http://greenmusic.org/thai/index.html COLD WIND... http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=973 ดวงใจในฝัน เพลงใบไม้ซัดส่ายคลอสายฝน หอมไอฝนหวานซึ้งฝันคืนจันทร์หาย มะลิลามะลิซ้อนซ่อนเดียวดาย ดอกกล้วยไม้ร่ายมนต์โศกวิโยคใจ...! กลิ่นราตรีดูแสนเศร้าคราวร้างฝัน งามเงาจันทร์พ่ายใจจริงยิ่งหวั่นไหว ไม่มีรักไม่มีรอเงียบงามใจ ดอกดวงใจไกลเกินฝันวสันต์ลา..! แก้วตระการยังหวานเศร้าเคล้าน้ำค้าง อุษาสางจางเจือกลิ่นถวิลหา กล้วยล้มกอพายุกล้าหวีหักลา โมกโรยราดอกรักซ้อนซ่อนแผลใจ..! วสันต์ลาฟ้าฝันก็พลันดับ เดือนลาลับดับสายฝันวันไหนไหน ไฟสิ้นเชื้อมอดไม่เหลือต่อสายใจ สิ้นสายไยในสายรักนับจากนี้ไม่มีจันทร์! ราตรีไร้จันทร์ วสันต์ลา..ลาง..จางจากใจ.. ไปกับเพลงไพรแห่งฤดูกาล..หว่านหวาน..หวัง ทิ้งเพียงผูกพันรักร้อยสร้อยสิเหน่หารัดรึงตรึงใจ.. ปลายฝนปลายฝันปลายใจอันริบหรี่..ลางเลือน ลมหนาวแรกชำแรกเตือนให้ฤดีรับกับฤดูกาลผ่านผันวันวกวน หมุนเวียนวนมิรู้สิ้นมิรู้จบ ... คืนฝันวันพระจันทร์หวานหวานผ่านไป.. เป็นคืนแรมฟ้ามิแจ่มดวง..ดังเดิม.. เพียงเติมใจให้กัน..มิให้ไฟฝันมอดดับดวง ตามเดือนดารา ฟ้าฝน ตามกมลละไมที่ไหวหวั่นไปตามกระแสกาล!
พุด 16 ต.ค. 2546 23:52 น. - ID 40272 
1241
14
0
17 ตุลาคม 2546 00:08 น. - comment id 174703
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=973 ดวงใจในฝัน อรวรรณ เย็นพูนสุข : : Key Eb รำพึงรำพัน ฝันรัก รักเอยใฝ่หา ยังจำติดตาชวนปลื้ม ฉันลืมไม่ลง เป็นรอยพิศวาส ปักใจมั่นคง ฝังใจพะวง หลงรอคอย อาวรณ์ใจครวญ หวนคิด คิดจนพร่ำเพ้อ พาใจละเมอหมองหม่น คิดจนเลื่อนลอย ยามนอน ถอนสะอื้น ตื่นตาแลคอย คิดจนดาวลอย คล้อยเมฆา ฝันกอดเชยชม ภิรมย์รื่น พี่ชื่นตื่นผวา จนใจ ไม่มีใครเมตตา เพียงนิทรา นิจจานึกว่าสุขเอ๋ย บางคืนมองจันทร์หรรษา นิจจาอกฉัน บางคืนขาดจันทร์เยือนหล้า น้ำตาหลั่งเลย ลมเอยพริ้วยังแผ่ว ไม่มีแววเลย เหงาใจจริงเอย หลงเชยแต่เงา บางคืนมองจันทร์หรรษา นิจจาอกฉัน บางคืนขาดจันทร์เยือนหล้า น้ำตาหลั่งเลย ลมเอยพริ้วยังแผ่ว ไม่มีแววเลย เหงาใจจริงเอย หลงเชยแต่เงา...
17 ตุลาคม 2546 09:00 น. - comment id 174728
สวัสดีครับคุณพุด.... นี่เป็นเพลงโปรดของผมเลยล่ะครับ....ตอนที่แจ้เอามาร้องใหม่....ครั้งแกรนด์เอ๊กซ์ยังอยู่....เสียงเขาถึง...เพราะมากครับ
17 ตุลาคม 2546 09:12 น. - comment id 174733
คืนนี้ไม่มีจันทร์ แต่ยังมีดาว ทอดทอแสงพราว อย่างมิเคยหน่าย แม้ใจเหงาๆดาวเป็นประกาย พร้อมขับขานไปดั่งเพลงดารา
17 ตุลาคม 2546 11:18 น. - comment id 174746
สิ้นสายใยในรักนี้ไม่จันทร์ สิ้นสวาทเธอฉันวันเคยหวาน สิ้นสัมพันธ์ฉันท์มิตรสนิทนาน สิ้นห้วงกาลกลับกลายคลายนิรันดร์
17 ตุลาคม 2546 11:41 น. - comment id 174748
ดอกไม้เคลียข้างแก้มแซมเหนือหู เพ่งพิศดูเหมือนภาพฝันใต้จันทร์ใส นวลกระจ่างกลางจันทร์อันอำไพ เรียวร่างไร้สิ่งบังสว่างตา.........
