http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=5226 http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2535 http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=641 http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4913 (เปิดเพลงทาแป้งรออ่านคลอนะคะ อย่าลืมโยกตัวไปด้วยจะได้หายเบื่อค่ะ) ความรู้สึกของคนเบื่อโลก...เฉพาะวันนี้ที่คิดได้..... ฉันเบื่อ.....ความสกปรกของถนนในกรุงเทพทุกซอกซอย... ฉันเบื่อ....รถรามากมายพ่นควันพิษเต็มถนน..... ฉันเบื่อ....ศูนย์การค้า ที่มีคนแน่นขนัด แย่งกันซื้อ แย่งกันใช้เงิน ราวกับกลัวประเทศจะลดหนี้ลง ฉันเบื่อ....ผู้คนที่ใช้คอมพิวเตอร์มากไป จนลืมโลกธรรมชาติ.. ฉันเบื่อ.. รถขายของที่ใช้ไมค์ประกาศดังๆ ฉันเบื่อ... ละครทีวี ชิงรักหักสวาท ฉันเบื่อ.....เกมโชว์ ตลกที่ดูไม่ตลกเอาซะเลย.... ฉันเบื่อ.....เบื่อ และ เบื่อ ตัวเองที่ต้องทนกับเรื่องน่าเบื่อ หลายร้อยเรื่องในชีวิต ฉันเลยขอหยุดความเบื่อไว้เพียงแค่นี้ ก่อนที่คนไม่เบื่อโลก จะเบื่อฉันแทน ฉันรัก..แบบฉบับย่อ..นะคะ ฉันรัก....ความสะอาด ในทุกๆที่ ฉันรัก....ธรรมชาติ ความเงียบ เสียงฝนตก ดอกไม้หอม เสียงนกร้อง ........ ฉันรัก.....แสงเทียนวับแวม.. ในยามค่ำคืน เสียงคลื่นลมที่ทะเลบ้านเกิด........ เสียงของอดีตในยามวัยเยาว์.....เสียงจากวิถีชาวบ้าน......... และทุกๆเสียงที่ก่อให้ใจดวงนี้ละมุน....... ฉันรัก......ที่จะเห็นทุ่งนาและสาวชาวบ้านที่สวยใส ไม่ปรุงแต่ง..... ฉันรัก.. .เส้นทางเดินเรียบง่ายทุกๆที่ในป่าเขาลำเนาไพร..... ในทุกเส้นทางที่ร้างราผู้คน... และรักเส้นทางชีวิตเรียบง่ายไร้สิ้น เทคโนโลยี่ ของผู้ยากไร้ที่ได้ใกล้ชิดธรรมชาติ ฉันรัก....หนังสือทุกเล่มที่ทำให้ชีวิตนี้มีคุณค่า..... ฉันรัก... และรักอะไรๆอีกมากมายที่อาจจะเหมือนใครๆ และตรงข้ามใครๆในโลกนี้ แต่เหนือรักใดใด คือ ฉันรักชาติ....ศาสนา...พระมหากษัตริย์..อย่างเทิดทูน. และภูมิใจที่สุดที่ได้เกิดมาบนแผ่นดินนี้... กับหัวใจดวงนี้ที่มีเนื้อใจละมุนละม่อมละเมียดละไมไหวงามอย่างนี้อย่างนี้ค่ะ และท้ายสุดขอกราบแทบเท้าขอบพระคุณแม่พ่อและพระคุณผืนพสุธานี้ ที่ทำให้เราได้มาพบกันและรักกันนะยอดดวงใจ ป่าลั่น สุเทพ วงศ์กำแหง : : Key Bb เมื่อ อาทิตย์อุทัย ส่อง ทั่วท้องถิ่นไพร โลก แจ่มใสอีกครา เหม่อมองนกโผบิน แว่วธารรินไหลหลั่ง ป่าลั่นดังสะท้านใจ แดด ส่องฟ้า เป็นสัญญา วันใหม่ พวกเรา แจ่มใส เหมือนนกที่ออก จากรัง ต่างคน รักป่า ป่าคือ ความหวัง เลี้ยงชีพ เรายัง ฝังวิญญาณ นานไป ตื่น เถิดหนา อายนกกา มันบ้าง แผ่นดิน กว้างขวาง ถางคนละมือ ละไม้ รอยยิ้ม ของเมีย ชะโลม ฤทัย ซับเหงื่อผัวได้ ให้เราจง ทำดี เสื้อ ผ้าขี้ริ้ว ปลิวเพราะแรง ลมเป่า กลิ่นไอ พวกเรา เขาคงจะเดิน เมินหนี คราบใด ไหนเล่า เท่าคราบ โลกีย์ เคล้าอเวจี หามีใคร เมินมัน โลก จะหมอง ครองน้ำตา ยามเศร้า แบ่งกัน ว่าเขา และเราเศร้าจริง ใจฉัน ป่ามี น้ำใจ ใสแจ่ม ทุกวัน รักป่า ไหมนั่น เมื่อป่าลั่น ความจริง แดด ส่องฟ้า เป็นสัญญา วันใหม่ พวกเรา แจ่มใส เหมือนนกที่ออก จากรัง ต่างคน รักป่า ป่าคือ ความหวัง เลี้ยงชีพ เรายัง ฝังวิญญาณ นานไป ตื่น เถิดหนา อายนกกา มันบ้าง แผ่นดิน กว้างขวาง ถางคนละมือ ละไม้ รอยยิ้ม ของเมีย ชะโลม ฤทัย ซับเหงื่อผัวได้ ให้เราจง ทำดี เสื้อ ผ้าขี้ริ้ว ปลิวเพราะแรง ลมเป่า กลิ่นไอ พวกเรา เขาคงจะเดิน เมินหนี คราบใด ไหนเล่า เท่าคราบ โลกีย์ เคล้าอเวจี หามีใคร เมินมัน โลก จะหมอง ครองน้ำตา ยามเศร้า แบ่งกัน ว่าเรา และเราเศร้าจริง ใจฉัน ป่ามี น้ำใจ ใสแจ่ม ทุกวัน รักป่า ไหมนั่น เมื่อป่าลั่น ความจริง...
