หน้าส่วนตัว
ผิดมากมายใช่มั้ย.?
ที่..ต้องการใครสักคน..
ที่เค้า หรือเธอ..สามารถพูดคุยกับ..เรน..ได้ทุกเรื่อง..
ใคร..คนนั้น..ที่แคร์ ความรู้สึก..
ใคร..คนนั้น..ที่..ยอมเสียเวลา..มากมาย..
เพื่อรับฟัง...
.ฝนตก...
แดดออก.
ร้องไห้.. กับเหตุผล ที่ถูกมองว่า..
ไร้สาระ...
แต่ .. คนแสนดี คนนั้น...
รับฟัง...
ให้เวลา...
ให้เหตุผล...
คงไม่ผิด...
กับความรู้สึก.. ดีๆ.. ที่เกิดขึ้น..
หาก..ใคร คนนั้น แคร์ความรู้สึก..ของเรน..
เหมือนอย่างที่เรน..แคร์..ความรู้สึกของคนอื่น..
คนใกล้..กับเวลา.
.มักเป็นข้ออ้าง..ในความพยายามที่ไม่อยาก..เข้าใจ...
เคยร้องไห้..มากมาย...
กับความรู้สึก..หวาดกลัว..
ถูกเขียน และระบาย..
ในไดอารี่แสนรัก.. เวลาที่อยู่..คนเดียว..
ขอแค่..คนใกล้..พยายาม..เข้าให้ถึง..ความรู้สึก..ที่เกิดขึ้น..
แอบร้องไห้...ไม่ให้รู้...
แค่...ท่าที่..ที่ไม่เข้าใจ..
ทำร้าย..ความรู้สึก... มากมาย
แต่ กับใคร..คนนั้น...
เค้ารับฟัง....
ชี้แนะ... สิ่งที่ถูกต้อง...
เหตุผล.. ที่ยอมรับ..อย่างเต็มใจ..
เรน..ไม่ใช่.. คนอ่อนแอ
แค่..คำนี้...
มีพลัง...
เรนจะไม่ทำ..สิ่งที่ทำร้ายความรู้สึก ..ของเพื่อน.. หรือคน รอบข้าง..
อ่อนแอ...จริงเหรอค่ะ..?
กับ..ที่เรนพยายามเข้าให้ถึงความรู้สึก ..ของคนอื่น ..
กับการที่เรน..คิดว่า ความคิดและความรู้สึกจริงๆของทุกคน..ไม่ผิด
ขอเวลา..
ขอ..ประสบการณ์ ..การเรียนรู้...
ได้โปรด..เข้าใจ..โลกส่วนตัว...
..พรุ่งนี้..ของเรน..
รับฟัง..สักนิด..
อาจเปลี่ยน...
แค่..เข้าใจ...
อย่างที่เรน..พยายามเข้าใจ...ความรู้สึก..ของคนใกล้...
..ทั้งหมด..ที่เขียน...
คือเรื่องสั้น.. ของเรนจัง..
rain.. 28 ส.ค. 2546 03:58 น. - ID 38354 
674
28
0
28 สิงหาคม 2546 06:54 น. - comment id 163653
แวะมาอ่านเรื่องสั้น และรับฟังความรู้สึกอ๊ะ อิอิ
28 สิงหาคม 2546 09:27 น. - comment id 163667
..สุขทุกข์เคล้าเขย่าขยอก ผลที่ออกบอกไม่ได้ อยู่ที่การเติมน้ำใจ มากเท่าใดจะได้ดี
28 สิงหาคม 2546 09:53 น. - comment id 163675
เรนจัง จิตใจดี คนที่อยู่ไกล้เรนต้อง รักเรน และมีความสุข อยู่แล้วละค่ะ
28 สิงหาคม 2546 10:12 น. - comment id 163678
หอบดอกไม้เต็มอ้อมแขนมาแทนรัก ให้น้องรักพิสุทธิ์ใสใจเดียงสา ได้พบรักพิสุทธิ์ใสในดวงใจในดวงตา เป็นขวัญหล้าปลอบโลกนี้มีชีวิตชีวาพาเบิกบาน! น้องคือหยาดพิรุณใสกลางเรือนใจเรือนไทยนี้ ที่พี่พี่ทุกคนควรทะนุถนอมไว้ให้งามพิเศษพิสุทธิ์ดุจดอกไม้แรกแย้มยาวยืนนะคะ ฝากหอมแก้มแถมกอดแน่นๆมานะน้องน้อยที่พี่พุดแสนรักเอยแสนรักในกมล... และฝากทายทักนายดอกไม้..ผู้เฝ้ารอให้กลคืนหลังยังเรือนรักเรือนไทยนี้เสียทีนะคะนักฝันนักเดินทางใจ.. ด้วยรัก..
