พี่ที่รัก........ ฟ้าใกล้สว่างแล้ว...เสียงนกการ้องจุ๊บจิ๊บระงม..... อากาศเย็นสดชื่น......กลิ่นการะเวก แก้ว.. จำปี ...และพันธุ์ไม้ไทยนานา...ส่งกลิ่นหอม...... อวลละมุนมากับสายลมเยือกเย็น....ยามอุษาสาง หวันจุดเทียนหอม...ตามมุมต่างๆของบ้าน.... และจุดตะเกียงโบราณแสนรักเพื่อเขียน จดหมายถึงพี่....เปิดเพลงซึ่งอยากฝากไปกับสายลม.... ให้พี่ได้ยินคำครวญคร่ำ......... ตอบใจตัวเองมานาน... แอบรอคอยเธอก็รู้....... อยากให้เธอลองตรองดู...... ในความทรงจำ..เก็บไว้..... ต่างคนมีทาง..ต้องเดิน ........ .อาจมีเวลาต้องไกล..... หนึ่งคนยังคงรอใจ ยังคงคอยไปอย่างนั้น .......... อยู่ไกลกันเกินครึ่งฟ้า.... หากยังมีใจคุ้นกัน... .จะโยงใยความสัมพันธุ์ มาจนพบกันใกล้ตา....... ต่อเติมแรงใจเมื่อท้อ..... แบ่งปันในยามทุกข์ตรมไม่หวั่น..... ต่างคนเติมใจให้กัน เติมใจซึ่งกันจนเต็ม ... หวันคิดถึงพี่เหลือเกินค่ะ ในเวลาอย่างนี้ บรรยากาศอย่างนี้..และกับใจดวงนี้.. ที่แสนสงบสุข...แต่ว้าเหว่ลึกล้ำ....จนเกินใจจะทน...... หวันตื่นมาเพื่อเตรียมของจะไปใส่บาตร... เช้าวันนี้......เป็นวันสำคัญของคนไทยทั้งชาติ..... .พี่คงทราบดี คงซึ้งดี ว่าวันที่ 5 ธันวาคม ของทุกปีนั้น เป็นวันที่ยิ่งใหญ่ มีค่ามหาศาลต่อใจของพสกนิกรชาวไทยเพียงใด..... หวันเป็นเพียงธุลีเล็กๆที่ตั้งใจจะทำทุกสิ่งที่ดีงาม. .เพื่อถวายแด่พระองค์ท่าน หวันคิดว่าวันนี้คือวันที่..เรา..คนไทยทุกคนได้ร่วมร้อยดวงใจเป็นหนึ่งเดียวกัน... เพื่อประสานสามัคคี..และ..แสดงความจงรักภักดี ที่ตราตรึงในใจของเราทุกคนชั่วกาลนาน พี่คะ.... หวันเตรียมจัดของไปวัดด้วยใจที่อิ่มเอิบอย่างเหลือเกิน........ ใจดวงเล็กๆดวงนี้อยากย้อนวันคืนกลับ.... ไปเป็นเด็กหญิงตัวน้อยอีกครั้งหนึ่ง หวันยังจำได้ดีถึงยามเช้าแสนงาม.. ของชีวิตบ้านนอกของหวัน.... ยามเช้าที่เป็นวันสำคัญๆของชีวิต... ที่หวันจะต้องตามคุณย่าไปวัด..ไปทำบุญตามประเพณีไทย ของเรา....