17 ตุลาคม 2546 13:44 น. - comment id 174761
เหงาจริงเอย หลงเชยแต่เงา ... อัลมิตราต้องออกเดินทางไปเพชรบุรีวันนี้ ท้องที่ที่เขาประกาศว่าอันตราย หากกลับมาได้จะมาต่อกลอนนี้ค่ะ
17 ตุลาคม 2546 13:46 น. - comment id 174763
แต่เมื่อคืนเราว่าไม่มีดาวมากกว่า
17 ตุลาคม 2546 19:12 น. - comment id 174779
ปะ.. เราพาไปดูดาวดีกว่านะ
17 ตุลาคม 2546 19:15 น. - comment id 174782
หน้าส่วนตัว
...ไพเราะมากเลยคะ...
..ชอบ..บทกวี ..ทุกบท ...ที่เป็นของพี่พุด นะคะ...
...
แว๊ปป..
17 ตุลาคม 2546 21:09 น. - comment id 174794
สวัสดีครับพี่พุด สบายดีไหมครับ นานแล้วนะที่ไม่ได้ทักทายกัน ขอบคุณพี่พุด ที่เข้าไปอ่านกลอน .. ไม่มีคำอธิบาย ... ผมไม่ได้ลงชื่อน่ะครับ แต่มีพี่พุดนี่แหละ ที่เข้าไปตอบ เพียงหนึ่งเดียวเลยครับ ..คิดถึงพี่พุดนะครับ
17 ตุลาคม 2546 21:33 น. - comment id 174799
ซึ้งเช่นเคยครับท่านพี่
17 ตุลาคม 2546 23:52 น. - comment id 174808
พุดพัดชามาฝากโศกสะท้อนในวันนี้ที่ปวดหนึบในหัวใจมาก...ยากจะลืม..อีกนาน..ด้วยน้ำตาในทุกนาทีที่กำลังถ่ายทอดเรื่องนี้.. เช้า.. พุดพัดชาได้ยินเสียงแมวร้อง และไม่เฉลียวใจ..ไม่คิดสักนิดเลยว่า.. นั่นคือเสียงร้องอย่างเจ็บปวดสาหัส เสียงครวญครางจากร่างที่เริ่มจะมิไหวติง จนพุดพัดชาออกไปเห็นร่างนั้นนอนกระตุก พุดพัดชาจึงพยายามจะป้อนนมให้ คิดอย่างเดียวเผื่อให้เขาได้มีเรี่ยวแรงขึ้นมา.. พุดพัดชาพยายามค่อยๆประคบประหงมประคองช้อนหน้าเขาให้ตะแคงดื่มนม..แต่ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบ โอ้..หัวใจ..พุดพัดชาไหวอ่อนกับดวงตากับร่างอ่อนล้าที่กำลังหายใจกระตุกๆถี่ น้ำตาพุดพัดชาเอ่อล้นท่วมหัวใจ..กับทุกลมหายใจรวยรินน้อยนิดที่กำลังจะล่องลอยปลิดปลิว พุดพัดชา..รีบวิ่งคว้าจักรยานขี่ออกไปตามมอร์เตอร์ไซด์รับจ้าง.. ให้มาพาไปคลีนิครักษาสัตว์ที่ใกล้บ้านที่สุดที่เร็วที่สุด โชคดีเจอน้องที่ชอบมาทำงานสารพัดช่างให้ เขา..มาถึงบอกพุดพัดชาว่า..พี่ครับผมว่าอย่าพามันไปเลย..มันหยุดหายใจแล้วนะ.. ไม่ค่ะ..พี่จะพามันไปพี่จะพามันไปห่อร่างมันด้วยผ้าเช็ดตัวผืนน้อยค่อยค่อยอุ้มประคองใส่กาละมังพลาสติก.. พุดพัดชาโอบอ่างพลาสติก..ร้องไห้ตลอดทางกับร่างแน่นิ่ง หวังปาฏิหารย์รักจากดวงใจแสนรักแสนสงสาร จะบังเกิด..พุดพัดชาผมกระเจิงน้ำตาเปื้อนหน้าและลืมอันตรายว่ากำลังนั่งมอร์เตอร์ไซด์ไกลบ้านมากบนถนนหลวงที่การจราจรคับคั่ง หวังเพียงพาร่างๆหนึ่งให้ถึงมือหมอ พร่ำกระซิบบอกมัน อย่าตายนะ อย่าตายตลอดทางด้วยน้ำตาพร่างพราย พุดพัดชาบอกสัตวแพทย์ให้ช่วยมันเต็มที่เมื่อไปถึง.. ขอให้เขาช่วยเต็มที่ทำอะไรก็ได้ เขาจึงช่วยด้วยการ ปั๊มหัวใจ..