28 สิงหาคม 2546 10:55 น. - comment id 163689
มีความลับมายมายซ่อนอยู่ใต้เมฆฝน เจือจางบางเบา....สลับสลัว แล้วเมฆก็โปรยปรายเป็นละอองฝน หยดเล็กๆ หลายๆ หยด ตกลงมาสู่ผืนดินที่เคยแตกระแหง ผืนดินกลับชุ่มชื่น รอยแยกที่เคยแห้งผ่าว กลับมีสีเขียวรำไรของใบไม้แห่งชีวิต ...ต้นไม้เล็กๆ เหล่านั้น งอกงามขึ้นมาได้ ก็จากสายฝนสายนี้ สายฝนอันบริสุทธิ์ ที่กลั่นตัวจากเมฆฝนก้อนนั้น เราเรียกสายฝนสายนี้ว่า......เรน...... คิดถึงครับเรนจัง
28 สิงหาคม 2546 11:22 น. - comment id 163692
น้องเรน จ๋า พี่ดินหวั่นๆยังไงไม่รู้ อะกับเรื่องสั้นของน้องเรน (เกี่ยวไหมเนี่ย) แวะมาทักทายจ้า
28 สิงหาคม 2546 12:55 น. - comment id 163703
แ ร ะ เ ร น เ จ อ ใ ค ร ค น นั้ น รึ ยั ง จ๊ ะ
=^___________^=
28 สิงหาคม 2546 12:57 น. - comment id 163704
แว๊ปมาหา ตาตั้ง ฟังเรื่องสั้น ใจชักสั่น ไยน้องเรน แอบร้องไห้ สัญญาณดี มีพี่ชาย คลายปลอบใจ สัญญาไว้ สัญจรมา แวะหาเรน (พี่ชัยมาเป็นกำลังใจให้น้องเรนเสมอครับ)
28 สิงหาคม 2546 14:06 น. - comment id 163722
คิดถึงจึงมาหา แล้วกระซิบข้างหูเบาเบา .........ฉันรักคุณ คนเดียว... มอบให้กับความรักที่เรนจังกำลังจะเจอ...
28 สิงหาคม 2546 15:35 น. - comment id 163742
ขอบฟ้า
แปรเปลี่ยนไปในแต่ละวัน
ยามที่มองทุกครั้ง...บางอารมณ์ก็เปลี่ยนไป
มีสีสันที่แตกต่างตามแต่ฤดูกาล
มีหลากมุมมองและความรู้สึกของแต่ละคนเมื่อได้เห็น
มีทั้งสุข เศร้า เหงา อ้างว้าง มากมาย
ชีวิต...
ก็คงเปรียบดั่งขอบฟ้า
มีสีสันที่แตกต่างตามแต่ละฤดูกาล
มีเรื่องราวอีกร้อยพันที่ต้องเผชิญ
บางครั้งอาจหวาดกลัว ไหวหวั่น
บางคราวอาจทรนง
ทำให้ได้รับรู้ถึงคุณค่าของชีวิต
ที่กำลังจะผ่านเข้ามาและพ้นไป
+ สวัสดีค่ะเรน...วาพราวมาอ่านเรื่องสั้นของ
เรน ด้วยความรู้สึกและเข้าใจ...