ที่หล่อหลอมให้วิถีไทยของเรามีความสงบงาม.. เรียบง่าย มากล้นน้ำใจ.. ต่อทุกสรรพสิ่ง..... หวันจะตื่นมาพร้อมกับเสียงไก่ขัน เอ้ก อี เอ้ก เอ้ก....... กลิ่นดอกราตรี โมก และดอกพุดริมรั้ว ได้น้ำค้างยามเช้าพรมพร่าง มาหอมอวลปลุกนิทรา เสียงถ่านประทุ กลิ่นข้าวหอมร้อนๆที่เดือดปุดๆบนเตา เสียงตำน้ำพริก เสียงภาชนะกระทบกัน ล้วนแล้วแต่เป็นเสียงที่ทำให้หวันลุกจากที่นอน...... หวันมีหน้าที่จะต้องเตรียมดอกไม้เพื่อไปถวายพระ... เป็นดอกไม้ที่หวันเก็บจากริมรั้วบ้าน ชบาแดงจัดจ้าน ..... บานชื่นหลากสี ที่หวันคิดว่าคงแทนความเบิกบานร่าเริงใจ...... ดาวเรืองเหลืองละออ....แทนความสว่างไสวของชีวิตชีวา..... ทุกๆดอกคือความงามที่หวัน คัดสรรด้วยใจดวงงามของหวันเอง..... เอาความอิ่มเอิบของใจที่ใสงามและเย็นฉ่ำราวน้ำค้างยามเช้า มาผูกเป็นช่อร้อยรัด ........ ทุกๆสิ่งที่เรานำไปวัดมาจากใจที่งามล้ำค่าดั่งมณี.... หวันจะช่วยคุณย่าจัดของทุกอย่างใส่ลงใน..กะเฌอ..... ซึ่งบ้านหวันเรียกอย่างนี้.. .กะเฌอ..คือภาชนะที่สานละเอียดยิบ ด้วยไม้ไผ่ตอกละเอียด ด้วยฝีมือวิจิตรบรรจงของคนทางใต้ นำมาถักทอเป็นลวดลายงาม ทุกวันนี้ที่บ้านหวันยังมีอยู่หลายใบ และพี่จำได้ใช่ไหม มีใบหนึ่งเป็นใบเล็กๆที่พี่อุตส่าห์ แอบไปให้เค้าสานให้หวัน เป็นของขวัญชิ้นพิเศษ ที่หวันน้ำตาซึมเมื่อได้รับ ความพิเศษที่เหนือค่า เหนือราคา... .เพราะหวันซึ้งใจเหลือเกินที่คนที่หวันรักนักรักหนา .. และเรียกว่าผู้ชายคนพิเศษ ของหวัน... เข้าใจและมองเห็นความงามความละเอียดอ่อนเฉกเช่นใจเราเป็นดวงเดียวกัน พี่คะ........ หวันเคยกลับไปบ้านที่เกาะ และพยายามหามาเก็บไว้ เพราะหวันทราบดีว่า ของเหล่านี้นับวันจะหายากยิ่ง...... หาคนใจดวงละมุนฝีมือละไมละม่อม....ที่จะมาประดิษฐ์ ประดอย ด้วยใจดวงงามทั้งดวง..ทุ่มเท..ถ่ายทอดยากยิ่งนัก..... บางครั้ง..เวลามีงาน หวันจะนำมาใส่ผลไม้ และหวังว่าแขกของหวันสักคน ที่มีใจละเอียดอ่อนจะมองเห็นรายละเอียดของงานแห่งชีวิตนี้..... .แต่น้อยคนนัก ทุกคนมัวแต่ดื่มกิน เฮฮาปาร์ตี้จนหลงลืมและมองข้ามไป เราคนไทยยังโชคดีนัก ที่.. สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถองค์มิ่งขวัญ..ของเรา พระองค์ท่านทรงรัก ทรงห่วงใยงานศิลปกรรมทุกประเภท และมีโครงการศิลปาชีพ เพื่อส่งเสริม สนับสนุน และอนุรักษ์งานศิลปของไทยให้ดำรงอยู่ เพื่อเป็นมรดกทางวัฒนธรรม ที่น่าภาคภูมิใจชั่วกาลนาน พี่คะ...โลกทุกวันนี้หมุนเวียนเปลี่ยนผันไป ชีวิตทุกคนรีบเร่ง..