พุดพัดชาจะไม่มีวันลืมนาทีนั้นทาทีที่มันกำลังให้บทเรียนกับหัวใจดวงร้าวของพุดพัดชาที่กำลังลงโทษตัวเองว่าทำไมปล่อยให้สายเกิน. แต่มันสาย..สายจริงๆ.. พุดพัดชาสะอื้นให้..สะเทือนใจกับภาพบนเตียง คิดถึงดวงตาวอน..คิดถึงยามที่พยายามช้อนให้มันดื่มนม.. สัตวแพทย์บอกว่าอย่าเสียใจเลยถึงคุณเอามันมาเร็วกว่านี้มันก็ตาย เพราะปอดบวมแล้วและ ผิวหนังเหี่ยวมาก..ราวกับว่าป่วยมานานนักหนา ........ พุดพัดชาไม่เคยเลี้ยงแมวจริงจัง..และเหตุการณ์ครั้งนี้..ยิ่งทำให้หัวใจดวงนี้ยิ่งไม่อยากผูกพันกับความรักใดใด เพราะเรียนรู้ว่าหัวใจตัวเองละมุนเกินไป..ในรักนี้ที่ไม่มีอะไรเป็นนิรันดร์..
18 ตุลาคม 2546 13:59 น. - comment id 174836
ได้เข้ามาอ่านแล้วจึงได้ทราบว่า คุณพุด เป็นธรรมชาติจริงๆ ก็ขอให้มีความสุขในธรรมชาติที่มีแต่ความงดงามและความจริง
18 ตุลาคม 2546 22:59 น. - comment id 174921
angkok :)
18 ตุลาคม 2546 23:15 น. - comment id 174937
eal good Bangkok in Aspec :)
19 ตุลาคม 2546 12:08 น. - comment id 174976
ยังมีจันทร์บนฟ้าคราเศร้าหม่น ทดแทนคนที่เป็นจันทร์ให้ฝันหา คนจากไกล...ใช่จากลับอาจกลับมา เพียงแก้วตาเอ่ยอภัยจันทร์ได้คืน แวะมาเยือนค่ะ
19 ตุลาคม 2546 17:57 น. - comment id 175023
เขียนได้เศร้ามากครับบทนี้ (ผ่านไปพรุ่งนี้คนเขียนอาจหยุดเศร้าแล้ว) ผมขอขัดบรรยากาศก็แล้วกัน(พุด พัดชาผู้มีใจละมุน คงขุ่นขึ้งให้ใครไม่เป็นนะครับ) ผมว่าพระจันทร์ดับก็มืดนั่นซิครับ มองไม่เห็นกันแบบนี้คว้าจับผิดฝาผิดตัวก็ยุ่งนั่นสิครับ ตามปรากฏการธรรมชาติ(เขียนเหมือนไม่มีเลือดกวีในตน) ตามหลักวิชาการ พระจันทร์ในโลกเรามีดวงเดียว พระจันทร์มีอิทธิพลต่อการเกิดน้ำขึ้นน้ำลง ตามหลักวิชาเกิน ใจมีแค่ดวงเดียวมีอิทธิพลต่อความรักที่ไม่มีวันลดลง มีแต่จะเพิ่มขึ้นวันละนิด..วันละนิด...นิด..
19 ตุลาคม 2546 20:37 น. - comment id 175067
ไม่มีพระจันทร์....ฉันเหงาใจ พระจันทร์เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับคนที่นอนไม่หลับ ว่าไหมคะ (ถ้าไม่นับดาวนะ)
19 ตุลาคม 2546 20:42 น. - comment id 175070
ไม่มีพระจันทร์....ฉันเหงาใจ พระจันทร์เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับคนที่นอนไม่หลับ ว่าไหมคะ (ถ้าไม่นับดาวนะ)
19 ตุลาคม 2546 20:42 น. - comment id 175072
ไม่มีพระจันทร์....ฉันเหงาใจ พระจันทร์เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับคนที่นอนไม่หลับ ว่าไหมคะ (ถ้าไม่นับดาวนะ)
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
