กวีวัจน์

อกนิษฐ์

๏ โคลงจารควานไขว่คว้า..........................ความหมาย
โทสี่เอกเจ็ดราย.......................................เรี่ยไว้
คงรูปแต่ความหาย...................................หาห่อน....เห็นนอ
จัดแต่งแจงตาใช้.....................................ช่วยค้นคลายเขลา ๚
๏ อนึ่ง...........คำเก่าพู้น...........................พอหลีก
ลางที.............อาจฉีกรูป...........................แบบบ้าง
หากบ่............อาจไม้ซีก............................งัดตึก
ปราชญ์ว่า......	อวดปราชญ์อ้าง...................โอ่โถง ๚
๏  โบราณท่านยลค้นคิด............................ดัดแปรงประดิษฐ์
ร้อยกรองกลอนฉันท์กาพย์โคลง ๚
๏  หนึ่งฉบังผังกาพย์จับโยง.......................คำข้างผางโผง
ผันเป็นเด่นตรงทรงพลัง ๚
๏  อีกหนึ่งกาพย์ยานี.................................แรงรัศมีเมลืองมลัง
คล้ายฉันท์อันน่าชัง...................................คลี่คลายขลังและเคร่งขรึม ๚
๏ จังหวะหนักเบาวาง................................ทรงสำอางค์ห่างอึมครึม
ชมงามอยู่งำงึม..........................................ประทับใจบ่เจือจาง ๚
๏ ฉันท์นั้นมโนนึก....................................ก็สะอึกและแคลงคลาง
ด้วยยากจะจับวาง......................................สระลงประโยคเคียง ๚
๏ หนักเบาละเมียดทำ...............................ประจุคำเสนาะเสียง
ฤๅรูปพิลาศเพียง......................................แลเพราะพริ้งพิไลตา ๚
๏ แบบฉันทลักษณวิธี...............................ครุมีสภาพพา
ให้ยากพิจารณ์แลพิเคราะห์หา...................ยุติลงสนิทใจ ๚
๏ ฉันท์การก็เลยละวรผล...........................อันสุชนจะพึงใคร่
เหลือเพียงกวีวิริยะไป...............................แปะประกวดเพราะรางวัล ๚
๏ กวีเอยกวีวัจน์.......................................ฤๅเพรงพลัดพรากภพสบสวรรค์
ปล่อยโลกแล้งร้างมณีกวีวรรณ...................หนาวยะเยียบเงียบงันนิรันดร์กาล
ทะเลทรายร้อนแล้งที่แห้งหน.....................ยังมีฝนหล่นบ้างไม่ล้างผลาญ
กวีโลกแล้งร้าวนานเท่านาน......................ไม่พบพานกวีวัจน์วิบัติเอย ๚
                               โลกแล้ง.....
                  ผืนทรายแห้ง   กว้างใหญ่สุดปลายฟ้า
                               กวีวัจน์.....
     กลอนกานต์ เมื่อใหร่จะหยาดมา ให้กวีโลกได้แช่มชื่น ?