ฝากความเรียง...สีสัน ขอบฟ้า ความ
รู้สึก ชีวิต...มาให้เรนคนดีด้วยนะคะ +
28 สิงหาคม 2546 20:07 น. - comment id 163783
ด้วยรักและคิดถึง...เรนจัง..ที่น่ารักของพี่นะจ๊ะ
28 สิงหาคม 2546 21:43 น. - comment id 163797
มาให้กำลังใจครับ ... ยิ้มสู้กับวันข้างหน้า และ ต่อๆไป ... สู้เค้าๆๆ เรนจัง ^-^
28 สิงหาคม 2546 21:58 น. - comment id 163803
น้องจะมีพี่คนนี้คอยห่วงใย และเป็นกำลังใจให้เสมอก่อน ถึงจะเศร้าถึงจะทุกข์ในบทตอน พี่ก็ยังเป็นห่วงเหมือนก่อนนะคนดี ฉะนั้นไม่ว่าฝนจะตกแดดจะออก น้องเรนอาจจะบอกใครไม่ได้ แต่ยกเว้นพี่สาวคนนี้หน่อยได้ไหม เพราะพี่ยินดีรับฟังปัญหามากมายของน้องเรน ***เป็นเรื่องสั้นที่ใช้ได้เลยค่ะ ดีมากๆๆๆๆๆ***
29 สิงหาคม 2546 00:41 น. - comment id 163856
ซึ้งดี...มีความหมาย มากมาย...ที่ถูกใจ ครอบครัว..จะใกล้ไกล ก็ยิ่งใหญ่...อย่างเนิ่นนาน เรื่องสั้น..หรือเรื่องยาว น้องสาว...เขียนน่าอ่าน อาเฮีย..เชียร์ตลอดกาล เธออ่อนหวาน...ไม่อ่อนแอ...!!
29 สิงหาคม 2546 05:21 น. - comment id 163898
***นายดอกไม้...
..เรน..ยืนยันนะคะ..ว่าเป็น..แค่..
เรื่องสั้น... ของเรน..
..ไม่มี..theme...
อาจแค่..เพียงระลอกคลื่น..ของ..สายน้ำ...
..เมื่อ..ถูกกระทบ....
...แรงลม..และ พายุ....
ขอบคุณ..มากมาย...
กับภาพ.. และความรู้สึกดีๆ....
..เรน..กราบสวยๆ..นะคะ...
..
29 สิงหาคม 2546 05:36 น. - comment id 163899
น้าผีค่ะ...
..ความรู้สึก.....ของเรน..
มิตรภาพ..คือสิ่งที่งดงาม..
....
เรน...ขอบคุณ..น้ำผีนะคะ...
บทกวี ...ให้ความหมาย...มากมาย...
29 สิงหาคม 2546 05:43 น. - comment id 163900
อ้อมค่ะ....
..อาจไม่ใช่..อย่างที่อ้อมเห็น...
..การยอมรับความคิดเห็น..ที่ขัดแย้ง..
ที่มีเหตุผล..ดีกว่า.. และสามารถ..เปิดใจ..
ให้กว้าง..
คือสิ่งที่เรน.. พยายาม..
.. เป็นกำลังใจ..ให้เรน..นะคะ..
..อาจเป็น..แค่เด็กดื้อ....
ที่ถูก..ใครๆ...ตามใจ..จนเคยตัว....
......
29 สิงหาคม 2546 06:22 น. - comment id 163901
โห้ยยย... เรนตอบพี่พุดพัดชา..ตั้งเยอะ..
หายหมดเล้ยยค่ะ..
อยากร้องไห้....
..แป๊ปป...นะคะ..
ฮืออ..อ..อ..อ..
