http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=287 ดอกพิกุลพร่างพรมลมริ้วร่วง พราวดอกดวงห่มพื้นพรายพรากเพลงฝัน สิ้นภมรเชยบุหงาลดาวัลย์ ดอกสวรรค์ลาหวานกิ่งทิ้งต้นใจ.. นั่นดอกพุด หยุดรักแล้ว.ละสิหนอ บานคากอพ้อคนเก็บมิรอไหว หอมคาต้นชูช่อรอคนไกล เด็ดดมใจดูดดื่มฝันวันเคล้าทรวง.. หอมลุ่มลึกนวลจำปีคลี่กลีบค้าง กระดังงาร้างไร้ไฟลนคนเคยหวง การะเวกไหวหวั่นกอพ้อกลีบร่วง ลดาดวงแตกดอกฉ่ำร่ำหาใคร ในเรือนไทยที่เอนกายหมายหลับฝัน เด็ดลดาวัลย์โลมลูบจูบกลีบไหว รักดอกโน้นหวงดอกนี้สับสนใจ ปล่อยดอกใจบานคาต้นหนทางเดียว! ....... บันดาลใจจากนอนมองดอกพิกุลร่วงพรายพร่างควะคว้าง..ควะคว้าง ราวดวงดอกฝนสีทองตกต้องกลางดวงใจ ที่บ้านเรือนไทยโบราณ.. ดอกดวงใจอ่อนหวานจึงผุดซ่านเต็มซึ้งใจ..ในวันวสันต์โปรย.. ฝากกระซิบคนดี..คิดถึง..และคิดถึง. พิกุลแกมแก้มหอมนวล..นานเนา..ในนึกลึกล้ำ!.
1 กันยายน 2546 21:44 น. - comment id 164688
ดอกรักบานแล้วเช้าค่ำ ให้คุณงามขำคอยเก็บใส่ตระกร้า ดอกรักบานแล้วทุกวันเวลา ให้คุณมาเก็บเอาไว้กลางใจคุณ ***ชอบกลอนบทนี้นะค่ะ***
2 กันยายน 2546 07:36 น. - comment id 164745
ถ้าให้บรรยายเรื่องเกี่ยวกับธรรมชาติได้ไพเราะ คนผู้นั้นต้อง ไปสัมผัสด้วยตนเอง จึงจะรู้สึกมีอารมณ์อันสุนทรีย์ขึ้นมา ถึงแม้บ้านผมจะไม่มีดอกไม้ที่คุณยกมา แม้สักดอกเดียว แต่ผมก็รู้สึกเหมือนกับได้ไปสัมผัสสวนดอกไม้ร่มรักเรือนไทยของคุณครับ
2 กันยายน 2546 19:35 น. - comment id 164851
พุดที่รัก(ของชาวบ้าน) วันนี้ 19.:14 นาฬิกา ของวันอังคาร 2 กันยายน 2546 โชคดีล้นเหลือ ที่ยังได้มาอ่านกลอนเพื่อนนะ เราคงได้ผ่านพบกันในเอ้มเอสเอ็ม อย่าดึกนะ
2 กันยายน 2546 19:37 น. - comment id 164852
อือ พุด ช่วยแอดเราที่ nickmansl@hotmail.com แระกัน อันเก่านั้นโดนมือดีแฮ้คไปเปลี่ยพาสเวิร์ดไปแล้ว เข้าไปเอาช้อมุลไรมิได้แระ