ต่อสู้ แย่งชิง เพื่อให้ได้มาสนองโลกแห่งวัตถุ คงมีน้อยคนที่จะมีเวลามามองเห็นความงามประณีตของวิถีชีวิต และมีเวลามาประณีตกับจิตภายใน แม้กระทั่งการเตรียมของไปวัด.... หวันถึงแสนเสียดาย เสียใจกับวิถีชีวิตสงบงาม ที่หวันเคยมีเคยเป็น เคยได้สัมผัส แต่หวันยังเชื่อมั่นว่า ในบางชนบท ที่ห่างไกลของประเทศเรานี้จะยังคง เหลือวัฒนธรรมทางใจ ให้โลกนี้มีวิถีที่จะนำเราเดินไปตามเส้นทางสายงามของชนบท ที่รายเรียงไปด้วยนาข้าว พระอาทิตย์ดวงโต ลัดเลาะผ่านกองฟาง ข้ามลำประโดง... เพื่อใช้เส้นทางสายสวยที่ธรรมชาติหยิบยื่นมาให้นี้....... นำเราไปสู่เส้นทางใจ ที่จะกล่อมเกลา ให้ใจของเรา สะอาด สว่าง สงบ..... และสร้างรากฐานความสุขทั้งสิ้นทั้งมวลของชีวิตเราหนึ่งนี้ ที่เราต้องอาศัย ใจที่สว่างล้ำด้วยปัญญาแห่งการเรียนรู้ เพื่อจะมองโลก มองชีวิตอย่างที่ควรจะเป็น... พี่คะ........พี่ทราบดีทุกๆโอกาส ที่หวันเดินทางกลับบ้านเกาะของเรา หวันจะออกจากบ้าน ตอนตีสาม ตีสี่ หวันจะเตรียมของใส่ท้ายรถเอาไว้ และไม่ลืมเลยที่จะเตรียมของพร้อมที่จะใส่บาตร ไปด้วยทุกครั้งครา....... หวันจะชงกาแฟหอมอ่อนๆ มีกลิ่นช่อเล็บมือนางจากประตูรั้วบ้านแกล้มกลิ่นกาแฟ ในรถ เพื่อรับอรุณรุ่งแสนงามของชีวิต และจะเปิดเพลงเย็นๆคลอเคล้า...... ยามอุษาฟ้ากระจ่าง ทั่วนภางค์สว่างแล้ว.... ตื่นนิทราเสียเถิดน้องแก้ว สว่างแล้วนะแก้วตา..... แจ้วจำเรียง เสียงกระซิบสั่งดังสัญญา กระซิบคำรักว่าอุษาสวาทวอน อย่าข้องใจมอบฤทัยไว้ด้วยกัน ยามน้องหนาวตัก พี่ซบดวงพักตร์อบไอรักให้อุ่นพลัน.... อย่าโศกสันต์ ขวัญตา เจ้าอย่าลืมสัมพันธุ์ปองรักกันจนวันตาย......... ********* และเมื่อพ้นจากกรุงเทพ..... แหงนมองออกไปยังฟากฟ้ายามเรื่อเรือง ดาวดวงโตที่ระยิบระยับ จันทร์สีทองสุกปลั่งค้างฟ้า จะทำให้ใจเรา มีพลังรับความเบิกบานในเช้า วันใหม่ของโลก เมื่อเข้าเขตเพชรบุรีเมืองน้ำตาล.... พี่ที่รักจะเห็นสองข้างทางที่จะทำให้ ต้องตื่นจาก ภวังค์.... พระอาทิตย์จะค่อยๆชักรถโผล่พ้นดงตาลออกมาเยี่ยม เยือนทายทักโลก .... ลำแสงสีทองจะค่อยๆ ทาบทา โลมไล้นาข้าว ราวกับจะค่อยๆ พรมจูบลูบไล้ทุกรวงเรียวเพื่อเผยอแย้มบานรับพลังแห่งชีวิต นกกา..ผีเสื้อบินว่อน.. นกกระยางขาวราวภาพวาดสลับกับความเขียวขจี ของพืชพรรณทุกกิ่งใบ ทุกสรรพสัตว์ตื่นมาอย่างเริงร่าเพื่อสู้ฝัน สู้วันใหม่ ทิวเขาสลับสล้าง.... .