29 สิงหาคม 2546 12:18 น. - comment id 163969
ค่ะ.....เข้าใจเรนมากๆๆๆอย่างที่เคยเข้าใจตัวเองเมื่อยังเด็กๆ กะพี่ชายคนนั้นที่ดีต่อเราจนเรารักและหลง จนไปพบว่า เวลาที่เค้าว่ายยุ่งมากนั้นที่แท้เพียงเพราะเขาต้องอ้อนรัก
กะผู้หญิงของเขาเท่านั้น
สิ่งที่เรา...เตรียมไว้ให้เขามานานมาก
ก็มลาย...หายไป งอน โกรธ อย่าง้อฉันอีกเลยนะ
อย่าเลย....สำหรับเวลาที่ทำเหมือนจริงใจชองเธอ แต่ที่แท้เป็นเพียง...ความจำเป็นต้องให้เวลา เผื่อไว้กะตัวสำรองเผื่อเลือกงั่นหรือ
พอทีเถิดนะ....บอกตัวเอง...ว่า
ความจริงที่พบ...อาจเจ็บปวด แต่ดีที่ไม่ต้องหลอกตัวเองอีกต่อไป.....จะพบกับน้ำใจใครที่ใสสะอาดแท้จริง....ที่ให้เรา ไม่เสแสร้ง ไม่หวังผล คนที่ทนได้ ไม่ว่าเราจะร้าย จะเฮี้ยว จะแกล้งงงงง เขาทุกอย่าง ....
เรื่องสั้นของเรน...สะกิดพี่ทิกิคิดถึงวันเหล่านั้นจริงๆ ....วันที่ไปงานเต้นรำคณะที่พ่อสอน กะพี่คนนั้น ที่มาโค้งขอเต้นจนเราเป็นขวัญใจ วันแรก ที่พ่อพาออกงานเต้นรำ !
จำ...กับน้ำตาที่พร่าพราย...ถึงความรู้สึกของเด็กเล็กๆๆๆ ที่เสียใจคนนั้นน่ะ น้องเรน
29 สิงหาคม 2546 12:56 น. - comment id 163986
ขอเรน..อีกครั้ง..
..แบบว่า...
แอบมา..เติม..กำลังใจ..
ตอนเย็น ..เรนจะมาใหม่...
..ขอไป.. แว๊ปป..แป๊ปป..นะคะ..
..ยิ้ม ม..ขอบคุณค่า...
..เรน..แว๊ปปป...
29 สิงหาคม 2546 16:42 น. - comment id 164055
แวะเวียนมาเยี่ยมน้องเรนคนดี เรื่องสั้นวันนี้น่าอ่าน อ่านแล้ว อืม...... น้องเรนก็มีพี่คนนี้อยู่ด้วยคนนึงนะจ๊ะ
29 สิงหาคม 2546 19:54 น. - comment id 164099
พี่พุดพัดชาค่ะ...
..เป็นเช้า..ที่สดใส..
..มียิ้ม.. กับคนรอบข้าง..
..ขอบคุณ มากมาย...
กับบทกวี..ที่ให้...
เรนได้เรียนรู้...
..บางอย่าง.. ที่พี่ชาย..เคยบอกเรน....
การให้...เป็นสิ่งที่ทำได้..ยากเย็น... แต่เมื่อใคร..ได้นิสัยอริยะนี้ไป...
.. พี่บอกว่า..จะเป็นสุขทุกครั้ง..
ที่ได้ให้... เหมือนอย่างที่...พี่พุดพัดชา..
ได้ให้..เรน...
กำลังใจ... และความเข้าใจ...
..เพียงเพื่อ...
การเรียนรู้... ประสบการณ์... ที่ต้องเกี่ยวข้อง..
กับผู้คน..มากมาย.. บางครั้ง.. ที่เรน..ยังทำไม่ได้....
พี่ชาย...เคยบอกเรนว่า... การฝึกทำกิจกรรม..
คือการฝึกชีวิต.... งานทุกชิ้น...สอนให้รู้จัก..
ศาสตร์และศิลป์.. ในการฝึกตนเอง..
.ถ้าปราศจาก ศิลปะ ของจิตใจ...
.ชีวิต ก้อไม่พ้น วังวนของผลประโยชน์..
การสร้างตน..กับความรับผิดชอบ..ในวันนี้..
...คือรากฐาน ในการดำเนินชีวิต... ที่ดี...
