทุกอย่างเพื่อเธอ เพื่อเธอคนเดียว ฮืม...
5 มกราคม 2547 10:47 น. - comment id 198075
แต่งได้ไงเนี่ย กลอนยาวมากกกกกกกกกกก เลย ขอตอบแบบสั้น ๆ แต่งเก่งจังเลยจ้า ทักทายนะ
5 มกราคม 2547 12:28 น. - comment id 198108
ไอหมอกขาวพราวทุ่งยามรุ่งสาง หยาดน้ำค้างยังปลิวจากทิวไม้ ตะวันอ่อนยอนแสงมาทักทาย ผีเสื้อรายบินเรียงเฉียงเฉียงไป ตั๊กแตนตำข้าวคงหนาวแน่ กางปีกแผ่รับอุ่นอรุณฉาย เสียงปลาผุดมุดโผล่ชะโด..กราย เด็กขี่ควายเล็มหญ้าท้าลมเย็น
5 มกราคม 2547 13:11 น. - comment id 198129
^____^ เก่งจังคะพี่พุด เพลงนี้คุณแม่ชอบร้องให้ฟังด้วยละ
5 มกราคม 2547 15:15 น. - comment id 198189
:) อยากฝันงามๆ อยากมีนิยามในความหมาย อยากลี้ลับ เก็บงำ ... ซ่อนเร้นแอบในลิ้นชัก เพื่อว่าวันใด ยามอยู่คนเดียว จะได้เติมเศษเสี้ยวของหัวใจที่ขาดหายไป ทิวาสวัสดิ์ค่ะ คุณพุดพัดชา .. ภาระกิจรับขวัญปีศักราชใหม่ของอัลมิตรา .. ( ตัดผมสั้นแล้วค่ะ..) วันนี้ไปต่อรองกับช่างตัดผม เธอไม่ยอมตัดผมให้ อัลมิตราก็ย้ำหนักหนาว่า จะตัด จะตัด.. กลายเป็นสาวผมซอยสั้นแล้วค่ะ รู้สึกสบายจัง ทีนี้ล่ะ อาบน้ำเสร็จก็ยีๆหัวแล้ว ออกไปขี่จักรยานเล่นได้แล้ว .. ไปมั๊ย ให้คุณพุดพัดชาซ้อนท้ายไป อัลมิตรา ..
5 มกราคม 2547 15:20 น. - comment id 198192
ตะวันรอนนิ่งเงียบเกินเปรียบได้ ในหัวใจนิ่งงันราวฝันสลาย เหมือนจะหลุดเหมือนจะร้างห่างรำไร กลับทอใหม่วันรุ่ง..จรุงจรัส ความเกิดดับในอารมณ์ชมแล้วปล่อย ความเสร้าสร้อยจรมา..เพื่อลากลับ ความงดงามเบ่งบานขึ้นขานรับ ปล่อยจิตจับรับใจ....ก่อนไม่คืน
5 มกราคม 2547 15:35 น. - comment id 198202
อิอิ ทำบุญวัดไหนนะ อิ.อิ จะได้ไปบวชสักพรรษา
5 มกราคม 2547 15:42 น. - comment id 198204
เป็นบรรยากาศที่ชอบมากเลยค่ะ ธรรมชาติกับความสงบเงียบ โดยเฉพาะส้มตำเป็นอาหารหลักที่ชอบทานในมื้อเที่ยง ฉะนั้นทานเผื่อด้วยนะค่ะ
5 มกราคม 2547 20:25 น. - comment id 198366
*-* เข้ามาอ่านดูละครับ เมื่อลองชิมงานเขียนของสาวบ้านนาแล้ว ..... รู้สึกว่าเป็นอาหารจานใหม่ ที่ไม่เคยได้ทาน ปกติจะทานพวกโคลง กลอน แต่จานนี้ รสชาติเหมือนๆ สลัดผัก อ่อนๆ ผสมผสานเนื้อนิด กับผักสด ลิ้มรส ธรรมชาติ สงบๆ ไม่โลดโผน เรียบง่าย .....นับว่า เป็นอาหารอีกจานที่อร่อยไม่แพ้บทกลอนเลยครับ...
6 มกราคม 2547 00:02 น. - comment id 198485
ยาวเหมือนเดิม แต่ความดี ๆ ยังไม่เปลี่ยนนะครับ ยังหวนชวนให้คิด
6 มกราคม 2547 05:49 น. - comment id 198531
หน้าส่วนตัว
เรน..อยากเขียน..ความรู้สึก..ให้ได้..อย่าง..
พี่พุดพัดชา..
ตอนนี้.. เรนก็..พยายามหัดเขียน..
บรรยาย..กับสิ่งที่เรนเห็นนะคะ..
..นก.. ป่า..ภูเขา.. กับเส้นทาง..ที่ไป..
..แต่..เรนยัง ไม่กล้า..ให้ใครอ่าน...
..ชอบทุกบท..ที่พี่พุดเขียน..นะคะ..
..ให้..ความรู้.. แฝงแง่คิด..ดีๆ..มากมาย..
..เรน..แวะมา..อรุณสวัสดิ์...พี่พุดพัดชา..นะคะ...
6 มกราคม 2547 05:50 น. - comment id 198532
รูป..สวยมากเลยคะ...
..
8 มกราคม 2547 10:06 น. - comment id 199507
ไม่ได้มาหลายวัน แวะมาทักทายครับ ร้อยเรียงได้งดงามมาก ใช้ภาษาได้สวยงามจริงๆ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