เป็นฉากงามตระการตาตระการใจจนตื่นตาตื่นใจ....... เบื้องหน้านั้นคือโลกแห่งความฝัน..หรือโลกแห่งความจริง..... ใกล้ตาใกล้ใจจน เราสัมผัสได้ ..... .และที่นั่นจะมีพระภิกษุเดินเป็นแถวยาวเพื่อให้ชาวบ้านใส่บาตร หวันพรรณนาความงามที่ธรรมชาติเมตตา ให้แก่มวลมนุษย์ออกมาเป็นภาษา เขียนยากลำบากยิ่ง นาทีนั้น หวันอยากเกิดมาเป็นกวี อยากเกิดมาเป็นนักประพันธ์ เอก อยากเกิดมาเป็นนักวาดรูป...... ที่จะได้สะท้อนใจ ....สะท้อนความงามออกมา ให้โลกรับรู้ได้อย่างหมดจด เท่าที่ใจของหวันได้สัมผัสเห็นงามละเมียดละไมนี้ จากใจที่อ่อนโยนดวงนี้ พี่คะ.......หวันเล่าไปยาวเลย เพราะอยากจะบอกผู้ชายคนดีคนพิเศษสุด ของชีวิตหวันให้ได้รับรู้ถึงความคิด. .ความรู้สึกของหวันที่ยากนักที่ใครจะได้สัมผัสและ หยั่งถึง ดังเฉกเช่นพี่ ซึ่งพร้อมเปิดห้องหัวใจที่จะเข้าใจเสมอมา.. และคงตลอดไปนะคะ หวันกลับจากวัดก็มาเขียนจดหมายนี้ต่อ คงเป็นจดหมายที่ยาวมาก เพราะหวัน ใช้ใจทั้งดวงของหวันเขียนทุกสิ่งถึงพี่.... ไปวัดวันนี้ หวันมีความสุขมากล้น ลั่นทมขาวคู่ใจหวันยังบานอวดดอกสะพรั่ง หวันทรุดตัวนั่ง..และเก็บดอกร่วงหล่นมาทัดหู ใจหวังจะให้หอมไปถึงเส้นผม โลมไล้แทรกซึม ไปประโลมใจดวงร้าวให้สร่างซาจากคิดถึงพี่...... หวันชอบวัดนี้ เพราะเป็นวัดที่มีต้นไม้มากมายราวจำลองป่ามา หวันชอบเดินทอดน่องชมนกชมไม้...... .และคิดไปว่านี่คือสวนแห่งธรรม.......... ธรรมชาติจริงๆ........ ที่นี่มีหนังสือธรรมมะมากมายให้อ่าน เพื่อกล่อมเกลาจิตใจ และค้นหาแสงธรรมแห่งจิตวิญญาน เหล่าพระสงฆ์ที่เป็นตัวแทนของพระบรมศาสดา ได้เขียนชี้ทาง นำทาง หลวงพ่อพุทธทาส....หลวงพ่อปัญญา.....หลวงพ่อเทียน... หลวงพ่อชา ....หลวงพ่อจรัญ.........และอีกนับไม่ถ้วน.............. ในเส้นทางสายจิตนี้ อยู่ที่เราจะมีดวงตามองเห็นธรรมหรือไม่...... และค่ำคืนนี้...... หวันก็ไปที่ศูนย์เมืองทองใกล้บ้าน ซึ่งกำลังมีงานค่ะ....เพื่อไปจุดเทียนถวาย พระพรแด่พระองค์ท่าน. .มิ่งขวัญของใจปวงชนชาวไทยทุกๆดวง..... หวันน้ำตาซึม..... เมื่อมองเห็นแสงเทียนพริบพราว สว่างไสว ตอกย้ำใจให้รู้ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น.. ใจของคนไทยทุกดวงก็ยังมีที่ยึดเหนี่ยว แน่นเหนียวเป็นหนึ่งเดียว ด้วยพระเมตตา บารมีจากน้ำพระทัย ที่ปกเกล้า..