พุด 8 ก.ย. 2546 23:50 น. - ID 38752 
2506
8
0
9 กันยายน 2546 00:03 น. - comment id 166414
ฉันเบื่อความผูกพัน ที่มีให้เขานั้นไม่หวั่นไหว ฉันเบื่อความรักหมดใจ ที่ให้เขาไปไม่เอากลับคืน ***วันนี้ไม่ค่อยสบาย ฉะนั้นขอต่อแค่นี้แล้วกันนะค่ะ แต่สิ่งที่พี่พุดกล่าวมา น่าเบื่อและน่ารักอย่างนั้นจริง ๆ ค่ะ ราตรีสวัสดิ์ พรุ่งนี้ค่อยพบกันนะค่ะ***
9 กันยายน 2546 00:21 น. - comment id 166418
ระยะหลังนี่ชักมีผลงานแบบสร้างสรรค์ ขึ้นมาแยะนะครับ หรือว่า ไปกินยาผิดขนานมาหรือเปล่า (ผมล้อเล่นหร็อครับ) ก็คงไม่ต้องห่วงอะไร ผมมากหร็อกครับ ถ้ามีกะใจมาล้อเล่นอย่างนี้คงไม่เป็นอะไรมากหร็อกครับ ผมคงโชคดีที่ไม่เกิดในกรุงเทพฯ ที่บ้านผมความช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ก็พอจะมีให้เห็นกันบ้างประปราย เพราะถูกสังคมในเมืองเริ่มเข้ามาครอบงำ คงจะไม่เล่าอะไรมากไปกว่านี้หรอกครับด้วยกลัวว่าคุณจะ..เบื่อ
9 กันยายน 2546 00:26 น. - comment id 166419
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=5226 ลานเทสะเทือน สายัณห์ สัญญา : : Key Db เสียง ลมพัดตึง เคล้าคลึงยอดตอง คิดถึงเนื้อทอง สาว ลั่นทม เจ้าจากลานเท ผมนั่งรถท่อง พอทั่วกรุงเทพฯ ก็ดีถมเถ เพราะว่า กรุงเทพฯ ลานเท นั่งเรือด่วนเที่ยว เดี๋ยวเดียวก็ถึง เขียวเอ๋ยขาวเอย แล่นเลยทุกลำ มิมีโฉมงาม สาว แก้มนวล พี่ สุดคะนึง พ่อแม่ร้องไห้ ทมไม่คืนทุ่ง ป้าลุงถามถึง หรือเพื่อน กรุงเทพฯคอยดึง ผู้คนคงทึ่ง สาวทุ่งลานเท จากวันเป็นเดือน จากเดือนเคลื่อนไปเป็นปี ลั่นทมไม่มาซักที พวกพ้องน้องพี่ ทุกคนสนเท่ รถเก๋งเพลงหวาน ตึกรามโอฬาร สวรรค์ทั้งเพ สาธุ เจ้าแม่ลานเท อย่าให้ลั่นทม อุ้มท้องคืนทุ่ง เสียเรือโครม ครืน ทุกคืน พี่ตรม คิดถึง ลั่นทม โฉม บังอร โอ้หล่อนเพลินกรุง เราทุ่มรักเก้อ เราเซ่อยอมก้ม ลั่นทมเขาสูง ถึงกล้าไปเทียบคนกรุง พี่นอนสะดุ้ง เหมือนทุ่ง สะเทือน จากวันเป็นเดือน จากเดือนเคลื่อนไปเป็นปี ลั่นทมไม่มาซักที พวกพ้องน้องพี่ ทุกคนสนเท่ รถเก๋งเพลงหวาน ตึกรามโอฬาร สวรรค์ทั้งเพ สาธุ เจ้าแม่ลานเท อย่าให้ลั่นทม อุ้มท้องคืนทุ่ง เสียเรือโครม ครืน ทุกคืน พี่ตรม คิดถึง ลั่นทม โฉม บังอร โอ้หล่อนเพลินกรุง เราทุ่มรักเก้อ เราเซ่อยอมก้ม ลั่นทมเขาสูง ถึงกล้าไปเทียบคนกรุง พี่นอนสะดุ้ง เหมือนทุ่ง สะเทือน...