...พี่ชาย..บอกเรน..
..อย่าท้อ... ในการที่จะเรียนรู้...
...เรน..อยากบอกพี่จังค่ะว่า...
..วันนี้ ..เรนให้...
เหมือนอย่างที่เรนได้...จากพี่พุดพัดชา..
...เรน..ขอบคุณ...นะคะ...
29 สิงหาคม 2546 20:09 น. - comment id 164106
น่ารักจัง.........
29 สิงหาคม 2546 20:14 น. - comment id 164107
พี่ติตราค่ะ...
..เรน...สัญญา....
ขอบคุณ..มากมาย...
กับความรู้สึกดีๆ... ที่ให้เรน....
29 สิงหาคม 2546 20:19 น. - comment id 164110
..โห้ยย... แบบชนกัน..กลางอากาศ...
เรน..ขอบคุณ..หมึกมรกต..นะคะ..
29 สิงหาคม 2546 20:23 น. - comment id 164114
***พี่ดินค่ะ...
เรื่องสั้น..ของเรน...
ก้อคงเป็นแค่เรื่องสั้น... ที่ถูกบันทึก..ไว้..
..ในไดอารี่...
ในห้อง..ที่ถูกเก็บ....ชั่วนิรันดร์..
..รอ.. ใครคนนั้น...
มาเปิดอ่าน...อีกครั้ง....
..เรน..ขอบคุณ..นะคะ...
29 สิงหาคม 2546 20:48 น. - comment id 164137
***นกค่ะ...
..คน..มหัศจรรย์..คนนั้น...
เรน..พบเค้า....
..ในฝัน..
ในใจ... ในความรู้สึก..ดีๆ...
ใครคนนั้น...บอกเรนว่า...
หากจะรักใคร.. ขอให้ รัก อย่างมีสติ..
ไม่ใช่ รัก ตามคลื่นอารมณ์...
รัก เป็นสิ่ง..สวยงาม...
ความรัก ไม่ใช่สิ่งเลวร้าย...
ขอแค่..รักให้เป็น..
ให้รู้จัก..รักที่ถูกต้อง...
รักคือ..ความปรารถนาดี...
คือการอุทิศตน.....
คือการ..เสียสละ...
....
..เรนรัก...
..ความดี.... ที่พ่อให้...
...
29 สิงหาคม 2546 21:07 น. - comment id 164161
***พี่ชัยค่ะ...
ขอบคุณ...มากมาย...
กับกำลังใจ.. ที่ให้เรน...
...ขอบคุณนะคะ..
***พี่โกโระค่ะ..
..โห้ยยย.... อายจัง..
หน้าแดง..แล้วดิค่ะ...
งายดีร่า...
แบบ..เขิน นจัง...
...อิอิอิ...
เรน..ขอบคุณนะคะ...
***วาพราวค่ะ...
..เรน..ขอบคุณ..นะคะ...
***พี่ราชิกาค่ะ...
..อยากกระซิบใกล้ๆ...
เรน..คิดถึง....
***เมจิคฯค่ะ...
...เรน..ขอบคุณ นะคะ..
***พี่ตูนค่ะ...
..เรน..อยากเป็น..ผู้หญิงเก่ง..อย่างพี่นะคะ...
..ขอบคุณ..ความห่วงใยที่ให้เรน....
ขอบคุณ...มากมาย....
ผู้หญิงเก่ง...ของเรน...
29 สิงหาคม 2546 21:15 น. - comment id 164165
อาเฮียค่ะ...
...อาเรน...ขอบคุณ...
งานคงยุ่ง...ใช่ปล่าวร่า..
วันนี้.. อาเรนสัญญา...
แค่แว๊ปปมา.. กวนจายย...
..ม่ายมาก...ม่ายมาย...
...อิอิอิ...
ซาแว๊ปป...
29 สิงหาคม 2546 21:20 น. - comment id 164169
พี่มอมค่ะ...
..เรน..อบอุ่นจัง...
กับวัน...ที่เข้าใจ...
รักมากมาย..ที่เรนได้...