ปกกระหม่อมมานานนับหลายทศวรรษ หยดน้ำตาเทียน ทำให้นึกถึงพระเสโทจากพระวรกายของพระองค์...... ที่ยอมทุ่มเทจนแทบทานทนไม่ไหว เพื่อพลีให้แผ่นดินนี้ มีสุข สงบ ร่มเย็น เป็นแผ่นดินธรรม แผ่นดินทอง เพื่อลูกหลานชาวไทย......... หากแฝงไว้ด้วยความละเมียดละไม หวันน้ำตาซึมด้วยปลื้มปิติ ด้วยสำนึก ด้วยใจที่ตั้งมั่น.... ว่าแม้เราจะเป็นเพียงธุลี แต่ทุกธุลีนี้ คือส่วนหนึ่งที่จะหลอมรวมให้ไทยนี้ มีแผ่นดิน ที่เราจะเชิดหน้าบอกใครได้อย่างภาคภูมิ ว่า......เราคือคนไทย ..เรามีแผ่นดินของเรา ..... เรามีพระมหากษัตริย์ไทยที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เกินจะเปรียบปาน..... พี่ที่รัก..... หวันหวังว่าพี่ซึ่งเป็นข้าราชการ. ข้าของแผ่นดินนี้ คงทำหน้าที่ได้มากกว่าหวัน งานของพี่ปกป้องแผ่นดินนี้โดยตรง... หวังว่าพี่คงรู้ว่าหน้าที่ของมนุษย์นั้นคืออะไร โดยเฉพาะหน้าที่ ของลูกผู้ชายคนดี ต่อแผ่นดิน ต่อชาติ และเพื่อให้ผู้หญิงคนนี้ของพี่ภูมิใจ........ หวันคิดถึงพี่มากล้น มากเกินกว่าจะบอก มากเกินกว่าจะนำสิ่งใดๆมาเปรียบเปรย แผ่นฟ้า แผ่นดิน แผ่นน้ำ น้อยไป เมื่อเทียบกับใจดวงนี้ที่รักพี่แน่นหนักนัก หวันขอฝากบอกเพียงว่า เหนือความรักระหว่างเราสอง หวันอยากให้พี่รักแผ่นดิน ของเรา เพราะเราได้เกิดมาเพื่อพบ..... และรักกันก็เพราะผืนดินไทยแห่งนี้......นะคะคนดี ************* บทเพลงพระราชนิพนธ์ ความฝันอันสูงสุด........ ขอฝันใฝ่ ในฝัน อันเหลือเชื่อ ขอสู้ศึก ทุกเมื่อ ไม่หวั่นไหว ขอทนทุกข์ รุกโรม โหมกายใจ ขอฝ่าฟัน ผองภัย ด้วยใจทะนง จะแน่วแน่ แก้ไข ในสิ่งผิด จะรักชาติ จนชีวิต เป็นผุยผง จะยอมตาย หมายให้เกียรติดำรง จะปิดทอง หลังองค์ พระปฏิมา ไม่ท้อถอย คอยสร้างสิ่ง ที่ควร ไม่เรรวน พะว้าพะวัง คิดกังขา ไม่เคืองแค้น น้อยใจ ในโชคชะตา ไม่เสียดาย ชีวา ถ้าสิ้นไป นี่คือ ปณิธาน ที่หาญมุ่ง หมายผดุง ยุติธรรมอันสดใส ถึงทนทุกข์ ทรมาน นานเท่าใด ยังมั่นใจ รักชาติ องอาจครัน โลกมนุษย์ ย่อมจะดี กว่านี้แน่ เมื่อมีผู้ ไม่ยอมแพ้ แม้ถูกหยัน ยังยืนหยัด สู้ไป ใฝ่ประจัญ ยอมอาสัญ ก็เพราะปอง เทอดผองไทย ..
