http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=152 ในจักรวาลอันเต็มไปด้วยหมู่ดาว พราวพร่าง นับร้อยนับพัน นับล้านดวงนี้ มีโลกเราเป็นหนึ่งในนั้น..โลกที่ค่อยเยือกเย็นลงอย่างช้าช้า.. ในความมีด... มีดวงจันทร์ส่องสว่างกระจ่างฟ้า มีเดือนดาราระยิบพริบพราวพร่างงามยามราตรี มีแสงอาทิตย์ ฉาดฉายแสงแรงกล้า เพื่อปลุกนิทราของสรรพสิ่งบนผืนพิภพ มีต้นไม้สีเขียวเติบใหญ่ในไพรพฤกษ์ มีดอกไม้แย้มบาน ท้าสายลมพลิ้วพัดสัมผัสหวานละมุน มีผลไม้ ให้มวลมนุษย์ ได้ยังชีพ มีผีเสื้อ มีแมลงแสนสวยนานา มีขุนเขาเสียดฟ้า ท้าสายหมอกเย็น มีธารน้ำตก ใสไหลเย็นฉ่ำ อวดริ้วละอองฟองฝอย มีมหาสมุทร ทะเล เกาะแก่ง ฝูงปลา และมวลสัตว์น้ำที่แหวกว่ายใต้โลกสีคราม น่าติดตามลงไปสัมผัส และแสนโชคดีนัก ที่ฉันได้เกิดมากลางเกาะที่งามราวไข่มุก ของอ่าวไทย ที่ไกลจากแสงสี เป็นความยิ่งใหญ่มหัศจรรย์บันดาลของโชคชะตาฟ้าดิน ที่มอบให้กับผู้หญิงช่างฝันอย่างฉันที่แสนภูมิใจแสนดีใจ.. และขอกราบกรานพระพรหมที่ท่านเมตตาให้ลูกมิรู้สิ้น ได้พบกับสิ่งที่งามติดดินถวิลไพร ได้เรียนรู้โลก จากใจที่สวยใสตั้งแต่วัยเยาว์ที่เกิดมา กับธรรมชาติตรงหน้า ที่กับทุกสรรพสิ่งที่ดำรงสวยซื่อตรง จงรักให้พักใจมานานเนา..ให้หลับฝันดี ฉันคิดถึงทุกเม็ดทรายที่เคยย่างเหยียบ ที่สุกปลั่งราวทองคำทาบทา ยามอาทิตย์ใกล้ลาลับฟ้า ในยามแสงสนธยา ตกต้องมลังเมลือง ไปทั่วทั้งผืนน้ำและหาดทรายขาวนวลยาวเหยียด... ฉันถูกตรึงด้วยมนตรา ของงามง่ายไร้มายา งามแบบตรงไปตรงมา ราวสาวบ้านไร่ สาวชาวเกาะที่ถูกเพาะบ่มห่มร่ำเนื้อใจด้วยวิถี ดิบเดิมของความพอเพียง ที่บางทีมิเพียงพอ ด้วยยากไร้ ให้เราได้หล่อหลอมซึมซับและรับรู้ในลำบากทุกข์ทน ที่เกิดมากับคำว่าความจน คนจนจนในชนบท ที่ทำให้หัวใจเรางามงดแข็งแกร่ง มีเรี่ยวแรงที่จะฝ่าฟันที่จะขยันและต่อสู้.. เพื่อแค่ดำรงอยู่รอดไปวันวัน.. เป็นชีวิตแห่งความหลัง ที่หันกลับไปมองคราใด ดวงใจอ่อนละมุนดวงนี้ก็อ่อนยวบ ด้วยสำนึกลึกล้ำ กตัญญูรู้คุณ รู้ค่า ของคำว่า ยาก คำว่าจน..คำว่าอดทน และคำว่าไม่ลืมตัว นะวันนี้..ดวงใจดวงนี้ อยู่เพียงทำหน้าที่ให้สมบูรณ์ รอคืนหลังไปสู่ฝั่งฝัน ฝังใจ..ฝังร่าง..ฝังจิตวิญญาณไว้ใต้งามลั่นทมดอกพราว ที่ราวปลูกไว้รอรับ..รับรู้.. และก่อนตะวันในดวงใจจะลาลับหล้า ละครชีวิตจะปิดฉากลาลง..เป็นนิรันดร์ นักฝัน คนนี้ อยากยึดเวที ร่ายมนตรา สะกดหัวใจท่านผู้ชมนะเรือนไทยนี้ให้ เลิกเหว่ว้า และอย่าอ้างว้าง ไปกับบทบาทเศร้าเหงาดายเดียวเลยนะ.. เมื่อวันม่านอำลาชีวิตคลี่ปิดลง เพราะเธอออกจะมีความสุขในเศษเสี้ยวใจ ในเรียวงามแห่งความทรงจำที่หวานหอมนะที่แห่งนี้.. ที่มากมีหลายบทตอน และยังนำมาสอนใจ อย่าให้เดินตามไป ในเส้นทางสายโศก..สายฝันที่ร้างไร้..สิ้นไร้ใครเคียงข้าง.. และ..อย่าร้องไห้เพื่อฉันนะคนดี เก็บน้ำตาเธอนี้ไว้ให้หลั่งรินรดหยดต่อผืนดินเกิดของฉัน เพื่ออธิษฐาน.... ต่อสายไยฝัน สายใจรักผูกพัน ให้เราได้พานพบกันอีก หากเธอรักฉันอย่างหนักแน่นมั่นคงใจ.ไปนิรันดร์... พุดพัดชาเขียนยามเหว่ว้าและคิดถึงบ้าน กับความไม่ประมาทกับการพรากจาก ในทุกโมงยามแห่งดวงชีวีนี้ ที่เตรียมพร้อมรับ.. ตะวันตกดิน เฝ้าถวิลมิสิ้นอาลัย ครวญหาเหว่ว้าดวงใจ ไม่มีใครคู่เคียง ฉันกลัวความเหงามันโหดร้ายขื่นขม ยามค่ำคืนระทม หักอารมณ์เหลือข่มใจ ตะวันตกดิน... .......