..ทำให้.. เรนยิ้ม..ทู๊กก..ว้านน...
..เรน..ขอบคุณ..นะคะ..
29 สิงหาคม 2546 22:09 น. - comment id 164186
พี่ทิกิค่ะ...
..ขอบคุณ..มากมาย..กับความเข้าใจ..
ที่ให้เรน...
..สิ่งที่เรน...ได้สัมผัส...
..ความรู้สึก...ที่ได้รับ...
..เรนมั่นใจ...
ทุกคำสอน... ที่พี่ชายให้...
..คือให้หัดเรียนรู้.. ที่จะวิเคราะห์ตนเอง..
ฝึกอ่านใจตนเอง..ให้ออก..
..อย่าเปราะบาง..ต่อการกระทบ..
..รัก..สำหรับเรน...
..คือ...ความบริสุทธิ์...สะอาด..
รักที่เกิดจากการให้..
มีคุณค่ากว่า..การค้นพบ คนรัก.. มากมาย..
หัดที่จะรักให้เป็น...มอบความรัก..ให้กับ..
คนอื่น โดยไม่หวังผล ตอบแทน...
พี่บอกเรนว่า..ให้ฝึกรัก..ฝึกปรารถนาดี..
ฝึกเสียสละ...เป็นสิ่งที่ดี..ที่สุดในชีวิต...
..เรน..ขอบคุณ..พี่ทิกินะคะ...
30 สิงหาคม 2546 01:42 น. - comment id 164315
วันนี้ตั้งใจมาอ่านเรื่องสั้นของเรนจัง หญิงสาวที่เข้มแข็ง ..มีพลัง ..อ่อนโยน .และใจดีกับทุกคน จะบอกอะไรให้ไหมครับ สิ่งที่เรนจังมีมากๆ....ก็คือ น้ำใจที่ต้องการให้ผู้อื่นมีความสุข คำพูดเล็กๆน้อยๆ คำทักทายที่ร่าเริง ... คือการให้ที่ผู้รับย่อมรู้คุณค่า วันนี้โลกใบน่ารักของเรนจังอาจหม่นหมองไปสักนิด แต่เชื่อว่าเรนจังจะรักษาโลกใบน่ารักใบนี้ไว้ได้อย่างดีดังเดิมครับ ....อาจไม่ถูกใจใครไปสักหน่อย ดูเหมือนปล่อย..อารมณ์ ...จมความฝัน ใครอาจเห็น..ไร้สาระ....ที่รำพัน ก็เป็นเรื่องแต่ละท่านจะเข้าใจ ....คงไม่อาจทำถูกใจใครทั้งหมด เพียงกำหนดชีวิตลิขิตไว้ ว่าเรานี้ต้องการทำสิ่งใด ดีหรือไม่ ..เหมาะหรือยัง ..จงตั้งใจ ....อย่าเสียใจในความหม่นของคนอื่น เขาไม่ชื่นขอบใจ..อย่าไปว่า เขามีสิทธิคิดไปต่างต่างนานา แต่ทุกคนก็มีค่าเป็นมิตรกัน ....เก็บน้ำใจใสงามให้หลามไหล อย่าให้ไร้กระแสแผ่สุขสันต์ มอบวาจางดงามให้แก่กัน สิ่งเหล่านี้ที่..เรน..นั้นทำเรื่อยมา ....หลับฝันดีนะครับ..
30 สิงหาคม 2546 06:18 น. - comment id 164324
พี่ณรังษีค่ะ...
ไม่แปลกใจ..เลยนะคะ..
ที่เมื่อคืน..เรนหลับ แบบลืมโลก....
ก้อ..เพราะ...
เรนได้รับ...ความรู้สึกดีๆ...
เอื้ออาทร...
ห่วงใย... และเข้าใจ...
..เรน อยากแต่งกลอนจัง...
แต่ตอนนี้... เรนคิดไม่ออกนะคะ...
แบบว่า. เป็นเช้า....ที่สดชื่น...
อยากยิ้ม...ให้โลก...