พุด 2 ธ.ค. 2546 08:53 น. - ID 42257 
2370
7
0
2 ธันวาคม 2546 10:05 น. - comment id 186928
ฝันนี้..เพื่อแผ่นดิน ........... ฝันว่า ชาติไทยเรานี้ แสนดีนักหนา ปลอดยาบ้า ยาเสพติด ไปหมดสิ้น มีนายกคนดีบริหารแผ่นดิน อสูรสิ้น คอยสูบเลือด เชือดคนไทย ฝันว่า วัยรุ่นของไทย ในวันนี้ เลิกเสียที บ้าแฟชั่น เลิกหวั่นไหว รู้จักคิด เสียสละ รวมดวงใจ ฝันยิ่งใหญ่ อยู่พอเพียง อย่างเพียงพอ ฝันว่า บ้านเมือง สวยสะอาด คนในชาติ พลีให้ ไร้ร้องขอ เริ่มจากหนึ่ง คงไม่นาน จนเกินรอ จงอย่าท้อ หกสิบล้านใจ ไม่ไกลเกิน ขอฝากฝัน กับเยาวชนไทย ในวันนี้ ฝากคิดดี ทำดี โลกสรรเสริญ ชาติคือชีวิต จงจำไว้ ใจอย่าเพลิน รู้ทางเดิน ทางดี พลีแผ่นดิน เลิกอบายมุข เสียที ในวันนี้ เป็นคนดี ให้ยอดรัก ได้ถวิล ทั้งแม่-พ่อ รอหวัง ได้ยลยิน แม้ชีพสิ้น ดินกลบหน้า ได้ภูมิใจ
2 ธันวาคม 2546 10:15 น. - comment id 186930
เธอคือ น้ำค้าง พราวพร่างฟ้า เธอคือ ป่าแสนงาม ในความฝัน เธอคือ ดินเพาะหว่าน เม็ดพืชพรรณ เธอคือ ขวัญ กำลังใจ ของปวงชน เธอคือ รากไม้ใหญ่ แผ่ไพศาล เธอคือ ลำธาร เย็นฉ่ำ ราวสายฝน เธอคือ รัก คือให้ น้ำใจปน เธอคือ คนของแผ่นดิน ที่ทำดี
2 ธันวาคม 2546 10:27 น. - comment id 186933
ฝันนี้...เพื่อโลก..... ฝันเห็นโลก เรานี้ มีแต่รัก ฝันโลกจัก เป็นหนึ่ง ไร้ขีดคั่น ฝันว่าโลก มีแต่ให้ และแบ่งปัน ฝันและฝัน ว่ามีรัก เหนืออื่นใด ฝันว่าโลก ใบนี้ ไร้ขยะ ฝันทุกขณะโลกสะอาด แสนสวยใส ฝันว่า ทุกคนรวมดวงใจ เหนือสิ่งใด เทิดอิสระภาพ เพื่อโลกงาม ฝันให้โลก มีแต่คำ ว่าสันติ จงยุติ การเข่นฆ่า และเหยียดหยาม ทุกผิวสี ต่างมีใจ ดวงแสนงาม ทุกโมงยาม สร้างแต่ดี โลกยืนยง ฝันแค่ฝัน ในวันนี้ เพราะรู้ดี โลกใกล้แตก แหลกเป็นผง มวลมนุษย์ สร้างแล้ว ทำลายลง ขวัญคิดปลง โลกความฝัน ยากเป็นจริง
2 ธันวาคม 2546 10:30 น. - comment id 186935
ฝันนี้..พลีเพื่อเธอ ฝันหยิบดาว พราวดวง จากห้วงหาว แทนเรื่องราว ตามใจฝัน อันสุกใส นำมาร้อย เรียงด้วยรัก จากดวงใจ ฝันยิ่งใหญ่ มอบผู้อ่าน หวานรจนา ฝันถ่ายทอด ความฝัน งามเลิศล้ำ ทุกเช้าค่ำ คอยพร่ำเพ้อ คอยห่วงหา ฝันพลีสิ้น พร้อมพลีแล้ว ดวงชีวา ฝันฝันว่า ใครสักคน สู่อ้อมใจ ฝันท่องไป ในโลก อันแสนกว้าง แม้อ้างว้าง เดียวดาย สักเพียงไหน ขวัญยังรอ รับขวัญเธอนะยอดดวงใจ ฝันใดใด ไม่เท่าฝัน วันแสนงาม ฝันของขวัญ คงฝัน ไร้ขอบเขต คงไร้เหตุ ไร้ผล อย่าเหยียดหยาม ฝันและฝัน ถึงคนดี ทุกโมงยาม ฝันติดตาม แม้ในฝัน ฉันรอเธอ เส้นทางฝัน ของเรา มาบรรจบ ยามได้พบ คนดี มาเสนอ ขอร่วมฝัน ร่วมทาง ร่วมฝันเพ้อ ขอเพียงเธอ อย่าปล่อยฉัน ฝันค้างเลย
