ความเป็นไปก็คล้ายกับทุกวัน ถึงมื้อพลันรับประทานอาหารได้ มีงานทำ...ทำงานไม่ร่ำไร เหนื่อยก็พัก...หนักก็ไม่ขืนข่มแรง เมื่อเสียงลอยตามลมทั้งชมว่า คำดุด่าก็ฟังไว้ไม่แสลง ถูกลงโทษโกรธบ้างอย่างคลางแคลง ก็รู้ความเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม เมื่อเจ็บป่วยด้วยภัยและไข้ซ้ำ รู้จักนำยารักษามาร่วมเสริม ดูแลใจไม่ทุรนจนไข้เติม ทุรายเพิ่มทรมานจนซ่านกาย ยามตกอับก็ยอมรับว่าร่วงหล่น ด้วยเหตุผลจางกรรมดีที่ห่างหาย ไม่เดือดร้อนวอนขอต่อเจ้านาย สงบมองลวดลายของเพรงกรรม อยู่กับใจรู้จริงในสิ่งพบ จักสงบระงับได้ไร้ชอกช้ำ ทุกอย่างมีเหตุผลที่เที่ยงธรรม มิควรจำย้ำมั่นกับสิ่งใด ที่ทำให้ไร้สุขและทุกข์มาก ก็เริ่มจากตัณหาพาหวั่นไหว จนติดข้องของหวงสิ่งลวงใจ อุปาทานเพื่อนใหม่จึงมาแรง เพราะยึดติดจิตห่วงในปวงทรัพย์ ไม่ระงับดับเพลิงที่เริงแสง ใจจึงร้อนเร่าไปในเปลี่ยนแปลง หากรู้แจ้งจักสงบจบละคร
พี่ดอกแก้ว 7 ก.ย. 2546 06:36 น. - ID 38681 
789
9
0
7 กันยายน 2546 15:32 น. - comment id 165974
ธรรมดา ว่าไป ไม่ธรรมดา เพียงปัญหา ความรัก ผลักไม่หลุด จึงชอกช้ำ ระกำใน หทัยทรุด ด้วยรักกุด นุชน้อง ต้องอำลา
7 กันยายน 2546 18:17 น. - comment id 165997
ทำใจ แบบนี้ยังไม่ค่อยได้ค่ะพี่ดอกแก้ว แบบว่ายังยึดติด อยุ่ค่ะ
7 กันยายน 2546 18:25 น. - comment id 166001
หน้าส่วนตัว
บทกวีที่ไพเราะ...
ให้ข้อคิด..มากมาย..
พี่ชาย บอกเรนว่า..
ชีวิต..มีปัญหา...
ทะเล.มีคลื่น..
ท้องฟ้า .มีพายุ...
ให้มีสติ..และรู้เท่าทัน..
ค้นหา..คำตอบ..ด้วยเหตุผล..
ปัญหาที่พบ..
คือบททดสอบ..ที่ท้าทาย..
...
เรน..ขออนุญาต...
แบบเรนหัดเขียนด้วยดิคะ!!..
อาย ย..จัง..
โห้ยย...ซาแว๊ปป...
(กี้ เรนเขียนตั้งย๊าว ว ยาว..หายหมดเล้ยย..)
แบบ..อยากร้องไห้...
เขียนใหม่..ได้ตะอี้..เฮ้อ ออ ถอนจายย..
7 กันยายน 2546 23:39 น. - comment id 166083
อยู่กับใจรู้จริงในสิ่งพบ เพื่อให้จบจากกิเลศและตัณหา อยู่กับใจรู้จริงในทุกเวลา แล้วเราจะหลีกกิเลศหนาพาสุขใจ ***เป็นกลอนที่เตือนใจดีจังเลยค่ะ***
8 กันยายน 2546 00:53 น. - comment id 166123
..ชัยชนะ... เขาไปแล้วก็ปล่อยเลิกคอยเถอะ มีอีกเยอะคนดีที่มีค่า อย่าไปนั่งหงอยเหงาเศร้าโศกา ธรรมา..หาใหม่ให้ดีกว่าเดิม น่านะ..จะเป็นกำลังใจให้จ้ะ
8 กันยายน 2546 00:55 น. - comment id 166127
..น้องอ้อม.. ไม่ต้องกังวลนะคะ ทำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เพียงแค่ตอนนี้ทราบว่า ควรทำอย่างไร แล้วค่อยๆหัดไปเรื่อยๆ อีกหน่อยก็ทำได้คล่องแคล่วค่ะ และวันนั้นความทุกข์ ความกังวลใจก็จะน้อยลงด้วยค่ะ
8 กันยายน 2546 00:57 น. - comment id 166128
..น้องเรนน้อย.. ขอบคุณมากนะคะ ที่แวะมาเยี่ยมเสมอ ขอบคุณในความชื่นชม และกำลังใจที่ฝากไว้กับดัวหนังสือค่ะ
8 กันยายน 2546 00:59 น. - comment id 166129
...ผู้หญิงไร้เงา.. ค่อยค่อยดูใจนี้ที่เคลื่อนไหว ดูบ่อยบ่อยจะเห็นใจไม่คงที่ ดูนานนานจะเห็นใจว่าไม่ดี เพราะว่ามีแต่ความเปลี่ยนและเวียนวน ขอบคุณมากค่ะน้องตูน ...บทแจมที่มีความหมายมากเลยค่ะ
8 กันยายน 2546 15:59 น. - comment id 166256
สุรียงค์ เมื่อยาม เย็นจากฟ้า เช่นชีวา ค่ำคง ปลงกับหมอน จวบวันใหม่ รุ่งสาง ตะวันซอน ชีวีสอน ให้หวัง ดุจตะวัน ลาแล้วลา จำลา เลยลับล่วง เพียงจิตดวง หนึ่งหน่วง ในรอยแสง วันใหม่แล้ว เวียนวน เพียงเปลี่ยนแปลง จินต์น้อมแรง ส่งจินต์ มั่นมิจาง มาส่งยิ้มร่วมใจครับอาจารย์
8 กันยายน 2546 22:06 น. - comment id 166326
@....น้ำ...... สุริยาคลาไคลในม่านฟ้า เบิกอรุณอุ่นหล้าฟ้าสดใส สุริย์ศรีหรี่แสงจากแหล่งไกล สบสายัณห์สมัยในทุกวาร มารับรอยิ้มจาก..น้ำ..ค่ะ ขอบคุณมากกับความชื่นเย็น
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