และ อยากให้..โลก ยิ้มกับเรน...อีกครั้ง....
...
มิตรภาพ..คือ..สิ่งที่สวยงาม...
สำหรับ..ความรู้สึก..ที่เรนได้รับ...จากที่นี่...
บทกลอน..ของเรน...อาจไม่ถูกต้อง...
บทกวี..อาจไม่ไพเราะ...
บทความ..แค่...เด็กที่..อยากเขียน.
... ทุกอย่างเกิดจาก.. ใจ...
..เรนรัก...
บทกวี..ทุกบท...ของเพื่อนๆ...
ชอบที่จะเข้ามาอ่าน...
แม้ว่า... ครั้งหนึ่ง... เรนไม่เคย...สัมผัส..
บทกวี กับเรน..... คือสิ่งที่...ห่างไกล..
..พยายาม..มากมาย...
...กรอบ..และกฏเกณฑ์....ที่ถูกกำหนด...
จริงๆแล้ว..เรน..เป็นเด็ก...นอกกรอบ..
ขบถ..กับความรู้สึก..ของตนเอง...
เรน..พยายาม...ค้นหา..ตัวเอง.....
...เส้นทาง... ที่เรนฝัน....
ขอบคุณ..มากมาย...
..กับการ..ได้ฝึกฝน....
บางอย่าง... ที่เรน...ไม่มี......
...ขอบคุณค่ะ....
2 กันยายน 2546 09:01 น. - comment id 164754
การระบายความในใจ ไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่รับฟังเราได้เท่านั้น แต่ยังมีอีกหลายอย่าง เช่น อาจหาหนังสือที่อ่านแล้วให้กำลังใจ เอาเก็บไว้ประจำตัวสักเล่มหนึ่ง แล้วก็หาตุ๊กตา เพื่อนที่รับฟังเราดีที่สุด หรือไม่ก็ต้นไม้หรือดอกไม้ที่เราชอบมากที่สุด ที่สำคัญควรอ่านหนังสือนั้นก่อน แล้วค่อยระบายความในใจให้เต็มที่ ระหว่างที่พูดกับสิ่งที่เรารัก ให้เรานึกถึงประโยคต่างในหนังสือเล่มนั้นได้
จำไว้อย่างหนึ่งนะจ๊ะ หากว่าวันนี้เรายังไม่เห็นคุณค่าและความสำคัญของตัวเราเองแล้ว จะรอให้ใครมาเห็นล่ะ
3 กันยายน 2546 11:32 น. - comment id 165064
มีคุณค่า
3 กันยายน 2546 15:55 น. - comment id 165135
^*^
^*^
^*^....เป็นเรื่องสั้นที่ดีที่สุดเล่มหนึ่ง.....^*^
ที่พี่เคยอ่านมาเลยนะ..เรนจัง
จากความรู้สึก....ที่สัมผัสได้จริงๆเลย
ขอให้ตอบจบ...จบลงอย่างสวยงามนะนะ
คิดถึงมากมากเลยจ๊ะ....ขอบอก
^*^..................^_____^...................^*^
7 กันยายน 2546 07:58 น. - comment id 165940
..พี่แนทค่ะ....
..เรื่องสั้น.. ที่เรนตั้งใจเขียน...
..คงมี..เพียงแค่...
..เรน...
กับ พี่ๆ เพื่อนๆ...ที่นี่....ที่ได้อ่าน...
...แค่ความ..เข้าใจ...
..แค่เรน..ได้....
..เรนขอบคุณ...พี่แนท....นะคะ..
....คนปริศนา..คนนั้น (+++)...
แค่...ความรู้สึก...
..ที่เรน.. อยากเขียน...
ขอบคุณ..มากมาย..กับคุณค่า..ที่ให้..เรน..
...
7 กันยายน 2546 18:36 น. - comment id 166002
มาดามค่ะ...
..เรน..ขอบคุณ..นะคะ...
ต้องขอโทษ..
..เรนพิมพ์แล้ว...
ข้อความ ที่เรนโพส.. หายไป..
งง..จัง...
..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