2 ธันวาคม 2546 10:35 น. - comment id 186938
ฝันฝากใจ. ขอฝากใจ ฝากกลอน แสนอ่อนหวาน ปลอบดวงมาลย์ แค่รานร้าว อย่าหม่นหมอง เชิดหน้า ท้าทั้งดินสิ้นทั้งฟ้า เลิกร่ำร้อง อุปสรรคต้อง มีผ่านมา ท้าดวลใจ ใช้ดวงใจ คนรักกลอน วอนหวังวาด อย่าขี้ขลาด อย่ากลัว มัวหวั่นไหว สู้ไม่ถอยสู้เกินร้อยสู้ด้วยหัวใจ ฝันสิ่งใดทำให้จริงสิ่งผ่านมา ฤดูกาล ลมหนาว พัดพลิ้วแผ่ว ดาวเพริศแพร้ว จันทร์ยิ้มหวาน ให้ห่วงหา อยู่แห่งไหน กลางพฤกษ์ไพร พงพนา รู้ด้วยว่า มากน้ำใจ มอบกมล คนดี เลิกเสียที ความไหวหวั่น สร้างคืนฝัน วันสวย เลิกสับสน โลกเรานี้ มากมี คนคนคน จงปลอบตน ใจดวงดี ที่ให้ไป ขอเคียงข้าง มอบดอกไม้ ให้แก่เจ้า ทุกค่ำเช้า เดินตามฝัน อย่าหวั่นไหว ถนนสาย ดอกไม้งาม รอเธอนะดวงใจ ท้อทำไม ถ้าทำดี ฟ้าดินพลีปกป้องคุ้มครองเอย!
2 ธันวาคม 2546 17:41 น. - comment id 187001
พุดพัดชาบางครั้งบางครามาพบกลับอ่อนแอ แต่มาพบกันวันนี้ มีพลัง มีความเข้มแข็งอย่างประหลาด(ใจ) แบบทดสอบ ขอบคุณไว้ ให้ทราบซึ้ง ตราติดตรึง เตือนฉัน ไม่หวั่นไหว ทางใครเพลิน เดิมทาง ย่างก้าวไป ให้อภัย จิตใจคน ค้นยากเจอ ขอเป็นแค่ หิ่งห้อย ที่น้อยแสง ไม่ขันแข่ง สุริยา ท้าเผยอ ค่อยคลานไป จุดหมายมี ชี้พบเจอ ไม่พร่ำเพ้อ ที่ผ่านนั้น คือฝันไป ด้วยรู้ตน คนตรง ปากโป้งเก่ง ดวงเส็งเคร็ง แน่วแน่ ไม่แก้ไข เมื่อพูดแล้ว พาเสื่อมปาก คนทักไว้ พูดด้วยใจ ไม่ขอถอน อ้อนวอนคำ อุปสรรค มักทำตน คนแข็งแกร่ง ออมเรี่ยวแรง ละเมาะป่า อย่าถลำ ถ้าหวั่นไหว ไหม้หมอง ต้องน้ำคำ คงล้มคว่ำ ยากลุก ปลุกอีกนาน รับดอกไม้ นักฝัน สานทางต่อ ไม่ย่อท้อ ต่อกลอน สุนทรหวาน ไม่โต้ตอบ ถ้อยคำใคร ให้รำคาญ ขอชื่นบาน ด้วยชีวิต ลิขิตดวง บ้านกลอนไทย วิไลสวย ด้วยบทกลอน ที่สัญจร ให้นอนพัก นั้นกว้างขวาง ขอนอนต่ำ ใต้ถุนบ้าน สราญทรวง หายหมดห่วง ร่วมบรรเลง ครื้นเครงเอย
2 ธันวาคม 2546 22:49 น. - comment id 187080
ความหวังคงไม่ไกลเกินหวัง จากพระบารมีของพระองค์ท่าน และ นโยบายของรัฐบาลชุดนี้ครับ นั่นก็คือความหวังของผมด้วยเหมือนกัน
3 ธันวาคม 2546 00:01 น. - comment id 187100
เป็นความหวังที่คงได้สมหวังค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
