http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=99 โลกสีน้ำเงินไม่งามยามสิ้นไร้รัก..... ............. บางครั้ง บางคราว ยามที่ใจเราหมองเศร้า เสียใจ เราจะมองโลกนี้ เป็น....สีน้ำเงิน.. ทุกสิ่งรอบข้างที่สว่างไสว สวยงาม พลันดูราวหมองหม่น...มืดมิด..... พระจันทร์ สีทอง สวยงาม สว่างไสว เหตุใด เรายังมองเห็น เป็นสีน้ำเงิน หม่นมัว... ไปด้วย ก็แปลกดี ....ทุกสิ่งนี้ จึงสำคัญที่ใจ...เรา....ใช่อื่นเลย! บางคนกล่าวว่า.....อย่าใช้ใจ มากกว่าสมอง ในการมอง และตรองทุกสิ่ง... โดยเฉพาะ เรื่องของความรัก... ที่พอเรารักใคร มากมาย.... แล้วใจและตาจะพากันสามัคคี มืดบอด ให้ตัดสินใจเข้าเข้าตัวเอง ไม่ยำเกรงสิ่งใด ในพสุธานี้.....ขอให้มีแค่กันและกัน.. แพมเคยมองโลกนี้ เป็นสีน้ำเงิน มาหลายครั้ง หลายหน แต่ยังโชคดีที่ยังไม่มองว่า มืดมิดเป็นสีดำ ...... สีน้ำเงิน....สีของชาติ แสดงถึงความเป็นปึกแผ่น หนักแน่น มั่นคง... สีเคร่งขรึม บ่งถึงความสูงส่ง สูงศักดิ์ ดั่งคำว่า เลือดสีน้ำเงิน เป็นเลือดขัตติยา ของคนดี ที่ยอมหลั่งรินรด หยดให้แผ่นดิน เพื่อเทิดทูน อย่างผู้มีเกียรติยศ ศักดิ์ศรี ที่มีความพิเศษ กว่าคนธรรมดา..... สีน้ำเงิน สีนี้ ที่ผู้ชายมักชอบ เพราะคงเป็นสีที่แสดง ความเข้มแข็ง อดทน ไม่หวานไหว แบบสาวๆที่ชอบ สีชมพู ฟ้า พาใจเบิกบาน โลกและชีวิตนี้ ในบางครั้ง เปรียบได้ดัง เฉกเช่นสี.... ยามโลกสวย...ยามมีรัก มักมองโลกเป็นสีรุ้ง เลื่อมพราย สดใส คละเคล้า ให้สดชื่น มีชีวิตชีวาน่าตื่นเต้น มองทุกอย่างดูดีเป็นสีชมพู สวยใส พาใจแสนสุข..... ยามโลกเศร้า.....ราวแบกทุกข์ไว้บนบ่า ใจอ่อนล้า ราโรยแรง... โลกก็แห้งแล้ง ดังสีดำ สีน้ำตาล สีน้ำเงิน จนใจเกินจะทนรับไหว แต่ไม่ว่า....โลกใบนี้ จะเปลี่ยนเป็นสีเช่นไร..... ในใจ ในความคิด ในความรู้สึกเรา ก็ยังมีโลกนี้ ที่มี สีเป็นกลาง.. ที่เป็นโลก แห่งสีธรรมชาติ ธรรมดา โลกแห่งความจริง.... ที่จะสอนใจเรา ให้ยอมรับ สัจจธรรม.... ว่าโลกนี้หนา ขึ้นอยู่กับใจที่ใสเย็น จะมองให้เห็นเป็นธรรมดา ถ้าใจเรายอมรับ ความไม่เที่ยงแท้แน่นอนของชีวิต... ที่ทุกสิ่ง ทุกเรื่องราว ผ่านมาแล้วจะผ่านไป........ เอาอะไรมายึดมั่น ถือมั่นมิได้เลย มันคงมีทั้งสุข..ทั้งทุกข์ คลุกเคล้ากันไป ให้มีรสชาติ.... ยามใดที่ใจเรา...หมองเศร้า ไม่สมหวังดั่งใจ...... จงคิดดี...คิดว่าโลกนี้ ยังมีสีอื่นๆตามมาให้เรา สัมผัสแลให้เป็นเห็นงาม ท้องฟ้ายังเปลี่ยนสี ถ้าเราเป็นคนดี คิดดี ทำดี มีหรือสักวัน ฟ้าจะไม่มอบสีแสนหวาน ปลอบขวัญ เป็นกำลังใจ ให้เราแลเห็นงาม.... อยากเขียนเรื่องนี้ เพียงเพื่อบอกว่า อย่า....หวั่นไหว ไปกับ แสงสี ที่วันนี้ พรุ่งนี้ ก็ไม่มีอะไรคงที่แน่นอน ไม่.....หลงยึดมั้น... ถือมั่น หัดทำใจ ปล่อยวาง ให้ใจดวงดีที่แสนงาม สว่าง สะอาด สงบ พบทางข้างหน้า สีขาว สวยใส ให้กายใจเราได้สัมผัส และก้าวเดิน....... โลก และคืนฝัน วันเวลา เป็น อมตะ... เราต่างหาก ที่จะก้าวเข้ามา ทายทัก พักใจ ให้วันเวลาและโลกสอนใจเรานี้ ให้มี บทเรียน ให้ลืมตามองโลกนี้ ที่เปลี่ยนสีทุกโมงยาม แล้วจะเห็นงาม เรียบง่าย แม้ในยามที่....โลกนี้ เปลี่ยนเป็น.....สีน้ำเงิน........
22 สิงหาคม 2546 22:28 น. - comment id 162064
คุณพี่พุดเห็นโลกเป็นสีน้ำเงิน แต่ผู้หญิงไร้เงาเห็นโลกที่ผ่านมาเป็นสีฟ้าค่ะ ไม่เคยเปลี่ยนเป็นสีใดเลยด้วยค่ะ
22 สิงหาคม 2546 22:36 น. - comment id 162069
จริง.. ............................................ :)
23 สิงหาคม 2546 00:31 น. - comment id 162140
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=371 ขอขอบคุณมากครับสำหรับความห่วงไยเมื่อเช้านี้ คุณพุดฟังเพลงนี้แล้ว จะรู้จักผมดียิ่งกว่าเดิมครับ
23 สิงหาคม 2546 14:33 น. - comment id 162280
ฟ้าที่บ้านผม ไหงมันเปลี่ยนสีทุกวันเลย.. อิอิ ... แต่ให้มันเปลี่ยนไปแค่ไหน แต่ผมก็ยังอยู่บนโลกใบนี้อยู่ดีแหละ โฮะๆๆ ตายยาก