9 กันยายน 2546 00:29 น. - comment id 166420
ราตรีสวัสดิค่ะขาประจำของพุดพัดชา ขอบคุณมากนะคะ และพุดพัดชาก็ลาแล้วเช่นกันค่ะ เมื่อยจังเลยแล้วค่ะ
9 กันยายน 2546 03:25 น. - comment id 166428
มายามดึกเช่นเคย มาดูพุดพัดชาเอื้อนเอ่ยเบื่อหรือชัง อย่าเพิ่งเบื่อระอาหรือว่าผิดหวัง มองให้ลึกลึกอีกสักสักคครั้งง ความเบื่อนั่นแหละครูของเราให้เรา...ปลง
9 กันยายน 2546 10:40 น. - comment id 166443
เบื่อตัวเองในบางวัน ที่คิดเรื่องบางเรื่องไม่ออกค่ะ
9 กันยายน 2546 11:33 น. - comment id 166455
เบื่อแค่ไหนไม่พ้นต้องทนฝืน เช้ายันคืนสิ่งเก่ายังเฝ้าหลอน รอเมื่อใดตายดับลับอาวรย์ หมดเรื่องร้อนผ่อนเข็ญเมื่อเป็นจุล
9 กันยายน 2546 16:08 น. - comment id 166520
พุดพัดชา..เกิดมากับธรรมชาติมากค่ะ มีแต่แสงตะเกียง เสียงคลื่นราวดนตรีกล่อมให้หลับฝัน เสียงใบมะพร้าวกราวเกรียวครวญคร่ำ เสียงสายฝนหล่นบนหลังคาจาก เสียงมะม่วงสุกพรากลาต้นริมบ้าน เสียงกระรอก เสียง..สารพัดที่งามง่ายค่ะ และทุกวันจะนั่งริมทะเลรอดูพระอาทิตย์ตกดินค่อยๆจมลงใกล้เกาะแต.. เป็นเกาะเล็กๆ และเวลาปีใหม่เราจะเอาอาหารไปปิคนิคกัน นั่งเรือลำเล็กๆไปหลายครอบครัว เหมือนเรามีเกาะส่วนตัวเลยค่ะ พุดพัดชา ซึ้งเศร้าคงเพราะเฝ้ามองดูอาทิตย์สนธยามากไปรึปล่าวละหนอ และพอมาวันนี้..ก็อยากคืนรังมากเลยค่ะ
9 กันยายน 2546 16:41 น. - comment id 166525
ทุกวี่วันความฝันฉันหล่นหาย ค่อยค่อยตายไปจากรากใจนี้ ความเลาร้ายในเมืองหลวงลวงชีวิต อยากลบลี่คืนรังถิ่นครั้งก่อน จะบอกใครจะให้ใครมารับรู้ กายยืนอยู่แต่ใจนั้นอยากถอน ออกจากเมืองร้างรักและอาทร ไปเกลือกกลอนรอยโคลนที่ปลายนา เชื่อว่าหลายๆ คนในเรือนไทยแห่งนี้คงจะถอดหัวใจเขียนงานกัน และก็คงจะเบื่อสิ้นดีกับสิ่งที่หัวใจหัวจิตเราไม่ปรารถนา บางครั้งเราก็ต้องอยู่ภายใต้สภาวะอันที่ไม่น่าภิรมย์ เพียงเพราะความจำเป็นบางประการ แต่ถึงกระนั้นหัวใจก็ไม่เคยล้มความทะยานยากในธรรมชาติและความงามง่ายในดินแดนแห่งท้องทุ่ง รวงข้าว เงาดาว และธารละหานห้วย ด้วยรักในมิ่งมิตรพี่พุดพัดชาภาคหัวใจเบื่อโลก
10 กันยายน 2546 22:05 น. - comment id 166777
หน้าส่วนตัว
เรน..ก้อเบื่อ...
เรื่องเหลือเชื่อ...ที่พบ..
วันก่อน ต้องของด..
เลิกคบ..กะเพื่อน..ที่แสนรัก...
..เรน..ขออนุญาต...
แบบ หัดแต่ง นะคะ...
25 พฤศจิกายน 2552 10:42 น. - comment id 295106
หนาวว่ะ
25 พฤศจิกายน 2552 10:42 น. - comment id 295107
ปวดฉี่เว้ย
25 พฤศจิกายน 2552 10:45 น. - comment id 295115
คัยว่างก้เข้ามาคุยได้นะ (m_a_y_0_1@hotmail.com)
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