พุด 11 ก.ย. 2546 22:52 น. - ID 38875 
896
7
0
11 กันยายน 2546 23:16 น. - comment id 167135
หาเนื้อเพลง..ตะวันตกดิน..แสนรักไม่ได้ และซีดีก็ยกให้คนอื่นไปแล้วค่ะ เป็นเพลงที่ฟังซ้ำฟังซากกระชากใจสะเทือนใจมากยามเหงาใจ และยามคิดถึงวันที่นั่งดูพระอาทิตย์ลาลับฟ้าดายเดียวนะริมฝั่งฝัน ลำพัง..
12 กันยายน 2546 00:26 น. - comment id 167182
เกินบรรยายความรู้สึกเลยค่ะ อ้อคุณพี่พุดค่ะ ผู้หญิงไร้เงาไปหาข้อมูลเกี่ยวกับดอกเล็บมือนางแล้วนะค่ะ ตามคำบอกเล่า แต่หาไม่เจอค่ะ จึงทำให้ไม่เห็นรูปดอกเล็บมือนางที่ว่า ถ้าคุณพี่พุดมีเว็บใดที่มีรูปดังกล่าวช่วยชี้แนะบอกด้วยนะค่ะ อยากเห็นค่ะว่าหน้าตาดอกไม้ชนิดนี้เป็นอย่างไร ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
12 กันยายน 2546 01:43 น. - comment id 167196
`เขียนข้ามไปข้ามมานะคะ พุดพัดชา มาอ่านและ ก็หวานไหวไปเหมือนกันตา มแบบของพุดค่ะ
12 กันยายน 2546 02:00 น. - comment id 167202
ตะวันตกดิน.. ใจเกือบสิ้นลงไปเมื่อไร้แสง เข้าสู่ความอ้างว้างอย่างไร้แรง เหมือนเขาแกล้งทอดทิ้งนิ่งระทม มาเป็นเพื่อนในคืนเหงานะคะน้องพุด
12 กันยายน 2546 07:39 น. - comment id 167211
พุด พัดชา บอกว่าอยาก.. ..ร่ายมนตรา สะกดหัวใจท่านผู้ชมนะเรือนไทยนี้ให้ เลิกเหว่ว้า และอย่าอ้างว้าง ไปกับบทบาทเศร้าเหงาดายเดียวเลยนะ... ก็อย่าลืมร่ายมนตร์สะกดใจตนเองด้วยนะครับ
12 กันยายน 2546 09:33 น. - comment id 167223
พุดพัดชาเขียนยามเหว่ว้าและคิดถึงบ้าน กับความไม่ประมาทกับการพรากจาก ในทุกโมงยามแห่งดวงชีวีนี้ ที่เตรียมพร้อมรับ.. อ่านประโยคหลับตาซึ้งซาบทาบหัวใจนักหนา ขึ้นต้นดูเหมือนจะรำงับและสงบแน่นิ่งดิ่งด่ำกับธรรมชาติ และจบลงที่รักสลาย ตามแบบฉบับพุดพัดชา
12 กันยายน 2546 10:05 น. - comment id 167228
:)
12 กันยายน 2546 10:56 น. - comment id 167230
แหลมคมดังเล็บเหยี่ยว เมื่อเกาะเกี่ยวยิ่งเจาะลึก ปวดแปลบความรู้สึก เคยคักคึกเริ่มจางหาย กรีดข่วนตรงใบหน้า เจ็บจนชาก้มหน้าอาย ใจเธอช่างโหดร้าย กางเล็บกรายกรีดถึงทรวง เห็นคุณผู้หญิงไร้เงาอยากดูดอกเล็บมือนาง ขอทีเถิด ไม่อยากเห็นแล้ว เล็บมือนาง อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
